Φέτος τα Χριστούγεννα η Ολυμπία ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη να της φέρει ένα ρομπότ. Όταν επικοινώνησε μαζί μου ο Σεραφείμ από την CoyoteLearner, λίγες μέρες μετά, για να μου συστήσει την ομάδα του και τα μαθήματα Ρομποτικής που σχεδίασαν στο διαδίκτυο, σκέφτηκα πως τελικά ο Άγιος Βασίλης όχι μόνο υπάρχει αλλά ακούει και τις ευχές των παιδιών! Ενθουσιάστηκα!
Η CoyoteLearner είναι μια εκπαιδευτική πλατφόρμα στο διαδίκτυο, όπου με τη βοήθεια σύντομων και περιεκτικών video, μπορούν τα παιδιά να μάθουν για τα ρομπότ και τον προγραμματισμό τους, δηλαδή για τη Ρομποτική. Κινούμενα σχέδια με πολύ χιούμορ εξηγούν στα παιδιά βήμα προς βήμα πώς να χειρίζονται το ρομπότ ενώ μετά από κάθε ενότητα υπάρχουν και σύντομες ερωτήσεις για την καλύτερη κατανόηση των μαθημάτων.
Φυσικά για να κατακτήσει κανείς τις βασικές γνώσεις της Ρομποτικής χρειάζεται να έχει και ένα ρομπότ και έτσι είναι αναπόφευκτο να αγοράσεις και να κάνεις φίλο σου το Ρομπότ Edison, ώστε να εφαρμόσεις τις γνώσεις που έμαθες. Το ρομπότ διαθέτει αρκετούς αισθητήρες (φωτός, ήχου, παρακολούθησης γραμμής, αποφυγής εμποδίων), 2 κινητήρες, φώτα LED, ηχητικό σύστημα και πολλά ακόμα που έμαθα και εγώ πρόσφατα και ενθουσιάστηκα πολύ!
Φυσικά δε μπόρεσα να αντισταθώ στη γνωριμία μας με την Ρομποτική, για την οποία ομολογώ πως δεν είχα καμία εξοικείωση, και έτσι αποκτήσαμε το Ρομπότ Edison και πρόσβαση στο μάθημα «προγραμματίζοντας το ρομπότ μου». Η Ολυμπία είναι μόλις 6 ετών και παρόλο που στο site της ομάδας αναφέρεται η ηλικία των 8+, τα καταφέραμε περίφημα! Ολοκληρώσαμε, παρέα, ήδη τις 5 πρώτες ενότητες των μαθημάτων (από τις 24) και παίξαμε με το ρομπότ δίνοντας του εντολή να κινείται πάνω σε μία γραμμή, να υπακούει στα παλαμάκια μας, να αποφεύγει εμπόδια με τη βοήθεια υπερύθρων και άλλα.
Τα πλεονεκτήματα των εκπαιδευτικών μαθημάτων της CoyoteLearner:
Είναι οικονομικά και πολύ καλής ποιότητας
Εισάγουν τα παιδιά στην τεχνολογία με έναν πολύ εύκολο τρόπο
Τα μαθήματα πραγματοποιούνται σε ένα ασφαλές και φιλικό περιβάλλον
Τα παιδιά περνούν δημιουργικό χρόνο μπροστά στον Υπολογιστή
Τα παιδιά μπορούν να επαναλάβουν τα μαθήματα όσες φορές θέλουν
Υπάρχει άμεση επικοινωνία με τον εκπαιδευτή μέσω της εκπαιδευτικής πλατφόρμας στην οποία θα αποκτήσετε πρόσβαση.
Μαζί με τα παιδιά μπορούν (αν θέλουν) να μάθουν και οι γονείς!
Οι δημιουργοί των προγραμμάτων είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να σας λύσουν κάθε απορία, είτε κατά την αγορά των προϊόντων είτε κατά την εκπαίδευση μέσω των video. Δε νιώθεις δηλαδή ποτέ μόνος.
Τώρα που είπα «προγραμματισμού» παραλίγο να ξεχάσω να αναφέρω το πολύ ενδιαφέρον μάθημα που προτείνει η ομάδα του CoyoteLearner για παιδιά πάνω από 10 ετών, και αφορά την δημιουργία ηλεκτρονικών παιχνιδιών! Μέσω αυτού του προγράμματος, τα παιδιά φτιάχνουν τα δικά τους ηλεκτρονικά παιχνίδια με την βοήθεια κινουμένων σχεδίων!
Αυτό το διάστημα μπορείτε να βρείτε δυο πολύ ενδιαφέρουσες προσφορές στην ιστοσελίδα της CoyoteLearner.Η πρώτη σας επιτρέπει να αποκτήσετε το πρώτο βασικό πακέτο, που αφορά την ρομποτική, με μια σημαντική έκπτωση. Στην προσφορά περιλαμβάνεται το εκπαιδευτικό ρομπότ Edisonκαι η ετήσια συνδρομή με τα ηλεκτρονικά μαθήματα μέσω video. Περισσότερα για την πρώτη προσφορά θα βρείτε εδώ. Η δεύτερη προσφορά περιλαμβάνει τόσο το πρώτο πακέτο όσο όμως και το μάθημα «Δημιουργώ Παιχνίδια Προγραμματίζοντας». Περισσότερα για τη δεύτερη προσφορά θα βρείτε εδώ.
Εγώ προσωπικά έγινα θερμός υποστηρικτής της Ρομποτικής και η Ολυμπία το ίδιο!
Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου | www.pigolampides.gr
Τα LearningTube είναι μια νέα σειρά εκπαιδευτικών παιχνιδιών που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και συνδυάζουν εξαιρετικά την ψυχαγωγία με τη μάθηση!
Πίσω από τα LearningTube βρίσκονται δύο άνθρωποι εμπνευσμένοι, που μαζί με την ομάδα τους, δημιουργούν για λογαριασμό μεγάλων εταιριών, επιτραπέζια παιχνίδια από το 2009. Αυτή τη φορά αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη δική τους σειρά παιχνιδιών, που είναι εξολοκλήρου ελληνική, καθώς όλα τα στάδια της παραγωγής και συναρμολόγησης πραγματοποιούνται στη χώρα μας, στα γραφεία της εταιρείας, στη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για μια σειρά διασκεδαστικών παιχνιδιών που απαιτούν ταχύτητα, αντίληψη και καλή μνήμη! Το κάθε παιχνίδι αποτελείται από 63 κάρτες, πάνω στις οποίες υπάρχουν εικόνες και πληροφορίες από την εκάστοτε ενότητα. Η σειρά διατίθεται σε 4 θεματικές: οι σημαίες του κόσμου, οι πρωτεύουσες του κόσμου, οι εφευρέτες του κόσμου και τα μνημεία του κόσμου. Ταυτόχρονα είναι η πρώτη σειρά παιχνιδιών όπου το παιχνίδι δεν σταμάτα στις κάρτες του παιχνιδιού αλλά συνεχίζεται online, σε βάση δεδομένων που εμπλουτίζεται και ανανεώνεται διαρκώς με νέες κάρτες – ερωτήσεις.
Γνώρισα από κοντά μια εκ των δύο εμπνευστών του παιχνιδιού, την Κατερίνα, η οποία μου μίλησε με όλον τον ενθουσιασμό που διακατέχει τον δημιουργό μιας ιδέας και πραγματικά με παρέσυρε μαζί της. Εντυπωσιάζομαι πάντα με τους ανθρώπους που κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους και καινοτομούν, ιδιαίτερα σε αυτή την περίοδο που διανύουμε στη χώρα μας.
Την περίοδο των γιορτών παίξαμε πολύ με τα LearningTube (έχουμε τα μνημεία και τις πρωτεύουσες) και τα Χριστούγεννα, που η Ολυμπία πέρασε τη μέρα μαζί με τον ξάδερφό της, κάναμε και το πρώτο μας video στο youtube, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα τη σειρά. Η εμπειρία απολαυστική!
Οι Πυγολαμπίδες στηρίζουν τα LearningTube. Αναζητήστε τα και εσείς στα καταστήματα που θα βρείτε εδώ!
Είμαι η Μαρία Αμανατίδου και είμαι η μαμά του Πάρι, επίσης είμαι και η συγγραφέας του βιβλίου το «happy της μαμάς» (μη σας μπερδεύει ο τίτλος δεν αφορά μόνο τις μαμάδες το βιβλίο μου). Είναι ένα βιβλίο που έφτιαξα με έξτρα δόσεις αγάπης που πήρα και που έδωσα, ως μαμά, ως παιδί, ως φίλη και ως σύντροφος. Γιατί αυτό το βιβλίο περιέχει ιδέες για το πως να περνάτε δημιουργικά τον χρόνο σας με τα παιδιά. Φτιάχτηκε με ιδέες δικές μου, της μαμάς μου, του γιου μου, άλλων μαμάδων και μπαμπάδων και φυσικά ένα μέρος του χρηματοδοτήθηκε με crowdfunding από μερικούς φίλους και γενικά καλούς ανθρώπους (που έχουν κερδίσει την αιώνια ευγνωμοσύνη μου).
Σήμερα, κι επειδή αγαπάω πολύ πολύ τις Πυγολαμπίδες, σας δίνω μια ιδέα για να παίξετε στις γιορτές με τα παιδιά σας,από δεύτερο βιβλίο που ετοιμάζω και που θα είναι κι αυτό happy. Ξέρετε γιατί; Γιατί αν οι γονείς είναι happy είναι και τα παιδιά happy, και το αντίστροφο.
ΥΠΗΡΕΣΙΑ A.S.I
Η νεοσύστατη αυτή υπηρεσία δημιουργήθηκε από μαμάδες και μπαμπάδες που δεν ξέρουν καθόλου να ζωγραφίζουν. Ούτε σπιτάκι. Ούτε ανθρωπάκι με 3 τρίχες για μαλλιά. Φτιάχτηκε για να υπηρετήσει τους λάτρεις της ζωγραφικής που δεν έχουν όμως ιδέα πως να ζωγραφίσουν. Για την ακρίβεια η υπηρεσία γεννήθηκε και συστάθηκε στο μυαλό μου όταν είδα μια καταπληκτική ιδέα στο Pinterest που συνδυάζει την αστυνομική έρευνα με τα χρώματα και τη ζωγραφική. Είναι η υπηρεσία ArtSceneInvestigation.
Χρησιμοποιήστε δάχτυλομπογιές σε διάφορα χρώματα και τα δακτυλικά σας αποτυπώματα για να φτιάξετε μαγικές ζωγραφιές και συνθέσεις.
Το happy της μαμάς κυκλοφορεί από τις εκδόσεις I-write και μπορείτε να το βρείτε εδώ, αλλά και στα βιβλιοπωλεία Public, Ianos, Πρωτοπορία και στα καταστήματα Axel σε όλη την Ελλάδα.
Γράφει ο Σπύρος Πέγκας | Αντιδήμαρχος Τουριστικής Ανάπτυξης και Διεθνών Σχέσεων Θεσσαλονίκης
Θυμάμαι μια επίσκεψή μου σε μια ισπανική, βασκική, πόλη. Θυμάμαι πόσο με εντυπωσίασαν οι πολλές παιδικές χαρές κατά μήκος του ποταμιού, που διέσχιζε την πόλη, πως πλημμύριζαν από οικογένειες και μικρά παιδιά και πόσο όμορφη ήταν αυτή η εικόνα για την πόλη.
Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα και για μια Θεσσαλονίκη, φιλική για την οικογένεια και το παιδί. Τα στατιστικά της Ένωσης Ξενοδόχων Θεσσαλονίκης, που επιβεβαιώνουν το χαμηλό ποσοστό οικογενειών σε αντίθεση με τους μεμονωμένους επισκέπτες ή τα ζευγάρια τουριστών, ήταν το επιπλέον κίνητρο για τη χάραξη μιας στρατηγικής ανάδειξης και προβολής της Θεσσαλονίκης ως ενός φιλικού για την οικογένεια προορισμού.
Η πόλη μας είναι ασφαλής, είναι περπατήσιμη (walkable) και διαθέτει ένα παραθαλλάσιο μέτωπο και μια φιλική για τον περιπατητή παραλία. Ταυτόχρονα, είναι μια πόλη ιστορική που διασώζει και διατηρεί το μνημειακό της πλούτο, έτσι ώστε μια απλή βόλτα να μπορεί να μετατραπεί σε ένα ζωντανό, βιωματικό μάθημα μιας μακραίωνης ιστορικής πορείας. Η πόλη διαθέτει ιστορικό βάθος και έχει θρύλους και μυστήρια να αφηγηθεί. Τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει οι πιστοποιημένες παιδικές χαρές της, οι ανακαινισμένες παιδικές βιβλιοθήκες και έχουν αυξηθεί και οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες δημιουργικής και έξυπνης απασχόλησης παιδιών.
Τέλος, η παραδοσιακά υψηλά αποτίμηση των οικογενειακών αξιών που διατηρείται ακόμα ζωντανή στον ευρωπαϊκό νότο μπορεί να συμβάλει στην εμπέδωση μιας τοπικής κουλτούρας ευνοϊκής φιλοξενίας για τις οικογένειες που έρχονται από μακριά. Φυσικά, σε ότι αφορά τις σχετικές υπηρεσίες και υποδομές έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε. Αν όμως υπάρχει θετική κουλτούρα και διάθεση, τα έργα και οι πράξεις (μας) θα ακολουθήσουν.
Θαυμάζω το έργο και τις προσπάθειες που κάνει εδώ και κάποια χρόνια η Ιωάννα Σεραφειμίδου και οι Πυγολαμπίδες και το The Paper Boat, για τη διάδοση τοπικών καλών πρακτικών και προορισμών για την οικογένεια και το παιδί. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο συνεργάτη από αυτήν, για τη δημιουργία αυτής της φιλικής προς την οικογένεια στρατηγικής του δήμου Θεσσαλονίκης. Βέβαια, χρειαζόμαστε βοήθεια από όλες και όλους τους συνδημότες μας. Όλοι μαζί θα κάνουμε τη Θεσσαλονίκη έναν φιλικό για την οικογένεια προορισμό!
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που φιγουράρει σε μερικά από τα πιο γνωστά περιοδικά του κόσμου και η τουριστική της ανάπτυξη είναι πλέον περισσότερο από εμφανής. Πόλη λαμπερή, φιλική, ασφαλής, με μικρό αστικό κέντρο, και άρα με εύκολες μετακινήσεις για μια οικογένεια, πόλη με μια υπέροχη παραλία και θέα στον Όλυμπο, πόλη με πολλά και ενδιαφέροντα μουσεία και φυσικά καλό φαγητό!
Ένα από τα όνειρά μου λοιπόν, ήταν να δω την πόλη μου ως έναν προορισμό φιλικό για τις οικογένειες. Και δε θα ξεχάσω τη μέρα που ο Σπύρος Πέγκας, Αντιδήμαρχος Τουριστικής Ανάπτυξης και Διεθνών Σχέσεων, μου είπε: «Πως θα σου φαινόταν να αναδειχθεί η Θεσσαλονίκη ως family friendly προορισμός;» Και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε μια πολύ ωραία συνεργασία. Ιδέες ταξιδεύουν με email, συναντήσεις πραγματοποιούνται και σκέψεις σιγά σιγά υλοποιούνται.
Όλα ξεκίνησαν από τη συμμετοχή μου σε μια ημερίδα στο MoneyShow, τον περασμένο Μάιο, που διοργάνωσε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, και μίλησα για το τι σημαίνει για τη Θεσσαλονίκη να διεκδικεί τον τίτλο της familyfriendlyπόλης, και συνεχίστηκε με το περίπτερο του Δήμου Θεσσαλονίκης στη Philoxenia, όπου μέσα σε ένα μικρό σπίτι προσπαθήσαμε να αναδείξουμε όλα όσα η Θεσσαλονίκη έχει να προσφέρει: Μια ζεστή καρδιά που θυμίζει οικογένεια. Την οικογένεια που όλοι ξέρουμε, την ελληνική!
Στη Philoxenia λοιπόν, στην Διεθνή έκθεση Τουρισμού, υπήρχε στο περίπτερο του Δήμου Θεσσαλονίκης μία κάλπη, όπου μπορούσε ο κάθε πολίτης να γράψει και να ρίξει τις ιδέες του για μια πόλη πιο φιλική προς τις οικογένειες.
Ένας 10χρονος ήθελε να είναι στο κέντρο τα παγωτά πιο φθηνά, ενώ ένας άλλος πιτσιρικάς, 6 ετών, ήθελε να έχει στην παραλία όχι μόνο καράβια αλλά και υποβρύχια! Οι πιο μεγάλοι είχαν πιο … ενήλικες ιδέες: Να απαγορευτεί το κάπνισμα στα καφέ και εστιατόρια, να γίνουν περισσότερα πάρκα αλλά και περισσότερες ράμπες και πεζοδρόμια για τα καροτσάκια.
Ωστόσο η αλλαγή δεν έρχεται μόνο από τις ιδέες. Έρχεται κυρίως μέσα από την πράξη. Όχι μόνο από τα έργα του Δήμου, ή τις ωραίες επιχειρηματικές ιδέες που μπορούν να εφαρμοστούν. Η αλλαγή έρχεται και από όλους εμάς. Που συμμετέχουμε, είτε με την απόφασή μας να καθήσουμε, για παράδειγμα, σε ένα άκαπνο μαγαζί, είτε να περάσουμε χρόνο στο πάρκο της γειτονιάς μας, ή να πετάξουμε τα σκουπίδια μας στον κάδο. Αλλά έρχεται και μέσα από τις ιδέες μας και την παιδεία που προσφέρουμε στα παιδιά μας, μέσα από το παράδειγμά μας.
Σε προσκαλώ σε μια κατάθεση ιδεών, άφησε το σχόλιό σου και μοιράσου τις ιδέες σου για μια πόλη πιο φιλική προς τις οικογένειες και να είσαι σίγουρος –η ότι θα έχεις βάλει το δικό σου μικρό λιθαράκι.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Η διανομή της agenda 2018 θα ξεκινήσει την Τρίτη 05 Δεκεμβρίου 2017 και θα ολοκληρωθεί σε 10 ημέρες. Τα σημεία που θα την παραλαμβάνουν, θα μαρκάρονται με ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ χρώμα και √. Για την αποφυγή ταλαιπωρίας, παρακαλώ επικοινωνείτε με τον εκάστοτε χώρο, για να επιβεβαιώνετε ότι είναι διαθέσιμες.
Λίγα λόγια για την agenda
H ατζέντα έχει στόχο να σε βοηθήσει, μέσα στην καθημερινότητά σου, να προγραμματίζεις σωστά και ποιοτικά τον χρόνο σου, σημειώνοντας τα πάρτι, τις εκδηλώσεις και τις σημαντικές δραστηριότητες των παιδιών και της οικογένειάς σου. Είναι επίσης και ένας χρήσιμος οδηγός της πόλης της Θεσσαλονίκης,με χώρους δημιουργικής απασχόλησης, θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες και άλλα.
Να επισκέπτεσαι τακτικά την ιστοσελίδα www.pigolampides.gr για να αντλείς έμπνευση και να ενημερώνεσαι για τις δράσεις της πόλης μας!
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ:
Κάθε χώρος έχει διαφορετικό ωράριο λειτουργίας. Παρακαλώ επικοινωνήστε τηλεφωνικά με το εκάστοτε σημείο, από όπου επιθυμείτε να παραλάβετε την agenda σας, τόσο για επιβεβαίωση του ωραρίου του όσο και για τη διαθεσιμότητα της agenda.
Η agenda είναι δωρεάν. Ενημέρωσε και τους γονείς φίλους σου ώστε να την αποκτήσουν και εκείνοι.
Αν θέλετε μια πιο πολυτελή και συλλεκτική έκδοση της agenda, μπορείτε να την αποκτήσετε με χειροποίητο και σκληρό εξώφυλλο, δημιουργία του Καλλιτεχνικού Βιβλιοδετείου. Θα κυκλοφορήσουν μόνο 20 τεμάχια, γι’ αυτό αν ενδιαφέρεστε ενημερώστε με άμεσα με email στο ioanna@pigolampides.gr. Το κόστος της χειροποίητης agenda ανέρχεται στα 18€ και μπορείτε να την παραλάβετε από το Cutting Room Δημήτρης (Μπότσαρη 29, 2310 838775), κατόπιν συνεννόησης. Σε περίπτωση που θέλετε να σας τη στείλουμε με courier και αντικαταβολή, κοστίζει 23€.
Ανέβασε φωτογραφία σου από την agenda2017_pigolampides στη σελίδα μας στο facebook και ένας τυχερός / μία τυχερή θα κερδίσει μια χειροποίητη agenda!
Την agenda θα σας στείλει το Στάζει Μέλι, μαζί με αγορές από το ηλεκτρονικό του κατάστημα. T: 2310 476 209 www.stazeimeli.com
Την agenda θα βρείτε στα δημιουργικά εργαστήρια Ενδυματολογίας Catwalk, κατόπιν συνεννόησης.
Την agenda θα σας φέρει το Ατελιέ της Φανταστικής, σε κάποια από τις δράσεις της. Τ: 6930 260 166 ατελιέ της φανταστικής
Την agenda θα σας στείλει το Κίτρινο, μαζί με κάποια παραγγελία από το eshop του. Ε: tokitrino@gmail.com www.tokitrino.gr
Την agenda θα σας φέρει το Κηπολόγιο, εφόσον το καλέσετε για να επιμεληθεί τον κήπο / μπαλκόνι / βεράντα σας. Κ: 6977 483 321 www.kipologio.gr
Την agenda θα σας φέρει ηΆννα από το in my closet, εφόσον συμμετέχετε σε κάποιο από τα diy workshop που διοργανώνει. inmyc.gr
Την agenda θα σας φέρει η Δέσποινα από το fonsperitiae, εφόσον την καλέσετε σε κάποιο arty party που θα διοργανώσετε www.fonsperitiae.gr
Την agenda θα σας φέρει οΤιμολέων Τιραμόλας, εφόσον τον καλέσετε για να σκορπίσει κέφι και παιχνίδια στο πάρτι του παιδιού σας! T: 693 467 1834 www.facebook.com/timoleon.tiramolas
Την agenda θα σας στείλει η CallMom, εφόσον παραγγείλετε βραχιολάκια ασφαλείας Call Mom από την ιστοσελίδα τους www.callmom.eu! Τ: 6942 050161 & 2310 909 272
Την agenda θα σας δώσουν οι Little Foxes στην παράστασή τους στο θέατρο Αθήναιον & καθώς και στις κινητές τους παραστάσεις www.thelittlefoxes.gr
Ευχαριστούμε τους παρακάτω συνεργάτες μας, που στήριξαν με πολλή αγάπη την agenda, αλλά που δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο χώρο για τη διάθεσή της.
Τι θα σκεφτόσουν αν σου έλεγα πως υπάρχει ένα Μουσείο, στο οποίο μπορείς να ακουμπήσεις τα εκθέματα; Ή αν σου έδειχνα φωτογραφίες, όπου μικροί και μεγάλοι ξαπλώνουν ανάμεσά τους ή κάνουν κούνια; Θα με πίστευες αν σου έλεγα πως σε αυτό το Μουσείο τα παιδιά θέλουν να μείνουν για ώρες;
Η αλήθεια είναι πως όλοι, λίγο ή πολύ, έχουμε συνηθίσει τα Μουσεία λίγο διαφορετικά. Από το σχολείο ακόμα, στα δικά μας χρόνια, η επίσκεψη στο Μουσείο ήταν λίγο βαρετή και διδακτική, αλλά σου λέω με σιγουριά πως τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των περισσότερων Μουσείων είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα απ’ ότι παλιά και τα παιδιά αρχίζουν και περνούν δημιουργικές ώρες εκεί μέσα, όταν τα επισκέπτονται με το σχολείo τους.
Πως όμως θα γίνει να τα αγαπήσουμε .. οικογενειακώς λίγο περισσότερο; Απλό: τολμώντας να τα επισκεφτούμε μαζίμε τα παιδιά μας. Σχεδιάζοντας την επίσκεψή μας, μαθαίνοντας λίγα πράγματα για το Μουσείο και την τρέχουσα έκθεση, χρησιμοποιώντας τη φαντασία μας για να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι μαγικό, μαζί και μέσα από τις Τέχνες.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την εμπειρία που είχα μερικά χρόνια πριν, όταν ξεκινήσαμε, παρέα με τη φίλη μου και Μουσειολόγο Δέσποινα Τσιπτσέ, τη δράση Η οικογένεια στο Μουσείο. Οι οικογένειες περνούσαν υπέροχα μέσα στο Μουσείο. Ανακάλυπταν νέους κόσμους, συζητούσαν και δημιουργούσαν μαζί με τα παιδιά, έπαιζαν, γελούσαν.
Στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος, που πραγματοποιήθηκε τις Κυριακές του Νοεμβρίου, μάθαμε τη βιβλιοδεσία!Στα πλαίσια του ίδιου προγράμματος, γράψαμε ποιήματα στο τετράδιο που λίγο πριν φτιάξαμε μόνοι μας και στη συνέχεια μεταμφιεστήκαμε!
Λίγα Λόγια για τη φετινή θεματική | Φαντασιακές Εστίες
Η εστία, ως φαντασιακή σύλληψη και κατασκευή, αποτελεί τον θεματικό πυρήνα της 6ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης. Με τους όρους «εστία» ή «σπίτι» αναφερόμαστε όχι μόνο στην κατοικία αλλά και στην κοινότητα/πατρίδα, τον τόπο όπου νιώθει κανείς ασφαλής και αποδεκτός, έχει τις ρίζες του και αναπτύσσει τον πυρήνα των κοινωνικών και οικογενειακών του σχέσεων. Στη σημερινή εποχή, ωστόσο, τα παραπάνω έπαψαν να είναι βεβαιότητες και αποτελούν ζητούμενα για μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που υποχρεώνονται να εκτοπιστούν, να εγκαταλείψουν τη μόνιμη κατοικία τους και να αναζητήσουν έναν νέο, περισσότερο ασφαλή τόπο διαμονής. Οι τόποι αυτοί υφίστανται στο φαντασιακό ως κατασκευή, ως προβολή και προσδοκία.
Εκκινώντας από την παρούσα συγκυρία της έξαρσης του μεταναστευτικού προβλήματος, η 6η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης επικεντρώνεται στη ρευστότητα και τον συνεχή επαναπροσδιορισμό του σπιτιού. Σύγχρονες διασπορικές ταυτότητες, αναδυόμενες αισθήσεις οικειότητας, νέες πρακτικές συμπερίληψης, αποδοχής και συμβίωσης που ανάγονται σε εναλλακτικές θεωρήσεις του φύλου, της θρησκείας, της οικογένειας και της κοινότητας με την ευρύτερη έννοια, είναι τα ζητήματα στα οποία επικεντρώνεται τόσο η έρευνα όσο και η συγκρότηση του καλλιτεχνικού, εκπαιδευτικού και εκθεσιακού προγράμματος.
Biennale 2017, από την Έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης ΤέχνηςBiennale 2017, από την Έκθεση στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Aν είσαι στον Σύλλογο Γονέων ή εργάζεσαι σε Δήμο ή κάποιο άλλο φορέα, που ετοιμάζει μια χριστουγεννιάτικη γιορτή για παιδιά και τις οικογένειες τους, τότε σίγουρα σε ενδιαφέρει να δεις συγκεντρωμένες όλες τις ομάδες και παραστάσεις με χριστουγεννιάτικαθεάματα.
Κάποιες ομάδες έρχονται στο χώρο σου, ενώ για κάποιες παραστάσεις απαιτείται να επισκεφτείτε το χώρο τους. Voila!
Το Κουαρτέτο των Χριστουγέννων, από την ομάδα Theatraction
Η εταιρεία Θεάτρου TheatrAction παρουσιάζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, τη χριστουγεννιάτικη παράσταση που λάτρεψαν μικροί και μεγάλοι θεατές. Πρόκειται για μια σύνθεση λογοτεχνικών κειμένων μεγάλων κλασικών συγγραφέων (Charles Dickens, E.T.E.A Hoffmann, Clemment Clarke Moore, Christian Andersen), του 19ου αιώνα με ζωντανή χριστουγεννιάτικη μουσική. Τέσσερα κλασικά χριστουγεννιάτικα παραμύθια, αναλλοίωτα στον χρόνο, ενώνονται σε μία ιστορία που ζωντανεύει επί σκηνής. Μια μουσική ιστορία, όπου το γέλιο εναλλάσσεται με τη συγκίνηση και καταφέρνει, με τους ξεσηκωτικούς ήχους της και τους χορούς της, να ξυπνήσει τις αισθήσεις αλλά και να ενεργοποιήσει μια σπουδαία ανθρώπινη δεξιότητα, την ενσυναίσθηση, την ικανότητα δηλαδή να βλέπουμε και να νιώθουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια και την καρδιά των άλλων. Ένα μοναδικό ταξίδι λόγου και μουσικής στην πιο μαγική εποχή του χρόνου!
Για τα σχολεία: Καθημερινές κατόπιν συνεννόησης στο T: 6979 720605
Οι μήνες, από την ομάδα “Μικρός Βορράς”
Με οδηγό το γνωστό παραμύθι «Οι μήνες», στο οποίο η κυρα-Καλή παινεύει τον κάθε μήνα για ό,τι καλό μπορεί να φέρει, τα παιδιά παίζουν παιχνίδια της αυλής, αναβιώνουν παραδοσιακά έθιμα και τραγούδια της λαϊκής παράδοσης, με ζωντανή μουσική και ήχους της φύσης από γνωστά και αυτοσχέδια μουσικά όργανα.
Κάθε μήνας του χρόνου φέρνει καινούργια καλούδια και η ομάδα αφιερώνει στον καθέναν μια διαφορετική παράσταση. Έρχεται και ο Δεκέμβρης με τα έθιμά του!
Μια παράσταση που αλλάζει κάθε μήνα. Μια παράσταση για παιδιά από 3 ετών και πάνω.
Η παράσταση μεταφέρεται και σε σχολεία και χώρους πολιτισμού.
Τ: 6945 260308 / 6985 858932
Οι μπέμπηδες των Χριστουγέννων, από την ομάδα “Σκοινί Κορδόνι”
Λίγα λόγια για το έργο: Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, τα ξωτικά του Άι-Βασίλη ξυπνάνε γεμάτα χαρά, ώστε να αρχίσουν τις ετοιμασίες για τα δώρα των παιδιών όλου του κόσμου. Ο Άι-Βασίλης όμως δεν δείχνει να έχει την ίδια διάθεση, καθώς πέρσι τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Τα ξωτικά, προσπαθούν να του αλλάξουν γνώμη χωρίς μεγάλη επιτυχία. Έτσι, αποφασίζουν να στήσουν ένα παιχνίδι… το παιχνίδι των Πνευμάτων! Μπερδέματα και αλλόκοτες ιστορίες συνυπάρχουν σε μια απίστευτη φάρσα, με αποτέλεσμα κάτι που τα Ξωτικά δεν περίμεναν… Άραγε θα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε τον Άι-Βασίλη;
Διάρκεια παράστασης: 1.10’
Απευθύνεται σε παιδιά από 3 ετών έως…
Επισκέψεις σε σχολεία & θεματικές διοργανώσεις: Τ 6936519383
Καλην εσπέραν άρχοντες, από την Ομάδα Μελωμύθι
Χριστουγεννιάτικη μουσικοαφηγηματική παράσταση: Ιστορίες και κάλαντα απ όλη την Ελλάδα, θρύλοι και παραδόσεις του Δωδεκαημέρου ζωντανεύουν και μας μεταφέρουν στη θαλπωρή του τζακιού και των γλυκών αρωμάτων των ελληνικών Χριστουγέννων.
Η ομάδα «μελωμύθι» παρουσιάζει 3 λαϊκά παραμύθια ντυμένα με κάλαντα απ’ όλη την Ελλάδα. Η Πέννυ Αβράμπεκη στην αφήγηση και το ακορντεόν και ο Δημήτρης Τριχάκης στο λαούτο και το τραγούδι συνθέτουν τα χριστουγεννιάτικα«μελωμύθια».
Διάρκεια παράστασης: 45’
Σε ομάδες παιδιών έως 30 ατόμων υπάρχει δυνατότητα συμμετοχής τους σε μουσικοκινητικό δρώμενο με κρουστά όργανα.
Τ: 6938856410, 6986113635
Παραστάσεις από τη “Σκιάς Όναρ” και τον Δημήτρη Καρόγλου
Το μαγικό Δενδρί και ο Καλλικάντζαρος
Έξω από το σεράϊ υπάρχει ένα δέντρο που κάθε 500 χρόνια για ένα βράδυ, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, στοιχειώνεται από ένα ξωτικό. Ο Χατζηαβάτης ειδοποιεί τον κόσμο να μην περνάει κάτω από το δέντρο μετά την δύση του ήλιου, αλλά ο Καραγκιόζης δεν τον πιστεύει. Το αποτέλεσμα είναι μια ξεκαρδιστική παράσταση μεταμορφώσεων.
Γράμματα στον Αη Βασίλη
Οι ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα έχουν ξεκινήσει και ο Πασάς στέλνει τον Χατζηαβάτη να ψάξει να βρει κάποιον που θα γράφει τα γράμματα που θα σταλούν στον Αη Βασίλη. Ο Καραγκιόζης μετά από πολλά μικρά και μεγάλα ψεμματάκια αναλαμβάνει την δουλειά. Δυστυχώς όμως δεν έχει καταλάβει την σημασία της δουλειάς του και τα κάνει όλα άνω κάτω σε σημείο που υπάρχει περίπτωση να μην έρθει ο Αη Βασίλης αυτά τα Χριστούγεννα. Θα έρθει τελικά ο Αη Βασίλης αυτά τα Χριστούγεννα; Μια απίστευτα αστεία παράσταση του Καραγκιόζη με Χριστουγεννιάτικη διάθεση.
Ο Καραγκιόζης ο Αη Βασίλης και ο Γκλούμπιλουξ
Ο Καραγκιόζης λαμβάνει ένα περίεργο δέμα από κάποιον Γλουμπιλουξ. Μη γνωρίζοντας τί ακριβώς είναι το ανοίγει και βρίσκει ένα λυχνάρι που έχει ένα σημείωμα με ένα ποίημα. Το απαγγγέλει αυτό το ποίημα διαβάζοντας το και τότε έμφανίζεται ο Γκλουμπιλούξ ένας καλλικάντζαρος. Αυτός του λέει πώς μπορεί να του εκπληρώσει τρείς ευχές αλλά μόνο με την προϋπόθεση να τον βοηθήσει να πιάσουν έναν πολύ κακό παππούλη γιατί δεν μπορεί μόνος του. Ο Καραγκιόζης συμφωνεί και βάζουν στην πράξη το σχέδιο. Δυστυχώς ο Γκλούμπιλουξ δεν είναι πολύ ειλικρινής και βάζει τον Καραγκιόζη σε μια δύσκολη κατάσταση που έχει σχέση με τον Αη Βασίλη και τα Χριστούγεννα. Μια ξεκαρδιστική κωμωδία του Καραγκιόζη μας στο πνεύμα των Χριστουγέννων.
Προτεινόμενο για παιδιά 3-103 ετών!
Κατόπιν συνεννόησης σε σχολεία καθώς και τις καθημερινές μπορούν τα σχολεία να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις στη ΧΑΝΘ.
Ξύπνα Άι-Βασίλη, από την ομάδα “Το θέατρο των παιδιών”
Το Θέατρο των παιδιών παρουσιάζει τους Art Mates με ένα πρωτότυπο χιουμοριστικό παραμύθι με τίτλο «Ξύπνα Άι-Βασίλη» του Λευτέρη Σαββινίδη, σε σκηνοθεσία Ιωάννας Γεωργαντά, για τον Χειμώνα του 2017. Η παράσταση παρουσιάζεται στο χώρο σας.
Λίγα λόγια για το έργο: Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, τα ξωτικά του Άι-Βασίλη ξυπνάνε γεμάτα χαρά, ώστε να αρχίσουν τις ετοιμασίες για τα δώρα των παιδιών όλου του κόσμου. Ο Άι-Βασίλης όμως δεν δείχνει να έχει την ίδια διάθεση, καθώς πέρσι τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Τα ξωτικά, προσπαθούν να του αλλάξουν γνώμη χωρίς μεγάλη επιτυχία. Έτσι, αποφασίζουν να στήσουν ένα παιχνίδι… το παιχνίδι των Πνευμάτων! Μπερδέματα και αλλόκοτες ιστορίες συνυπάρχουν σε μια απίστευτη φάρσα, με αποτέλεσμα κάτι που τα Ξωτικά δεν περίμεναν… Άραγε θα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε τον Άι-Βασίλη;
Με αφορμή τη συμμετοχή του Πράσινου Σύννεφου στο Φεστιβάλ Bookpoints, επιλέξαμε τρία εικονογραφημένα παιδικά βιβλία , που τα αγαπάμε ιδιαίτερα για την όμορφη εικονογράφηση τους. Τα βιβλία αυτά έχουν εικονογραφηθεί από τρεις ιδιαίτερους δημιουργούς, που δεν αναπαριστούν απλά τα κείμενα, αλλά με τα χρώματα τους δημιουργούν ιστορίες μέσα στην ιστορία, δίνοντας φτερά στη φαντασία παιδιών, αλλά και μεγάλων!
Ένα βιβλίο για τη σημασία της ανάγκης όλων μας να περνάμε τα Χριστούγεννα μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα , με τις υπέροχες ξεχωριστές εικόνες του Scheffler να κυριαρχούν και να δίνουν ζωή στις περιπέτειες του Ξυλαράκη. Αγαπημένος εικονογράφος ακόμα και των πολύ μικρών παιδιών που αναγνωρίζουν τη δουλειά του σε όλα τα βιβλία!
Ένα βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά, που πρέπει να ανακαλύψουν τα ζωάκια που κρύβονται κάτω από το χιόνι. Ο Eric Carle μας έχει προσφέρει βιβλία με καταπληκτική εικονογράφηση, με θέματα που έχουν σχέση κυρίως με τη φύση, τα ζώα και τη φιλία και με το βιβλίο αυτό εισάγει τα πολύ μικρά παιδιά στον πολύχρωμο κόσμο του !
Ένα βιβλίο που θα μας κάνει να δούμε τα χρώματα με άλλο μάτι! Μια ολοζώντανη ιστορία , γεμάτη χιούμορ με μοναδικές εικόνες από τον αγαπημένο Oliver Jeffers.
Παρουσιάσαμε ενδεικτικά τα βιβλία αυτά, γιατί πιστεύουμε ότι μπορούν να αποτελέσουν μια πρώτη επαφή με το έργο εξαίρετων εικονογράφων. Η λίστα με τους αγαπημένους εικονογράφους είναι πολύ μεγάλη και θα έπρεπε να γίνει μια ξεχωριστή αναφορά στους εξαιρετικούς Έλληνες εικονογράφους που έχουν δώσει νέα πνοή στο ελληνικό παιδικό – και όχι μόνο βιβλίο. Επισκεφθείτε με τα παιδιά σας το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και αφήστε να διαλέξουν μόνα τους βιβλία με εικόνες που βρίσκουν ελκυστικές. Είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός μικρού βιβλιόφιλου
Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου | www.pigolampides.gr
Τον Μάρτιο του 2016, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας του Γραφείου Αστικής Ανθεκτικότητας, στο πλαίσιο της ένταξης της Θεσσαλονίκης στο πρόγραμμα των «100 Ανθεκτικών Πόλεων»
Την Κυριακή 05/11 πραγματοποιήθηκε μία δράση στο πάρκο Μηνά Πατρικίου, στα πλαίσια της ευρύτερης προσπάθειας του Δήμου Θεσσαλονίκης και του παραπάνω προγράμματος, με τον τίτλο Resilient Thessaloniki, για ανάδειξη των δημόσιων χώρων (στη συγκεκριμένη περίπτωση πάρκων) και την ευαισθητοποίηση των πολιτών για πιο ενεργή συμμετοχή και διοργάνωση αντίστοιχων δράσεων.
Ανέκαθεν μου άρεσαν τα πάρκα και πάντα ζήλευα τις ευρωπαϊκές πόλεις, που είχαν καταφέρει να διατηρούν ζωντανά τα πάρκα τους, όχι μόνο με τη μορφή υποδομών αλλά και με αυτή των ανθρώπων, που τα καταλαμβάνουν και τα χαίρονται.
Είμαι υπέρμαχος της άποψης πως Δήμος είμαστε εμείς οι πολίτες και πως δεν αρκούν τα παράπονα για τη διεκδίκηση ουσιαστικών και ποιοτικών δημόσιων χώρων. Πρέπει να αρχίσουμε να δημιουργούμε οι ίδιοι πολιτισμό, να φροντίζουμε τη γειτονιά μας, να συνεργαζόμαστε με τους γείτονές μας για το κοινό καλό. Πρέπει να δραστηριοποιηθούμε και τότε σίγουρα θα έχουμε αρωγό τον Δήμο και τους δημοτικούς μηχανισμούς.
Έκανα πολλές ερωτήσεις και έμαθα πολλά, τα οποία και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου. Αν έχεις και εσύ οποιαδήποτε απορία, άφησε το σχόλιό σου και θα προσπαθήσω με τη βοήθεια των αρμόδιων ανθρώπων να σου δώσω απάντηση και να εμπλουτίσω την ανάρτηση αυτή.
Πείτε μας λίγα λόγια για το πρόγραμμα Resilient Thessaloniki. Σε τι αποσκοπεί το πρόγραμμα και πως τελικά μπορεί να ωφελήσει τον πολίτη;
Μαρία Σιτζόγλου,Σύμβουλος του προγράμματος Resilient Thessaloniki, σε θέματα Κοινωνικού και Συμμετοχικού Σχεδιασμού: To 2014 η Θεσσαλονίκη πήρε μέρος σε μία διαγωνιστική διαδικασία μεταξύ εκατοντάδων πόλεων του κόσμου και κατάφερε να ενταχθεί στο διεθνές δίκτυο πόλεων “100 Ανθεκτικές πόλεις” – “100 Resilient Cities” pioneer by the Rockefeller Foundation.
Το πρόγραμμα “Ανθεκτική Θεσσαλονίκη” – “Resilient Thessaloniki” ξεκίνησε τον Μάρτιο 2016 με τη δημιουργία του Γραφείου Αστικής Ανθεκτικότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Στόχος του προγράμματος είναι η διαμόρφωση και η προώθηση της μακροπρόθεσμης “Στρατηγικής Αστικής Ανθεκτικότητας – Θεσσαλονίκη 2030”, που απαντάει στις σημερινές αλλά και ενδεχόμενες μελλοντικές προκλήσεις και χρόνιες πιέσεις της πόλης μας, διαμορφώνοντας μία πιο ανθεκτική, βιώσιμη και φιλική πόλη.
Μία πρόκληση για την πόλη μπορεί να είναι ένας ισχυρός σεισμός, όπως επίσης μπορεί να είναι και η απεργία της αστικής συγκοινωνίας για μία μέρα. Είναι προετοιμασμένοι οι μηχανισμοί της πόλης μας για να ανταποκριθούν σε μία τέτοια απρόσμενη κατάσταση; Γνωρίζουμε άραγε εμείς οι πολίτες πως να ανταποκριθούμε σε μία τέτοια κατάσταση στην καθημερινότητά μας;
Μία χρόνια πίεση για την πόλη μπορεί να είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση, όπως επίσης μπορεί να είναι και η έλλειψη πρασίνου ή ευχάριστων ανοιχτών χώρων στη γειτονιά μας. Πως οι χρόνιες αυτές πιέσεις αντιμετωπίζονται στο επίπεδο στρατηγικών αποφάσεων των φορέων της πόλης αλλά και σε επίπεδο καθημερινής νοοτροπίας όλων μας;
Το πόσο συχνά μπορεί να χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητό μας ή να φροντίζουμε το δημόσιο χώρο έξω από την κατοικία μας, συμβάλλει σημαντικά σε κάθε έργο μεγαλύτερης κλίμακας και συνεπώς στην βελτίωση της ποιότητας της καθημερινής μας ζωής.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, ο σκοπός αυτής της στρατηγικής Αστικής Ανθεκτικότητας είναι να συνδυάσει και να προωθήσει μεγάλης κλίμακας σχέδια, όπως για παράδειγμα την αποτελεσματική διαχείριση αστικών απορριμμάτων ή την ανάπτυξη συστήματος διαχείρισης κινδύνου από ενδεχόμενες φυσικές καταστροφές, μέχρι τη δημιουργία προγραμμάτων κλίμακας γειτονιάς, όπως τα Ανοιχτά Σχολεία στη γειτονιά και την προώθηση συμμετοχικών διαδικασιών με γονείς και παιδιά για την εξασφάλιση ασφαλών διαδρομών των μαθητών από και προς το σχολείο.
Μπορείτε να μας δώσετε μερικές ιδέες για τη χρήση των δημόσιων χώρων από τους πολίτες; Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται ειδική άδεια;
Μαρία Σιτζόγλου,Σύμβουλος του προγράμματος Resilient Thessaloniki, σε θέματα Κοινωνικού και Συμμετοχικού Σχεδιασμού: Ο δημόσιος χώρος αποτελεί τον καθημερινό χώρο όλων μας, καθώς είναι το πεδίο που κινούμαστε, συναντιόμαστε, εκφράζουμε τις απόψεις μας αλλά και επιλέγουμε για ψυχαγωγία και ξεκούραση. Τι καλύτερο λοιπόν από το να συν- δημιουργούμε και να συν- αποφασίζουμε για το δημόσιο χώρο της γειτονιάς μας.
Οι ιδέες και προτάσεις που έχουμε δει να διοργανώνονται με πρωτοβουλία της γειτονιάς, ποικίλουν από το σχεδιασμό παιχνιδιών στα πλακόστρωτα δάπεδα και ανάγνωση παραμυθιών μέχρι τη διοργάνωση δείπνου γειτονιάς και θερινού σινεμά στο πάρκο.
Η χρήση του δημόσιου χώρου αποτελεί δικαίωμα όλων μας, προφανώς και ο καθένας μπορεί να διοργανώσει κάτι στη γειτονιά του παρέα με τους φίλους του αρκεί σαφώς να μην επιβαρύνει ή δυσχεραίνει την ομαλή καθημερινότητα της γειτονιάς. Στην περίπτωση που η δράση μας προϋποθέτει την αποκλειστική χρήση κάποιου χώρου τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε τον τρόπο αδειοδότησης.
Με πιο απλά λόγια, μπορεί για παράδειγμα το πάρκο της γειτονιάς μας να έχει ένα αμφιθέατρο, το οποίο θέλουμε ως πολίτες να χρησιμοποιήσουμε για μία βράδια θερινού σινεμά. Προκύπτουν τότε οι εξής απορίες: Που πρέπει να απευθυνθούμε; Πως θα πάρουμε ρεύμα; Πόσο καιρό πριν πρέπει να καταθέσω κάποιο αίτημα; Ποιους θα χρειαστεί να ενημερώσουμε;
Τα ερωτήματα αυτά αφορούν πληροφορίες που υπάρχουν αποσπασματικά χωρίς όμως να είναι συγκεντρωμένες ως βήματα, διαθέσιμες και γνωστές σε όλους μας. Αυτός είναι ο κύριος στόχος μας, να δημιουργήσουμε μία ανανεωμένη ενιαία διαδικασία, απλή και προσβάσιμη από όλους, που θα δίνει την ευκαιρία στον καθένα από εμάς να έχει μία ολοκληρωμένη εικόνα των δυνατοτήτων και των προϋποθέσεων για την υλοποίηση της ιδέας μας που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε στη γειτονιά μας.
Photo credits: Κ. Στυλιάδης
Για την απλοποίηση της υφιστάμενης διαδικασίας παραχώρησης του δημόσιου χώρου για δράσεις πολιτών και παράλληλα την καλύτερη ενημέρωση, σχεδιάζουμε μία ανανεωμένη διαδικασία στα πρότυπα άλλων πόλεων που με επιτυχία έχουν καταφέρει να εμπνέουν και ενθαρρύνουν τους γείτονες να συνεργαστούν μεταξύ τους και να αναλάβουν δράση στη γειτονιά τους!
Ποιος δεν θα ήθελε στο πάρκο της γειτονιάς να διοργανώνονται ομαδικά παιχνίδια από παιχνίδι θησαυρού μέχρι scrabble, ημέρες ανοιχτής βιβλιοθήκης οπού πηγαίνοντας στο πάρκο μπορείς να διαβάσεις βιβλία της τοπικής βιβλιοθήκης ή πικ νικ γειτονιάς.
Τι απαιτεί αυτό; Τίποτα περισσότερο από τη συνεργασία της γειτονιάς!
Πόσο δύσκολο είναι; Το ξεκίνημα αποτελεί πρόκληση αλλά εάν γίνει η αρχή κάθε επόμενη δράση θα είναι όλο και πιο εύκολη.
Στόχος της πιλοτικής δράσης “Πάρκο όπως το θες!”, στο πάρκο Μηνά Πατρικίου ήταν ακριβώς αυτός – να γίνει η αρχή!
Τι ακριβώς συνέβη στο Πάρκο Μηνά Πατρικίου την Κυριακή 5 Νοεμβρίου; Πως ανταποκρίθηκε ο κόσμος; Ποιο ήταν το μήνυμα που θέλατε να μεταδώσετε;
Μαρία Σιτζόγλου,Σύμβουλος του προγράμματος Resilient Thessaloniki, σε θέματα Κοινωνικού και Συμμετοχικού Σχεδιασμού: Προφανώς δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι δημιουργούμε μία λειτουργική διαδικασία χωρίς να την δοκιμάσουμε πριν την οριστικοποιήσουμε κι έτσι φτάνουμε στην Κυριακή 5 Νοεμβρίου και την δράση – πείραμα ¨Πάρκο όπως το θες!”.
Από την πρώτη στιγμή της προσπάθειας, αποφασίστηκε να διοργανωθεί μία πιλοτική δράση, που θα τεστάρει αυτή τη διαδικασία, ελπίζοντας ότι θα αποκαλύψει κάθε αδύναμο σημείο που μπορεί να έχει ξεφύγει.
Με την ένθερμη υποστήριξη της Ε’ Δημοτικής Κοινότητας, που αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια, ξεκινώντας από τον περασμένο Απρίλιο, ανδιοργανώθηκαν συμμετοχικά εργαστήρια με ανοιχτό κάλεσμα προς όλους, με στόχο το σχεδιασμό της πιλοτικής δράσης στο πάρκο. Οι εργασίες των εργαστηρίων οδήγησαν στη δημιουργία ενός πυρήνα ενεργών πολιτών που αφιέρωσαν χρόνο και τις γνώσεις τους για το συντονισμό και τη διεξαγωγή της δράσης “Πάρκο όπως το θες!”, στο πάρκο Μηνά Πατρικίου.
Κάθε δραστηριότητα που πραγματοποιήθηκε αποτελεί ιδέα που κατατέθηκε από πολίτες στη διάρκεια των συμμετοχικών εργαστηρίων και υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία, προσωπικό χρόνο και πόρους από τους ενεργούς πολίτες του πυρήνα συντονισμού. Τον πυρήνα αυτό ενδυνάμωσαν και άλλες ομάδες εθελοντών και χορηγών που αναγνώρισαν την αξία και το στόχο της προσπάθειας αυτής.
Photo credits: Γ. Σημιτόπουλος
Πως μοιάζει η επόμενη μέρα; Πέτυχε το πείραμα; Τι ακολουθεί; Πως μπορούν να ενημερώνονται οι πολίτες για τα επόμενα στάδια του Resilient Thessaloniki;
Μαρία Σιτζόγλου,Σύμβουλος του προγράμματος Resilient Thessaloniki, σε θέματα Κοινωνικού και Συμμετοχικού Σχεδιασμού: Θεωρούμε ότι το πείραμα πέτυχε, η πιλοτική δράση είχε απήχηση στη γειτονιά καθώς ο κόσμος στο πάρκο συμμετείχε στις δραστηριότητες, αναζήτησε με ενθουσιασμό περισσότερες πληροφορίες και στα πλαίσια της ανοιχτής διαδραστικής συζήτησης την Κυριακή στο πάρκο, δήλωσε ενδιαφέρον να μάθει πως και ακολουθώντας ποια διαδικασία μπορεί να διοργανώσει κάτι αντίστοιχο και στην δική του γειτονιά!
Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, η δράση – πείραμα “Πάρκο όπως το θες!” αποτέλεσε την πιλοτική εφαρμογή της απλοποιημένης διαδικασίας παραχώρησης χώρου με τίτλο “Διαδικασία Αδειοδότησης Συμμετοχικών Δράσεων και Προσωρινών Παρεμβάσεων στη γειτονιά”. Ο τίτλος είναι λίγο μεγάλος γιατί στόχο έχει να καλύψει επαρκώς όλες τις ιδέες και ανάγκες πολιτών για την γειτονιά!
Η διαδικασία δεν είναι ακόμη θεσμοθετημένη, καθώς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο στάδιο επεξεργασίας των νέων δεδομένων μετά τη διεξαγωγή της πιλοτικής δράσης. Τα επόμενα βήματα είναι να οριστικοποιηθεί η διαδικασία και παράλληλα να ολοκληρωθεί ο οδηγός ενδυνάμωσης πολιτών “From Idea to Action” που θα περιλαμβάνει μία εργαλειοθήκη και κατάλογο καλών πρακτικών, τον οποίο ο καθένας μας μπορεί να συμβουλεύεται για να υλοποιήσει κάθε ευφάνταστη ιδέα του για τη γειτονιά.
Είναι σημαντικό να πούμε εδώ ότι η ανανεωμένη διαδικασία αλλά και ο οδηγός “From Idea to Action” προορίζεται να ανέβει στην ιστοσελίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης, με στόχο να μπορεί να γίνεται κατάθεση του αιτήματος αλλά και κατάλληλη ενημέρωση για τη διαδικασία με ένα κλικ!
Για να μείνετε συντονισμένοι για τα επόμενα στάδια και την ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας αλλά και για αντίστοιχα προγράμματα που προωθούν τη συμμετοχή των πολιτών, ακολουθήστε τη σελίδα Resilient Thessaloniki στο Facebook!
Παράλληλα με τις διάφορες δράσεις για τα παιδιά, πραγματοποιήθηκαν και κάποιες συζητήσεις. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας με λίγα λόγια τις ιδέες που κατατέθηκαν και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξατε;
Γεωργία Ποζουκίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, ΑΠΘ: Αν και η επεξεργασία των καταγεγραμμένων ιδεών δεν έχει ολοκληρωθεί, μπορούμε να αναφέρουμε ότι πάγιο ζητούμενο των κατοίκων αποτελεί η δημιουργία ενός καθαρού και φιλόξενου πάρκου κυρίως για τα παιδιά. Προς αυτή την κατεύθυνση προτάθηκε η συστηματική καθαριότητα του πάρκου και η συντήρηση των ήδη υπαρχουσών εγκαταστάσεων, καθώς και η τοποθέτηση νέου αστικού εξοπλισμού. (π.χ. η καλύτερη συντήρηση της παιδικής χαράς, εγκατάσταση υποδομών πικ-νικ κα).
Οι κάτοικοι της περιοχής αναγνωρίζουν το γεγονός ότι δεν υπάρχει ο ανάλογος σεβασμός προς τον χώρο του πάρκου και δεδομένου ότι οι βασικότεροι χρήστες του είναι παιδιά, προτείνουν δράσεις όπως η οργάνωση εκδηλώσεων στο θεατράκι αλλά και η ανάγκη να δημιουργηθούν χώροι και κατ΄ επέκταση δραστηριότητες που θα απευθύνονται στους εφήβους της περιοχής (χώρος στάθμευσης για τα ποδήλατα, πίστες για skate, τέρματα ποδοσφαίρου κα).
Ακόμη, αν και αρκετοί ήταν αυτοί που δήλωσαν πως χρησιμοποιούν το πάρκο για τη βόλτα των σκύλων τους, ακόμα περισσότεροι εξέφρασαν την άποψη πως θα πρέπει να υπάρξει ειδικός (περιφραγμένος) χώρος για τα σκυλιά. Τέλος εκφράστηκε από αρκετούς η ανησυχία για την ύπαρξη παραβατικής συμπεριφοράς στο πάρκο.
Να σημειωθεί ότι η πλειοψηφία των ατόμων που συμμετείχαν στη συζήτηση είναι κάτοικοι της περιοχής που γειτνιάζει με το πάρκο, το οποίο επισκέπτονται πάνω από τρεις φορές την εβδομάδα.
Photo credits: Γ. Σημιτόπουλος
Ποιος ο ρόλος του Πανεπιστημίου (ΑΠΘ) σε αυτή τη δράση; Πως συνδέεται τελικά ένα πάρκο με το Πανεπιστήμιο, τη Βιβλιοθήκη, το Δήμο και τελικά τον πολίτη;
Γεωργία Ποζουκίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, ΑΠΘ: Ο στόχος της συμμετοχής του τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ στη δράση είναι η ενεργοποίηση των κατοίκων της γειτονιάς ως προς την ανάληψη πρωτοβουλιών για υλοποίηση δράσεων στο πάρκο τους. Μέσα από μια σειρά ερωτήσεων και παιχνιδιών οι χρήστες του πάρκου μπαίνουν σε μια διαδικασία προβληματισμού σε σχέση με το τι δράσεις θα ήθελαν οι ίδιοι να υλοποιήσουν στο πάρκο τους καθώς και το πλαίσιο (διοικητικό και θεσμικό) μέσα στο οποίο θα μπορούσαν να τις υλοποιήσουν.
Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Πάρκο όπως το Θες, οι πολίτες, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, οι διοικητικές δομές του Δήμου Θεσσαλονίκης καθώς και οι τοπικοί πόροι & φορείς όπως πχ η παιδική βιβλιοθήκη της Δελφών, που βρίσκεται κοντά στο πάρκο, αποτελούν ισότιμα μέλη ενός συνεργατικού σχήματος που έχει στόχο την συν-επικοινωνία, τον συν-σχεδιασμό και την συν-απόφαση για την άρση της απομόνωσης και την επανεξοικείωση με το δημόσιο χώρο. Άποψη μας είναι ότι η δράση αυτή ενσαρκώνει ουσιαστικά ένα αναδυόμενο μοντέλο αστικής διακυβέρνησης, στο οποίο ο σχεδιασμός έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και η εμπειρική γνώση των αποδεκτών του σχεδιασμού αποκτά βαρύνουσα σημασία και αξία και λειτουργεί συμπληρωματικά με την επιστημονική γνώση.
Photo credits: Γ. Σημιτόπουλος
Αρκεί το μεράκι των πολιτών για την ανάδειξη και ενεργοποίηση του δημόσιου χώρου; Πόσο τον βοηθά το υφιστάμενο πλαίσιο να αναλάβει δράση; Μήπως υπάρχουν πολλά εμπόδια και περιττές διαδικασίες; Τι μπορεί να κάνει το Resilient Thessaloniki για αυτό;
Δημήτρης Θεοδωράκος, Ενεργός πολίτης: Η πρωτοβουλία του κάθε πολίτη ατομικά αλλά και η ενεργός συμμετοχή ομάδων πολιτών συλλογικά, αποτελεί μια πολύ καλή αρχή για την ανάδειξη και διεκδίκηση του δημόσιου χώρου, ωστόσο αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Η αλλαγή νοοτροπίας και η υιοθέτηση μια διαφορετικής κουλτούρας γύρω απ’ τον δημόσιο χώρο από τους πολίτες είναι μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία, στην οποία για να φανούν αποτελέσματα και ουσιαστική αλλαγή χρειάζεται συνεχής προσπάθεια. Η γραφειοκρατία καθώς και το υφιστάμενο πλαίσιο που υπάρχει γύρω από τον δημόσιο χώρο, λειτουργεί πολλές φορές ανασταλτικά, αποθαρρύνοντας τους πολίτες.
Το Resilient Thessaloniki στο πλαίσιο της στρατηγικής Θεσσαλονίκη 2030, που εκπόνησε το προηγούμενο διάστημα βάση του 2ου στόχου, έθεσε ως πυλώνα τη διαμόρφωση μιας ανοιχτής πόλης, που ενισχύει τις πρωτοβουλίες των πολιτών και βελτιώνει την προσβασιμότητα τους στους ελεύθερους δημόσιους χώρους, γεγονός που σημαίνει ότι αναγνωρίζεται αυτή η ανάγκη της κοινωνίας των πολιτών και είναι στο χέρι μας να την εκμεταλλευτούμε. Κάτι που γίνεται αυτή τη στιγμή με την ανανεωμένη διαδικασία παραχώρησης του δημοσίου χώρου, το όποιο θα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για εμάς, που θέλουμε να κάνουμε δράσεις μέσα σε πάρκα και πεζοδρόμους, καθώς θα απλοποιήσει τη διαδικασία και θα μειώσει το χρόνο έγκρισης του αιτήματος.
Photo credits: Γ. Σημιτόπουλος
Αρκεί το μεράκι των πολιτών για την ανάδειξη και ενεργοποίηση του δημόσιου χώρου; Εσένα προσωπικά τι σε κινητοποίησε, Έλενα, να αναλάβεις δράση μέσω της παιδικής βιβλιοθήκης;
Έλενα Χρυσαφίδου, Αρχιτέκτονας, Εθελόντρια Δημοτικής Βιβλιοθήκης Δελφών: Η ενεργοποίηση και το μεράκι των πολιτών δεν αρκούν. Αν δεν έχουν σύμμαχο τους την πολιτεία και τους θεσμούς που θα τους επιτρέψουν να υλοποιήσουν τα σχέδια τους για τη βελτίωση του δημόσιου χώρου.
Αυτή η βοήθεια είναι αναγκαία γιατί σε κάθε δημόσιο χώρο εμπλέκονται πολλά αντικρουόμενα συμφέροντα. Πιστεύω στη συνεργασία πολιτών και φορέων. Αν δεν υπάρχει τα οράματα δεν μπορούν να φτάσουν μακριά. Μπορεί ακόμα η παντελής έλλειψη διάθεσης από τη μεριά της πολιτείας να έχει προς όφελός της ενεργούς πολίτες, να προκαλέσει την αδιαφορία τους και την απογοήτευσή τους.
Η διάθεση μου να προσφέρω στους συμπολίτες μου και στα παιδιά της γειτονιάς μου βρήκε πολλή θετική ανταπόκριση από τους υπεύθυνους των βιβλιοθηκών του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπως επίσης και οι πολύ καλές σχέσεις με το προσωπικό της βιβλιοθήκης Δελφών.
Δεν συνάντησα προσκόμματα, αλλά αντίθετα, μετά από χρόνια εθελοντικής προσφοράς και αμοιβαίας εμπιστοσύνης μου έδωσαν απεριόριστη ελευθερία να δράσω.
Βίβιαν, έχεις χρησιμοποιήσει ξανά το Πάρκο Μηνά Πατρικίου με την προσωπική σου ιδιότητα και δράση Tópio. Για ποιό λόγο ασχολείσαι με τον συγκεκριμένο δημόσιο χώρο?
Βίβιαν Δούμπα, Πολεοδόμος, Ιδρύτρια TOPIO: Το Πάρκο Μηνά Πατρικίου, ή Πάρκο Κρήτης όπως το λέμε στη γειτονιά, δεν το επέλεξα τυχαία.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι το πάρκο βρίσκεται στη γειτονιά που έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει δυο γενιές της οικογένειας μου: η μητέρα μου, και ο αδερφός μου και εγώ. Οπότε, το πάρκο είναι ο πρώτος δημόσιος χώρος με τον οποίο ήρθα σε επαφή, οι πρώτες μου κούνιες, η πρώτη μου βόλτα με καρουζέλ, ο πρώτος μου χιονοπόλεμος και το πρώτο μου άραγμα σε παγκάκια. Το έχω συνδυάσει με πολλές στιγμές της ζωής μου, και γνωρίζω προσωπικά τον χαρακτήρα της περιοχής αλλά και τους ανθρώπους που κατοικούν και εργάζονται εκεί, οπότε δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετική επιλογή για την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος του Tópio.
Επίσης, το συγκεκριμένο πάρκο αποτελεί μια από τις καλές περιπτώσεις δημόσιων και ανοιχτών χώρων στη Θεσσαλονίκη, καθώς η διαμόρφωση του επιτρέπει για διαφορετικές παράλληλες χρήσεις: πράσινες ανοιχτές επιφάνειες, παιδική χαρά, δέντρα, χώρους ξεκούρασης και συνάθροισης και το πολύ σημαντικό θεατράκι. Βλέποντας όλες αυτές τις ευκαιρίες και δυνατότητες του πάρκου, θέλησα να εξερευνήσω το πως και πόσο ακόμα μπορούμε να βελτιώσουμε το πάρκο με μικρές παρεμβάσεις οι οποίες θα μας κάνουν βασικά να το δούμε διαφορετικά και να “εκμεταλλευτούμε” την καλή διαμόρφωση και υποδομή που διαθέτει ήδη.
Τέλος, το πάρκο βρίσκεται σε μια περιοχή η οποία διαθέτει έντονο χαρακτήρα γειτονιάς: έχει κατοικία, έχει πολλά καταστήματα τόσο στους κεντρικούς δρόμους όσο και στα στενάκια, περιφερειακά του πάρκου υπάρχουν σχολικές υποδομές όλων των βαθμίδων, υπάρχουν καφενεία, καφετέριες, εστιατόρια και μπαρ για όλες τις ηλικίες, φορείς και ομάδες πολιτισμού ποικίλων αντικειμένων και κλίμακας, και γενικότερα, είναι μια ζωντανή περιοχή η οποία αγκαλιάζει το πάρκο.
Υπάρχει, λοιπόν, τόσο η προσωπική μου σύνδεση, όσο και το ανθρώπινο δυναμικό και η υποδομή ώστε όλη αυτή η ενέργεια της γειτονιάς να εκφραστεί στο πάρκο και από ένας απλός δημόσιος χώρος να γίνει ο τόπος συνάντησης της κοινότητας και έκφρασης της δημιουργικότητας, να γίνει η καρδιά της γειτονιάς.
Ευχαριστούμε πολύ!
Δείτε εδώ το Σχέδιο της Στρατηγικής για την Αστική Ανθεκτικότητα «Θεσσαλονίκη 2030»
Ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις το δέντρο έξω από το παράθυρό σου κομμένο ή το παρκάκι της γειτονιάς να έχει γίνει πάρκινγκ. Καθημερινά, πια, βλέπεις το πεζοδρόμιο που σου αναλογεί να είναι κατειλημμένο από παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, τον πεζόδρομό σου πιασμένο από τραπεζοκοκαθίσματα και το ρέμα της περιοχής να μπαζώνεται, να εκτρέπεται και να στενεύει. Κι εκείνο το πράσινο λοφάκι που κάηκε…πώς έγινε και φύτρωσε σπίτια; Κι ύστερα αναρωτιέσαι γιατί ήρθαν οι πλημμύρες…
Ακόμη όμως και λιγότερο δραματικά γεγονότα, όπως η τοποθέτηση ενός αγάλματος στην πλατεία που διασχίζεις καθημερινά…. Ποιος αλήθεια αποφάσισε να τοποθετήσει εκεί τον Καραϊσκάκη, ας πούμε, ή ένα έργο αφηρημένης τέχνης που σου πλακώνει την ψυχή;
Μήπως έχεις λόγο για όλα αυτά;
Έχεις και παρέχεις. Ως γονιός, ως εκπαιδευτικός και ως έφηβος. Ως πολίτης γενικώς. Μπορούμε να παρέμβουμε απλώς και μόνο ασκώντας τα δικαιώματά μας. Υπάρχουν και δεν τα ξέρουμε.
Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η τοποθέτηση ενός αγάλματος στον δημόσιο χώρο είναι αντικείμενο διαβούλευσης; Αρκεί να πάμε στο οικείο διαμέρισμα του Δήμου και να παρακολουθήσουμε τη δημόσια διαβούλευση.
Μπορούμε, πολύ πιο απλά, να σηκώσουμε το τηλέφωνο και να ρωτήσουμε την δημοτική αρχή για την «ύποπτη» αλλαγή στο περιβάλλον της γειτονιάς μας. Οι αρχές είναι υποχρεωμένες να μας δώσουν σωστή πληροφόρηση. Είναι το αναφαίρετο και προσφάτως κατοχυρωμένο από διεθνείς συμβάσεις δικαίωμά μας στην πληροφόρηση για περιβαλλοντικά θέματα. Κανείς δεν μπορεί να μας το αρνηθεί.
Κι αν διαπιστώσουμε ότι υπάρχει καταπάτηση κάποιου νόμου, τι μπορούμε να κάνουμε; Πολλά. Ο Συνήγορος του Πολίτη, η συλλογή υπογραφών, ο έλεγχος του κοινοβουλευτικού έργου, η ανοικτή διαβούλευση, ένα σωρό εργαλεία μας προσφέρει η δημοκρατία μας.
Δώρα για μας! Που δεν τα ξέρουμε.
Πώς όμως μπορούμε να μάθουμε κάποια βασικά τέτοια εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να αναλάβουμε δράση για την ποιότητα ζωής μας στην καθημερινότητά μας; Πώς μπορούμε να σταματήσουμε να νιώθουμε ανίσχυροι;
Το φάρμακο έρχεται σε ένα βιβλίο! Πράσινος Πυρετός ο τίτλος του βιβλίου, από τις Εκδόσεις Πατάκη. Ένα κόμικς που απευθύνεται σε εφήβους αλλά και σε γονείς, εκπαιδευτικούς και ενεργούς πολίτες. Μια παρέα εφήβων αναγκάζεται να αναλάβει δράση για τη διάσωση ενός ρέματος. Αναγκάζεται κυριολεκτικά γιατί πάσχει από ένα σπάνιο αλλεργικό σύνδρομο. Βγάζει σπυριά όταν νιώθει πως καταπατώνται οι νόμοι προστασίας του περιβάλλοντος. Και το φαρμακάκι είναι η δράση που περιγράφεται στο βιβλίο.
Ένα κόμικς που θα χαρούν μικροί και μεγάλοι. Ένας οδηγός τσέπης για ενεργούς πολίτες. Δοκιμάστε το. Κάνει καλό.
Χρήσιμες Πληροφορίες:
Η αγορά του βιβλίου ενισχύει το έργο του WWF. Συγγραφέας του είναι η Ελένη Σβορώνου, Υπεύθυνη Περιβαλοντικής Εκπαίδευσης του WWF Ελλάς. Πρόλογος από τη Θεοδότα Νάντσου, Υπεύθυνη Πολιτικής του WWF Eλλάς. Με πραγματικά παραδείγματα από τη δράση πολιτών στο παράρτημα.
Λίγα Λόγια για την Ελένη Σβορώνου
Η Ελένη Σβορώνου είναι υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο WWF Ελλάς. Όμως σε βιβλιοθηκάριους, εκπαιδευτικούς και εκατοντάδες παιδιά, είναι γνωστή για τις ιστορίες της. Πολλά από τα βιβλία της έχουν συμπεριληφθεί στις βραχείες λίστες των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων και του περιοδικού Διαβάζω. Έργα της απέσπασαν Εύφημο Μνεία (2014-15) από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Συνεργάζεται τακτικά με το ηλεκτρονικό περιοδικό «Ο Αναγνώστης» γράφοντας κριτική παιδικού βιβλίου, διδάσκει δημιουργική γραφή σε σεμινάρια για μικρούς και μεγάλους, και εμψυχώνει παιδαγωγικά εργαστήρια για τη φύση και τον πολιτισμό.
Την Ελένη τίποτα από ό,τι συμβαίνει γύρω της δεν την αφήνει αδιάφορη. Το μάτι της παρατηρεί συνέχεια, η γλώσσα της κοφτερή, η καρδιά της γενναιόδωρη, συμπάσχει με τους ήρωές της, είτε είναι μια μικρή μετανάστρια από το Αφγανιστάν, είτε ένας έφηβος τον οποίο θα σημαδέψει το τελευταίο καλοκαίρι με τον παππού του στο νησί… Κι όταν επιλέξει να σχολιάσει την επικαιρότητα, το κάνει με χιούμορ, χωρίς διδακτισμό, με μια αμεσότητα που λίγοι πετυχαίνουν. Κι έτσι, ταυτιζόμαστε με τις ιστορίες της, και θέλουμε κι εμείς να γίνουμε Συνωμότες της τσουγκράνας, να σηκωθούμε από τον καναπέ μας και να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας λίγο καλύτερο. Γιατί γι’ αυτό παλεύει η Ελένη, μέσα από τη δουλειά της και μέσα από τα γραπτά της: και το ξέρουμε, πως τα βιβλία και οι ιδέες είναι ένα φοβερό όπλο!
Μία συνέντευξη της Μαριάννας Τόλη στην Ιωάννα Σεραφειμίδου, με αφορμή την παράταση “Η παπλωματού“
Κυρία Τόλη, σκηνοθετείτε φέτος στη Θεσσαλονίκη, την Παπλωματού, μια παράσταση βασισμένη στο βραβευμένο βιβλίο του Τζεφ Μπραμπόκαι του Γκέιλ ντε Μάρκεν, και θα ήθελα να σας ρωτήσω τι κέντρισε το ενδιαφέρον σας στο συγκεκριμένο έργo;
Τα δύο βιβλία της Παπλωματούς, «Η Ζωή της Παπλωματούς» και το «Δώρο της Παπλωματούς» τα οποία ένωσα για να κάνω την παράσταση είναι ένας ύμνος στην καλοσύνη, στην αλληλεγγύη, στην έλλειψη απληστίας, και στη δυνατότητα του ανθρώπου να αλλάζει μέσα του όταν βρίσκεται μπροστά σε ότι είναι αληθινό και ανιδιοτελές. Πιστεύω ότι στην Ελλάδα σαν λαός δεν έχουμε ακόμα αναπτύξει το έμφυτο χάρισμα που έχουμε για προσφορά προς τον συνάνθρωπο, για ευαισθησία και φροντίδα για κείνους που δεν είναι προνομιούχοι, για όσους μας έχουν ανάγκη. Το έργο, χωρίς να είναι διδακτικό, διδάσκει αυτά τα βαθιά νοήματα και μας εισάγει σε ένα κόσμο βαθιάς καλοσύνης. Τίποτα δεν με ελκύει όσο η καλοσύνη.
Περιγράψτε μας με λίγα λόγια την παράσταση καθώς και το πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η μεταφορά του βιβλίου επάνω στη σκηνή;
Η παράσταση είναι πρωτοποριακή θα έλεγα γιατί ό τρόπος που προσέγγισα το έργο ήταν μέσα από τις ευαισθησίες που περιέγραψα ποιο πάνω. Δεν είχα παρά να μπω σε αυτή την κατάσταση που θυμίζει λίγο τους απλούς γέροντες του Αγίου Όρους που γνωρίζουν βαθιά την φιλοσοφία της Αγάπης και να οραματιστώ τις εικόνες, τους χαρακτήρες και τη μουσική που θα συνέθεταν αυτό το παράξενο και φωτεινό έργο που κατάφερε να αγγίξει τις καρδιές των μικρών και των μεγάλων. Στην ουσία δεν υπάρχει εύκολο ή δύσκολο για έναν δημιουργό όταν έχει μια ξεκάθαρη εικόνα του τι προσπαθεί να κάνει. Μετά έρχεται ο από μηχανής Θεός της καρδιάς και κάπως μαγικά η έμπνευση αποτυπώνεται στο χαρτί και στη σκηνή. Η Παπλωματού ήταν ευλογία. Και όλες οι ευλογίες ρέουν από την ανάγκη του ανθρώπου για το καλό.
Ποιο μήνυμα φιλοδοξεί να μεταφέρει η παράσταση στα παιδιά και στους γονείς τους; Από ποια ηλικία μπορεί κάποιο παιδί να την απολαύσει;
Δεν ισχύουν ηλικίες όταν ένα έργο είναι τόσο αληθινό όπως η Παπλωματού. Δεν είναι ένα παραμύθι που ενδιαφέρει μόνο μικρά παιδιά. Είναι μια κοινωνική ανάγκη και ο τρόπος που παρουσιάζεται κρατάει το ενδιαφέρον όλου του κόσμου. Μωρά ησυχάζουν μπροστά στα χρώματα και στις μελωδίες, η μεγάλοι δακρύζουν με τα νοήματα και τα παιδιά διασκεδάζουν. Όλοι στο τέλος έχουν μπει σε μια ατμόσφαιρα ευφορίας και όταν φεύγουν από το θέατρο λέγεται ότι έχουν ανακαλύψει μια καινούργια πλευρά του εαυτού τους.
Βλέποντας μια καλή θεατρική παράσταση νιώθεις συχνά έντονα συναισθήματα. Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σας, διαφοροποιεί, το θέατρο από τις άλλες τέχνες;
Στο θέατρο έχεις την δυνατότητα να ταυτίζεσαι, χωρίς να το συνειδητοποιείς απόλυτα, με τα δρώμενα και τους ήρωες. Καθώς παρακολουθείς σαν θεατής και εμπλέκεσαι στη δράση, πέφτουν οι άμυνες και οι αντιστάσεις που αναπτύσσουμε δήθεν εμείς οι άνθρωποι για να μη πονάμε. Καθώς η τέχνη ξετυλίγεται μπροστά στα αθώα πια μάτια μας, αφηνόμαστε στην μαγεία της και έτσι μεταλλάσσονται μέσα μας κρυμμένοι θησαυροί που είχαμε ξεχάσει πως είχαμε. Συντελείται κάποια αλχημεία πολύ ευεργετική, κάτι σαν κάθαρση που είναι απαραίτητη στον άνθρωπο. Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου.
Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι μπορούμε να εκφράσουμε στις μέρες μας τη γενναιοδωρία;
Πρέπει σαν άνθρωποι να έχουμε ξεπεράσει πολλούς εσωτερικούς δαίμονες όπως η φιλαυτία, οι εγωισμοί, η απληστία για να μπορέσουμε να είμαστε γενναιόδωροι. Αυτοί οι «δαίμονες» φέρνουν μόνο δυστυχία στο άνθρωπο. Μόνο μέσω της προσφοράς προς τους άλλους γνωρίζει ο άνθρωπος την ολοκλήρωση του γιατί έτσι, προσφέροντας ευτυχία, γίνεται και ο ίδιος ευτυχισμένος. «Παράξενο πράγμα αυτή η καρδιά» λέει ο Ρώσος συγγραφέας Τολστόι, «όσο ποιο πολύ την ξοδεύεις τόσο πιο πολύ έχεις».
Υπάρχουν… παπλωματούδες στις μέρες μας;
Σίγουρα υπάρχουν και βρίσκονται μέσα στο απλό πλήθος, στην Ορθοδοξία μας και οπωσδήποτε ανάμεσα στους γέροντες του Αγίου Όρους. Σίγουρα όμως βρίσκονται μέσα μας φτάνει να θελήσουμε να θυσιάσουμε κάτι από τα κεκτημένα μας και να κοιτάξουμε βαθύτερα για το αληθινό νόημα αυτής της ζωής που ζούμε.
Τι είναι για εσάς ευτυχία;
Η ευτυχία είναι το υπέρτατο αγαθό του ανθρώπου. Δεν βρίσκεται στην πρόσκαιρη ευχαρίστηση , στις λιχουδιές και στις διασκεδάσεις. Δεν κατακτάται χωρίς το γνώθι σαυτόν. Χρειάζεται μόχθος και χρόνος για να καταλαγιάσουν οι ανάγκες που νομίζει πως έχει ο άνθρωπος για να φτάσει στο φως και να ανακαλύψει τη δύναμη που κρύβει μέσα του. Αυτή η κρυμμένη δύναμη του δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει τη ζωή με θάρρος και ηρεμία και όπως λέει και η Παπλωματού να την αποδέχεται με τις δυσκολίες της, με γενναιοδωρία ψυχής και σοφία. Ευτυχία είναι να έχεις κατακτήσει μία μόνιμη εσωτερική χαρά που δεν εξαρτάται καθόλου από τους άλλους ανθρώπους αλλά όμως να τους ευγνωμονείς που υπάρχουν γιατί σε συντροφεύουν σε αυτό το πολύτιμο ταξίδι που λέγεται ζωή.
Από το όνομά σου καταλαβαίνει κανείς ότι δεν είσαι Έλληνας. Πού γεννήθηκες και τι σε έφερε στην Ελλάδα; Πόσα χρόνια ζεις εδώ;
Γεννήθηκα στο Μπιλμπάο, μια πόλη στην Χώρα των Βάσκων αλλά πλέον έχω περάσει πάνω από την μισή ζωή μου στην Ελλάδα.
Είμαι Βάσκος αλλά θεωρώ τον εαυτό μου φιλέλληνα. Στα 29 χρόνια που μένω μόνιμα στην Θεσσαλονίκη, έμαθα να αγαπώ αυτή την Χώρα και τους ανθρώπους της. Με όλες τις ιδιαιτερότητες τους που πολλές φορές με οδήγησαν στο σεβασμό προς τις απίθανες αντιδράσεις τους χωρίς να παίζω στην παγίδα της διάκρισης.
Πότε ασχολήθηκες για πρώτη φορά με το κουκλοθέατρο και την τέχνη της παντομίμας;
Με το κουκλοθέατρο ασχολήθηκα για πρώτη φορά το 1980 όταν έγινα μέλος του θιάσου «Cobaya» στο Μπιλμπάο. Ήταν μία από τις πρώτες ομάδες του τότε ανεξάρτητου Βασκικού Θεάτρου και λειτουργούσαμε σχεδόν ως κολεκτίβα θεάτρου. Εκεί δούλεψα για πρώτη φορά ως ηθοποιός επαγγελματίας, κλόουν και κουκλοπαίκτης. Τότε ήμουνα 17 χρονών.
Από πού ξεκίνησε η τέχνη του κουκλοθεάτρου; Πότε εμψυχώθηκαν οι πρώτες κούκλες;
Για αυτό το ζήτημα πρέπει να πάμε πολύ πίσω. Στην εποχή που οι πρόγονοι μας άρχισαν να ζούνε ομαδικά και στις νύχτες και γύρω από μια φωτιά διασκέδαζαν να παίζουν με τις σκιές στους τοίχους. Ή στο παιχνίδι των παιδιών με οτιδήποτε αντικείμενο, στο οποίο έδωσαν ψυχή με την φαντασία για να συνοδεύουν το παιχνίδι τους. Ή όταν ο άνθρωπος δε μπόρεσε να δώσει εξήγηση στα μυστήρια της φύσης και τότε δημιούργησαν κούκλες και μηχανικά αντικείμενα που μπόρεσαν να εκφράσουν το ανεξήγητο. Ή όταν, απλά, μπόρεσαν να βάλουν απαγορευμένα λόγια και δεσμευμένες απόψεις σε μια κούκλα και τα εξέφρασαν μέσα από εκείνη. Το κουκλοθέατρο συμβαίνει από την εποχή των σπηλαίων μέχρι τις ήμερες μας περνώντας από την εποχή του Αριστοφάνη η του κωμικό – επαναστατικό λόγο του Καραγκιόζη.
Και πως έφτασε στην Ελλάδα αυτή η μορφή τέχνης;
Στην Ελλάδα πιθανόν ξεκίνησε η θεατρική μορφή του κουκλοθέατρου στην κλασική εποχή (σαν το θέατρο των μη ελευθέρων ανθρώπων), που χάθηκε μέχρι που εμφανίστηκε ο ήρωας που εξελίχθηκε από το τουρκικό καραγκιόζη, που εξελίχθηκε από της πιο παλιές μορφές του κινέζικου θεάτρου σκιών.
Οι περισσότεροι ταυτίζουμε τις κούκλες και το κουκλοθέατρο με τα μικρά παιδιά. Είναι το κουκλοθέατρο μόνο για παιδιά; Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;
Αυτό είναι μια λάθος άποψη που καλλιεργήθηκε στη σύγχρονη ιστορία αυτής της τέχνης.
Οι θρησκευτικές τελετουργίες με κούκλες σε όλες τις εποχές και θρησκείες ήταν για ενήλικους στην λαχτάρα τους να δώσουν απτές απαντήσεις και αποδεικτικά στοιχεία για τις «μεγάλες ερωτήσεις». Επίσης οι παλιές παραστάσεις της όπερας ήταν με κούκλες και το καραγκιόζη, πριν να κατεβεί στις πλατείες, βρισκόταν μόνο στα καφενεία για άνδρες και με ιστορίες και λεξιλόγια όχι ακριβώς κατάλληλα για μικρούς θεατές…
Τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, υπάρχει ένα καλλιτεχνικό ρεύμα σχετικό με το θέατρο με κούκλες και αντικείμενα που προτείνει και δημιουργεί παραστάσεις για ενήλικο κοινό καταφέροντας απίθανα επίπεδα δραματουργίας, χάρη στις τεράστιες δυνατότητες που δίνουν οι τεχνικές της τέχνης αυτής.
Μπορούμε να πούμε ότι το θέατρο με κούκλες και αντικείμενα, είναι για όλες τις ηλικίες χωρίς όρια.
Πες μας λίγα λόγια για το Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας Θεσσαλονίκης , που διεξάγεται φέτος από τις 3-13 Νοεμβρίου.
Το «Thesspuppet Festival», γίνεται σε συνδιοργάνωση μεταξύ του Δήμου Θεσσαλονίκη, του Οργανισμού για την Τουριστική Προβολή της Θεσσαλονίκης, της Κοιν.Σ.Επ. «Συν-κοινΏ», το Πολιτιστικό και το Μορφωτικό Σύλλογο, «Ισπανο-ελληνική Ένωση Γλώσσας και Πολιτισμού», και εμένα ως γενικό συντονιστή του σχεδίου και ως καλλιτεχνικό διευθυντή.
Φέτος θα λάβει μέρος στην Θεσσαλονίκη, στο Δημοτικό Θέατρο «Άνετον» και στην Αίθουσα πολλαπλών Χρήσεων του Δήμου «Μ. Αναγνωστάκης», από 3 έως 13 Νοεμβρίου 2017.
Το «ThesspuppetFestival» είναι μια θεατρική και κοινωνική πρόταση που στοχεύει στην προώθηση του θεάτρου με κούκλες και αντικείμενα ως μια παραδοσιακή μορφή τέχνης με βαθιές ρίζες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Χωρίς να χάσει την λαϊκή καταγωγή του, έχει προσαρμοστεί στους σύγχρονους καιρούς και καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στο σύγχρονο θέατρο.
Προτείνει, επίσης, με επιστημονικό και πρακτικό τρόπο την τέχνη του θεάτρου με κούκλες και αντικείμενα ως παιδαγωγικό εργαλείο για όφελος της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Είναι ένα διεθνές καλλιτεχνικό γεγονός, αναγνωρισμένο παγκοσμίως στον διεθνή χάρτη του θεάτρου με κούκλες και αντικείμενα. Στοχεύει να συμβάλει στο τουριστικό προϊόν της Θεσσαλονίκης με σκοπό την καθιέρωση της πόλης ως προορισμό και σημείο αναφοράς στην Ελλάδα για τους λάτρεις αυτής της τέχνης. Το “ThesspuppetFestival”, είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνιας εμπειρίας στον καλλιτεχνικό και οργανωτικό τομέα της τέχνης του θεάτρου με κούκλες & αντικείμενα, όπως και του σωματικού θεάτρου.
Τι ιδιαίτερο θα δούμε φέτος στο φεστιβάλ με τις κούκλες; Τι φιλοδοξείς να προσφέρεις μέσα από τις παραστάσεις που επιλέγεις;
Θα δούμε πολλές και διαφορετικές προτάσεις σχετικά με τις τεχνικές και αισθητικές των θιάσων που θα συμμετάσχουν. Θα δούμε παραστάσεις πολυβραβευμένες στο διεθνές χώρο του κουκλοθέατρο που προτείνουν μικτές τεχνικές. Θα είναι δείγματα από την εξέλιξη του θεάτρου με κούκλες στο σύγχρονο θέατρο. Όλες οι παραστάσεις, εκτός από μια του Σαββάτου, θα είναι κατάλληλες για όλες τις ηλικίες.
Θα δείτε από στιγμιαίο σχέδιο με άμμο, όπου ο καλλιτέχνης και μπροστά στα μάτια του θεατή μας αφηγείται μια ιστορία με συνοδεία ζωντανής μουσικής και ποίηση χωρίς λόγια, σύγχρονο χορό με κούκλες, παραστάσεις με σωματικό κουκλοθέατρο, καραγκιόζη που ερμηνεύει Αριστοφάνη, κουκλοθέατρο από της φαβέλες του Σαο Πάολο της Βραζιλίας, πως μεταμορφώνει αντικείμενα ο κουκλοπαίκτης που θα έρθει από το Ιεροσόλυμα και πολλά άλλα…
Δεν υπάρχει άλλη φιλοδοξία πέρα από να σας παρουσιάζω αυτόν τον απέραντο κόσμο του θεάτρου με κούκλες και αντικείμενα. Με αυτό θα είμαι ευτυχισμένος…
Υπάρχει σε άλλες χώρες κάποιο αντίστοιχο φεστιβάλ; Ποιο θα μας πρότεινες να επισκεφτούμε;
Υπάρχουν πολλά φεστιβάλ όπως το “Thesspuppet”. Μπορώ να πω ότι το δικό μας είναι μικρό και ασήμαντο σε σχέση με εκείνα. Μόνο στην διπλανή Βουλγαρία υπάρχουν 10 με 12 φεστιβάλ εδώ και 40 χρόνια. Εγώ διευθύνω το «Διεθνές φεστιβάλ κουκλοθέατρου του Μπιλμπάο» που φέτος κλείνει 36 χρόνια ύπαρξης και είναι ένα από τα 40 φεστιβάλ που γίνονται στην Ισπανία.
Ελάτε στο Μπιλμπάο από 25/11 με 1/12 για να χαρείτε δυο Φεστιβάλ, του Μπιλμπάο και της Τολόσας, που γίνονται ταυτόχρονα και σε συνεργασία. Είναι πολύ σημαντική η συνεργασία στο πολιτισμό για να καταφέρουμε καλά και θετικά αποτελέσματα για το σύνολο της κοινωνίας.
Ποιο είναι το όραμά σου για το φεστιβάλ κουκλοθεάτρου και παντομίμας;
Να βρεθεί μια λύση συνεργατική, ένα ενδιαφέρον και αποδοχή από τους φορείς που ευθύνονται για το δημόσιο πολιτισμό, για να μη χαθεί και να έχει μια συνέχεια. Το εύχομαι.
Αν ήσουν μια κούκλα, ποια θα ήθελες να είσαι;
Θα επέλεγα να είμαι ο Πινόκιο. Η κούκλα που έγινε άνθρωπος και κατάλαβε το νόημα της Ζωής μετά από δοκιμασίες, πόνο και αποδοχή απλών πραγμάτων και συναισθημάτων που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους, όπως είναι η επιπολαιότητα, η αλαζονεία, αλλά και η φιλία, η συνεργασία, ο σεβασμός και η Αγάπη.
Είναι τεράστια η χαρά μου και η τιμή να μοιράζομαι μαζί σας τις παρακάτω γραμμές. Ο λόγος που τις επέλεξα είναι γιατί η ιστορία που αφορά το παιδί παρακάτω, είναι αυτή που άλλαξε για μένα τον τρόπο που σκέφτομαι την εκπαίδευση. Ήταν ένα υπέροχο ξεκίνημα σε κάτι που σταδιακά με άλλαξε ως άνθρωπο! Καλή ανάγνωση λοιπόν και καλή σχολική χρονιά σε όλους!
Ήταν κάποια μέρα του πρώτου δεκαπενθήμερου του Σεπτεμβρίου που είχα πάει μόνος στο σχολείο για να δω τα πώς και τα τι μιας καινούριας εμπειρίας που ονομαζόταν Φουρφουράς και που εκείνη τη χρονιά θα ήμουν “προϊστάμενος” στο σχολείο, γεγονός που σ’ εμένα, που δούλευα για τρίτη χρονιά τότε, ήταν κάτι μεγάλο.
Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός, ότι για να τουμπάρω τη Μαρία, τη γυναίκα που έμελλε να είναι η σύντροφος της ζωής μου, της είπα ότι έχω αυτοκίνητο ΚΙΑ, σπίτι με πισίνα -που στην πραγματικότητα η πισίνα ανήκε στο διπλανό σπίτι- και είμαι διευθυντής σχολείου! Χρυσές εποχές!
Για να μη τα πολυλογώ, κάθισα στα σκαλοπάτια της κύριας εισόδου κοιτώντας απέναντι τον Ψηλορείτη και σκεφτόμουν πώς τελικά θα είναι αυτή η χρονιά. Τότε ήταν που ήρθε στο σχολείο ο Γιάννης. Ένα μελαχρινό, γεροδεμένο αγόρι που θα πήγαινε τότε πέμπτη δημοτικού. Καθόμουν στις σκάλες και τον έβλεπα να πλησιάζει κορδωμένος παρατηρώντας, σαν ελεγκτής, τα πάντα γύρω του. Σαν να ήθελε να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν στη θέση τους τρεις μήνες μετά το κλείσιμο του σχολείου. Ειλικρινά δεν θυμάμαι πώς τον καλωσόρισα, τι του είπα και τι στάση ήθελα να κρατήσω στο μυαλό μου, σαν τον αυστηρό νέο διευθυντή ή σαν τον άνετο νέο δάσκαλο, αλλά ό,τι και να είπα οδήγησε στην επόμενη ατάκα.
«Γεια σας, κύριε! Είμαι ο Γιάννης ο Διαμαντάκης!»
Αυτές τις οχτώ λέξεις νομίζω ότι δε θα τις ξεχάσω ποτέ. Δεν ξέρω ακριβώς τον λόγο που εξαιτίας αυτού του παιδιού, ερωτεύτηκα όλα τα παιδιά του σχολείου πριν ακόμα τα γνωρίσω. Κανένας φόβος για τον άγνωστο που καθόταν στο σχολείο του και καμία απειλή. Ήταν εκεί, ίσος προς ίσο και μου συστηνόταν σαν να έπρεπε ήδη να τον ξέρω. Τόσο αγνός και τόσο καθαρός που πήρα θάρρος για όλα όσα θα έρχονταν. Θυμάμαι ότι μετά του είπα κάτι δασκαλίστικο για το τι του αρέσει να κάνει ή κάτι τέτοιο. Τότε αυτός μου είπε: «Εγώ καλός στα μαθήματα δεν είμαι. Βάλτε με να κάνω όμως δουλειές, να σκάβω…»
Από τότε σκέφτομαι πόσο άδικο είναι παιδιά σαν τον Γιάννη, με το ζωηρό βλέμμα, την καθαρή σκέψη και μια αρκετά καλή γνώση του εαυτού τους, να είναι τα παιδιά που επειδή συλλαβίζουν στο διάβασμα ή γράφουν σύλλαθες ορθογραφίες να νιώθουν ότι αποτυγχάνουν σε έναν θεσμό ο οποίος θα τους ακολουθεί μέχρι τα 18. Κάτι έπρεπε να γίνει.
Ο Κεν Ρόμπινσον, ο οποίος είναι κάτι σαν τον Σάκη Ρουβά των δασκάλων είχε δώσει μια εκπληκτική διάλεξη για το πώς το σχολείο σκοτώνει τη δημιουργικότητα και πώς από το σχολείο αποκλείονται οι μαθητές οι οποίοι σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο, όπως λόγου χάρη αυτοί που χρειάζεται να κουνιούνται για να το επιτύχουν. Είχε πει μια εκπληκτική ιστορία για ένα παιδάκι το οποίο ζωγράφιζε με μανία στο πίσω θρανίο μέχρι που η δασκάλα έσκυψε από πάνω του και το ρώτησε τι κάνει. Εκείνο απάντησε «ότι ζωγραφίζει τον Θεό».
«Μα δεν ξέρουμε πώς μοιάζει ο Θεός» αποκρίθηκε η δασκάλα.
«Σε λίγη ώρα που θα τελειώσω θα ξέρετε» απάντησε το παιδί.
Νομίζουμε ότι επειδή είμαστε ψηλότεροι, επιβλητικότεροι και γηραιότεροι από τα παιδιά, γνωρίζουμε καλύτερα τα πάντα. Το γήρας ειδικά και η κατάκτηση της φιλοσοφίας της ζωής, είναι δύο ποσά που στην κοινωνία μας είναι χωρίς αμφισβήτηση, ανάλογα ακόμα και ανάμεσα στους ενήλικες. Πόσο μάλλον όταν η σχέση αυτή αφορά έναν ενήλικα με ένα παιδί. Την αντίληψη αυτή την κουβαλάμε πάντα μέσα μας και θέλει προσωπικό αγώνα για την υπερνικήσεις. Όταν γινόμαστε δάσκαλοι γινόμαστε αυτοί των οποίων οι ζωές ήταν πάντα ένα μυστήριο. «Τι βάζει στο συρτάρι ο κύριος; Πώς να είναι όταν ετοιμάζει τα διαγωνίσματά μας; Γιατί αυτός συνεχίζει ανενόχλητος το μάθημα όταν τελειώνει το μάλωμα και εγώ στεναχωριέμαι μέχρι και το σπίτι; Τι κουβαλάει άραγε στην τσάντα του; Έχει γονείς; Πηγαίνει άραγε στην τουαλέτα;»
Όταν γίνεσαι αυτός που βαθμολογεί, αυτός που κατσαδιάζει, αυτός που ελέγχει, αυτός από τον οποίο εξαρτάται η οικογενειακή ευτυχία ή δυστυχία του μαθητή γεννιέται μέσα σου ένας μικρός δικτάτορας. Είτε το θέλεις είτε όχι. Πολλοί δάσκαλοι, που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές, θα αντιδράσουν γιατί θεωρούν ότι η εξουσία του δασκάλου είναι απαραίτητη για τις σωστές ισορροπίες. Ένας παλιός μου διευθυντής μου είχε μάθει το τρίπτυχο της σωστής σχέσης δασκάλου-μαθητή: «Πρώτα έρχεται λέει ο φόβος, ύστερα ο σεβασμός και τέλος η αγάπη».
Για να λέμε την αλήθεια το μοντέλο αυτό σε πολλές περιπτώσεις είναι επιτυχημένο γιατί βασίζεται στο συμπεριφοριστικό μοντέλο του ερεθίσματος, της αντίδρασης και της ανταμοιβής. Πολλά ζόρικα τμήματα έχουν βρει τον δάσκαλο τους με αυτό το μοτίβο και απ’ ό,τι λένε γίνεται δουλειά. Όμως κατά τη γνώμη μου αφήνουμε τα μάτια μας να βγάζουν τα συμπεράσματα και δεν κοιτάμε παραπέρα και αυτό το παραπέρα είναι το εξής απλό που βασίζεται πάλι στη θεωρία του συμπεριφορισμού. Αν μάθεις σε ένα παιδί στο να «σπάει ο τσαμπουκάς του» τότε αυτός ο τσαμπουκάς θα σπάει πάντα εύκολα. Θα γίνει ένα πλάσμα που χειραγωγείται και που δεν μπορεί να κρατήσει χαρακτήρα όταν πρέπει.
Ο δάσκαλος μπαμπούλας έχει τα αποτελέσματά του όμως έχει και ένα μεγάλο κακό. Σπάει χαρακτήρες για να μπορέσει να χωρέσει μια πιθαμή από γνώσεις στα μυαλά των παιδιών, χωρίς να κοιτάζει αν οι ψυχές τους είναι αρκετά καθαρές να τις δεχθούν. Ομαδοποιεί τους μαθητές από ατομικότητες σε μια μονάδα η οποία ονομάζεται τάξη και, που όπως λέει και η λέξη, πρέπει να υπάρχει τάξη. Τα όρια βεβαίως είναι πολύ σημαντικά για μια ουσιαστική δημοκρατία στο σχολείο και θα ήταν λάθος να δοθεί η εντύπωση της «κακής» αναρχίας μέσα σ’ αυτό. Τα όρια όμως μπορούν να μπουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και κυρίως με την ξεκάθαρη επίγνωση των αποτελεσμάτων μιας πράξης. Χωρίς τρομοκρατίες, χωρίς τίποτα. Να καταλάβει ο κάθε μαθητής ότι όλα είναι θέμα επιλογών και αυτός είναι ο μόνος που έχει την ευθύνη γι’ αυτές. Να καταλάβει ότι μια πράξη τού ενός έχει αντίκτυπο σε πολλούς άλλους και ότι κάθε φορά θα πρέπει να ζυγίζει πριν πράττει.
Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι απαιτεί περισσότερο χρόνο καθώς λείπει το ηλεκτροσόκ του φόβου. Οι μαθητές πρέπει να περάσουν σε επίπεδο συνειδητοποίησης και ευθύνης των πράξεών τους και εσύ πρέπει να κάθεσαι με υπομονή, επιμονή και σταθερότητα και να δίνεις αγάπη, όπως θα επέμενες και θα έδινες και στο ίδιο σου το παιδί. Δεν ξέρω τι επιτυχία έχει η μέθοδος του φόβου, αλλά αυτή έχει τόσο σταθερά και βαθιά θεμέλια που σε βάζει σε περίοπτη θέση στις καρδιές των παιδιών και που τα λόγια σου είναι, αν όχι δίπλα, τότε πολύ κοντά σ’ αυτά του μπαμπά ή της μαμάς.
Όταν μια τάξη λειτουργεί από αγάπη και όχι από φόβο τότε οι πόρτες είναι ανοιχτές για να πάτε μαζί όπου θελήσετε.
Τον Άγγελο Πατσιά, μπορείτε να γνωρίσετε από κοντά, στο Εκκοκιστήριο Ιδέων στη Βέροια, το Σάββατο 09 Σεπτεμβρίου στις 7μμ. Διάβασε περισσότερα για την εκδήλωση εδώ.
Λίγα λόγια για τον Άγγελο Πατσιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1985 και μεγάλωσα στην πόλη της Δράμας, σε μια ήσυχη γειτονιά παρέα με ένα ποδήλατο, λάσπες, μουσική και καλούς φίλους. Ο μπαμπάς μου ήταν ο μεγαλύτερος μου δάσκαλος. Ό,τι μου δίδαξε, μου το δίδαξε με σιωπή. Από μικρός έβλεπα ανθρώπους να τον συναντούν στο δρόμο και να τον κοιτούν με αγάπη. Όταν πλέον καταλάβαινα, έμαθα πως όλοι αυτοί, ήταν μαθητές του. Ίσως κάπου εκεί να γεννήθηκε η ορμή να ακολουθήσω τα βήματα αρκετών προγόνων μου και να γίνω και εγώ δάσκαλος. Ακόμα το προσπαθώ…
Το έργο μου έγινε γνωστό χάρη στους ανθρώπους του Αμαρίου. Συναδέλφους, γονείς και χωριανούς, όπου όλοι μαζί δημιουργήσαμε στο Δημοτικό Σχολείο Φουρφουρά, μια κοινότητα μάθησης ή οποία αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Το 2015 ακολούθησα αυτό που έλεγα στους μαθητές μου. Να ακολουθούν τα όνειρά τους. Έφυγα από τον Φουρφουρά και τη δημόσια εκπαίδευση, για να δημιουργήσουμε με τη Βέτα Γεωργιάδου και τον Γιάννη Σωτηράκο ένα νέο δημοτικό Σχολείο στη Θεσσαλονίκη που θα αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε το σχολείο και την εκπαίδευση. Το Big Bang School.
Σήμερα ζω στην Καστοριά με τη γυναίκα μου και τα δυο μου κορίτσια, ζώντας την πολύτιμη οικογένεια και δουλεύοντας παράλληλα το όνειρο που ετοιμάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Από τι είναι φτιαγμένο ένα βιβλιοπωλείο; Γιατί λένε πολλοί ότι είναι ένας μαγικός κόσμος; Υπάρχει κάποιο μυστικό συστατικό που μας κάνει να το θυμόμαστε όσα χρόνια κι αν περάσουν; Μέσα από τη διαδικασία κατασκευής αυτής της τρισδιάστατης κατασκευής γινόμαστε δημιουργοί ενός μικρού χάρτινου βιβλιοπωλείου και χανόμαστε μέσα στα βιβλία και στις σκέψεις μας για αυτά.
Το εργαστήρι αυτής της χάρτινης κατασκευής πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εκδήλωσης των BOOKPOINTS στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, με τον συντονισμό του Σοφοκλή Αμπατζίδη (Simple Crafts).
Στο παρακάτω video, ο Σοφοκλής Αμπατζίδης, μας δείχνει βήμα βήμα, πως μπορείτε και εσείς να φτιάξετε ένα pop up βιβλιοπωλείο. Αρκεί να κάνετε πρώτα κλικ στην αρχική, ασπρόμαυρη φωτογραφία, να την αποθηκεύσετε και στη συνέχεια να την εκτυπώσετε σε ένα λεπτό Α4 χαρτονάκι. Δείτε αμέσως μετά το video που ακολουθεί. (αν θέλει το παιδί μπορεί να βάψει από πριν το βιβλιοπωλείο!)
Με φόρα και όρεξη για νέες καλοκαιρινές αποστολές έφτασαν στο Μεταίχμιο τα νέα «Φυλλαράκια». Είναι καταπληκτικά και η Ολυμπία (και φυσικά εγώ) τα έχουμε λατρέψει! Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου που έλαβα σήμερα από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, δεν έχω πιάσει στα χέρια μου τα φετινά “Φυλλαράκια” αλλά κρίνοντας από τα περσινά είμαι σίγουρη ότι θα είναι καταπληκτικά!
Τα Φυλλαράκια είναι ξανά εδώ! Η αγαπημένη σειρά βιβλίων για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας που καλλιεργεί τη σκέψη, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους με τον πιο απολαυστικό και παιχνιδιάρικο τρόπο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ έρχεται και πάλι κοντά σας με δύο ολοκαίνουρια βιβλία. Μετά Τα Φυλλαράκια των Μαθηματικών, Τα Φυλλαράκια της Γλώσσας και Τα Φυλλαράκια της Τέχνης, τα αγαπημένα φιλαράκια των παιδιών, που γεννήθηκαν από τη φαντασία της συντακτικής ομάδας του βραβευμένου εκπαιδευτικού portal ELNIPLEX και πήραν μορφή από τα πινέλα της εικονογράφου Ρένιας Μεταλληνού, ετοιμάζονται για μια εξαιρετική αποστολή προστασίας του περιβάλλοντος με Τα Φυλλαράκια της Φύσης, αλλά και για τις καλοκαιρινές τους διακοπές με Τα Φυλλαράκια των διακοπών.
Σε κάθε βιβλίο υπάρχει μια ιστορία σε εξέλιξη. Τα φιλαράκια προσπαθούν κάθε φορά να λύσουν ένα μυστήριο και με τη βοήθεια του παιδιού-αναγνώστη να ολοκληρώσουν με επιτυχία μια αποστολή.
Γιατί να πάμε… διακοπές με τα Φυλλαράκια;
Η Πίξελ, ο Άνω Κάτω, η Φαρσί, ο Σαρδάμ, η Πόζα Λίζα, η Τζόγια, ο Τάτσι Μίτσι Κότσι, οΑμανέους και ο σκύλος τους, ο Φιρφιρής, θα χαρίσουν στα παιδιά πολλές ώρες ευχάριστης απασχόλησης και ψυχαγωγίας. Το βιβλίο είναι γεμάτο χιούμορ, περιπέτεια, φαντασία, ενώ παράλληλα με στοχευμένες, διασκεδαστικές ασκήσεις βοηθά το παιδί, που θα γίνει μέλος της πιο απίθανης παρέας και όλοι μαζί θα ταξιδέψουν σε ένα μοναδικό δρομολόγιο γνώσεων και δημιουργικότητας, να αναπτύξει δεξιότητες μαθηματικές, γλωσσικές, περιβαλλοντικές.
Γιατί να προστατεύσουμε τη φύση παρέα με τα Φυλλαράκια;
Μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι στον χωροχρόνο τα παιδιά αναπτύσσουν θετικές στάσεις απέναντι στο περιβάλλον. Έρχονται σε επαφή με σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα και αναζητούν λύσεις επιστρατεύοντας την κρίση, τη φαντασία και το συνεργατικό πνεύμα. Επίσης, το πολύχρωμο επιτραπέζιο που συνοδεύει το βιβλίο και είναι κατάλληλο για την οικογένεια και τη σχολική τάξη θα χαρίσει ακόμα περισσότερες στιγμές γνώσης, ψυχαγωγίας και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης.
Ακολουθώντας μια πρωτότυπη εκπαιδευτική προσέγγιση, τα βιβλία της σειράς αποτελούν ένα χρήσιμο διαδραστικό εργαλείο μάθησης και ψυχαγωγίας: η ένταξη του παιδιού-αναγνώστη στην πρωταγωνιστική παρέα ως ισότιμου μέλους, οι διαρκείς προκλήσεις, το χιούμορ, η ύπαρξη πολλών διαφορετικών επιλογών και η αποφυγή στιγματισμού ορισμένων απαντήσεων ως λανθασμένων είναι ορισμένες μόνο από τις καινοτομίες των βιβλίων. Ακόμα, το γεγονός ότι κάθε βιβλίο αφηγείται μια ενιαία ιστορία, όπου η κάθε δραστηριότητα συνδέεται με την προηγούμενη και οδηγεί στη σταδιακή επίλυση ενός μυστηρίου με τη συμμετοχή του ίδιου του παιδιού, έχει ως αποτέλεσμα τη βιωματική εμπλοκή του μικρού αναγνώστη στην εξέλιξη και, συνακόλουθα, τη βίωση της απόλυτης ικανοποίησης στο τέλος της ιστορίας.
Μέσα από πολλά «ανοιχτά» φύλλα εργασίας, που επιδέχονται περισσότερες από μία σωστές απαντήσεις, καλλιεργούνται η σκέψη, η κρίση, η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών. Το παιδί-αναγνώστης γίνεται μέλος μιας παρέας φίλων και, μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια, αναπτύσσει μαθηματικές και γλωσσικές δεξιότητες, ενώ παράλληλα του δίνεται η δυνατότητα να εκφράζεται και να δημιουργεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
Επιπλέον, το μυστήριο, η αγωνία, οι γρίφοι και τα προβλήματα δε σταματούν μόνο στα βιβλία της σειράς, αλλά συνεχίζονται και στο διαδίκτυο: Το ELNIPLEX και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ τροφοδοτούν διαρκώς, μέσω των ιστότοπων και των κοινωνικών τους δικτύων, τους μικρούς αναγνώστες, με καινούριες περιπέτειες, στοιχεία και νέες διαδραστικές προκλήσεις, δημιουργώντας μια πραγματική θάλασσα δημιουργικότητας. Αναρτώνται ιδέες, δραστηριότητες, κατασκευές και καθετί που μπορεί να συνοδεύσει την ενασχόληση του παιδιού με τα Φυλλαράκια του. Επισκεφτείτε ΕΔΩ την ειδική υποενότητα της επίσημης σελίδας του ELNIPLEX.
Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές;
Η Πίξελ, ο Άνω Κάτω, η Φαρσί, ο Σαρδάμ, η Πόζα Λίζα, η Τζόγια, ο Τάτσι Μίτσι Κότσι, ο Αμανέους και ο σκύλος τους, ο Φιρφιρής, βάζουν το παιδί-αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα στην παρέα τους και η περιπέτεια ξεκινά! Γνωρίστε αναλυτικά τα μέλη της πιο κεφάτης, δημιουργικής και τολμηρής παρέας ΕΔΩ.
Δείτε τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς ΕΔΩ.
Μπες στην παρέα, βρες τα κλειδιά, λύσε το μυστήριο και ζήσε απίθανες περιπέτειες!
Γνωρίστε το ELNIPLEX
Το ELNIPLEX είναι ένα εκπαιδευτικό portal που λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 2012 και οι πάνω από 3.000 αναρτήσεις του μέχρι στιγμής είναι προϊόν της πνευματικής εργασίας και έρευνας των συντακτών του. Σήμερα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπαιδευτικούς διαδικτυακούς προορισμούς, με χιλιάδες καθημερινούς επισκέπτες.
Στο ELNIPLEX, όσοι ζουν ή ασχολούνται με παιδιά θα βρουν πραγματικά τα πάντα: παιδικό και παιδαγωγικό βιβλίο, μουσικές και τραγούδια, πλήρη ατζέντα, δημιουργικές δραστηριότητες, παιχνίδια, κατασκευές, συνεντεύξεις διακεκριμένων δημιουργών, σχολικές γιορτές, καθημερινές κληρώσεις. Το βραβείο προώθησης της φιλαναγνωσίας από το Ελληνικό Τμήμα (Greek Ibby) της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – IBBY) στο ELNIPLEX το 2014 ήταν απλώς η αρχή.
Γνωρίστε τη συντακτική ομάδα
Τα «Φυλλαράκια» δημιουργήθηκαν από την ομάδα του ELNIPLEX: Φωτεινή Βαρδάκα, Χρυσάνθη Δενδρή, Μαίρη Μπιρμπίλη, Απόστολο Πάππο, Καίτη Παρασκευά και Δώρα Πουρή, νηπιαγωγούς, παιδαγωγούς ειδικής αγωγής, δασκάλους, εμψυχωτές και μουσικούς με πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση.
Eye Am Thessaloniki – Η πόλη μέσα από τα δικά μου μάτια
________________________________
Το κοινωνικο-πολιτιστικό πρότζεκτEye am Thessaloniki προωθεί μία εναλλακτική αποτύπωση της εικόνας της πόλης μέσα από τη διαφορετική ματιά των επιμέρους κοινωνικών ομάδων και των διαφορετικών ανθρώπων που συνυπάρχουν στον αστικό ιστό. Σε μια υπέροχη σειρά εκδηλώσεων, την Κυριακή 7 Μαΐου στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, ζήσαμε μια εμπειρία μοναδική: η ομάδα Lupus in fabula παρουσίασε μια σπονδυλωτή αφηγηματική ιστορία, με τον τίτλο «Ιστορίες χωρίς σπίτι», βασισμένη σε μαρτυρίες του παρελθόντος και προσωπικές αφηγήσεις του σήμερα, με σκηνικό την ίδια την πόλη.
“Οι Lupus in fabula κληθήκαμε να ανταποκριθούμε σε μία ενδιαφέρουσα πρόκληση στο πλαίσιο του κοινωνικού – πολιτιστικού πρότζεκτ “Eye Am Thessaloniki”: να μιλήσουμε για το φαινόμενο της αστεγίας μέσω μιας παράστασης αφήγησης. Ακολούθησαν μήνες εντατικής έρευνας, συγγραφής κειμένων, προβών και κυρίως προβληματισμού: μπορεί η τέχνη της αφήγησης να απευθύνει ουσιαστικά ένα τόσο περίπλοκο και σκληρό ζήτημα; Μπορεί η τέχνη της αφήγησης να σταθεί με ειλικρίνεια δίπλα σε ένα τόσο καθημερινό και εν εξελίξει φαινόμενο, χωρίς να το προδώσει με στερεοτυπικούς αφορισμούς;
Τα ερωτήματα μας συνόδευσαν ως το τέλος και η απάντηση δόθηκε μόνο όταν η αυλαία έπεσε: ναι, τελικά, μπορεί. Στις 7 Μαΐου φύγαμε από το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με την ελπίδα, αλλά και την αίσθηση, πως καταφέραμε έστω για λίγο να αφήσουμε το βλέμμα μας να περιπλανηθεί στην πόλη μέσα από τα μάτια εκείνων που κοιμούνται έξω, έχοντας στο μυαλό πως κάποτε κρατούσαν κι αυτοί ένα κλειδί στο χέρι. Και φυσικά με τη γνώση πως αυτό μόνο δεν αρκεί. Η εποχή μας απαιτεί διαρκή επαγρύπνιση και προβληματισμό.”
Σχετικά με τους Lupus in fabula
Υπάρχει ηθική στα ζώα; Κι αν ναι, υπάρχουν ζώα που είναι μόνο καλά ή μόνο κακά; Και τότε, ο λύκος τι είναι; Επειδή υπάρχει ο λύκος της Κοκκινοσκουφίτσας, υπάρχει όμως και η λύκαινα του Ρώμου και του Ρωμύλου. Και τι να είχαν άραγε στο μυαλό τους οι Ρωμαίοι, όταν αναφωνούσαν ‘lupus in fabula’; Τι να ήταν αυτός ο ‘λύκος στην ιστορία’; Ήταν άραγε καλό ή κακό συναπάντημα;
Ένα είναι σίγουρο. Οι Lupus in fabula δεν έρχονται από τη Ρώμη, αλλά από τη Θεσσαλονίκη και φέρνουν ιστορίες. Ιστορίες για μεγάλους, ιστορίες αληθινές, φανταστικές, αστείες, τρομακτικές, τρυφερές. Όποιος αγαπάει τα θαυμαστά και τα περίεργα αυτής της ζωής, ας έρθει να μας ακούσει, κι εμείς θα του μιλήσουμε για πάθη και παθήματα, για αληθινά ψέματα κι απίστευτες αλήθειες.
Πρωτοείδα αυτά τα εργαλεία εξερεύνησης της φύσης, σε ένα ανήσυχο και πρωτοποριακό σχολείο της πόλης μας, και ήταν έρωτας κεραυνοβόλος. Αγαπάμε τη φύση και την επισκεπτόμαστε με κάθε ευκαιρία και η ιδέα του να εμπλουτίσουμε την εμπειρία μας με διάφορα τηλεσκόπια, μεγεθυντικούς φακούς, και άλλα τέτοια μικροεργαλεία μου φάνηκε συναρπαστική!
Τα αναζήτησα αμέσως και τα βρήκα στην Ανέμη, που φημίζεται για τα ποιοτικά της παιχνίδια, αλλά μπορείτε να τα βρείτε και σε άλλα επιλεγμένα καταστήματα ή και και ηλεκτρονικά εδώ.
Τα πήραμε μαζί μας στην πρώτη μας ανοιξιάτικη εκδρομή στο αγαπημένο μας χωριό, το Λιβάδι, αλλά τα ωραία πράγματα είναι καλό να τα μοιράζεσαι και έτσι τα κουβαλάμε μαζί μας πάντα στο αυτοκίνητο και δεν τα αποχωριζόμαστε στις εκδρομές μας στη φύση.
Πριν από μερικές εβδομάδες μαζευτήκαμε πολλές οικογένειες και με τη βοήθεια της Kids and Nature παίξαμε παιχνίδια στον χορτιάτη, όπου μυρίσαμε τη φύση, παίξαμε μαζί μικροί και μεγάλοι και γίναμε μια μεγάλη παρέα.
Αν και ζούμε μέσα στην πόλη, υπάρχουν πάντα ευκαιρίες να απολαύσουμε τη φύση: στο πάρκο στη γειτονιά μας, στο χωριό μας το Σαββατοκύριακο, σε κάποιον κοντινό προορισμό ή και κάπου πιο μακριά. Οργανώστε ένα πικνικ στη φύση και ανακαλύψτε μικρές ανάσες πρασίνου μέσα και έξω από την πόλη! Γνωρίστε τον μικρόκοσμο της φύσης μαζί με τα παιδιά, που είναι σίγουρο ότι θα ενθουσιαστούν!
Αν κάνετε εκδρομές στη φύση, μοιραστείτε μαζί μας τα αγαπημένα σας σημεία μέσω instagram! Θυμηθείτε να προσθέσετε το hashtag #pigolampidesreporter για να τα ανακαλύψουμε και εμείς μαζί σας! Ακολουθήστε μας στο κανάλι μας στο Instagram για περισσότερες ιδέες!
Της Μαριέττας Κόντου | Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος | Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου
Τη Μαριέττα Κόντου τη γνώρισα μέσα από τα Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου και όταν τη γνώρισα και από κοντά, σε ένα ταξίδι της στη Θεσσαλονίκη, ήξερα πως είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο θα χαίρομαι να συναναστρέφομαι και θα βρίσκω τροφή και έμπνευση μέσα από τις λέξεις της. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο, το “Φτου ξελύπη”, που μου έδωσε μεγάλη χαρά να το κρατώ στα χέρια μου.
>> Το γενναίο ταξίδι της Νουρ από τη Συρία, που αγαπά το νερό τόσο ώστε πιστεύει πως υπάρχει μια χώρα με κατοίκους νερένιους, που λέγεται Κολυμβησία. Η διαδρομή, γεμάτη νοσταλγία για τα παλιά και δύναμη για το άγνωστο μέλλον, με μοναδικά εφόδια τη γάτα της Κιταμπάν, την αδελφή της και ένα σακούλι στον λαιμό με τα πιο «πολύτιμα». Τι θα γίνει όμως όταν Κιταμπάν χαθεί στη Λέσβο; Πως θα ανταμώσει ξανά με τους αγαπημένους της και πώς θα γίνει το κολύμπι οδηγός επιβίωσης και απροσδόκητο εισιτήριο για το μεγάλο της όνειρο; >>
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του βιβλίου που κρατώ στα χέρια μου. Διαβάζοντάς το, ανακαλύπτεις τόσες θαμμένες ιστορίες, που έχεις ακούσει από δω και από κει, και το μυαλό σου, κολλημένο στην πραγματικότητα που ζει, αδυνατεί να κατανοήσει.
Η Μαριέττα Κόντου μας χαρίζει μία υπέροχη ιστορία για ένα μικρό κορίτσι που ξεριζώνεται βίαια από τη χώρα του και βοηθάει τους συμπολίτες του να φτάσουν σώοι σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Παλεύει για μέρες μέσα στο νερό και αυτό που της δίνει δύναμη είναι τα όνειρα και η υπόσχεσή που δίνει μέσα της και την κάνει να μη μπορεί να αντισταθεί και να παρατήσει.
Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον βίαιο και άστατο, μαθαίνει να αγαπάει την κολύμβηση και να αντλεί θάρρος και κουράγιο μέσα από αυτή, μέσα από το νερό, και την αγάπη της για αυτό. Μια αγάπη και ένα πάθος σχεδόν ανεξήγητο, λες και ήξερε πως θα σταθεί αφορμή για να ξεδιπλωθεί, εξαιτίας της αγάπης της αυτής, όλη η ζωή της και το πέρασμά της σε έναν νέο κόσμο. Η Νουρ είναι μια ονειροπόλος, όπως είναι και όλα τα παιδιά, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Η πίστη σε έναν καλύτερο κόσμο είναι ίσως το μοναδικό μας όπλο ενάντια σε οποιαδήποτε αδικία και κακό συμβαίνει στον κόσμο.
Μια τρυφερή ιστορία που δε σε οδηγεί σε μελοδραμτισμούς, αλλά μεταφέρει το βίωμα του κοριτσιού αυτού, που κατάφερε να στηριχθεί στα πόδια του, τόσο από τις δικές της δυνάμεις όσο και από τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο διάβα της και τη βοήθησαν. Άνθρωποι που την υποδέχτηκαν με μια μεγάλη αγκαλιά και έδωσαν φτερά στα όνειρά της. Μιας ιστορίας που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
Γράφει για τη φίλη της, τη Γιασμίν: “Στην πραγματικότητα όμως ήξερα, πως ο κόσμος των μεγάλων είχε «κλέψει» το χαμόγελό της, αυτός ο κόσμος που βλέπει την υδρόγειο σφαίρα σαν παιχνίδι, που δεν πιστεύει στην Κολυμβησία, που δεν ξέρει να ζωγραφίζει με ωραία, ζωντανά χρώματα και κυρίως που έχει ξεχάσει πώς είναι να μαλώνεις με την κολλητή σου αλλά το βράδυ που πέφτεις για ύπνο να την έχεις συγχωρήσει και να σου λείπει που δε μοιραστήκατε στο διάλειμμα το κολατσιό και δε ζωγραφίσατε στο θρανίο του καθηγητή των μαθηματικών, που η μία του έβαζε μουστάκια και η άλλη συμπλήρωνε τη ζωγραφιά με ένα ζευγάρι κέρατα και δυο κρεατοελιές…”
Προκειμένου να ξεφύγει από την αιματηρή Συρία, πέρασε από τη Λέσβο, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Αυστρία, για να καταλήξει στη Γερμανία. “Από μικρή ονειρευόμουν να ταξιδέψω και να γυρίσω όλο τον κόσμο, όχι με πολυτέλειες, με ένα σακίδιο στην πλάτη, ήθελα να ανέβω σε τρένα, αεροπλάνα, λεωφορεία, ήθελα να δοκιμάσω νέες γεύσεις, καινούριες για μένα, να μάθω να μιλώ ξένες γλώσσες, να θαυμάσω έργα τέχνης σπουδαίων καλλιτεχνών, να κάνω βόλτες σε ξένες πλατείες, να ξεχαστώ σε ξένα παγκάκια και να νιώσω πιο μεγάλη και σημαντική, μέτρος ενός πιο μεγάλου κόσμου, πέρα από τη δική μου γειτονιά. Ήθελα να γλεντήσω με ξένα έθιμα, να κουβεντιάσω με άλλους νέους για αθητισμό, για θρησκείες και ιστορία, να ανταλλάξουμε όνειρα, και να γίνουμε καλύτεροι. Όπως φανταζόμουν την Κολυμβησία, έτσι ονειρευόμουν και έναν κόσμο από νέους, πολύχρωμο, χαρούμενο κα ιγεμάτο υποσχέχεις. Όλα αυτά ονειρευόμουν να κάνω, αλλά να φύγω με χαρά και όχι με λύπη, όπως είχα φύγει.”
Το βιβλίο αξίζει να είναι σε κάθε σπίτι και να το διαβάσει κάθε μικρός και μεγάλος άνθρωπος αυτού του κόσμου. Οι εικόνες και οι σκέψεις που μας μεταφέρει η Μαριέττα Κόντου μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τον ψυχισμό των ανθρώπων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών, που βίωσαν όλες αυτές τις τραγικές καταστάσεις, ενώ στο τέλος μας δίνει και έναν τρόπο να βοηθήσουμε, αν μπορούμε.
Επίσης, συμβαίνει και κάτι άλλο. Μέσα από τη ζωή και τον ψυχισμό της Νουρ αγαπάμε τον αθλητισμό και κατανοούμε πως είναι να δίνεσαι με πάθος σε ένα άθλημα, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για ένα μικρό παιδί, τι συνδέσεις μπορεί να δημιουργήσει στην ολότητά του. Ας παρακινήσουμε τα παιδιά μας να γνωρίσουν καλύτερα τον αθλητισμό, γιατί ίσως τους κάνει καλύτερους ανθρώπους ή πιο καθαρές και γενναίες ψυχές ή ακόμα και να τους σώσει τη ζωή.
Διάβασε εδώ και την αληθινή ιστορία της Yursa mardini, για να καταλάβεις πως καμιά φορά μέσα στα μυθιστορήματα είναι θρονιασμένη η αληθινή ζωή.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Μαριέττα Κόντου γεννήθηκε κατακαλόκαιρο του ’72 στην Αθήνα και είναι ακόμη πολύ κοντά στο «τότε»… Ανήκει στη γενιά της «Αθλητικής Κυριακής», του Carnation, του «Λόλα, να ένα μήλο», του φυτολόγιου, των λευκωμάτων με τις αφιερώσεις, των εικόνων της Sarah Kay και των βιβλίων της Πηνελόπης Δέλτα, της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή. Θυμάται ακόμη την ασπρόμαυρη τηλεόραση, τις ελληνικές ταινίες του Σαββατοκύριακου και το Θέατρο της Δευτέρας. Έζησε τις δασείες, τις οξείες, τις περισπωμένες και τις σχολικές ποδιές.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το μεταπτυχιακό της στη Συστημική Θεραπεία Ζεύγους και Οικογένειας και το διδακτορικό της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Για το βιβλίο της Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου (εκδ. Μεταίχμιο) τιμήθηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Κυκλοφορεί επίσης το Συγγνώμη, μπορώ να πω κάτι; ενώ το παραδοσιακό παραμύθι της Τα λευκά φτερά της Κορακίνας τιμήθηκε με εύφημη μνεία το 2014 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.
Συναισθήματα, πωπω!, κάτι γνώριμο σε όλους μας ή τελικά κάτι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις, να το εξηγήσεις, να το έχεις ξεκάθαρο στο μυαλό σου; Άκουσα προχθές την κόρη μου να μιλάει για τα συναισθήματα κι όταν την ρώτησαν για ένα από αυτά, δεν κατάφερε να δώσει μία συγκεκριμένη απάντηση. Και κατάλαβα ότι πολλές φορές κι εμείς ακόμη, ως ενήλικες, δεν είμαστε σε θέση να περιγράψουμε απλά ένα συναίσθημα, ώστε να μπορέσουμε να αντιδράσουμε αναλόγως.
Μεγάλο θέμα. Σκέφτηκα λοιπόν ένα ωραίο παιχνίδι με τα συναισθήματα συνδυάζοντας αυτά που έχω διαβάσει, με διάφορες ιδέες από το Ίντερνετ. Θα σας παρουσιάσω μία κατασκευή – παιχνίδι που μπορείτε να φτιάξετε μαζί με τα παιδιά σας και στη συνέχεια να παίξετε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.
Υλικά: χαρτόνι, ψαλίδι, κόλλα κι ότι άλλο θέλετε να συνδυάσετε.
Η ιδέα είναι η εξής: Ετοιμάζουμε το πρόσωπο (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χαρτόνι σε χρώμα παλ, να έρχεται κοντά στο ανθρώπινο δέρμα, εγώ δεν είχα κι έβαλα άσπρο), 6 διαφορετικά ζεύγη ματιών, 6 διαφορετικά στόματα και 6 λαιμούς, όπου θα γραφούν τα συναισθήματα.
Μπορείτε, αν έχετε την δυνατότητα, να πλαστικοποιήσετε όλες τις κάρτες, για να μην χαλάνε. Αν βάλετε κι ένα ασπροπίνακα / που κάνει και για μαγνητάκια, έναν ειδικό μαρκαδόρο για τον πίνακα, ώστε να ζωγραφίζουν τα παιδιά και μαλλιά, αυτιά, μύτη, δάκρυα κι ότι άλλο φανταστούν.
Κι ένα σακουλάκι διατήρησης τροφίμων, για να τα έχετε όλα εκεί μέσα, σαν κασετίνα.
Ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε: Φτιάξε μου ένα θυμωμένο πρόσωπο. Γιατί θύμωσε; Τι τον/την έκανε να θυμώσει; Τι μπορεί να κάνει γι’ αυτό; Θα μπορούσαν να ταιριάξουν κι άλλα μάτια εδώ; Έχεις νιώσει ποτέ έτσι; Τι συνέβη; Και πώς μπορείς να καταλάβεις, πότε νιώθει έτσι ένα άλλο παιδάκι;
Χαρά: Τι σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος/ χαρούμενη; Πώς είναι τα μάτια σου στην χαρά; Τι ήχο κάνουμε;
Ή μπορεί να γίνει κι αντίστροφα: βάζουμε τα μάτια και το παιδί πρέπει να ταιριάξει το στόμα.
Ή παίζουμε το παιχνίδι των αντίθετων συναισθημάτων και πρέπει να κάνουμε ζεύγη.
Ή έχουμε μαζί κι έναν καθρέφτη και κάνουμε μορφασμούς του εκάστοτε συναισθήματος.
Ή και με μουσική: βάζουμε στα παιδιά να ακούσουν για 5 λεπτά ένα τραγούδι (ποπ, ποπ, κλασσική, μέταλ κ.α.) κι συγχρόνως αυτά πρέπει να σχηματίσουν το πρόσωπο με το συναίσθημα που ένιωσαν. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να διαπιστώσουμε ποιο είδος μουσικής στρεσάρει, ποιο ηρεμεί, ποιο αρέσει σε κάθε παιδί.
Γενικά μπορείτε να κάνετε ότι συνδυασμό θέλετε.
Τα συναισθήματα που συγκέντρωσα είναι τα εξής: γκρίνια, λύπη, κούραση, ντροπή, απογοήτευση, θυμός, ζάλη, αδιαφορία, τρόμος/φόβος, βαρεμάρα, άγχος, μοναξιά, ζήλεια, χαρά, αγάπη, ηρεμία, έκπληξη, συμπόνοια, περηφάνια. Το παιχνίδι παίζεται από την νηπιακή ηλικία έως και την πρώτη με δευτέρα δημοτικού. Εγώ το εφάρμοσα και σε μεγαλύτερες ηλικίες εξασκώντας συγχρόνων το αντίστοιχο λεξιλόγιο στην εκμάθηση της Γερμανικής Γλώσσας.
Η κόρη μου το αγάπησε και θέλει να το παίρνουμε μαζί μας στις βόλτες μας, για να έχει μία δραστηριότητα να κάνει και μου λέει συγχρόνως τι αισθάνεται, κάτι που πιο πριν δεν ήταν τόσο εύκολο γι’ αυτήν.
Λίγα Λόγια για την Εύα Κούτρα
Η Εύα Κούτρα είναι εκπαιδευτικός, συγκεκριμένα καθηγήτρια της Γερμανικής Γλώσσας, και μαμά της πεντάχρονης Ηλέκτρας. Αγαπάει πολύ τα παιδιά και παρατηρεί συνεχώς την ανάπτυξή τους, νοητική και συναισθηματική.
