ΒΙΒΛΙΑ – Σελίδα 2 από 4 – Πυγολαμπίδες
Skip to content

Θεσσαλονίκη

Τζάστιν Γκρέι και οι Φύλακες της Γης – Σκέψεις από την Συγγραφέα

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Ελένη Ανδρεάδη

~Ήθελα μέσα από το βιβλίο να απαντήσω στην ερώτηση – άραγε θα μπορούσε ένα απλό παιδί να σώσει τον κόσμο από ένα πραγματικό, γιγαντιαίο πρόβλημα όπως η κλιματική αλλαγή, που οι ενήλικες δεν δείχνουμε την πρόθεση να επιλύσουμε; Αν ναι, πως μπορεί να γινόταν αυτό; Η απάντηση είναι μια τρελή περιπέτεια στις άκρες του κόσμου.

~Το βιβλίο παίζει με την έννοια του υπερήρωα. Ο δωδεκάχρονος Τζάστιν Γκρέι έχει βαρεθεί τους υπερήρωες τους οποίους λάτρευε μικρότερος με τον κολλητό του, διότι πιστεύει πως στην πραγματικότητα τελικά μόνο οι κακοί κερδίζουν. Την ίδια μέρα που ο νταής του σχολείου τον κλειδώνει στην ντουλάπα του γυμναστηρίου, λαμβάνει ένα φάκελο που του ζητάει να σώσει τον κόσμο. Μπορεί ένας άνθρωπος, και πόσο μάλλον ένα απλό παιδί να σώσει τον κόσμο απο ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα όπως η κλιματική αλλαγή; Στο βιβλίο ήθελα να δείξω πως η απάντηση μπορεί να είναι ναι. Πιστεύω πολύ στην σημασία της πρωτοβουλίας του καθενός μας και θα ήθελα και τα παιδιά να πιστέψουν πως οι δράσεις τους έχουν μεγάλη σημασία. Δεν χρειάζεται να είμαστε υπερήρωες για να αλλάξουμε τον κόσμο.

~Θέλησα να γράψω μια συναρπαστική ιστορία με αληθοφανή στοιχεία για ένα απλό παιδί, έναν μικρό ήρωα, που αποφασίζει να επιλύσει ένα τεράστιο πραγματικό πρόβλημα, την κλιματική αλλαγή. Αφού λάβει ένα γράμμα από άγνωστο αποστολέα που τον καλεί να συγκεντρώσει κάποια μυστηριώδη στοιχεία από όλο τον κόσμο και να τα πάει στον Πρόεδρο της Αμερικής, ο Τζάστιν και μια απρόσμενη ομάδα φίλων αποφασίζουν να πάρουν το μέλλον του πλανήτη στα χέρια τους. Ο Τζάστιν Γκρέι και οι Φύλακες της Γης φαντάζεται πως ένα τυχαίο παιδί, με καλούς φίλους και αρκετή τύχη, ταξιδεύει στις άκρες του κόσμου αποφασισμένος να επιτύχει το ακατόρθωτο.

~Το έναυσμα για την περιπέτεια και πλοκή που θα ταξιδέψει τον αναγνώστη είναι το περιβαλλοντικό πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και πως επηρεάζει τους ανθρώπους. Διαβάζοντας το βιβλίο τα παιδιά θα μάθουν για την επιστήμη της κλιματικής αλλαγής, αλλά όχι με συνειδητό τρόπο ούτε με διδακτισμό. Πληροφορίες για την κλιματική αλλαγή είναι απλά μέρος του μυστηρίου, χρήσιμες για την επίλυσή του, εμπειρίες του ταξιδιού και μέρος του ακατόρθωτου στόχου τους. Σκοπός μου δεν ήταν να γράψω ένα περιβαλλοντικό βιβλίο, αλλά μια συναρπαστική περιπέτεια όπου ένα παιδί βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα γιγαντιαίο παγκόσμιο πρόβλημα που απειλεί την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

~Για να γράψω το βιβλίο μίλησα με επιστήμονες και ερευνητές της κλιματικής αλλαγής, ειδικά αυτούς που έχουν επισκεφτεί και έχουν μείνει στην Ανταρκτική και την Αφρική. Έγραψα θυμούμενη και τις δικές μου εμπειρίες, για παράδειγμα από την καταγραφή κοραλιών που έκανα με καταδύσεις στον Ειρηνικό Ωκεανό ή την επίσκεψη στον Μέγα Κοραλλιογενή Ύφαλο στην Αυστραλία και την κατάσταση των κοραλιών εκεί. Θέλησα να γράψω τα σχετικά κεφάλαια με ακρίβεια, δίνοντας στον αναγνώστη την αίσθηση του πως θα ήταν να βρεθεί ο ίδιος εκεί – από την απίστευτη ησυχία που επικρατεί στην παγωμένη Ήπειρο, τον εκκωφαντικό θόρυβο του να συναντάς χιλιάδες αυτοκρατορικούς πιγκουίνους ή το πως σου κόβει την ανάσα το σιωπηλό, εξωγήινο μεγαλείο ενός υγιή ύφαλου κάτω από το νερό.

~Στο βιβλίο, ο ορφανός Τζάστιν θυμάται τι του είπε η μητέρα του πριν χρόνια όταν αυτός ανακάλυψε πως ο Σούπερμαν δεν υπάρχει στα αλήθεια. Δεν χρειάζεται να είσαι Σούπερμαν για να αλλάξεις τον κόσμο, του είπε. «Υπάρχουν πολλοί πραγματικοί άνθρωποι που κάνουν κάθε μέρα εξωπραγματικά, εξαιρετικά πράγματα… Άνθρωποι με καλή καρδιά και θάρρος, όπως εσύ.» Στην περιπέτεια αυτή, ο Τζάστιν πρόκειται να ανακαλύψει εάν αυτό ισχύει…

~Η κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ και επηρεάζει την ζωή μας καθημερινά, ειδικά στις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Ο Τζάστιν ανακαλύπτει πως επηρεάζεται ο κόσμος όλος μέσα από ένα τρελό ταξίδι-κυνήγι στοιχείων. Αισθάνεται και αυτός αδύναμος, όπως όλοι μας, αντιμέτωπος με το πρόβλημα. Απλά αποφασίζει, έστω και αν αισθάνεται ανεπαρκής, να κάνει κάτι για να σώσει εκατομμύρια συνανθρώπους του που κινδυνεύουν.

~Η επιλογή να λάβει χώρα η δράση του βιβλίου στην χώρα της Αμερικής έχει να κάνει με το ότι το βιβλίο γράφτηκε αρχικά στα Αγγλικά (σημείωση: η Ελένη Ανδρεάδη είναι δίγλωσση και τα βιβλία της κυκλοφορούν στην Αμερική, Κίνα, Τουρκία, Αίγυπτο και Μέση Ανατολή) και γιατί η Αμερική, στην οποία έχω ζήσει και γνωρίζω καλά, είναι δεύτερη χώρα στην εκπομπή ρύπων που συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή μετά την Κίνα. Είχε ενδιαφέρον για εμένα το απλό παιδί της υπόθεσης να είναι από μια μικρή Αμερικανική πόλη. Θα μπορούσε βέβαια να είναι από οπουδήποτε αυτό το παιδί. Οι αμφιβολίες, οι ελπίδες, τα προβλήματα στην ζωή του και τα εμπόδια που φαντάζουν ανυπέρβλητα θα είναι γνώριμα στους αναγνώστες και στην Ελλάδα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τέσσερα παιδιά. Ένα μυστηριώδες αέριο που απειλεί τον πλανήτη. 

Εννιά μέρες διορία για να σώσουν τον κόσμο. Τι κάνεις όταν η αποστολή σου είναι το ακατόρθωτο; 

Ο δωδεκάχρονος Τζάστιν Γκρέι έχει βαρεθεί τους υπερήρωες και τα απίστευτα κατορθώματά τους. Στην αληθινή ζωή -σίγουρα πάντως στη δική του ζωή- οι κακοί και οι νταήδες είναι εκείνοι που πάντοτε νικούν. Όταν όμως έξω από το παράθυρό του ανακαλύπτει έναν άκρως απόρρητο φάκελο με αινιγματικά στοιχεία για ένα επικίνδυνο αέριο που απειλεί τον πλανήτη, θα κληθεί ο ίδιος να σώσει τον κόσμο. Με τη βοήθεια του κολλητού του Πραβ, της αντιδραστικής Ζόι και της δημοφιλούς μπλόγκερ του σχολείου Λάνα, ο Τζάστιν ρίχνεται στο κυνήγι των στοιχείων που θα αναγκάσουν τον Πρόεδρο της Αμερικής να πάρει μέτρα για να σταματήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη. Θα μπορέσουν τέσσερα συνηθισμένα παιδιά να καταφέρουν το αδύνατο, την ίδια ώρα που ένας απειλητικός άντρας τα καταδιώκει στα πέρατα της Γης;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Ελένη Ανδρεάδη γεννήθηκε στο Λονδίνο και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου ειδικεύτηκε στην Περιβαλλοντική Πολιτική και ΜΜΕ στις μεταπτυχιακές της σπουδές. Έχει εργαστεί ως στρατηγικός και περιβαλλοντικός σύμβουλος σε Ελλάδα, Αμερική, Αγγλία και Γερμανία. Το 2009 ίδρυσε τη ΜΚΟ Πράκτορες του Πλανήτη, με αντικείμενο τη βιωματική εκπαίδευση και δράση παιδιών για την αειφόρο ανάπτυξη. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των Πρακτόρων του Πλανήτη υλοποιούνται σε δημόσια και ιδιωτικά δημοτικά σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα και βραβεύτηκαν το 2013 ως προς την καινοτομία τους από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Το πρώτο βιβλίο της, Γίνε Πράκτορας του Πλανήτη, απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Βιβλίου στην κατηγορία Βιβλίου Γνώσεων 2015. Τα βιβλία της μεταφράζονται και θα κυκλοφορήσουν σε χώρες όπως η Αμερική, η Κίνα, η Τουρκία και η Αίγυπτος. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν τα τρία βιβλία της σειράς Πράκτορες του Πλανήτη: Γίνε Πράκτορας του Πλανήτη, Η εκδίκηση του Πουφ, Τα τέρατα των ωκεανών.

 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Ο άνθρωπος-βράχος: μια μεγάλη αυταπάτη

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ξαναστέκομαι στα πόδια μου”, της Καλλιόπης Εμμανουηλίδου

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

 

Στη ζωή μας συχνά αυτά που νιώθουμε και ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε έχει να κάνει με την υλοποίηση ενός σεναρίου που γράφτηκε για μας. Η ανατροφή, τα μαθήματα που μας έδωσαν, ο τρόπος που μας αντιμετώπισαν, το πώς μας σύγκριναν με άλλους, η αυτοεκτίμηση που διαμορφώσαμε, όλα αυτά καθορίζουν το σενάριο αυτό. Διάφορες κουβέντες μπορεί να εκφράζουν προσδοκίες και έτσι ανταποκρινόμαστε σε αυτές, είτε το θέλουμε είτε όχι. Μια από τις πιο επικίνδυνες για τον ανθρώπινο ψυχισμό ετικέτες είναι όταν χαρακτηρίζουμε κάποιον ως «βράχο».

 

«Αυτός είναι ο βράχος της οικογένειας».

«Όλα τα αντέχει».

«Είναι κυματοθραύστης, αυτή δέχεται όλα τα χτυπήματα».

«Είναι ο δυνατός της υπόθεσης».

«Όλοι πάνω του στηρίζονται».

«Δεν έχει ανάγκη αυτός».

«Είναι μηχάνημα, δεν καταλαβαίνει τίποτα».

«Είναι η κολόνα του σπιτιού, κρατάει τους πάντες σε ισορροπία».

H υιοθέτηση ενός ψεύτικου προσωπείου μας αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό και κυρίως μας κάνει να νιώθουμε ντροπή για οποιαδήποτε συναισθήματα αδυναμίας. Οι άνθρωποι που έμαθαν από νωρίς να δείχνουν δυνατοί, χωρίς να αφήνονται να κλάψουν, να διαμαρτυρηθούν ή να λυγίσουν, συνήθως καταλήγουν να υπομένουν τα πάντα αγόγγυστα. Ο εαυτός τους όμως δεν ξεχνάει ποτέ τα καταπιεσμένα συναισθήματα. Δεν ξεχνούν αυτό το βάναυσο συνήθειο της υποκρισίας και ο αληθινός τους εαυτός βγαίνει στην επιφάνεια με διάφορες μορφές, όπως οι ψυχικές διαταραχές.

Ορισμένες διαταραχές διάθεσης και αγχώδεις διαταραχές, όπως η κατάθλιψη και η διαταραχή πανικού, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα για τον τρόπο που ο εαυτός μας διαμαρτύρεται για όσα κρύβει μέσα του, πίσω από την πανοπλία του «δυνατού». Στις κρίσεις πανικού, ο εαυτός μας χρησιμοποιεί τον πιο εμφανή τρόπο, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, ώστε να τραβήξει την προσοχή μας και να μας «πει» να αντιμετωπίσαμε επιτέλους όλα εκείνα τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μάθαμε να κρύβουμε. Ζαλάδες, ταχυπαλμίες, αίσθηση πνιγμού, δύσπνοια, ίλιγγοι, θολή όραση, πονοκέφαλοι, προβλήματα στο πεπτικό μας σύστημα, υψηλή πίεση αποτελούν ορισμένα από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα.

Η κρίση πανικού είναι μια τρομακτική εμπειρία που αφήνει τα σημάδια της με τη μορφή του φόβου ότι θα ξανασυμβεί. Αν όμως παραμερίσουμε τον φόβο αυτό, πάρουμε μια βαθιά ανάσα και αποφασίσουμε να την αντιμετωπίσουμε ως το καμπανάκι κινδύνου που μας κρούει ο εαυτός μας, τότε θα έχουμε την ευκαιρία να βελτιώσουμε σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της ζωής μας. Προς το παρόν ας μείνουμε με αυτές τις σκέψεις, γιατί θα αναλύσουμε το θέμα των κρίσεων πανικού παρακάτω σε αυτό το βιβλίο.

Ο άνθρωπος-βράχος λοιπόν προσπαθεί να κρατάει τη ζωή του υπό έλεγχο. Νιώθει ασφαλής και δυνατός, όταν έχει επίγνωση των καταστάσεων γύρω του και θεωρεί τα πράγματα αναμενόμενα, προβλέψιμα, γνώριμα. Ακόμα όμως και στο απρόσμενο, μαθαίνει να σφίγγει τα δόντια και να κρατάει μέσα του τα πραγματικά του συναισθήματα. Στηρίζει τους άλλους, είναι βοηθητικός, αφήνει να κλάψουν οι άλλοι στον ώμο του και αντλεί κάποια ικανοποίηση από αυτό. Κατά βάθος όμως μένει με ένα μεγάλο παράπονο και αναρωτιέται γιατί δεν του προσφέρουν οι άλλοι παρόμοια συμπαράσταση στη ζωή. Όμως ο ίδιος στέλνει τέτοια σήματα, ότι μπορεί και μόνος του, ότι δεν έχει ανάγκη τους άλλους, ότι είναι δυνατός.

Οι άλλοι λοιπόν προσδίδουν σε ορισμένους ανθρώπους το χαρακτηριστικό του ανθεκτικού βράχου που αντέχει τα πάντα για τους δικούς τους λόγους. Όπως για να απαλλαγούν από την υποστήριξή του – ένας βράχος δεν έχει ανάγκη κανέναν, οπότε γλιτώνουν από την έγνοια του. Ένας βράχος επίσης τους δίνει την παρηγορητική ψευδαίσθηση ότι οι άνθρωποι δεν είναι ευάλωτα και ευαίσθητα όντα, αλλά υπάρχουν και οι γενναίοι, οι δυνατοί, αυτοί που νικούν το κακό και βγαίνουν νικητές, αντέχοντας τα πάντα.

Ο άνθρωποι όμως δεν είναι βράχοι. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι πιο ώριμοι, πιο εξασκημένοι, πιο συνετοί, πιο στωικοί, πιο υπομονετικοί, πιο αποτελεσματικοί στη διαχείριση δύσκολων συναισθημάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε να τους εγκαταλείψουμε, για να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκες και δεν χρειάζονται βοήθεια και υποστήριξη. Όλοι έχουν το δικαίωμα να πονέσουν, να θρηνήσουν, να δυσκολευτούν, να κλονιστούν και άρα να δεχτούν συμπόνια, αγάπη, φροντίδα.

 

Λίγα Λόγια για το βιβλίο

Το βιβλίο «Ξαναστέκομαι στα πόδια μου» αποτελεί έναν οδηγό ανάπτυξης της ψυχικής ανθεκτικότητας. Συγκεκριμένα, περιγράφει πώς οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν (ιδανικά από μικρή ηλικία, αν και ποτέ δεν είναι αργά) την ικανότητα να είναι προσαρμοστικοί στις νέες καταστάσεις της ζωής, χωρίς να χάνουν τη «γη κάτω από τα πόδια» τους. Αρχικά θίγονται ορισμένα σημαντικά ζητήματα, όπως είναι η σύγκριση με τους «τέλειους» άλλους, η επίδραση των social media, η νοοτροπία του «γιατί συμβαίνουν όλα σε μένα» και ο φόβος της χαράς. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου  περιγράφεται η έννοια της ψυχικής ανθεκτικότητας μέσα από βήματα αυτό-φροντίδας που αφορούν τον ύπνο, τη διατροφή, την άσκηση, τις σχέσεις, την αυτοεκτίμηση, τη συναισθηματική νοημοσύνη και ορισμένες ακόμα σημαντικές συνήθειες προς κατάκτηση.

Στο τρίτο μέρος αναπτύσσεται η έννοια της κρίσης και η γενική αναμενόμενη συναισθηματική πορεία που ακολουθεί η ανθρώπινη ψυχή, όταν έρχεται αντιμέτωπη με αντιξοότητες. Σε αυτήν την ενότητα αναλύονται ζητήματα όπως η μοιρολατρία, η περίπτωση του ανθρώπου «βράχου» που όλα τα αντέχει, πώς μπορούμε ένα πάθημα να το μετατρέψουμε σε πολύτιμο μάθημα, η σημασία της αυτό-φροντίδας, η θεραπευτική αξία του κλάματος, η συνεισφορά της επαγγελματικής βοήθειας, ενώ παρατίθεται ως παράδειγμα πώς λειτουργούν οι κρίσεις πανικού σε σχέση με τις κρίσεις της ζωής. Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου θίγονται συγκεκριμένες περιπτώσεις κρίσεων: απόλυση, θάνατος, ασθένεια, χωρισμός και το ειδικό θέμα του πώς αντιμετωπίζουν τις κρίσεις τα παιδιά. Δίνονται περιγραφές των αναμενόμενων συναισθημάτων και προτείνονται πρακτικές συμβουλές για τη διαχείριση κάθε μορφής αντιξοότητας.

Η φιλοσοφία του βιβλίου έχει ως κεντρικό πυρήνα ότι χρειάζεται να φροντίζουμε τον εαυτό μας με τρυφερότητα και αγάπη, να υπομένουμε καρτερικά μεν την κρίση, όσο κρατάει, αλλά στο τέλος να μετατρέπουμε την εμπειρία αυτή σε ένα πολύτιμο μάθημα ζωής, που μπορεί να μας αφήσει σοφότερους και ακόμα και με ανώτερη ποιότητα ζωής, αφού θα έχουμε μάθει πια ότι οφείλουμε να δώσουμε στον εαυτό μας περίσσια αγάπη και φροντίδα!

 

 

Βρέθηκε ένα δημιουργικό happy, για τη μαμά και το μπαμπά!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # πρωτότυπα δώρα

Γεια σας 🙂

Είμαι η Μαρία Αμανατίδου και είμαι η μαμά του Πάρι, επίσης είμαι και η συγγραφέας του βιβλίου το «happy της μαμάς» (μη σας μπερδεύει ο τίτλος δεν αφορά μόνο τις μαμάδες το βιβλίο μου). Είναι ένα βιβλίο που έφτιαξα με έξτρα δόσεις αγάπης που πήρα και που έδωσα, ως μαμά, ως παιδί, ως φίλη και ως σύντροφος. Γιατί αυτό το βιβλίο περιέχει ιδέες για το πως να περνάτε δημιουργικά τον χρόνο σας με τα παιδιά. Φτιάχτηκε με ιδέες δικές μου, της μαμάς μου, του γιου μου, άλλων μαμάδων και μπαμπάδων και φυσικά ένα μέρος του χρηματοδοτήθηκε με crowdfunding από μερικούς φίλους και γενικά καλούς ανθρώπους (που έχουν κερδίσει την αιώνια ευγνωμοσύνη μου).

Σήμερα, κι επειδή αγαπάω πολύ πολύ τις Πυγολαμπίδες, σας δίνω μια ιδέα για να παίξετε στις γιορτές με τα παιδιά σας,από δεύτερο βιβλίο που ετοιμάζω και που θα είναι κι αυτό happy. Ξέρετε γιατί; Γιατί αν οι γονείς είναι happy είναι και τα παιδιά happy, και το αντίστροφο.

ΥΠΗΡΕΣΙΑ A.S.I

Η νεοσύστατη αυτή υπηρεσία δημιουργήθηκε από μαμάδες και μπαμπάδες που δεν ξέρουν καθόλου να ζωγραφίζουν. Ούτε σπιτάκι. Ούτε ανθρωπάκι με 3 τρίχες για μαλλιά. Φτιάχτηκε για να υπηρετήσει τους λάτρεις της ζωγραφικής που δεν έχουν όμως ιδέα πως να ζωγραφίσουν. Για την ακρίβεια η υπηρεσία γεννήθηκε και συστάθηκε στο μυαλό μου όταν είδα μια καταπληκτική ιδέα στο Pinterest που συνδυάζει την αστυνομική έρευνα με τα χρώματα και τη ζωγραφική. Είναι η υπηρεσία ArtSceneInvestigation.

Χρησιμοποιήστε δάχτυλομπογιές σε διάφορα χρώματα και τα δακτυλικά σας αποτυπώματα για να φτιάξετε μαγικές ζωγραφιές και συνθέσεις.

 

 

Το happy της μαμάς κυκλοφορεί από τις εκδόσεις I-write και μπορείτε να το βρείτε εδώ, αλλά και στα βιβλιοπωλεία Public, Ianos, Πρωτοπορία και στα καταστήματα Axel σε όλη την Ελλάδα.

Μια υπόθεση για την πυγολαμπίδα: Η γνωριμία με τον Juergen Banscherus

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου | www.pigolampides.gr

Το πρώτο του βιβλίο για τον Ντετέκτιβ Κλουζ το έγραψε για την κόρη του, που έβρισκε βαρετά όσα έγραφε ως τότε! Από τότε έχουν περάσει 23 χρόνια και ως το 2020, που θα συμπληρωθούν 25 χρόνια συγγραφής, θα συνεχίσει σίγουρα να μας προσφέρει νέες περιπέτειες του αγαπημένου μας ντετέκτιβ! Ο Ντετέκτιβ Κλουζ έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Το τελευταίο του βιβλίο, Η πίπα του Σέρλοκ, έκανε την παρθενική του έκδοση στην Ελλάδα και όχι στη Γερμανία! Οι πρώτες γραμμές που έγραψε στη ζωή του είχαν τη μορφή ποιήματος. Γράφει και άλλα βιβλία, εκτός από τον Ντετέκτιβ Κλουζ, από τα οποία στην Ελλάδα κυκλοφορούν οι Μίλι και Μάγκνους, ενώ το τελευταίο του διήγημα, Η απίστευτη κούρσα της Fatima Brahimi, θα κυκλοφορήσει την άνοιξη, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Είναι ξετρελαμένος με την εγγονή του. Ζει στη Γερμανία και νιώθει ευτυχισμένος με την καθημερινότητά του. Χαίρεται να συνομιλεί με παιδιά και απολαμβάνει τις ιστορίες τους. Κάνει σεμινάρια δημιουργικής γραφής για νέους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας στη Γερμανία. Είναι ευγενικός και έχει πολύ χιούμορ.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί πριν μερικές μέρες είχα τη χαρά να τον γνωρίσω από κοντά, στη Θεσσαλονίκη, και να μοιραστούμε πολύ όμορφες ιστορίες. Το καπέλο του Κλουζ έβαλα και το αυτόγραφό μου δεν ξέχασα να πάρω!

Διάβασα μονορούφι το νέο του βιβλίο, Η πίπα του Σέρλοκ, ήταν από τις ωραιότερες ιστορίες που είχα τη χαρά να ξεδιαλύνω, μαζί του. Ο Κλουζ μου αρέσει πολύ. Ζει με τη μητέρα του, κάτι που προφανώς αποτυπώνει ένα μεγάλο ποσοστό μονογονεϊκών οικογενειών που ζουν στη Γερμανία, και του αρέσει να βγαίνει έξω, να απολαμβάνει τη ζωή και να λύνει τα μυστήριά της! Έχει ήθος και του αρέσει να ονειρεύεται. Δεν είναι ατρόμητος, απεναντίας, δείχνει τα τρωτά του σημεία και αυτό δίνει θάρρος στα παιδιά, που μπορούν να ταυτιστούν μαζί του.

Λίγα λόγια για τη πίπα του Σέρλοκ του Γίργκεν Μπανσέρους:

Σειρά: Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ

Λίγα Λόγια για το βιβλίο: Στην καινούρια του υπόθεση ο Κλουζ θα γνωρίσει τον πιο διάσημο απ’ όλους τους ντετέκτιβ του κόσμου, τον θρυλικό Σέρλοκ Χολμς! Όχι τον ίδιο, εντάξει. Αλλά την πίπα του. Που χάνεται από το μικρό και άγνωστο Μουσείο Ντετέκτιβ της πόλης. Ποιος την έχει κλέψει; Και γιατί; Ο Κλουζ αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση – με την υπομονή του, την επιμονή του, την εξυπνάδα του, και φυσικά με τις αχτύπητες τσίχλες του.

εικονογράφηση: Ραλφ Μπούτσκοβ
μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου

Δείτε όλα τα βιβλία της σειράς ΕΔΩ.

Αν θέλεις να τον γνωρίσεις και εσύ από κοντά και να του κάνεις ερωτήσεις για τους ήρωές του, τότε έχεις την ευκαιρία να τον γνωρίσεις, αυτό το Σάββατο, 2 Δεκεμβρίου 2017, στη μεγάλη εκδήλωση που ετοιμάζεται στο Public Τσιμισκής. Μαζί του θα είναι και ο Ντετέκτιβ Κλουζ, τον βλέπεις στην παραπάνω φωτογραφία, που εμψυχώνεται από την ομάδα Theatraction.

Σε ευχαριστώ Juergen Banscherus για τη συνάντηση, μου έδωσε τεράστια χαρά!

ΒΙΒΛΙΑ: Τη μέρα που οι εικόνες… επαναστάτησαν!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Μυρσίνη Καλογεράκη | Το Πράσινο Σύννεφο

Με αφορμή τη συμμετοχή του Πράσινου Σύννεφου στο Φεστιβάλ Bookpoints, επιλέξαμε τρία  εικονογραφημένα παιδικά βιβλία , που τα αγαπάμε ιδιαίτερα για την όμορφη εικονογράφηση τους.  Τα βιβλία αυτά έχουν εικονογραφηθεί από τρεις ιδιαίτερους δημιουργούς, που δεν αναπαριστούν απλά τα κείμενα, αλλά με τα χρώματα τους δημιουργούν ιστορίες μέσα στην ιστορία, δίνοντας φτερά στη φαντασία παιδιών, αλλά και μεγάλων!

Ο Ξυλαράκης – Axel Scheffler | Εκδόσεις Ίκαρος

Ένα βιβλίο για τη σημασία της ανάγκης όλων μας να περνάμε τα Χριστούγεννα μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα , με τις υπέροχες ξεχωριστές εικόνες του Scheffler να κυριαρχούν και να δίνουν ζωή στις περιπέτειες του Ξυλαράκη. Αγαπημένος εικονογράφος ακόμα και των πολύ μικρών παιδιών που αναγνωρίζουν τη δουλειά του σε όλα τα βιβλία!

Χιονίζει….- Eric Carle | Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο

Ένα βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά, που πρέπει να ανακαλύψουν τα ζωάκια που κρύβονται κάτω από το χιόνι. Ο Eric Carle μας έχει προσφέρει βιβλία με καταπληκτική εικονογράφηση, με θέματα που έχουν σχέση κυρίως με τη φύση, τα ζώα και τη φιλία και με το βιβλίο αυτό εισάγει τα πολύ μικρά παιδιά στον πολύχρωμο κόσμο του !

Η Μέρα που Τα Κραγιόνια τα Παράτησαν – Oliver Jeffers σε κείμενο Daywalt Drew |Εκδόσεις Ίκαρος

Ένα βιβλίο που θα μας κάνει να δούμε τα χρώματα με άλλο μάτι! Μια ολοζώντανη ιστορία , γεμάτη χιούμορ με μοναδικές εικόνες από τον αγαπημένο Oliver Jeffers.

 

Παρουσιάσαμε ενδεικτικά τα βιβλία αυτά, γιατί πιστεύουμε ότι μπορούν να αποτελέσουν μια πρώτη επαφή  με το έργο εξαίρετων εικονογράφων. Η λίστα με τους αγαπημένους εικονογράφους είναι πολύ μεγάλη και θα έπρεπε να γίνει μια ξεχωριστή αναφορά στους εξαιρετικούς Έλληνες εικονογράφους που έχουν δώσει νέα πνοή στο ελληνικό παιδικό – και όχι μόνο βιβλίο. Επισκεφθείτε με τα παιδιά σας το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και αφήστε να διαλέξουν μόνα τους βιβλία με εικόνες που βρίσκουν ελκυστικές. Είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός μικρού βιβλιόφιλου

 

BOOKPOINTS l Πίσω από το βιβλίο: Η εικονογράφηση

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017 • Το Πράσινο Σύννεφο

Κάποιοι σας ζητούν κύριε Δήμαρχε, κύριε Υπουργέ, κύριε Βουλευτά…!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Ελένη Σβορώνου | e.svoronou@wwf.gr

Ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις το δέντρο έξω από το παράθυρό σου κομμένο ή το παρκάκι της γειτονιάς να έχει γίνει πάρκινγκ. Καθημερινά, πια, βλέπεις το πεζοδρόμιο που σου αναλογεί να είναι κατειλημμένο από παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, τον πεζόδρομό σου πιασμένο από τραπεζοκοκαθίσματα και το ρέμα της περιοχής να μπαζώνεται, να εκτρέπεται και να στενεύει. Κι εκείνο το πράσινο λοφάκι που κάηκε…πώς έγινε και φύτρωσε σπίτια; Κι ύστερα αναρωτιέσαι γιατί ήρθαν οι πλημμύρες…

Ακόμη όμως και λιγότερο δραματικά γεγονότα, όπως η τοποθέτηση ενός αγάλματος στην πλατεία που διασχίζεις καθημερινά…. Ποιος αλήθεια αποφάσισε να τοποθετήσει εκεί τον Καραϊσκάκη, ας πούμε, ή ένα έργο αφηρημένης τέχνης που σου πλακώνει την ψυχή;

Μήπως έχεις λόγο για όλα αυτά;

Έχεις και παρέχεις. Ως γονιός, ως εκπαιδευτικός και ως έφηβος. Ως πολίτης γενικώς. Μπορούμε να παρέμβουμε απλώς και μόνο ασκώντας τα δικαιώματά μας. Υπάρχουν και δεν τα ξέρουμε.

Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η τοποθέτηση ενός αγάλματος στον δημόσιο χώρο είναι αντικείμενο διαβούλευσης; Αρκεί να πάμε στο οικείο διαμέρισμα του Δήμου και να παρακολουθήσουμε τη δημόσια διαβούλευση.

Μπορούμε, πολύ πιο απλά, να σηκώσουμε το τηλέφωνο και να ρωτήσουμε την δημοτική αρχή για την «ύποπτη» αλλαγή στο περιβάλλον της γειτονιάς μας. Οι αρχές είναι υποχρεωμένες να μας δώσουν σωστή πληροφόρηση. Είναι το αναφαίρετο και προσφάτως κατοχυρωμένο από διεθνείς συμβάσεις δικαίωμά μας στην πληροφόρηση για περιβαλλοντικά θέματα. Κανείς δεν μπορεί να μας το αρνηθεί.

Κι αν διαπιστώσουμε ότι υπάρχει καταπάτηση κάποιου νόμου, τι μπορούμε να κάνουμε; Πολλά. Ο Συνήγορος του Πολίτη, η συλλογή υπογραφών, ο έλεγχος του κοινοβουλευτικού έργου, η ανοικτή διαβούλευση, ένα σωρό εργαλεία μας προσφέρει η δημοκρατία μας.

Δώρα για μας! Που δεν τα ξέρουμε.

Πώς όμως μπορούμε να μάθουμε κάποια βασικά τέτοια εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να αναλάβουμε δράση για την ποιότητα ζωής μας στην καθημερινότητά μας; Πώς μπορούμε να σταματήσουμε να νιώθουμε ανίσχυροι;

Το φάρμακο έρχεται σε ένα βιβλίο! Πράσινος Πυρετός ο τίτλος του βιβλίου, από τις Εκδόσεις Πατάκη. Ένα κόμικς που απευθύνεται σε εφήβους αλλά και σε γονείς, εκπαιδευτικούς και ενεργούς πολίτες. Μια παρέα εφήβων αναγκάζεται να αναλάβει δράση για τη διάσωση ενός ρέματος. Αναγκάζεται κυριολεκτικά γιατί πάσχει από ένα σπάνιο αλλεργικό σύνδρομο. Βγάζει σπυριά όταν νιώθει πως καταπατώνται οι νόμοι προστασίας του περιβάλλοντος. Και το φαρμακάκι είναι η δράση που περιγράφεται στο βιβλίο.

Ένα κόμικς που θα χαρούν μικροί και μεγάλοι. Ένας οδηγός τσέπης για ενεργούς πολίτες. Δοκιμάστε το. Κάνει καλό.

Χρήσιμες Πληροφορίες:

Η αγορά του βιβλίου ενισχύει το έργο του WWF. Συγγραφέας του είναι η Ελένη Σβορώνου, Υπεύθυνη Περιβαλοντικής Εκπαίδευσης του WWF Ελλάς. Πρόλογος από τη Θεοδότα Νάντσου, Υπεύθυνη Πολιτικής του WWF Eλλάς. Με πραγματικά παραδείγματα από τη δράση πολιτών στο παράρτημα.

Λίγα Λόγια για την Ελένη Σβορώνου

Η Ελένη Σβορώνου είναι υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο WWF Ελλάς. Όμως σε βιβλιοθηκάριους, εκπαιδευτικούς και εκατοντάδες παιδιά, είναι γνωστή για τις ιστορίες της. Πολλά από τα βιβλία της έχουν συμπεριληφθεί στις βραχείες λίστες των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων και του περιοδικού Διαβάζω. Έργα της απέσπασαν Εύφημο Μνεία (2014-15) από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Συνεργάζεται τακτικά με το ηλεκτρονικό περιοδικό «Ο Αναγνώστης» γράφοντας κριτική παιδικού βιβλίου, διδάσκει δημιουργική γραφή σε σεμινάρια για μικρούς και μεγάλους, και εμψυχώνει παιδαγωγικά εργαστήρια για τη φύση και τον πολιτισμό.

Την Ελένη τίποτα από ό,τι συμβαίνει γύρω της δεν την αφήνει αδιάφορη. Το μάτι της παρατηρεί συνέχεια, η γλώσσα της κοφτερή, η καρδιά της γενναιόδωρη, συμπάσχει με τους ήρωές της, είτε είναι μια μικρή μετανάστρια από το Αφγανιστάν, είτε ένας έφηβος τον οποίο θα σημαδέψει το τελευταίο καλοκαίρι με τον παππού του στο νησί… Κι όταν επιλέξει να σχολιάσει την επικαιρότητα, το κάνει με χιούμορ, χωρίς διδακτισμό, με μια αμεσότητα που λίγοι πετυχαίνουν. Κι έτσι, ταυτιζόμαστε με τις ιστορίες της, και θέλουμε κι εμείς να γίνουμε Συνωμότες της τσουγκράνας, να σηκωθούμε από τον καναπέ μας και να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας λίγο καλύτερο. Γιατί γι’ αυτό παλεύει η Ελένη, μέσα από τη δουλειά της και μέσα από τα γραπτά της: και το ξέρουμε, πως τα βιβλία και οι ιδέες είναι ένα φοβερό όπλο!

 

 

ΒΙΒΛΙΟ:Γράμματα από τον Άϊ – Βασίλη, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου | www.pigolampides.gr

(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου): “Η τελευταία νύχτα του χρόνου έχει φτάσει και ο Αϊ-Βασίλης βρίσκεται στη μεγάλη του αποστολή. Όλα πηγαίνουν περίφημα. Όμως, πριν παραδώσει και τα τελευταία δώρα, ένα ατύχημα στον ουρανό φέρνει τα πάνω κάτω! Και τώρα; Τι γίνεται με τα παιδιά που τον περιμένουν; Τι γίνεται και με εκείνα που ποτέ δεν τον περίμεναν; Τι συμβαίνει και είναι όλα χαρούμενα το πρωί; Νοιάζεται κανείς στ’ αλήθεια για το δώρο του Αϊ-Βασίλη;”

Ξεκινώντας την ανάγνωση νομίζεις πως πρόκειται για άλλο ένα βιβλίο Χριστουγέννων. Ο Άγιος Βασίλης φοράει κόκκινα ρούχα, έχει για βοηθό του ένα μικρό ξωτικό, ο τάρανδος με το έλκηθρο έρχεται στην ώρα του. Τα δώρα είναι στη θέση τους, ο καιρός είναι χειμωνιάτικος.

 

Όμως έρχεται η ανατροπή, και ο Άγιος Βασίλης, αφού περάσει από μεγάλη αναστάτωση, αναγκάζεται να γράψει στα παιδιά:

Αγαπημένε μου Νικόλα, 

Σου έφερα τέσσερις ρόδες και ένα τιμόνι, για να φτιάξεις το δικό σου αυτοκίνητο. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι πιο όμορφο από αυτό που μου ζήτησες. Θα είναι μοναδικό στη γειτονιά.

Θανάση μου,

Οι πειρατές κούρσεψαν το καράβι που σου έφερνα! Κατάφερα να περισώσω μόνο τη σημαία του. Σου την εμπιστεύομαι και σου ζητώ συγνώμη.

Αγαπημένη μου Βασούλα, 

Σίγουρα θα μάθεις για το πάθημά μου. Με δυο φτερά αεροπλάνου και λίγη από τη φαντασία σου, πιστεύω ότι θα καταφέρεις να επισκεφτείς εσύ το μαγεμένο παλάτι που περίμενες. Καλή χρονιά να έχεις!

ΥΓ Μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου το γέλιο σου για να λυθούν τα μάγια.

Και πόσα ακόμα γράμματα! Πόσα ουσιαστικά μηνύματα φτάνουν στα παιδιά!
 Κατερίνα Ζωντανού, με εικονογράφηση της Γεωργίας Στύλου μπήκε στις καρδιές μας. Γιατί καταφέρνει να παρουσιάσει έναν Άγιο Βασίλη “ανθρώπινο”, που κάνει και αυτός λάθη και καταφέρνει τελικά να επανορθώσει, μέσα από την ζεστή του καρδιά και αγάπη για τα παιδιά.

 

Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τον χρόνο μας, όχι τα υλικά και τα δώρα που φροντίζουμε να τους φορτώνουμε για να καλύπτουμε την απουσία μας.

Δε θα σου αποκαλύψω το τέλος, που κάνει την ιστορία ακόμα πιο ξεχωριστή!

Για ηλικίες: 4+

Μπορείς να αναζητήσεις το βιβλίο Γράμματα από τον Αϊ-Βασίλη στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Προσοχή στο κενό: υποστηρίζουμε τα παιδιά μας σημαίνει υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Απόσπασμα από το βιβλίο Ζήσε τη ζωή σου με τόλμη, της Brené Brown

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια παύση, για να αναγνωρίσουμε πόση ντροπή μπορεί να προκληθεί, όταν οι γονείς διαφωνούν μεταξύ τους σχετικά με το θέμα των αξιών. Όταν ακούτε συζητήσεις ή διαβάζετε βιβλία και μπλογκ σχετικά με θέματα της ανατροφής των παιδιών τα οποία «σηκώνουν» διαφορετικές απόψεις και/ή προκαλούν διαφωνίες, όπως το πώς και πού πραγματοποιείται η γέννα, η περιτομή, τα εμβόλια, ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι με το μωρό, το τάισμα κτλ., ο ένας κάνει τον άλλο να ντρέπεται και να πληγώνεται. Να πληγώνεται βαθιά. Βλέπεις ανθρώπους (κυρίως μητέρες) να συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που προηγουμένως είπα ότι καθορίζει την ντροπή: με χαρακτηρισμούς, προσβολές, εκφοβισμό.

Αυτό που έχω καταλήξει να πιστεύω για τις συμπεριφορές αυτές είναι το εξής: Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ενδια­φέρεται για το καλό των παιδιών και παράλληλα να προκαλεί ντροπή σε άλλους γονείς για τις επιλογές που κάνουν. Πρόκειται για συμπεριφορές που η μία ακυρώνει την άλλη, και δημιουργούν μεγάλο αξιακό κενό. Ναι, οι περισσότεροι από εμάς (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) έχουμε έντονες απόψεις για καθένα από αυτά τα θέματα, αλλά, αν πραγματικά μας νοιάζει το καλό των παιδιών γενικότερα, καθήκον μας είναι να κάνουμε επιλογές που συνάδουν με τις αξίες μας και να υποστηρίζουμε τους γονείς που κάνουν το ίδιο. Επίσης καθήκον μας είναι να πιστεύουμε και εμείς στη δική μας αξία. Όταν νιώθουμε καλά για τις δικές μας επιλογές και αντιμετωπίζουμε τον κόσμο νιώθοντας άξιοι και όχι ανεπαρκείς, τότε δεν νιώθουμε την ανάγκη να κρίνουμε και να επιτεθούμε τους άλλους.

Είναι εύκολο να προσπαθήσει κανείς να ακυρώσει αυτό το επιχείρημα υπερβάλλοντας και λέγοντας «Πρέπει λοιπόν να αγνοούμε τους γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους;». Η αλήθεια όμως είναι ότι, όταν κάποιος κάνει διαφορετικές επιλογές από εμάς, αυτό δεν συνιστά απαραίτητα και κακοποίηση. Αν υπάρχει πραγματική κακοποίηση, τότε οπωσδήποτε καλέστε την αστυνομία. Ως κοινωνικός λειτουργός που έχει κάνει έναν χρόνο πρακτική άσκηση στην Πρόνοια, δεν μπορώ να δεχτώ να χρησιμοποιούμε λέξεις όπως «κακοποίηση» ή «παραμέληση», για να εκφοβίσουμε ή να υποτιμήσουμε γονείς οι οποίοι απλώς κάνουν πράγματα που εμείς θεωρούμε λανθασμένα, διαφορετικά ή κακά.

Μάλιστα, έχω απαρνηθεί αυτή τη διχοτόμηση καλός/κακός γονιός, απλώς και μόνο επειδή κι εμένα μπορεί κάποιος να με χαρακτηρίσει τη μία καλό γονιό και την άλλη κακό, ανάλογα με την οπτική του και με το πόσο καλά τα πάω κάθε στιγμή. Δεν θεωρώ ότι αυτή η επικριτική ματιά προσφέρει κάτι στη ζωή μας ή στις συζητήσεις που κάνουμε γενικότερα σχετικά με την ανατροφή των παιδιών μας. Όχι μόνο αυτό, αλλά πάντα προμηνύει μια καταιγίδα ντροπής. Για μένα το θέμα της ανατροφής των παιδιών έχει να κάνει με το πόσο ασχολούμαστε πραγματικά με τα παιδιά μας. Τους δίνουμε προσοχή; Σκεφτόμαστε καλά τι επιλογές κάνουμε; Είμαστε ανοιχτοί στο να μάθουμε περισσότερα ή στο να κάνουμε κάποιο λάθος; Έχουμε περιέργεια και διάθεση να κάνουμε ερωτήσεις;

Αυτό που έχω μάθει από τη δουλειά μου είναι ότι υπάρχουν χιλιάδες τρόποι εκεί έξω για να γίνει κανείς ένας θαυμάσιος και αφοσιωμένος γονιός. Μερικοί από αυτούς μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με αυτό που εγώ θεωρώ προσωπικά σωστή ανατροφή. Για παράδειγμα, με τον Στιβ είμαστε πολύ αυστηροί σχετικά με το τι επιτρέπουμε να δούνε τα παιδιά στην τηλεόραση, ιδίως σε θέματα που αφορούν βία. Σκεφτόμαστε για αυτό το θέμα, το συζητάμε και παίρνουμε τις καλύτερες αποφάσεις που μπορούμε. Αντίθετα, έχουμε φίλους που αφήνουν τα παιδιά τους να βλέπουν ταινίες και εκπομπές που εμείς δεν αφήνουμε να δούνε η Έλεν και ο Τσάρλι. Αλλά ξέρετε τι; Κι εκείνοι επίσης το σκέφτονται, το συζητάνε και παίρνουν την καλύτερη δυνατή απόφαση. Απλώς φτάνουν σε διαφορετικά συμπεράσματα από εμάς, και αυτό εγώ οφείλω να το σεβαστώ.

Πρόσφατα βρεθήκαμε στην αντίθετη πλευρά αυτού του ζητήματος, όταν κάποιοι καλοί μας φίλοι φάνηκαν να εκπλήσσονται που αφήνουμε την Έλεν να διαβάσει το βιβλίο The Hunger Games. Πάλι εκείνοι οι γονείς προβληματίζονταν και στη συζήτηση που κάναμε υπήρξε αμοιβαίος σεβασμός και ενσυναίσθηση. Είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να δώσεις «προσοχή στο κενό», όταν θεωρείς βασική αξία το να σέβεσαι τη διαφορετικότητα. Νομίζω ότι το κλειδί είναι να θυμόμαστε ότι, όταν οι άλλοι γονείς παίρνουν διαφορετικές αποφάσεις από τις δικές μας, αυτό από μόνο του δεν αποτελεί απαραίτητα κριτική. Η τόλμη συνίσταται στο να βρίσκεις το δικό σου μονοπάτι και να σέβεσαι ότι η αναζήτηση του σωστού δρόμου μπορεί να είναι διαφορετική για τους άλλους ανθρώπους.

Λίγα Λόγια για το βιβλίο

ΝΟΥΜΕΡΟ 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Το να είσαι ευάλωτος δεν είναι αδυναμία. Αντίθετα, στη ζωή μας βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα, το ρίσκο και τη συναισθηματική έκθεση, κάτι που βέβαια δεν το επιλέγουμε αλλά είναι αναπόφευκτο. Η μόνη μας επιλογή είναι να αποφασίσουμε πόσο θα ασχοληθούμε με αυτό. Όταν περνάμε τη ζωή μας περιμένοντας να γίνουμε τέλειοι ή αλεξίσφαιροι, τελικά καταλήγουμε να θυσιάζουμε σχέσεις και ευκαιρίες, συχνά ανεπανόρθωτα. Πρέπει να μπαίνουμε με θάρρος στην αρένα, όποια κι αν είναι αυτή (μια καινούργια σχέση, μια σημαντική συνάντηση, μια δημιουργική διαδικασία ή μια δύσκολη συζήτηση με την οικογένειά μας) και με προθυμία να ασχολούμαστε μ’ αυτή την καινούργια εμπειρία. Το να είσαι ευάλωτος σημαίνει να τολμάς.

 

Στο βιβλίο αυτό δίνονται απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα:

  • Τι είναι αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε να αφήσουμε εκτεθειμένη την ευαίσθητη πλευρά μας;
  • Τι τίμημα πληρώνουμε, όταν κλεινόμαστε στον εαυτό μας και εγκαταλείπουμε τον αγώνα;
  • Πώς μπορούμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι είμαστε τρωτοί, ώστε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο ζούμε, αγαπάμε, είμαστε γονείς;

 

Σε μια εποχή διαρκούς πίεσης για συμμόρφωση και προσποίηση, το Ζήσε τη ζωή σου με τόλμη προσφέρει μια θελκτική εναλλακτική: άλλαξε τη ζωή σου με το να είσαι απλώς ο εαυτός σου. Βρες το κουράγιο να είσαι ευάλωτος. Τόλμα να διαβάσεις αυτό το βιβλίο.

Chris Guillebeau, συγγραφέας

 

BRENÉ BROWN

ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΛΜΗ

Μετάφραση: Καλλιόπη Εμμανουηλίδου

(ISBN: 978-960-566-954-6, σελ.: 384, τιμή: 15,50 €)

 

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ 

Προβληματίζει τον αναγνώστη και τον βάζει να αναρωτηθεί τι βήματα θα τολμούσε να κάνει στη ζωή του αν δεν την κυβερνούσαν η ντροπή και ο φόβος.
Publishers Weekly

 

Μας βοηθά να δούμε ξεκάθαρα με ποιους τρόπους οι άνθρωποι φορούν πανοπλίες για να ξορκίσουν το γεγονός ότι είναι ευάλωτοι.

The Wall Street Journal

 

Το Ζήσε τη ζωή σου με τόλμη είναι σημαντικό βιβλίο – μια επίκαιρη προειδοποίηση του κινδύνου που ελλοχεύει όταν επιδιώκουμε την ασφάλεια και τον απόλυτο έλεγχο σε όλα. Η Brené Brown μάς προσφέρει έναν πολύτιμο οδηγό που μας δείχνει την ανταμοιβή που απολαμβάνουν όσοι τολμούν και αντέχουν να είναι ευάλωτοι: περισσότερο θάρρος.

Daniel Pink, συγγραφέας

 

Η διορατική και οξυδερκής Brené Brown διερευνά, βασισμένη σε εκτεταμένες έρευνες και στην εμπειρία της, το παράδοξο που χαρακτηρίζει το θάρρος: γινόμαστε πιο δυνατοί όταν αποδεχόμαστε την ευάλωτη φύση μας, τολμάμε περισσότερο όταν παραδεχόμαστε τον φόβο μας. Αυτό το βιβλίο δεν παύει να στριφογυρίζει στον νου μου.

Gretchen Rubin, συγγραφέας

 

Ποια είναι η ουσία του βιβλίου; Έχουμε τη τάση να αντιμετωπίζουμε το γεγονός ότι είμαστε ευάλωτοι ως ένδειξη θάρρους στον άλλο, αλλά ως αδύνατο σημείο όταν πρόκειται για εμάς τους ίδιους. Και μη σας περάσει από το μυαλό ότι είναι βιβλίο μόνο για γυναίκες. Οι άντρες κουβαλάμε το βάρος ότι πρέπει να είμαστε πάντα δυνατοί και πληρώνουμε μεγάλο τίμημα γι’ αυτό. Το Ζήσε τη ζωή σου με τόλμη μπορεί να μας βοηθήσει όλους.

Michael Bungay Stanier, συγγραφέας

~~~ 

Η Brené Brown, Ph.D., LMSW, είναι καθηγήτρια-ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον. Η ομιλία της στο TEDxHouston με θέμα το να τολμάς να είσαι ευάλωτος ήταν μία από τις δημοφιλέστερες στο TED.com, με περισσότερα από 15 εκατομμύρια views. Είναι εξαιρετικά επιτυχημένη συγγραφέας βιβλίων αυτοβοήθειας. Ζει στο Χιούστον με τον σύζυγο και τα δυο παιδιά της.

Για να διαβάσετε περισσότερα www.metaixmio.gr / www.brenebrown.com

ΒΙΒΛΙΟ: Νέα «Φυλλαράκια» από το ELNIPLEX και τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ιωάννα Σεραφειμίδου

fyllarakia

Με φόρα και όρεξη για νέες καλοκαιρινές αποστολές έφτασαν στο Μεταίχμιο τα νέα «Φυλλαράκια». Είναι καταπληκτικά και η Ολυμπία (και φυσικά εγώ) τα έχουμε λατρέψει! Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου που έλαβα σήμερα από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, δεν έχω πιάσει στα χέρια μου τα φετινά “Φυλλαράκια” αλλά κρίνοντας από τα περσινά είμαι σίγουρη ότι θα είναι καταπληκτικά!

Τα Φυλλαράκια είναι ξανά εδώ! Η αγαπημένη σειρά βιβλίων για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας που καλλιεργεί τη σκέψη, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους με τον πιο απολαυστικό και παιχνιδιάρικο τρόπο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ έρχεται και πάλι κοντά σας με δύο ολοκαίνουρια βιβλία. Μετά Τα Φυλλαράκια των Μαθηματικών, Τα Φυλλαράκια της Γλώσσας και Τα Φυλλαράκια της Τέχνης, τα αγαπημένα φιλαράκια των παιδιών, που γεννήθηκαν από τη φαντασία της συντακτικής ομάδας του βραβευμένου εκπαιδευτικού portal ELNIPLEX και πήραν μορφή από τα πινέλα της εικονογράφου Ρένιας Μεταλληνού, ετοιμάζονται για μια εξαιρετική αποστολή προστασίας του περιβάλλοντος με Τα Φυλλαράκια της Φύσης, αλλά και για τις καλοκαιρινές τους διακοπές με Τα Φυλλαράκια των διακοπών.

Σε κάθε βιβλίο υπάρχει μια ιστορία σε εξέλιξη. Τα φιλαράκια προσπαθούν κάθε φορά να λύσουν ένα μυστήριο και με τη βοήθεια του παιδιού-αναγνώστη να ολοκληρώσουν με επιτυχία μια αποστολή.

fyllarakiadiakopin

Γιατί να πάμε… διακοπές με τα Φυλλαράκια;
Η Πίξελ, ο Άνω Κάτω, η Φαρσί, ο Σαρδάμ, η Πόζα Λίζα, η Τζόγια, ο Τάτσι Μίτσι Κότσι, οΑμανέους και ο σκύλος τους, ο Φιρφιρής, θα χαρίσουν στα παιδιά πολλές ώρες ευχάριστης απασχόλησης και ψυχαγωγίας. Το βιβλίο είναι γεμάτο χιούμορ, περιπέτεια, φαντασία, ενώ παράλληλα με στοχευμένες, διασκεδαστικές ασκήσεις βοηθά το παιδί, που θα γίνει μέλος της πιο απίθανης παρέας και όλοι μαζί θα ταξιδέψουν σε ένα μοναδικό δρομολόγιο γνώσεων και δημιουργικότητας, να αναπτύξει δεξιότητες μαθηματικές, γλωσσικές, περιβαλλοντικές.

fyllarakia fysis

Γιατί να προστατεύσουμε τη φύση παρέα με τα Φυλλαράκια;
Μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι στον χωροχρόνο τα παιδιά αναπτύσσουν θετικές στάσεις απέναντι στο περιβάλλον. Έρχονται σε επαφή με σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα και αναζητούν λύσεις επιστρατεύοντας την κρίση, τη φαντασία και το συνεργατικό πνεύμα. Επίσης, το πολύχρωμο επιτραπέζιο που συνοδεύει το βιβλίο και είναι κατάλληλο για την οικογένεια και τη σχολική τάξη θα χαρίσει ακόμα περισσότερες στιγμές γνώσης, ψυχαγωγίας και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης.

Ακολουθώντας μια πρωτότυπη εκπαιδευτική προσέγγιση, τα βιβλία της σειράς αποτελούν ένα χρήσιμο διαδραστικό εργαλείο μάθησης και ψυχαγωγίας: η ένταξη του παιδιού-αναγνώστη στην πρωταγωνιστική παρέα ως ισότιμου μέλους, οι διαρκείς προκλήσεις, το χιούμορ, η ύπαρξη πολλών διαφορετικών επιλογών και η αποφυγή στιγματισμού ορισμένων απαντήσεων ως λανθασμένων είναι ορισμένες μόνο από τις καινοτομίες των βιβλίων.  Ακόμα, το γεγονός ότι κάθε βιβλίο αφηγείται μια ενιαία ιστορία, όπου η κάθε δραστηριότητα συνδέεται με την προηγούμενη και οδηγεί στη σταδιακή επίλυση ενός μυστηρίου με τη συμμετοχή του ίδιου του παιδιού, έχει ως αποτέλεσμα τη βιωματική εμπλοκή του μικρού αναγνώστη στην εξέλιξη και, συνακόλουθα, τη βίωση της απόλυτης ικανοποίησης στο τέλος της ιστορίας.
Μέσα από πολλά «ανοιχτά» φύλλα εργασίας, που επιδέχονται περισσότερες από μία σωστές απαντήσεις, καλλιεργούνται η σκέψη, η κρίση, η φαντασία και η δημιουργικότητα των παιδιών. Το παιδί-αναγνώστης γίνεται μέλος μιας παρέας φίλων και, μέσα από μια συναρπαστική περιπέτεια, αναπτύσσει μαθηματικές και γλωσσικές δεξιότητες, ενώ παράλληλα του δίνεται η δυνατότητα να εκφράζεται και να δημιουργεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Επιπλέον, το μυστήριο, η αγωνία, οι γρίφοι και τα προβλήματα δε σταματούν μόνο στα βιβλία της σειράς, αλλά συνεχίζονται και στο διαδίκτυο: Το ELNIPLEX και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ τροφοδοτούν διαρκώς, μέσω των ιστότοπων και των κοινωνικών τους δικτύων, τους μικρούς αναγνώστες, με καινούριες περιπέτειες, στοιχεία και νέες διαδραστικές προκλήσεις, δημιουργώντας μια πραγματική θάλασσα δημιουργικότητας. Αναρτώνται ιδέες, δραστηριότητες, κατασκευές και καθετί που μπορεί να συνοδεύσει την ενασχόληση του παιδιού με τα Φυλλαράκια του. Επισκεφτείτε ΕΔΩ την ειδική υποενότητα της επίσημης σελίδας του ELNIPLEX.

Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές;
Η Πίξελ, ο Άνω Κάτω, η Φαρσί, ο Σαρδάμ, η Πόζα Λίζα, η Τζόγια, ο Τάτσι Μίτσι Κότσι, ο Αμανέους και ο σκύλος τους, ο Φιρφιρής, βάζουν το παιδί-αναγνώστη από την πρώτη κιόλας σελίδα στην παρέα τους και η περιπέτεια ξεκινά! Γνωρίστε αναλυτικά τα μέλη της πιο κεφάτης, δημιουργικής και τολμηρής παρέας ΕΔΩ.
Δείτε τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς ΕΔΩ.

Μπες στην παρέα, βρες τα κλειδιά, λύσε το μυστήριο και ζήσε απίθανες περιπέτειες!

Γνωρίστε το ELNIPLEX
Το ELNIPLEX είναι ένα εκπαιδευτικό portal που λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 2012 και οι πάνω από 3.000 αναρτήσεις του μέχρι στιγμής είναι προϊόν της πνευματικής εργασίας και έρευνας των συντακτών του. Σήμερα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπαιδευτικούς διαδικτυακούς προορισμούς, με χιλιάδες καθημερινούς επισκέπτες.
Στο ELNIPLEX, όσοι ζουν ή ασχολούνται με παιδιά θα βρουν πραγματικά τα πάντα: παιδικό και παιδαγωγικό βιβλίο, μουσικές και τραγούδια, πλήρη ατζέντα, δημιουργικές δραστηριότητες, παιχνίδια, κατασκευές, συνεντεύξεις διακεκριμένων δημιουργών, σχολικές γιορτές, καθημερινές κληρώσεις. Το βραβείο προώθησης της φιλαναγνωσίας από το Ελληνικό Τμήμα (Greek Ibby) της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – IBBY) στο ELNIPLEX το 2014 ήταν απλώς η αρχή.

Γνωρίστε τη συντακτική ομάδα
Τα «Φυλλαράκια» δημιουργήθηκαν από την ομάδα του ELNIPLEX: Φωτεινή Βαρδάκα, Χρυσάνθη Δενδρή, Μαίρη Μπιρμπίλη, Απόστολο Πάππο, Καίτη Παρασκευά και Δώρα Πουρή, νηπιαγωγούς, παιδαγωγούς ειδικής αγωγής, δασκάλους, εμψυχωτές και μουσικούς με πολυετή εμπειρία στην εκπαίδευση.

ΒΙΒΛΙΟ: Η Έρση, η Χάος και η Κατερίνα

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

xaos

Γράφει η Μαρίνα Πολυμερίδου | Παραμυθούπολη

Η Έρση:

Το παιδί πρότυπο για την Ελληνίδα μάνα! Νοικοκυρά, συμμαζώχτρα, τακτική… Σε βαθμό, ξέρω εγώ; Ανησυχητικό! Έχουμε δει κι έχουμε δει παιδικούς ψυχαναγκασμούς, αλλά το να τακτοποιεί ένα παιδί τους καλούς τρόπους στη βιβλιοθήκη ή να βάζει στα άπλυτα τα κακά λόγια, ε, αυτό δεν είναι κάτι που βρίσκει κανείς εύκολα ούτε καν στη λογοτεχνία ούτε καν στην παιδική. Εκτός αν μιλάμε για βιβλίο της Κατερίνας Κρις!

Η Έρση σε κάνει να σκεφτείς όλες τις ανασφάλειες και τους φόβους και τους δισταγμούς και τα πρέπει που (μπορεί να) κουβαλάει ένα παιδί, δηλαδή όλα εκείνα που κανένα παιδί δεν έχει από μόνο του, αλλά που πηγάζουν από εμάς, τους υπέροχους ενήλικες και το υπέροχο παράδειγμα που γινόμαστε εμείς γι’ αυτά… Ε, και κάπως έτσι η Έρση γίνεται κομματάκι στομαχοπονετική ως ηρωίδα! Για εμάς, τους μεγάλους, γιατί τα παιδιά μια χαρά φίλη τους την έχουν κάνει.

Η καθαρίστρια Χάος:

Σαρωτική, ανακατώστρα και ανατρεπτική με όλη τη σημασία της λέξης, που όμως είναι – με έναν παράξενο τρόπο – απόλυτα αρμονική και εναρμονισμένη με το σύμπαν και με τη ζωή, τόσο, που ο ερχομός της σου προκαλεί τελικά μια ανακούφιση!

‘Κυρία Έρση, δεν μπορείτε να βάλετε τάξη σε κάτι που είναι ήδη σε τάξη, επειδή είναι χάος’.

Μη μου πείτε ότι δε σας πείθει!

Λατρεμένη επίσης και η επιλογή της ιδιότητας μια κυρίας που ασχολείται επαγγελματικά με την καθαριότητα και την τάξη, για να μιλήσει στα παιδιά για την ακαταστασία, το χάος και τη χαρά της ζωής. Αλλά αυτά, είπαμε, μόνο στα βιβλία της Κατερίνας Κρις μπορούν να συμβούν!

Το βιβλίο:

Η άφιξή, λοιπόν, της ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑΣ ΧΑΟΣ (εκδόσεις Πατάκη) στην Παραμυθούπολη ήταν μια έκπληξη για μένα. Δεν είχα αντιληφθεί ότι η συγγραφέας είχε στα σκαριά κάτι καινούριο, μιας και το ΑΣΤΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ δεν είχε πολύ καιρό που είχε κυκλοφορήσει. Με τρέλανε ήδη από την όψη του: ο τίτλος (χαμογέλασα, θυμάμαι, και σκέφτηκα: ‘ε, ναι, αν μη τι άλλο, ένα οξύμωρο’), το μέγεθός του, τα χρώματα και η υφή του, όλα του! Και να πω ότι ήμουν και πρωτάρα με την Κατερίνα Κρις! Κάθε άλλο: ήμουν τρελαμένη με τα ΧΜ και με το μυαλό που τα δημιούργησε από την πρώτη στιγμή. Παρόλ’ αυτά, και πάλι αιφνιδιάστηκα. Με αιφνιδίασε το αχαλίνωτο της έμπνευσης και της φαντασίας, η τόλμη στη θεματολογία, η επιλογή του τρόπου να μιλήσει και τελικά τελικά η επίδρασή της επάνω μου. Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό, όταν την πρωτοκράτησα στα χέρια μου, ότι για μένα αυτό θα ήταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοκριτικής έτσι ξαφνικά, έτσι απλά και απροετοίμαστα!

‘Θα έφτιαχνε τα όνειρα και τις ιδέες της, θα γέλαγε με τα λάθη της και θα ένιωθε ευτυχισμένη με τις νέες ανασφάλειες που θα συναντούσε μπροστά της. Η ζωή της θα ήταν γεμάτη εκπλήξεις…’

Η Κατερίνα Κρις:

Και η εμπειρία μου ήρθε και ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το περασμένο μόλις Σάββατο, όταν γνώρισα από κοντά και την Κατερίνα!

Γιατί σε μας που ψαχουλεύουμε διαρκώς βιβλία και έχουμε και αγαπημένα και περιμένουμε και τα επόμενα και γενικώς ζούμε με τέτοιους νταλκάδες, όταν έρχεται η ώρα να γνωρίσουμε και τον άνθρωπο πίσω από αυτά τα βιβλία, είναι μια ώρα δύσκολη… Είναι κάτι σαν ραντεβού στα τυφλά, αλλά και όχι ακριβώς τυφλά! Είναι μια προσδοκία και μια αγωνία που κορυφώνονται και που αποζητούν μια κατάληξη, μια εκτόνωση, μια κάποια επιβεβαίωση.

Όμως… δε χρειάστηκε ούτε καν να μιλήσει η Κατερίνα. Βγαίνοντας μόλις από το αυτοκίνητο και κάνοντας τα πρώτα της βήματα προς την Παραμυθούπολη ακτινοβόλησε την ευγένεια και τη θετική της αύρα με το πρώτο της χαμόγελο και το ζεστό της ‘καλώς σας βρήκα’. Τα μάτια της κινήθηκαν γρήγορα στον χώρο, όχι με την σβελτάδα και τη σπιρτάδα του φανερά έξυπνου και διεισδυτικού ανθρώπου (και το σχολιάζω αυτό κυρίως γιατί κάτι τέτοιο θα μου ταίριαζε πολύ στη συγγραφέα των Χμ), αλλά με τη φόρα του αερικού που φυσάει γαλήνη και ηρεμία απ’ όπου περνάει (καμία σχέση δηλαδή με αυτό που προκαλεί η καθαρίστρια Χάος). Κι αφού γέμισε τα μάτια της με το φως και τα χρώματα του χώρου, σιγά σιγά μάζεψε την περιέργεια του εξερευνητή που έχει μέσα της και συγκεντρώθηκε στη γωνιά της, για να ετοιμαστεί σιγά σιγά για τη συνάντησή της με τα παιδιά. Η αγωνία της ήταν ολοφάνερη. Με συγκινεί πάντα η αληθινή αγωνία των μεγάλων λίγο πριν συναντήσουν μικρούς και γι’ αυτό της έδωσα λίγο χρόνο και χώρο, για να το ζήσει αυτή και να το χαζέψω εγώ!

Μίλησε στα παιδιά και στους μεγάλους, έπαιξε μαζί τους, σχολίασε, γέλασε, ρώτησε και περίμενε στ’ αλήθεια τις απαντήσεις των παιδιών… με χιούμορ, με ευγένεια, με διάθεση και με μια ματιά παιχνιδιάρικη, αλλά και καρτερική, χωρίς καμία διάθεση διδακτισμού, χωρίς κανένα μεγαλεπήβολο σχέδιο και καμία προδιαγεγραμμένη προσδοκία. Έτσι απλά. Σαν ένας κανονικός άνθρωπος. Σαν ένας άνθρωπος απλός και σημαντικός.

Και δεν είναι διόλου αυτονόητο αυτό που ίσως έτσι να δείχνει γραμμένο εδώ. Είναι πολλοί πια οι άνθρωποι που γράφουν για παιδιά, κι ακόμη περισσότερα τα κείμενά τους. Δε μου φαίνονται όμως καθόλου πολλοί εμένα αυτοί στους οποίους μπορώ να διακρίνω αυτά που είδα στην Κατερίνα Κρις: ένα φωτεινό μυαλό που δε διστάζει να ανακινήσει τα νερά της παιδικής λογοτεχνίας, γιατί της βγαίνει από φυσικού της. Ένας άνθρωπος με μια καθαρότητα στη διάθεση και στην ψυχή, που μπορεί πολλά να πει με το παράστημά του και μόνο.

Κι όσο για μένα αυτό είναι η καλύτερη εκδοχή. Ησύχασαν οι αγωνίες μου και βρήκαν αντίκρισμα οι προσδοκίες μου. Κι αυτό ήταν αρκετό για να σχηματιστεί ένα φαρδύ πλατύ χαμόγελο όλο το σαββατοκύριακο (χμ… κι ακόμα δηλαδή), αφού όσο την αγαπούσα μέσα από τα βιβλία της άλλο τόσο ένιωσα να την αγαπώ και τώρα που τη γνώρισα!

Μα, να ΄μαι τόσο τυχερή…;!

 

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Η Μαρίνα Πολυμερίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη Βαρκελώνη συνέχισε με μεταπτυχιακά στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία. Aγαπά πολύ τα βιβλία, μα πιο πολύ τα παιδικά. Γι’ αυτό και το 2006 άνοιξε την Παραμυθούπολη, ένα παιδικό βιβλιοπωλείο, στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο η αγάπη της για τα βιβλία και η ακατάπαυστη ανησυχία για δημιουργικές ιδέες και δράσεις με επίκεντρο πάντα τα παιδιά. Μας μιλάει για παιχνίδια με βιβλία.

ΒΙΒΛΙΟ: “Φτου ξελύπη” φωνάζει το κορίτσι με τα φτερά στην πλάτη

Ιωάννα Σεραφειμίδου

ftou

Της Μαριέττας Κόντου | Εικόνες:  Στάθης Πετρόπουλος | Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου

Τη Μαριέττα Κόντου τη γνώρισα μέσα από τα Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου και όταν τη γνώρισα και από κοντά, σε ένα ταξίδι της στη Θεσσαλονίκη, ήξερα πως είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο θα χαίρομαι να συναναστρέφομαι και θα βρίσκω τροφή και έμπνευση μέσα από τις λέξεις της. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο, το “Φτου ξελύπη”, που μου έδωσε μεγάλη χαρά να το κρατώ στα χέρια μου.

>> Το γενναίο ταξίδι της Νουρ από τη Συρία, που αγαπά το νερό τόσο ώστε πιστεύει πως υπάρχει μια χώρα με κατοίκους νερένιους, που λέγεται Κολυμβησία. Η διαδρομή, γεμάτη νοσταλγία για τα παλιά και δύναμη για το άγνωστο μέλλον, με μοναδικά εφόδια τη γάτα της Κιταμπάν, την αδελφή της και ένα σακούλι στον λαιμό με τα πιο «πολύτιμα». Τι θα γίνει όμως όταν  Κιταμπάν χαθεί στη Λέσβο; Πως θα ανταμώσει ξανά με τους αγαπημένους της και πώς θα γίνει το κολύμπι οδηγός επιβίωσης και απροσδόκητο εισιτήριο για το μεγάλο της όνειρο; >>

Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του βιβλίου που κρατώ στα χέρια μου. Διαβάζοντάς το, ανακαλύπτεις τόσες θαμμένες ιστορίες, που έχεις ακούσει από δω και από κει, και το μυαλό σου, κολλημένο στην πραγματικότητα που ζει, αδυνατεί να κατανοήσει.

Η Μαριέττα Κόντου μας χαρίζει μία υπέροχη ιστορία για ένα μικρό κορίτσι που ξεριζώνεται βίαια από τη χώρα του και βοηθάει τους συμπολίτες του να φτάσουν σώοι σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Παλεύει για μέρες μέσα στο νερό και αυτό που της δίνει δύναμη είναι τα όνειρα και η υπόσχεσή που δίνει μέσα της και την κάνει να μη μπορεί να αντισταθεί και να παρατήσει.

Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον βίαιο και άστατο, μαθαίνει να αγαπάει την κολύμβηση και να αντλεί θάρρος και κουράγιο μέσα από αυτή, μέσα από το νερό, και την αγάπη της για αυτό. Μια αγάπη και ένα πάθος σχεδόν ανεξήγητο, λες και ήξερε πως θα σταθεί αφορμή για να ξεδιπλωθεί, εξαιτίας της αγάπης της αυτής, όλη η ζωή της και το πέρασμά της σε έναν νέο κόσμο. Η Νουρ είναι μια ονειροπόλος, όπως είναι και όλα τα παιδιά, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Η πίστη σε έναν καλύτερο κόσμο είναι ίσως το μοναδικό μας όπλο ενάντια σε οποιαδήποτε αδικία και κακό συμβαίνει στον κόσμο.

ftoykselipi2

Μια τρυφερή ιστορία που δε σε οδηγεί σε μελοδραμτισμούς, αλλά μεταφέρει το βίωμα του κοριτσιού αυτού, που κατάφερε να στηριχθεί στα πόδια του, τόσο από τις δικές της δυνάμεις όσο και από τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο διάβα της και τη βοήθησαν. Άνθρωποι που την υποδέχτηκαν με μια μεγάλη αγκαλιά και έδωσαν φτερά στα όνειρά της. Μιας ιστορίας που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Γράφει για τη φίλη της, τη Γιασμίν: “Στην πραγματικότητα όμως ήξερα, πως ο κόσμος των μεγάλων είχε «κλέψει» το χαμόγελό της, αυτός ο κόσμος που βλέπει την υδρόγειο σφαίρα σαν παιχνίδι, που δεν πιστεύει στην Κολυμβησία, που δεν ξέρει να ζωγραφίζει με ωραία, ζωντανά χρώματα και κυρίως που έχει ξεχάσει πώς είναι να μαλώνεις με την κολλητή σου αλλά το βράδυ που πέφτεις για ύπνο να την έχεις συγχωρήσει και να σου λείπει που δε μοιραστήκατε στο διάλειμμα το κολατσιό και δε ζωγραφίσατε στο θρανίο του καθηγητή των μαθηματικών, που η μία του έβαζε μουστάκια και η άλλη συμπλήρωνε τη ζωγραφιά με ένα ζευγάρι κέρατα και δυο κρεατοελιές…”

Προκειμένου να ξεφύγει από την αιματηρή Συρία, πέρασε από τη Λέσβο, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Αυστρία, για να καταλήξει στη  Γερμανία. “Από μικρή ονειρευόμουν να ταξιδέψω και να γυρίσω όλο τον κόσμο, όχι με πολυτέλειες, με ένα σακίδιο στην πλάτη, ήθελα να ανέβω σε τρένα, αεροπλάνα, λεωφορεία, ήθελα να δοκιμάσω νέες γεύσεις, καινούριες για μένα, να μάθω να μιλώ ξένες γλώσσες, να θαυμάσω έργα τέχνης σπουδαίων καλλιτεχνών, να κάνω βόλτες σε ξένες πλατείες, να ξεχαστώ σε ξένα παγκάκια και να νιώσω πιο μεγάλη και σημαντική, μέτρος ενός πιο μεγάλου κόσμου, πέρα από τη δική μου γειτονιά. Ήθελα να γλεντήσω με ξένα έθιμα, να κουβεντιάσω με άλλους νέους για αθητισμό, για θρησκείες και ιστορία, να ανταλλάξουμε όνειρα, και να γίνουμε καλύτεροι. Όπως φανταζόμουν την Κολυμβησία, έτσι ονειρευόμουν και έναν κόσμο από νέους, πολύχρωμο, χαρούμενο κα ιγεμάτο υποσχέχεις. Όλα αυτά ονειρευόμουν να κάνω, αλλά να φύγω με χαρά και όχι με λύπη, όπως είχα φύγει.”

Το βιβλίο αξίζει να είναι σε κάθε σπίτι και να το διαβάσει κάθε μικρός και μεγάλος άνθρωπος αυτού του κόσμου. Οι εικόνες και οι σκέψεις που μας μεταφέρει η Μαριέττα Κόντου μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τον ψυχισμό των ανθρώπων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών, που βίωσαν όλες αυτές τις τραγικές καταστάσεις, ενώ στο τέλος μας δίνει και έναν τρόπο να βοηθήσουμε, αν μπορούμε.

Επίσης, συμβαίνει και κάτι άλλο. Μέσα από τη ζωή και τον ψυχισμό της Νουρ αγαπάμε τον αθλητισμό και κατανοούμε πως είναι να δίνεσαι με πάθος σε ένα άθλημα, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για ένα μικρό παιδί, τι συνδέσεις μπορεί να δημιουργήσει στην ολότητά του. Ας παρακινήσουμε τα παιδιά μας να γνωρίσουν καλύτερα τον αθλητισμό, γιατί ίσως τους κάνει καλύτερους ανθρώπους ή πιο καθαρές και γενναίες ψυχές ή ακόμα και να τους σώσει τη ζωή.

Υπάρχουν οργανώσεις που υποστηρίζουν τα ασυνόδευτα παιδιά. Μία από αυτές είναι η ΜΕΤΑδραση και η Filoxenia International. 

Διάβασε εδώ και την αληθινή ιστορία της Yursa mardini, για να καταλάβεις πως καμιά φορά μέσα στα μυθιστορήματα είναι θρονιασμένη η αληθινή ζωή.

 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

KONTOU_MARIETA2

Η Μαριέττα Κόντου γεννήθηκε κατακαλόκαιρο του ’72 στην Αθήνα και είναι ακόμη πολύ κοντά στο «τότε»… Ανήκει στη γενιά της «Αθλητικής Κυριακής», του Carnation, του «Λόλα, να ένα μήλο», του φυτολόγιου, των λευκωμάτων με τις αφιερώσεις, των εικόνων της Sarah Kay και των βιβλίων της Πηνελόπης Δέλτα, της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή. Θυμάται ακόμη την ασπρόμαυρη τηλεόραση, τις ελληνικές ταινίες του Σαββατοκύριακου και το Θέατρο της Δευτέρας. Έζησε τις δασείες, τις οξείες, τις περισπωμένες και τις σχολικές ποδιές.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το μεταπτυχιακό της στη Συστημική Θεραπεία Ζεύγους και Οικογένειας και το διδακτορικό της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Για το βιβλίο της Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου (εκδ. Μεταίχμιο) τιμήθηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Κυκλοφορεί επίσης το Συγγνώμη, μπορώ να πω κάτι; ενώ το παραδοσιακό παραμύθι της Τα λευκά φτερά της Κορακίνας τιμήθηκε με εύφημη μνεία το 2014 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.

ΒΙΒΛΙΟ: Παιδικά βιβλία από τις Εκδόσεις Γράφημα

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Η επιχείρηση «Γράφημα» ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1993 σαν κατάστημα φωτοαντιγράφων, δακτυλογραφήσεων και εκδόσεων πανεπιστημιακών βιβλίων. Από το 1999 και μετά λειτουργεί υπό την παρούσα διεύθυνση του Ιωάννη Τσαχουρίδη, ο οποίος είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ως κύρια αντικείμενα της επιχείρησης παραμένουν οι εκδόσεις βιβλίων – οι οποίες εμπλουτίζονται με πανεπιστημιακά και άλλα επιστημονικά βιβλία, πρακτικά εθνικών και διεθνών συνεδρίων και λογοτεχνικά βιβλία (μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, αυτοβιογραφίες) – οι αυτοεκδόσεις, καθώς και η παραγωγή έντυπου υλικού.

grafima280s

Από το 2016 οι Εκδόσεις Γράφημα στηρίζουν το παιδικό βιβλίο και τους Έλληνες συγγραφείς.

 

ΚΟΙΤΑ

koita

Το «Κοίτα» είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Αφενός, αποτελεί προετοιμασία του αναγνώστη και της αναγνώστριας για τη θέαση του πίνακα «Ένα πουλί τραγουδάει σε ένα δέντρο στην πόλη» του Hundertwasser. Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι εμπνευσμένη από τα βασικά δομικά στοιχεία του πίνακα, ώστε μετά από αυτήν, η επαφή με τον πίνακα να είναι περισσότερο οικεία και κατανοητή. Αφετέρου, κάθε σελίδα του βιβλίου αποτελεί μια εικόνα προς ανάγνωση, καθώς οι γραμμές, τα σχήματα και τα χρώματα είναι προσεκτικά επιλεγμένα ώστε να προκαλούν τον αναστοχασμό μέσα από καθημερινά αντικείμενα, όπως είναι ένα τραπεζομάντηλο ή ένα χαλί. Την ίδια στιγμή, από μια τρίτη οπτική, η ιστορία που ξετυλίγεται περνά μέσα από την καθημερινή ρουτίνα ενός παιδιού που ξυπνά και μέχρι να πάει στο σχολείο. Η ιστορία αυτή σκόπιμα αποκρύπτει το φύλο του παιδιού, καθώς οι στιγμές αυτές αφορούν όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου.

Σκοπός του βιβλίου είναι η αισθητηριακή αφύπνιση μέσω της επαναπροσέγγισης καθημερινών αντικειμένων, ενεργειών και εικόνων, προκειμένου να προκύψει η αναστοχαστική λειτουργία του νου και η πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία κάθε είδους.

Συγγραφική ομάδα: Το Ατελιέ της Φανταστικής

(Ιωαννίδου Αικατερίνη, Γεωργάκη – Κόλλια Ειρήνη, Ποζίδου Ρόζα)

Η ομάδα παιδαγωγών «Το ατελιέ της Φανταστικής» αποτελείται από δασκάλες Δημοτικής εκπαίδευσης με κοινό στόχο την καλλιέργεια του λόγου, της αισθητικής και της φαντασίας. Εκκινώντας από τις αρχές παιδαγωγών και δημιουργών όπως ο Paulo Freire, ο Lorris Malaguzzi και ο Gianni Rodari, οι ιδέες προεκτείνονται για να συναντηθούν με τα ενδιαφέροντα και τις εμπειρίες και να παράξουν αυθεντικά και πρωτότυπα έργα. 

Εικονογράφηση: Παπαστεφάνου Φώτης

 ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ

koympi

Ένα παιδικό βιβλίο διαφορετικό από τα υπόλοιπα, που ανατρέπει τα στερεότυπα ανάγνωσης. Η καινοτομία του έγκειται στο γεγονός, πως αποτελείται μόνο από εικόνες, δεν έχει ούτε μία λέξη! Η πρώτη ελληνική συγγραφική ομάδα που ασχολήθηκε με αυτού του είδους το βιβλίο, έχει σα στόχο να οξύνει την παρατηρητικότητα των παιδιών και να πυροδοτήσει τη φαντασία τους, ώστε να δώσουν τη δική τους ερμηνεία για την κατάληξη του ΄΄κουμπιού’’.

Κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι ένα κουμπί, το οποίο ξηλώνεται από μια ζακέτα, ταξιδεύει σε όλες τις εποχές και μοιράζεται με τους μικρούς αναγνώστες τις περιπέτειές του.

Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εργαλείο και για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι μέσα από τον τρόπο που περιγράφει και εκφράζει τις εντυπώσεις του ένα παιδί, είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τις εμπειρίες και τις όποιες ιδιαιτερότητές του στην επικοινωνία. Αυτό συμβαίνει γιατί το ‘ΚΟΥΜΠΙ’ προτρέπει το παιδί να:

Δει – πει – περιγράψει… Στο στάδιο αυτό το παιδί-θεατής παρατηρεί και περιγράφει την εικόνα, εκφράζει τις πρώτες ιδέες και εντυπώσεις του.

Ψάξει – βρει – αναλύσει… το ρόλο των εκφραστικών μέσων της εικονογράφου, τα σύμβολα και το περιεχόμενό τους, τις αναγνωρίσιμες έννοιες, αλλά και τις υπονοούμενες, τη ροή της ιστορίας.

Σκεφτεί – συνδέσει – ερμηνεύσει… Στο στάδιο αυτό το παιδί μετατρέπεται σε κριτικό/ή αναγνώστη/στρια της εικόνας που κρίνει, συγκρίνει και ερμηνεύει.

Κρίνει – φανταστεί – ζήσει – δημιουργήσει… Το παιδί – δημιουργός παίρνει αποφάσεις, φαντάζεται προεκτάσεις της ιστορίας, εναλλακτικές τροπές της, διαφορετικούς/κές ήρωες/ίδες.

Συγγραφική ομάδα: Το Ατελιέ της Φανταστικής(Ιωαννίδου Αικατερίνη, Γεωργάκη – Κόλλια Ειρήνη, Ποζίδου Ρόζα)

Η ομάδα παιδαγωγών «Το ατελιέ της Φανταστικής» αποτελείται από δασκάλες Δημοτικής εκπαίδευσης με κοινό στόχο την καλλιέργεια του λόγου, της αισθητικής και της φαντασίας. Εκκινώντας από τις αρχές παιδαγωγών και δημιουργών όπως ο Paulo Freire, ο Lorris Malaguzzi και ο Gianni Rodari, οι ιδέες προεκτείνονται για να συναντηθούν με τα ενδιαφέροντα και τις εμπειρίες και να παράξουν αυθεντικά και πρωτότυπα έργα. 

Εικονογράφηση: Λούκρη Δωροθέα

Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΓΥΡΙΣΑ ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ

magissamageirisa

Η Μάγισσα Γύρισα Μαγείρισσα, κόρη της οικογένειας μάγων Ντι Κουόκα και κληρονόμος του κάστρου Μπαρμπαμπιέτολα, είναι η πιο γλυκιά, η πιο συμπαθητική μα και η πιο απρόσεχτη μάγισσα μέσα στο δάσος Φρουτυβέντολο. Όταν λοιπόν  αποφασίζει να βοηθήσει τους γείτονές της με τα μαγικά της φίλτρα, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύχρωμα, εντυπωσιακά, διασκεδαστικά, αλλά σίγουρα όχι τα αναμενόμενα….

Μια τρυφερή και χιουμοριστική ιστορία, που στόχο έχει να βοηθήσει τους μικρούς αναγνώστες να δραπετεύσουν για λίγο από τη δύσκολη καθημερινότητα και τα ΄πρέπει΄που προστάζει η κοινωνική θέσμιση και να μπουν σε ένα νέο φανταστικό κόσμο γεμάτο φίλτρα από τον ΄τσελεμεντέ μαγικών φίλτρων και συνταγών’.

Ιδιαίτερη είναι και η εικονογράφηση του βιβλίου, που βασίζεται στη Ρώσικη τεχνοτροπία, γεμάτη έντονα χρώματα, από μια ζωγράφο – αρχιτέκτονα, με πολλές διακρίσεις στο χώρο.

Συγγραφέας: Χρυσάνθη Πρωτοψάλτου, βρεφονηπιοκόμος, άρχισε να γράφει παραμύθια προς τέρψιν των γιών της. Από αυτά έχουν εκδοθεί τα τέσσερα, με την ¨Μάγισσα Γύρισα Μαγείρισσα¨, να κυκλοφορεί ήδη από το 2015 σε ψηφιακή μορφή και μεταφρασμένο στην αγγλική γλώσσα από το KindleDirectPublishingτης amazon. Ζει και εργάζεται στη Βέροια.

Εικονογράφηση: Ελίνα Χεριανίδου

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ

stayraetos

Ο τίτλος του προδίδει ένα πασχαλιάτικο παραμύθι, που ξεκινάει από την Καθαρά Δευτέρα, ταξιδεύει σαράντα μέρες μέσα στην Σαρακοστή και ολοκληρώνεται με την Ανάσταση. Ο Σταυραετός όμως δεν είναι μόνο αυτό! Είναι ένας ύμνος στη διαφορετικότητα, μια αντίθεση σε μια κοινωνία που βασιλεύει ο κομφορμισμός και η ομοιογένεια και φυσικά, μια τρυφερή προσέγγιση στην ηθική αριστεία και στις αρετές όπως η αγάπη, η πίστη, η ψυχική αντοχή…

Κεντρικός ήρωας ο μικρός σταυραετός, ένας χαρταετός που έχει μόνο ένα χρώμα και τέσσερις γωνίες, αλλά καταφέρνει να κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη όλων με το γλυκό χαμόγελό του.

Συγγραφέας: Δόξα Κωτσαλίδου, Ακαδημαϊκός στο τμήμα Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα 8 παραμύθια και διηγήματά της. Ζει και εργάζεται στη Φλώρινα.

Εικονογράφηση: Ελένη Μολύβα

Την ομάδα των Εκδόσεων Γράφημα μπορείτε να γνωρίσετε από κοντά, στο Περίπτερό τους, στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης.

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Το Πράσινο Σύννεφο μας υποδέχεται στο χώρο του

Ιωάννα Σεραφειμίδου # χώροι

prasinosynnefoint2

Το Πράσινο Σύννεφο είναι ένα βιβλιοπωλείο που δημιουργήθηκε από παιδαγωγούς στο κέντρο της Καλαμαριάς. Σε αυτό τον ιδιαίτερα προσεγμένο χώρο συνδυάστηκε η αγάπη για τα παιδιά και η αγάπη για το βιβλίο. Διαδραστικές παρουσιάσεις βιβλίων, πρωτότυπες δράσεις φιλαναγνωσίας, εργαστήρια με θέματα που συναρπάζουν κάθε παιδί αλλά και μια δραστήρια λέσχη ανάγνωσης για μεγάλους και συναντήσεις με συγγραφείς κάνουν το Πράσινο Σύννεφο το σημείο όπου τα βιβλία βγαίνουν από τα ράφια και γίνονται κομμάτι της ζωής μας.

Η Γεωργία, η Ελίζα και η Μυρσίνη, μοιράζονται μαζί μας την αγάπη τους για τα βιβλία και τους ήρωες της μυθολογίας. 

prasinosynnefoint1

1.Τι επιδιώκει το «Πράσινο Σύννεφο» μέσα από τη συμμετοχή του στα BOOKPOINTS;

Μια ιδέα εμπλουτίζεται από τον καθένα μας ξεχωριστά και δημιουργείται μία ομάδα που ανοίγει νέους δρόμους. Το Πράσινο Σύννεφο επιδιώκει τη συνεργασία με ανθρώπους που έχουν κοινό στόχο και ένα κοινό πάθος: το βιβλίο! Επιδιώκει να μεταδώσει αυτό το κοινό μας πάθος σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, κάθε ηλικίας.

2. Η φετινή θεματική των BOOKPOINTS είναι οι Ήρωες και οι Ηρωίδες. Τι σας οδήγησε στους Ήρωες της Μυθολογίας;

Ήταν μια αυτόματη σκέψη. Όταν αποφασίστηκε το θέμα μας να είναι “ήρωες και ηρωίδες”, κατευθείαν το μυαλό μας πήγε σε αυτούς της μυθολογίας. Ίσως γιατί βλέπουμε καθημερινά πόσο αγαπάν τα παιδιά τους μυθολογικούς ήρωες από τα βιβλία που επιλέγουν, ή και γιατί βλέπουμε εξαιρετικά βιβλία με θέμα τη μυθολογία να εκδίδονται τον τελευταίο καιρό.

3. Τι να περιμένουν τα παιδιά το Σάββατο 11 Μαρτίου 2017 στην εκδήλωση των BOOKPOINTS στο “Πράσινο Σύννεφο”;

Να περιμένουν να γίνουν τα ίδια τα παιδιά ήρωες!

Στο Πράσινο Σύννεφο το Σάββατο θα ζωντανέψουν οι ήρωες της μυθολογίας. Δεν θα πρέπει να φανταστεί κανείς ότι απλά θα μιλήσουμε για τους ήρωες…Τα παιδιά θα γίνουν πλήρωμα στο καράβι του Οδυσσέα, θα φτιάξουν τα δικά τους μυθικά τέρατα και θα δώσουν ζωή σε ήρωες και περιπέτειες που ζουν στη φαντασία τους!

photo

  • ΒΙΒΛΙΟ: Τι σημαίνει για εσένα, ποια εικόνα σχηματίζεται στο μυαλό σου;

Ελίζα: Μαγεία, ατέλειωτη ονειροπόληση και εικόνες μοναδικές που φτιάχνει το μυαλό σε κάθε σελίδα…Χωρίς δεύτερη σκέψη, η εικόνα είναι καλοκαίρι, τζιτζίκια, ραστώνη και το αγαπημένο βιβλίο, διαβασμένο ξανά και ξανά από τη μια, και από την άλλη, το καινούριο, μοσχομυριστό, με τις ατσαλάκωτες σελίδες του να σε προκαλεί – ποιο να διαλέξεις πρώτο;

  • ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ: Ποια ήταν η σχέση σου με τα βιβλία όταν ήσουν μικρός, τι διάβαζες, σε ποιο μέρος λάτρευες να τα ξεφυλλίζεις;

Μυρσίνη: Όταν ήμουν μικρή δεν μου άρεσαν και πολύ τα βιβλία! Οι γονείς μου διάβαζαν τόσο πολλά βιβλία, που μου φαινόταν τόσο συνηθισμένο που δεν ήθελα να το κάνω και εγώ. Πηγαίναμε με τη μαμά μου στα βιβλιοπωλεία και καθόμασταν τόσες ώρες που δεν ήθελα να ξαναπάμε. Μου άρεσε όμως, όταν πριν κοιμηθούμε,  διαβάζαμε πάντα ένα βιβλίο και ήταν η πιο ωραία ώρα, γιατί ακούγαμε ιστορίες με τον αδερφό μου και  δεν μαλώναμε, απλά ονειρευόμασταν μαζί. Μετά από χρόνια, κατάλαβα την αξία του βιβλίου και άρχισα να τα αγαπώ και τώρα δεν μπορώ να κάνω χωρίς αυτά!

  • ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ: Ποια είναι τα παιδικά βιβλία που αγαπάς και θα πρότεινες σε κάθε παιδί;

Αν και για εμάς είναι η αγαπημένη μας πρόκληση να βρίσκουμε το κατάλληλο βιβλίο για το κάθε παιδί, υπάρχουν κάποια βιβλία που αγαπάμε ιδιαίτερα: “Οι καλοί και οι κακοί πειρατές” του Αντ. Παπαθεοδούλου,”Μια φορά κι ένα καιρό ένα κλουβί” της Ρ. Παππά,και για μεγαλύτερα παιδιά, “Τα καράβια που δεν φοβήθηκαν” των Μ. Αγγελίδου-Αντ. Παπαθεοδούλου, είναι τρία από τα  βιβλία που προτείνουμε με ενθουσιασμό!

Ένα βιβλίο που λατρεύουμε είναι το “Πράσινο Σύννεφο” του Α. Νηλ , το οποίο έχει αποτελέσει έμπνευση για εμάς, όχι μόνο για το όνομα του βιβλιοπωλείου μας, αλλά και για τον τρόπο που προσεγγίζουμε παιδαγωγικά τις δράσεις μας.

  • ΗΡΩΙΔΑ: Αν ήσουν η ηρωίδα ενός βιβλίου, ποια θα ήθελες να είσαι;

Γεωργία: Θα ήθελα να ήμουν ηρωίδα σε ένα από τα βιβλία του Ιουλίου Βερν. Να ζω περιπέτειες σε αέρα, γη και θάλασσα με αερόστατα, καράβια και μέσα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία!

Ένα ξεχωριστό βιβλιοπωλείο στην Καλαμαριά, που είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό κατάστημα. Ένας χώρος φαντασίας, μάθησης, δημιουργίας και χαράς που πρέπει να τον γνωρίσετε!

Η εκδήλωση των BOOKPOINTS στο Πράσινο Σύννεφο (11/03/2017)

Όλα τα Bookpoints της χρονιάς (2016-2017)

Τα Bookpoints στο Facebook

ΒΙΒΛΙΑ για τη μέρα, τη νύχτα, τ’ αστέρια και το φεγγάρι

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

feggari

Γράφει η Μαρίνα Πολυμερίδου, από την Παραμυθούπολη

Ο χειμώνας πάντα φέρνει μαζί του αυτές τις σκέψεις γύρω από το φως, τον χρόνο, τις μέρες και τις νύχτες. Και μπορεί να στερείται των υπέροχων και παρεΐστικων θερινών βραδιών, αλλά έχει το δικό του χρώμα και τη δική του χάρη. Έχει αυτές τις μεγάααααλες, λίγο πιο εσωστρεφείς νύχτες, που μας ξεκουράζουν και μας ταξιδεύουν. Και φυσικά χειμωνιάτικη νύχτα χωρίς βιβλίο, γίνεται;

Να, ας πούμε ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ του αγαπημένου Μάνου Κοντολέων είναι ένα τέτοιο βιβλίο, μια ιστορία για μέρες σκοτεινές και νύχτες λαμπερές, ένα βιβλίο – ταξίδι σ’ αυτό που είναι λευκό, αλλά και γκρι, και σ’ αυτό που είναι σκοτεινό, αλλά και λάμπει, και που τελικά όλα μαζί είναι ένα.  Σε έναν κόσμο στον οποίο δεν υπάρχουν λουλούδια, στον οποίο κανείς δεν ξέρει τα χρώματα και τα αρώματα των λουλουδιών, ζούνε δυο αδερφές, η μια φίλη της νύχτας και η άλλη φίλη της μέρας. Δυο αδερφές αντίθετες, που όμως αλληλοσυμπληρώνονται και ολοκληρώνουν η μία την αγάπη της άλλης, όπως ακριβώς η νύχτα με τη μέρα, το φως με το σκοτάδι.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και είναι από αυτά τα βιβλία στη σειρά Σπουργιτάκια, που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά από 6 ετών με λίγες εικόνες, αλλά θαυματουργές! Σχεδιάζει και συμπληρώνει μαγικά την υπέροχη αφήγηση η Ίρις Σαμαρτζή.

Ένα άλλο βιβλίο, τώρα, γι’ αυτά που λάμπουν τις ίδιες σκοτεινές νύχτες είναι και το αγαπημένο ΠΩΣ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ. Είναι η ιστορία ενός αγοριού που αγαπούσε τ’ αστέρια πάρα πολύ. Ενός αγοριού που κάθε βράδυ κοιτούσε τ’ αστέρια από το παράθυρό του κι ευχόταν να είχε ένα δικό του… το ονειρευόταν για φίλο του αυτό το αστέρι και τελικά κρίνοντας ότι πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό γι’ αυτόν, αποφάσισε να το κυνηγήσει. Και αυτό έκανε. Κι αυτό πρέπει να θέλουν να κάνουν όλα τα παιδιά. Έτσι πρέπει να ονειρεύονται και έτσι να αποφασίζουν. Έτσι να επιμένουν και έτσι να καταφέρνουν. Έτσι να χαίρονται, όταν στα χέρια τους δουν τελικά το δικό τους αστέρι!

Το βιβλίο είναι του μοναδικού Oliver Jeffers και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος (για παιδιά από 3 ετών).

Και φυσικά το άλλο υπέροχο, λαμπερό, στρόγγυλο, μεγάλο πράγμα που δεσπόζει στον σκοτεινό χειμωνιάτικο ουρανό έχει εμπνεύσει – ανά τους αιώνες η αλήθεια να λέγεται – τόσες και τόσες ιστορίες κι άλλες τόσες φυσικά για παιδιά. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι στις περισσότερες από αυτές το φεγγάρι είναι το απόλυτο αντικείμενο του πόθου: ή που θα καίγεται ο έρμος ο ήρωας να το φτάσει ή που θα στύβει το κεφάλι του πώς να το κατεβάσει ή που θα παρακαλάει κάποιον να του το φέρει… Γιατί, αλήθεια ποιος από τους μεγάλους δε θα ‘θελε να φτάσει το φεγγάρι; Μην κοιτάτε που δεν το παραδεχόμαστε φωναχτά!

Ο Μηνάς ο Τυφλοπόντικας για παράδειγμα στο ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ σαστίζει ξαφνικά μια νύχτα στη θέα μιας υπέροχης πανσέληνου, γοητεύεται από «το πιο όμορφο πράγμα που έχει δει ποτέ» και φυσικά αρχίζει την προσπάθειά του να το κατεβάσει κάτω. Πρόκειται για άλλο ένα βιβλίο της εξαιρετικής παρέας του δάσους του Jonathan Emmett με τον σκίουρο, τον λαγό και τον σκαντζόχοιρο, που στην Ελλάδα έφεραν οι εκδόσεις Αίσωπος. Τα βιβλία αυτά τα λατρεύω, γιατί με έναν τρόπο με αγαλλιάζουν και λειτουργούν σαν βάλσαμο με τις μικρές δόσεις αλήθειας που έτσι απλά, πάναπλα μου υπενθυμίζουν. Έχουν υπέροχες ζωγραφιές με απαλά ‘κανονικά’ χρώματα και λόγια λίγα και ‘κανονικά’, με λέξεις, με απορίες, με σκέψεις και πράγματα που τα αληθινά παιδιά κάνουν.

Και η Άννα στο ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΠΑΜΠΑ ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ, ένα ακόμη ‘κανονικό’ παιδί θέλει κι αυτή κάτι επίσης πολύ ‘κανονικό’: θέλει να παίξει με το φεγγάρι. Και φυσικά κάνει κάτι τόσο απλό και αυτονόητο, ζητάει από τον καλό της μπαμπά να της το φέρει! Έτσι, απλά κι αυτός ο έρμος, τι να κάνει, παίρνει μια σκάλα (η σκάλα μοιάζει να είναι απαραίτητο στοιχείο στα  φεγγαροβιβλία) και ξεκινάει… Πρόκειται για μια τόσο απλή, αλλά και τρυφερή ιστορία, από εκείνες που μοναδικά ξέρει να πλάθει ο μοναδικός Eric Carle. Και είναι αυτό που δεν ξέρεις τι να πρωτοκάνεις με τα βιβλία αυτού του ανθρώπου: το διαβάζεις μια φορά και μένεις με το ‘δεν το πιστεύω’… το διαβάζεις πάλι για να βεβαιωθείς και χαμογελάς με την τρυφερότητα και την αμεσότητα των λίγων λέξεων. Το διαβάζεις τρίτη και θέλεις να ανασκουμπωθείς να βάλεις χρώματα στην παλέτα. Ε, άμα είσαι και μερακλής (ή δάσκαλος!), βρίσκεις κι άλλα κι άλλα να κάνεις και τελειωμό δεν έχεις με τα βιβλία αυτού του ανθρώπου… με φεγγάρια ή άνευ! Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Και φυσικά από τα ‘φεγγαρο-βιβλία’ δε θα μπορούσε να λείπει και ο ΦΕΓΓΑΡΟΣΚΕΠΑΣΤΗΣ. Καμιά φορά θες να προτείνεις και βιβλία ‘κλασικά’, γνωστά. Είτε γιατί θες να σιγουρευτείς ότι δεν υπάρχει κανείς, μα κανείς που δεν το έχει διαβάσει είτε για να ξαναθυμηθείς κι εσύ την ομορφιά του. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον Φεγγαροσκεπαστή, αυτόν δηλαδή που δουλειά του είναι να κρύβει και να φανερώνει το φεγγάρι. Την ιστορία, δηλαδή, του Τιμολέοντα, ενός αγοριού που ανέλαβε να γίνει ο καινούριος φεγγαροσκεπαστής και έκτοτε προσπαθεί να ανέβει στο φεγγάρι για να ξεκινήσει τη νέα του δουλειά. Υπέροχες φιγούρες, υπέροχες λέξεις σε ένα πανέμορφο ποιητικό παραμύθι για τη δύναμη της θέλησης, για τη συναίσθηση και τη συνέπεια, για τους φίλους, για την αλληλεγγύη, αλλά και το μοίρασμα της χαράς. Το παραμύθι που έγραψε και ζωγράφισε με τα δικά του χρώματα ο Ερίκ Πουιμπαρέ και κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα ελληνικά (ευτυχώς από τη Μαρία Αγγελίδου) από τις Εκδόσεις Αίσωπος. Γνώμη μου είναι πως πρόκειται για ένα βιβλίο για όλες, μα όλες τις ηλικίες… για όλες τις περιόδους της ζωής και για όλες τις εποχές με μικρή προτίμηση στον χειμώνα!

Σημείωση (μικρή αδιάφορη και εξομολογητική): αυτή η σκάλα έχει στοιχειώσει ή μάλλον έχει ριζώσει χρόνια τώρα στα όνειρά μου…

 

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Η Μαρίνα Πολυμερίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη Βαρκελώνη συνέχισε με μεταπτυχιακά στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία. Aγαπά πολύ τα βιβλία, μα πιο πολύ τα παιδικά. Γι’ αυτό και το 2006 άνοιξε την Παραμυθούπολη, ένα παιδικό βιβλιοπωλείο, στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο η αγάπη της για τα βιβλία και η ακατάπαυστη ανησυχία για δημιουργικές ιδέες και δράσεις με επίκεντρο πάντα τα παιδιά. Μας μιλάει για παιχνίδια με βιβλία.

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Η Βασιλική Δραγουδάκη μας υποδέχεται στην Ονειροπαγίδα

Ιωάννα Σεραφειμίδου # χώροι

oneiropagida vivliopoleio oreokastro

Η ”Ονειροπαγίδα” είναι ένα δημιουργικό βιβλιοπωλείο που δημιουργήθηκε μέσα απ΄την επιθυμία τους να παραμείνουν, καθώς μεγαλώνουν, ισόβιοι ταξιδευτές στο καράβι της παιδικότητας.

Σκοπός της είναι η ανάδειξη της δημιουργικότητας των παιδιών, η ευαισθητοποίησή τους στην τέχνη, η καλλιέργεια της συλλογικής προσπάθειας και της εικαστικής έκφρασης μέσα από πολυποίκιλα εργαστήρια με βασικό εργαλείο το παιχνίδι.

Οι παρουσιάσεις βιβλίων, οι θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, η παιδική λέσχη ανάγνωσης, το θεατρικό παιχνίδι, το σκίτσο και η καλοκαιρινή δημιουργική απασχόληση είναι κάποια από τα εργαστήρια που πραγματοποιούνται στο χώρο της.

Η Βασιλική Δραγουδάκη μοιράζεται μαζί μας την αγάπη της για τα βιβλία και τους κινηματογραφικούς ήρωες.

basiliki oneiropagaida

1.Τι επιδιώκει η «Ονειροπαγίδα» μέσα από τη συμμετοχή της στα BOOKPOINTS;

Η ”Ονειροπαγίδα” επιδιώκει, πέραν της έκθεσης και παρουσίασης του καλού βιβλίου, τη συνεργασία με ανθρώπους που ασχολούνται με το βιβλίο δίνοντάς μας έτσι την ευκαιρία να συναντηθούμε, να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες για ζητήματα που απασχολούν όλους μας.

 2. Η φετινή θεματική των BOOKPOINTS είναι οι Ήρωες και οι Ηρωίδες. Τι σε οδήγησε στους Κινηματογραφικούς Ηρωες;

Από την πρώτη στιγμή που έπεσε στο τραπέζι η θεματική ”Ήρωες και Ηρωίδες” μία ηρωίδα καρφώθηκε στο μυαλό μου και ήταν η ”Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων”. Την αγαπούσα τόσο πολύ αυτήν την ηρωίδα και την ιστορία της από παιδί γιατί με παρέσυρε σε έναν άλλο κόσμο και παράλληλα μου έδινε την ευκαιρία να φανταστώ άλλα τόσα …

Και αφού η ”Αλίκη” εκτός από βιβλίο έχει γίνει και ταινία αποφάσισα να ασχοληθώ με τους ήρωες που ξεπήδησαν από το χαρτί στη μεγάλη οθόνη και οι μικροί αναγνώστες να γνωρίσουν καλύτερα τα βιβλία που έγιναν κινηματογραφικές ταινίες μέσα από παιχνίδι και κατασκευές.

3. Τι να περιμένουν τα παιδιά το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017 στην εκδήλωση των BOOKPOINTS στην Ονειροπαγίδα;

Οι μικροί μας αναγνώστες θα πρέπει να είναι έτοιμοι να ζήσουν τις ιστορίες των ηρώων μας με πρωταγωνιστές τους ίδιους. Θα ταξιδέψουν σε  κόσμους μαγικούς, διαφορετικούς από αυτούς που έχουν συνηθίσει, έχοντας την δυνατότητα να αποκτήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες και να νιώσουν έντονα συναισθήματα.

wonderland

  • ΒΙΒΛΙΟ: Τι σημαίνει για εσένα, ποια εικόνα σχηματίζεται στο μυαλό σου;

Βιβλίο για μένα είναι ένα ταξίδι σε άγνωστους δρόμους που μου δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσω νέες εμπειρίες και να χρησιμοποιήσω τη φαντασία μου έτσι ώστε να πλάσω στο μυαλό μου όπως εγώ θέλω τον κόσμο και τους χαρακτήρες του βιβλίου.

 

  • ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ: Ποια ήταν η σχέση σου με τα βιβλία όταν ήσουν μικρός, τι διάβαζες, σε ποιο μέρος λάτρευες να τα ξεφυλλίζεις;

Ακούγοντας τις λέξεις βιβλίο και παιδική ηλικία μία εικόνα μου έρχεται στο μυαλό μου, η βιβλιοθήκη του δημοτικού σχολείου μου. Μπορούσα να βρίσκομαι ώρες εκεί μέσα αναζητώντας καινούριους ήρωες και μαγικούς τόπους που έκοβαν τους δεσμούς μου από την πραγματικότητα και με βύθιζαν στις σελίδες τους.

 

  • ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ: Ποια είναι τα παιδικά βιβλία που αγαπάς και θα πρότεινες σε κάθε παιδί;

Η αγάπη μου για τα παιδικά βιβλία είναι μεγαλύτερη από τα βιβλία των ενηλίκων και γι’αυτό το λόγο έχω πολλά αγαπημένα. Κάποια από αυτά είναι ”Ο Φεγγαροσκεπαστής” του  Eric Puybaret εκδόσεις Αίσωπος, ”Το δεντρο που έδινε” του Σελ Σιλβερστάιν και επίσης έχω μεγάλη αδυναμία σε όλα τα βιβλία του Oliver Jeffers εκδόσεις ‘Ικαρος.

 

  • ΗΡΩΙΔΑ: Αν ήσουν η ηρωίδα ενός βιβλίου, ποια θα ήθελες να είσαι;

Θα ήθελα να ήμουν η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων για να ζήσω και εγώ όλα αυτά τα παράξενα στην περίεργη αυτή χώρα που μας περιγράφει το βιβλίο.

Ένα δημιουργικό βιβλιοπωλείο φτιαγμένο με αγάπη, όπου τα παιδιά σας βλέπουν τη γνώση να γίνεται παιχνίδι.

Η εκδήλωση των BOOKPOINTS στην Ονειροπαγίδα (11/02/2017)

Όλα τα Bookpoints της χρονιάς (2016-2017)

Τα Bookpoints στο Facebook

ΒΙΒΛΙΟ: Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου

Ιωάννα Σεραφειμίδου

magika

Της Μαριέττας Κόντου | Εικόνες:  Γιώργος Δημητρίου | Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου

Ένας τσαγκαράκος, ζούσε μια φορά και έναν καιρό, σε μια μικρή πολιτεία, και έφτιαχνε απίθανα παπούτσια αλλά επιδιόρθωνε με μεγάλη μαεστρία και όλα τα παλιά που του έφερναν οι κάτοικοι του μικρού αυτού χωριού. Αν κάποιος τον ρωτούσε για τη δουλειά του, πρόθυμα τον έβαζε να κάτσει δίπλα του και να τον δει να δουλεύει με τα μαγικά του χέρια. Δεν κρατούσε μυστικά, παρά μονάχα ένα. Κανείς δεν ήξερε το λόγο που ζητούσε από όλους να του φέρουν μαζί με τα παλιά παπούτσια και «κάτι δικό τους, χρήσιμο και αγαπημένο».

Η φήμη του εξαπλώθηκε. Άνθρωποι τον επισκεπτόντουσαν από πολύ μακριά, με κάθε  λογής παπούτσια. Ώσπου μια μέρα ήρθε και άνοιξε ένα μεγάλο, πελώριο κατάστημα απέναντι από το παραμυθένιο μαγαζί του τσαγκαράκου. Απέξω έγραφε ΓΡΗΓΟΡΟ παπούτσι.

Όλοι ενθουσιάστηκαν. Ο τσαγκαράκος έμεινε μόνος. Όμως δεν έδειχνε καθόλου λυπημένος. Έκλεισε την πόρτα του και συνέχισε να δουλεύει. Και κανείς δεν ήξερε τι έκανε εκεί μέσα.

Και η ιστορία συνεχίζεται.

Όταν διάβασα το βιβλίο της Μαριέττας Κόντου  «Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου» ήρθα αντιμέτωπη με τις βαθιές μου σκέψεις για τη ζωή.

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον να επιλέγει να γίνει γιατρός και κάποιον άλλο συγγραφέα;  Τι κάνει τη ζωή μας μοναδική; Πως μοιάζουν οι άνθρωποι που αγαπούν αυτό που κάνουν; Τι σημασία έχει στη ζωή μας ο χρόνος; Πόσο καλά γνωρίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας; Είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τον γείτονά μας μέσα στις μεγαλουπόλεις που ζούμε; Ποιες είναι οι αξίες μας;

Μέσα από αυτό το βιβλίο μπορεί ένα παιδί να γνωρίσει και να κατανοήσει αξίες όπως η αγάπη, η μοναδικότητα, η φιλία, αλλά και να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να κατανοήσει την ανθρώπινη φύση.

Σκέφτηκα και μια μικρή «άσκηση»: Κάνε μια λίστα με ανθρώπους που κάνουν μια δουλειά που αγαπούν και για αρχή διάλεξε έναν από αυτούς.

Ζήτησε να μάθεις από αυτούς:

  • Πως επέλεξαν το επάγγελμά τους;
  • Συνάντησαν εμπόδια; Τι ήταν αυτό που τους κράτησε στο δρόμο τους;
  • Πως ήξεραν ότι ήταν το επάγγελμα της ζωής τους;
  • Πως νιώθουν όταν ξυπνούν το πρωί για να πάνε στη δουλειά τους;

Τέλος, ζήτησέ τους μια συμβουλή.

Μπορείς να κάνεις το ίδιο «παιχνίδι» και με ανθρώπους που δεν ξέρεις πολύ καλά, όπως τον μανάβη της γειτονιάς σου, ή τον ψαρά. Το να εξασκηθούμε σε παρατήρηση και απορίες που έχουν τα μικρά παιδιά, νομίζω πως είναι μια από τις ομορφότερες αρετές που μπορούμε να θυμηθούμε. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίσουμε και θα κατανοήσουμε καλύτερα τους ανθρώπους γύρω μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

KONTOU_MARIETA2

Η Μαριέττα Κόντου γεννήθηκε κατακαλόκαιρο του ’72 στην Αθήνα και είναι ακόμη πολύ κοντά στο «τότε»… Ανήκει στη γενιά της «Αθλητικής Κυριακής», του Carnation, του «Λόλα, να ένα μήλο», του φυτολόγιου, των λευκωμάτων με τις αφιερώσεις, των εικόνων της Sarah Kay και των βιβλίων της Πηνελόπης Δέλτα, της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή. Θυμάται ακόμη την ασπρόμαυρη τηλεόραση, τις ελληνικές ταινίες του Σαββατοκύριακου και το Θέατρο της Δευτέρας. Έζησε τις δασείες, τις οξείες, τις περισπωμένες και τις σχολικές ποδιές.
Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το μεταπτυχιακό της στη Συστημική Θεραπεία Ζεύγους και Οικογένειας και το διδακτορικό της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Για το βιβλίο της Τα μαγικά χέρια του τσαγκαράκου (εκδ. Μεταίχμιο) τιμήθηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Κυκλοφορεί επίσης το Συγγνώμη, μπορώ να πω κάτι; ενώ το παραδοσιακό παραμύθι της Τα λευκά φτερά της Κορακίνας τιμήθηκε με εύφημη μνεία το 2014 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.

Γνωρίστε τη συγγραφέα μέσα από μια σειρά εκδηλώσεων, που θα πραγματοποιηθούν στη Θεσσαλονίκη, από 19-21 Ιανουαρίου 2017. Πληροφορίες εδώ

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Ο Κώστας Κωνσταντινίδης μας υποδέχεται στις Βιβλιο..ιδέες!

Ιωάννα Σεραφειμίδου # χώροι

vivlioidees2

Οι Βιβλιο…Ιδέες εξοπλίζουν τη μαθητική τσάντα με ποιοτικά προϊόντα ελληνικών και ευρωπαϊκών εταιρειών, προωθούν το καλό παιδικό βιβλίο, και, επειδή τους αρέσει πολύ το επιτραπέζιο παιχνίδι ως διασκέδαση και ως κοινωνική δραστηριότητα, προτείνουν εναλλακτικούς τίτλους παιχνιδιών Ελλήνων και ξένων σχεδιαστών, για κάθε ηλικία. Επιλεγμένα παζλ και επώνυμα παιχνίδια με σκοπό να καλλιεργήσουν την φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών καθώς και προτάσεις για δώρα και λογοτεχνικά βιβλία.

Ο Κώστας Κωνσταντινίδης μοιράζεται μαζί μας την αγάπη του για τα βιβλία και τους ήρωες μυστηρίου.

vivlioidees

1. Τι επιδιώκουν οι Βιβλιο…Ιδέες μέσα από τη συμμετοχή τους στα BOOKPOINTS;

Τα BOOKPOINTS είναι μία ευτυχής σύμπραξη δημιουργικών ανθρώπων καταρχήν και φυσικά βιβλιοπωλείων, με σκοπό  την ανάδειξη του καλού παιδικού βιβλίου, μέσα από μια βιωματική και διαδραστική συμμετοχή των μικρών μας φίλων.  Η χαρά στα πρόσωπα των παιδιών, αφού έχουν συμμετάσχει σε κάποια από τις δραστηριότητες, είναι για όλους μας θεωρώ η μεγαλύτερη ηθική επιβράβευση.

2. Η φετινή θεματική των BOOKPOINTS είναι οι Ήρωες και οι Ηρωίδες. Τι σε οδήγησε στους Ήρωες Μυστηρίου;

Το μυστήριο, οι γρίφοι, τα παζλ και η επίλυσή τους ήταν κάτι που ανέκαθεν με γοήτευε. Τα «Πέντε Λαγωνικά» της Enid Blyton, οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς, κινούμενα σχέδια όπως ο «Αστυνόμος Σαϊνης»,ταινίες σαν τον «Ροζ Πάνθηρα» με τον απίστευτο επιθεωρητή Κλουζώ αλλά και επιτραπέζια παιχνίδια όπως το “Cluedo” και τα «Μυστήρια στο Πεκίνο» αποτελούν αγαπημένα παιδικά και εφηβικά βιώματα. Πλέον οι ήρωες στα βιβλία μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά η γοητεία που ασκούν οι υποθέσεις μυστηρίου παραμένει η ίδια.

3. Τι να περιμένουν τα παιδιά το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017 στην εκδήλωση των BOOKPOINTS στις Βιβλιο…Ιδέες;

Με οδηγό την παιδική τους περιέργεια θα ξεναγηθούν στους κόσμους των αγαπημένων τους ηρώων μυστηρίου και παρέα με τους εμψυχωτές, θα γίνουν τα ίδια ντετέκτιβ, προσπαθώντας να επιλύσουν γρίφους και μυστήρια μέσα από θεατρικό παιχνίδι και παιχνίδια ρόλων, πάντα με στόχο να διασκεδάσουν όσο γίνεται περισσότερο. Ευχόμαστε η όλη εμπειρία να αποτελέσει μια ανάμνηση που θα τα συντροφεύει για καιρό.

mys

  • ΒΙΒΛΙΟ: Τι σημαίνει για εσένα, ποια εικόνα σχηματίζεται στο μυαλό σου;

Το βιβλίο για μένα είναι μια ανάγκη. Όπως και η άλλη μου μεγάλη αγάπη, η μουσική, αποτελούν μαζί ένα τόσο τεράστιο κομμάτι της ζωής μου, που δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο διαφορετική θα ήταν χωρίς τα βιώματα που μου έχουν προσφέρει. Συνεπώς η εικόνα δεν είναι μόνο μία, αλλά πραγματικά χιλιάδες, η καθεμιά με τη δική της ξεχωριστή σημασία.

  •  ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ: Ποια ήταν η σχέση σου με τα βιβλία όταν ήσουν μικρός, τι διάβαζες, σε ποιο μέρος λάτρευες να τα ξεφυλλίζεις;

Τα πηγαίναμε ανέκαθεν καλά. Από τα παραμύθια που μου διάβαζε η γιαγιά μου ακόμα, τα βιβλία αποτελούσαν κομμάτι της καθημερινότητας. Η αγαπημένη μου σειρά βιβλίων ήταν σίγουρα το «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος», μια και από εκεί γεννήθηκε και η αγάπη που έχω για την Ιστορία. Επίσης λάτρευα τα βιβλία μυθολογίας, τον Ιούλιο Βερν, τον Ρούντιγκερ δηλαδή τον «Μικρό Βρικόλακα» της Άγγελα Ζόμμερ-Μπόντεμπουργκ και φυσικά τα βιβλία της Enid Blyton. Πάντα το βιβλίο με συνόδευε στο κρεβάτι πριν κοιμηθώ, συνήθεια που δεν έχω απολέσει.

  • ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ: Ποια είναι τα παιδικά βιβλία που αγαπάς και θα πρότεινες σε κάθε παιδί;

Το σύγχρονο παιδικό βιβλίο αποτελεί μια πραγματική όαση μέσα σε έναν κυκεώνα επικράτησης της αισθητικής μετριότητας, οπότε και οι επιλογές είναι πραγματικά πολλές. Από τα βιβλία που διάβασα και εντυπωσιάστηκα θα πρότεινα το «Παλιόπαιδο» (Αγγελική Δαρλάση, εκδ. Πατάκη) για τον ρεαλισμό του και την ευαισθησία του, το «Αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα» (Τζον Μπόϊν, εκδ. Κέδρος), ως έναν ύμνο στην παιδική φιλία και αθωότητα και τη σειρά «Ιστορίες που τις είπε…(το φως, η πέτρα, η θάλασσα, ο δρόμος κτλ)» (Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Μεταίχμιο) για την διεισδυτική ματιά στην αρχαία ελληνική ιστορία, με κείμενα προσαρμοσμένα για να τραβήξουν το ενδιαφέρον των παιδιών.

  • ΗΡΩΑΣ: Αν ήσουν ο ήρωας ενός βιβλίου, ποια θα ήθελες να είσαι;

Σίγουρα ο Άρθουρ Ντεντ από το αγαπημένο μου «Γυρίζοντας τον Γαλαξία με Ώτο Στοπ» του Ντ. Άνταμς, γιατί θα ήθελα να μπορώ να γυρίσω το σύμπαν και να ανακαλύψω πλανήτες, γαλαξίες και να δω από κοντά πράγματα που για την ώρα μας είναι παντελώς άγνωστα.

Οι Βιβλιο…Ιδέες είναι γεμάτες ιδέες για βιβλία, παιχνίδια, δώρα και ένας χώρος δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων για μικρούς και μεγάλους

Η εκδήλωση των BOOKPOINTS στις Βιβλιο…ιδέες (14/01/2017)

Όλα τα Bookpoints της χρονιάς (2016-2017)

Τα Bookpoints στο Facebook

ΒΙΒΛΙΟ: Απίθανες στιγμές ελευθερίας έζησα μέσα από το νέο βιβλίο της Λώρης Κέζα!

Ιωάννα Σεραφειμίδου

trelogiagia

Τη Λώρη Κέζα τη γνώρισα εντελώς τυχαία, μια μέρα στην Αθήνα. Κρατούσε στα χέρια της τη φρεσκοτυπωμένη πρόσκληση της πρώτης παρουσίασης του βιβλίου της “10 μέρες στην τρελογιαγιά” και ήταν πολύ χαρούμενη. Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει το όνομά της, παρόλο που σύντομα έμαθα ότι είναι πολλά χρόνια δημοσιογράφος και από το 1993 αρθρογραφεί στο Βήμα.

Πήρα στα χέρια μου την πρόσκληση για την εκδήλωσή της, για να διαπιστώσω πόσο και η ίδια είναι ανατρεπτική! Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της θα πραγματοποιούνταν σε ένα Οινοποιείο! Ήθελα διακαώς να διαβάσω το βιβλίο της (ήταν ακόμα στο τυπογραφείο). Μερικές ημέρες μετά, το κρατούσα στα χέρια μου και δεν το άφησα μέχρι να διαβάσω και την τελευταία του σελίδα. Μου έδωσε τεράστιες ανάσες ελευθερίας!

Διαβάζω στο εξώφυλλο:

“Πανικός! Οι γονείς πρέπει να φύγουν για 10 μέρες. Που θα μείνουν τα κορίτσια; Η Καρολίνα και η Βιργινία θέλουν να πάνε στη γιαγιά, οι γονείς ούτε που θέλουν να το σκέφτονται. Η γιαγιά είναι τρελοαμερικάνα, πρώην χίπισσα. Κάποτε έκανε τον γύρο της Ευρώπης με το μηχανάκι της. Ήταν μάλιστα στο Παρίσι τον Μάη του ’68. Παντρεύτηκε έναν Έλληνα που πλούτισε στο Βελγικό Κονγκό. Χήρα πια, ζει σε αγρόκτημα στα Βίλια, έχει κανόνα της ζωής της το “απαγορεύεται το απαγορεύεται” και μαθαίνει αραβικά. “

Τα κορίτσια εν τέλει πάνε στη γιαγιά και οι περιπέτειες ξεκινούν, με έναν φυσικό τρόπο, καθώς η τρελογιαγιά ζει εντελώς αντισυμβατικά και έχει μια φιλοσοφία και στάση ζωής εντελώς αντίθετη από αυτή των γονιών τους.

Μέσα σε 10 μέρες, θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν νέες γεύσεις, να ζήσουν σε σκηνή σαν ινδιάνοι, να ζήσουν μια ανάποδη μέρα, να ταξιδέψουν με το μοτομπεκάν της γιαγιάς σε όλη την Ευρώπη και να γνωρίσουν τους φίλους και τις φίλες της γιαγιάς, που προέρχονται από διαφορετικά μέρη του κόσμου. Συμβαίνουν και άλλα πολλά και τελικά γνωρίζουν την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους, παίζουν και γελούν, εντυπωσιάζονται, αιφνιδιάζονται και μάλλον σιγά σιγά ωριμάζουν. Κατακτούν τη δύναμη και τη χαρά της ζωής.

φωτογραφία από το instagram των πυγολαμπίδων στο κλουβί

Η Βιργινία, η αφηγήτρια της ιστορίας,  είναι πανέξυπνη και αντιλαμβάνεται τα πάντα, ακόμα και αυτά που οι γονείς νομίζουν ότι περίτεχνα κρύβουν από τα παιδιά τους. Έχει πολύ χιούμορ και είναι ιδιαίτερα κυνική, κάτι που νομίζω ότι χαρακτηρίζει αρκετά τα παιδιά της ηλικίας της. Στην Αθήνα ζει μαζί με την αδερφή της την Καρολίνα και τους εργασιομανείς γονείς, που στην προσπάθειά τους να τις προσφέρουν τα πάντα, ξεχνούν τα ουσιαστικά. Και εκεί είναι που κάποιοι γονείς χάνουν την αληθινή ουσία.

Κάποια στιγμή, κατά τη διαμονή της στη γιαγιά, λέει η Βιργινία: “Σήμερα δεν είδα τίποτα πέρα από έναν μουσαμά και τρεις ξύλινους πασσάλους, αλλά νιώθω σαν να έκανα τον γύρο του κόσμου. Είδα τόσα πολλά και μέχρι να αποκοιμηθώ θα δω κι άλλα τόσα με τις ιστορίες της γιαγιάς.”

Δακρύζω. Ξέρω πως η γιαγιά Κάρολ είναι το άτομο που θα ήθελα να είμαι. Ελεύθερη, ζωντανή. Λες και σε όλα αυτά κρύβεται το αληθινό νόημα της δικής μου ζωής. Ίσως και της δικής σου.

Η Λώρη Κέζα έγραψε κάτι για τα Χριστούγεννα, ειδικά για τους αναγνώστες των Πυγολαμπίδων στο κλουβί! Αν θέλεις να γνωρίσεις λιγάκι τη Βιργινία, την Καρολίνα και τη γιαγιά τους πρέπει να διαβάσεις αυτή την υπέροχη  και χιουμοριστική χριστουγεννιάτικη ιστορία τους ! 

Το βιβλίο “10 μέρες στην τρελογιαγιά” από τς Εκδόσεις Μεταίχμιο, μπορείτε να το αγοράσετε εδώ ή να το αναζητήσετε στο κοντινό σας βιβλιοπωλείο.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ: Το Δέντρο της τρελογιαγιάς _ της Λώρη Κέζα

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

treekeza

Γράφει η Λώρη Κέζα, για τις Πυγολαμπίδες στο κλουβί.

Φέτος το δέντρο θα το στολίσω εγώ, τελεία και παύλα, δεν αφήνω σε κανέναν άλλο την ευθύνη. Ούτε στην Καρολίνα την αδελφή μου ούτε στην Κάρολ τη γιαγιά μου, την τρελογιαγιά μου.

Καταρχάς να συστηθώ. Είμαι η Βιργινία Δρόσου και λατρεύω τα φωτάκια στα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Λατρεύω τις στολισμένες βιτρίνες και τους πλυμένους κουραμπιέδες. Τους πλένω τους κουραμπιέδες για να μη με πνίγει η ζάχαρη άχνη. Η αδελφή μου παλιά την έλεγε «ζάχαρη αράχνη», αλλά τώρα που μεγάλωσε και κατάλαβε πόσο τεράστιο ήταν ο λάθος της, λέει ότι έκανε πλάκα. Σιγά μην έκανε τέτοια πλάκα όταν ήταν τριών ετών. Ζάχαρη αράχνη, ζάχαρη κουνούπι. Χα και πάλι χα, δηλαδή χα χα.

Από τους γονείς μου δεν περιμένω λαμπάκια και μπαλίτσες στην ώρα τους. Ξέρω ότι αν δε φροντίσω εγώ, η μαμά θα φτάσει λαχανιασμένη από τη δουλειά την παραμονή των Χριστουγέννων, θα αρχίσει να ξεφυσάει, θα πάμε στο Πεδίον του Άρεως να βρούμε ένα ψωραλέο δέντρο. Το Πεδίον του Άρεως είναι ένα μεγάλο πάρκο, κοντά στο σπίτι. Εκεί πουλάνε γιορτινά έλατα από την 1η Δεκεμβρίου. Αν όμως περιμένεις μέχρι την παραμονή, θα βρεις τα τελευταία, αυτά που δεν τα αγόρασε κανείς επειδή είναι μαδημένα και σαν άρρωστα.

Από τους γονείς μου δεν περιμένω φάτνη και στολίδια. Ο μπαμπάς μου θα βρει ένα σούπερ δέντρο σε κάποιο άλλο σπίτι, θα βγάλει φωτογραφίες, δηλαδή το ξένο δέντρο με τη φάτσα του, θα τις ανεβάσει στο facebook για να το δουν οι φίλοι του και θα το πιστέψει. Δηλαδή θα πιστέψει ότι αυτό το δέντρο είναι το δικό του δέντρο. Βεβαίως να πω ότι μας παίρνει πολύ ωραία δώρα. Κανονικά δώρα και όχι βιβλία όπως η μαμά. Βασικά η μαμά αγοράζει σε εμάς τα δώρα που θα ήθελε να κάνουν σε εκείνη. Βιβλία και ζακετούλες με κουμπιά. Έλεος με τα κουμπιά.

Για την τρελογιαγιά μου την Αμερικάνα, δεν το συζητώ. Η υπόθεση «Χριστούγεννα» έχει πάντα ένα στοιχείο έκπληξης. Πριν σας περιγράψω τι μας έκανε πέρσι θα σας πω ότι, όταν η Καρολίνα ήταν μωρό, στόλισε το δέντρο με παιδικά καλτσάκια. Ευτυχώς ήταν καινούργια μωρουδιακά καλτσάκια, δεν ήταν ιδρωμένες κάλτσες μετά τη γυμναστική. Ήταν τόσο δα, μικρά σαν πατουσάκια. Εμένα όμως με πιάνει φόβος κάθε χρονιά μην τυχόν και στολίσει δέντρο με βρακάκια, δηλαδή με τα δικά μου εσώρουχα. Δεν θέλω ούτε να το φανταστώ, δέντρο με σλιπάκια. Ικανή την έχω.

Αν μαθευτεί ότι κρεμάσαμε βρακιά αντί για μπάλες, θα πρέπει να μετακομίσω σε σπηλιά, κατά προτίμηση σε αφρικανικό βουνό. Υπάρχει και μια λεπτομέρεια, πολύ πιο ντροπιαστική. Σε μερικά έχουν φύγει κλωστές και κρέμονται τα λάστιχα. Δεν ντρέπομαι όμως για το ξεχείλωμα και τις κλωστές. Τα εσώρουχα τα λένε και «ασπρόρουχα», αλλά τα δικά μου είναι ροζόρουχα. Ροζ με φραουλίτσες. Αν μαθευτεί στην τάξη… Όχι, όχι, δεν θα μαθευτεί. Ποτέ των ποτών.

Η γιαγιά μου ζει στα Βίλια, σε ένα αγρόκτημα με ζωάκια. Το αγαπημένο της είναι η Λόλα, η γάτα. Τα Χριστούγεννα έρχεται πάντα και μένει στο σπίτι μας στην Κυψέλη. Η γιαγιά εννοώ, όχι η γάτα. Πέρσι λοιπόν η μαμά είχε ξεχάσει πάλι να στολίσει δέντρο ή μάλλον το μετέθετε κάθε μέρα. «Αύριο θα πάμε, αύριο το απόγευμα, το υπόσχομαι». Τερατώδες ψέμα. Βεβαίως η μαμά δε θέλει να τη λέμε ψεύτρα και πολύ τσαντίζεται όταν τη λέω έτσι. Τα ψέματά της τα ονομάζει «ανακρίβειες». Για το δέντρο λέει ότι είναι «ζήτημα συνεχούς αναβολής» δηλαδή ψέμα κάθε μέρα. Ο μπαμπάς είχε φωτογραφηθεί σε κάμποσα ξένα δέντρα και αυτό ήταν αρκετό για εκείνον. Ζει μέσα στο κινητό του. Εντάξει. Υπερβάλλω. Ζει μέσα στο κινητό, το τάμπλετ και τον υπολογιστή.

trelogiagia

Το εξώφυλλο του βιβλίου "10 μέρες στην τρελογιαγιά" κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Έφτασε λοιπόν η γιαγιά στο σπίτι μας την προπαραμονή πέρσι και ακόμη δεν είχαμε στολίσει δέντρο. Μας είπε λοιπόν ότι το δέντρο είναι έκπληξη, ότι είναι τεράστιο, όσο δε φανταζόμαστε και ότι έχει μια υποψία ότι δε χωράει στο σπίτι, ότι δηλαδή είναι πιο ψηλό από το ταβάνι. Έκανε μερικά τηλεφωνήματα και μας είπε ότι βρήκε λύση. Είπε ότι την άλλη μέρα θα πάμε οι τρεις μας να δούμε τι μας έχει ετοιμάσει. Κανόνισε να έρθουν μαζί και οι κολλητές της, μια γιαπωνέζα ξεναγός που τη λένε Ακίκο και μια σουηδή δημοσιογράφος που τη λένε Αριάν.

Την παραμονή των Χριστουγέννων ξυπνήσαμε και στολιστήκαμε αλλά όχι σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δε φορέσαμε μπάλες και φωτάκια, απλά βάλαμε τα πιο καινούρια ρούχα μας και παπούτσια μπαλαρίνες. Η γιαγιά ήξερε ότι με τις μπαλαρίνες θα μας ελέγχει. Δεν μπορούμε να τρέξουμε ούτε να κουτρουβαλήσουμε σκαλιά με σόλες που γλιστράνε.

Μπήκαμε σε ένα ταξί και πήγαμε στην πλατεία Συντάγματος. Σταματήσαμε έξω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Απέξω μας περίμεναν οι φίλες της γιαγιάς. Μας χαιρέτησαν, μας φίλησαν και μας έβαλαν στα μάτια από ένα μαντίλι, σαν να παίζουμε τυφλόμυγα. Κάναμε μερικά βήματα και φώναξαν όλες μαζί «έκπληξη» και μας αποκάλυψαν ένα δέντρο τόσο ψηλό που θα έφτανε στον πρώτο όροφο πολυκατοικίας. Ένας κύριος με στολή, χρυσά κουμπιά και καπέλο με φτερά μάς είπε πολύ επίσημα: «Δεσποινίδες μου, αυτό το δέντρο είναι δικό σας, μόνο για εσάς, δώρο από τη γιαγιά σας». Εντάξει, βούρκωσα. Δάκρυσα κιόλας. Η γιαγιά νόμισε ότι συγκινήθηκα και με αγκάλιασε. Της έδωσα μια σπρωξιά και ούρλιαξα «με περνάς για ηλίθια;». Αυτό ήταν το δέντρο του ξενοδοχείου, όχι το δικό μας.

Το λόμπι του ξενοδοχείου είναι λίγο πιο μεγάλο από το σπίτι μας και έχει στη μέση καναπέδες μεγάλους όσο το σαλόνι μας. Κυκλοφορούσε αρκετός κόσμος, σε χαρούμενο κλίμα του τύπου «τρίγωνα κάλαντα». Όταν ούρλιαξα, όλοι σταμάτησαν να μιλούν, να περπατούν. Με κοίταξαν περιμένοντας τι άλλο θα κάνω. Η γιαγιά επέμεινε. «Είναι δικό σου αυτό το δέντρο, το έφερα εδώ, επειδή δε χωράει στο σπίτι. Κοίτα πόσο ψηλό είναι. Δεν υπάρχει πιο ψηλό δέντρο σε όλη την Αθήνα». Η Καρολίνα ήταν ενθουσιασμένη. Μετρούσε τις μπάλες. Έκανε τον γύρο του δέντρου χοροπηδώντας. Κατόπιν προχωρήσαμε στο αίθριο, που είναι σαν εσωτερικός κήπος. Ήταν όμορφα, αλλά εγώ ήμουν εκνευρισμένη.

Παραγγείλαμε χυμό πορτοκάλι για όλες μας, με τη διαφορά ότι η τρελογιαγιά με τις φίλες της έβαλαν και σαμπάνια στο ποτήρι. Ναι, χυμό πορτοκάλι με σαμπάνια, ένα ανακάτεμα που το λένε «Μιμόζα». Κοκτέιλ Μιμόζα. Ήπιαν λοιπόν τα κοκτέιλ τους και άρχισαν να σιγοτραγουδάνε κάτι παλιά τραγούδια της Τζάνις Τζόπλιν, από τη δεκαετία του ’60, κι όλο έλεγαν «κρίμα το κορίτσι, τι κρίμα το κορίτσι». Εκνευρίστηκα περισσότερο. Δεν ήθελα να ακούσω άλλη μια φορά την ιστορία της ταλαντούχας Τζάνις που πέθανε από ναρκωτικά, τότε που η γιαγιά ήταν νέα. Μετά θυμήθηκαν έναν άλλο τραγουδιστή, και τι ωραίος που ήταν ο Τζιμ Μόρισον κι όλο έλεγαν «κρίμα το παιδί, τι κρίμα το παιδί». Κι αυτός από ναρκωτικά πέθανε. Ο σερβιτόρος που τις άκουσε να τραγουδούν παλιά ροκ, τις κέρασε μια ακόμα Μιμόζα. Δεν υπάρχει σωτηρία, παντού ρεζίλι γινόμαστε με τις τρελόγριες, τις κοιτούσαν όλοι πώς τραγουδούσαν. Ευτυχώς δε χόρεψαν.

Η Καρολίνα πάντως ήταν πολύ ευτυχισμένη. Της άρεσε η έκπληξη. Δεν την πείραξε που ήταν ένα δέντρο για όλους. «Εγώ το βλέπω σαν δικό μου δέντρο, ολοδικό μου. Δε με πειράζει που είναι σε ξενοδοχείο. Μου το χάρισε η γιαγιά». Αυτό το θέμα λοιπόν το κουβεντιάζουμε από πέρσι. Αν είναι δικό μας ή όχι το δέντρο στη Μεγάλη Βρετανία. Με την ίδια λογική μπορώ να χαρίσω στη γιαγιά μου την Ακρόπολη. Η Καρολίνα λέει ότι μπορούμε να το κάνουμε. Δε χρειάζεται να πάρουμε την Ακρόπολη στο σπίτι για να είναι δική μας. Μπορεί να είναι και δική μας και των άλλων. Δηλαδή η χαρά που παίρνω όταν βλέπω την Ακρόπολη δε μειώνεται επειδή κι άλλος κόσμος έχει την ίδια χαρά.

Αυτό που είπα κάποια στιγμή στην Καρολίνα είναι ότι το δέντρο δεν το πλήρωσε η γιαγιά. Κανονικά ένα δώρο το αγοράζεις. Κι αυτό έγινε μεγάλο θέμα συζήτησης. Έχει άραγε μεγαλύτερη αξία μια ανθοδέσμη που θα αγοράσεις από ανθοπωλείο από ένα μπουκέτο αγριολούλουδα που μάζεψες στο λιβάδι για να τα προσφέρεις; Κι εγώ χάρισα το αγαπημένο μου πουλόβερ στον Λουκά, τον συμμαθητή μου, και είναι το πιο ωραίο δώρο που έχω κάνει ποτέ. Δεν το πλήρωσα. Τον σκέφτομαι να το φοράει και με πιάνει ταχυπαλμία. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα.

Το σκέφτομαι έναν χρόνο τώρα και λίγο το μετανιώνω που έκανα σκηνή και ούρλιαξα όταν η γιαγιά παρουσίασε το δέντρο της. Ήθελε να χαρούμε, να νομίσουμε ότι είναι δικό μας το πιο ωραίο, το πιο μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης. Έλαμπε το πρόσωπό της όταν μας το έδειχνε. Φέτος λοιπόν θα ανταποδώσω, είμαι ανάμεσα στο να της χαρίσω την Ακρόπολη ή τον Πύργο του Άιφελ. Αυτή η χειρονομία μου θα είναι δώρο, θα είναι και συγγνώμη για την περσινή υστερία μου. Θα είναι και μια μικρή εκδίκηση για την περίπτωση που σκέφτηκε ότι θα πιστέψω το ψέμα της, δηλαδή την ανακρίβεια.

Λώρη Κέζα

Δεκέμβριος 2016

lori-keza

Η Λώρη Κέζα γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνασ και είναι δημοσιογράφος. Γράφει ιστορίες για μικρούς και μεγάλους. Το τελευταίο της βιβλίο “10 μέρες στην τρελογιαγιά” από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, ήταν η αφορμή για αυτή τη μικρή ιστορία με την Βιργινία.

Την ευχαριστούμε από την καρδιά μας!

ΔΙΑΒΑΖΩ: Ένα χριστουγεννιάτικο όνειρο παρέα με τον Λάμπη την πυγολαμπίδα

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

xristoygenniatikooneiro

Τη Λίνα Σωστηροπούλου τη γνώρισα από κοντά πριν από μερικές εβδομάδες, όταν επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη για να γνωρίσει τους αναγνώστες της και να παρουσιάσει τα βιβλία της. Είναι ένας άνθρωπος με έκδηλη φαντασία και παρορμητισμό και έτσι δεν κατάφερα να αντισταθώ: της ζήτησα να μπλέξει μέσα στο παραμύθι της τον Λάμπη, την πυγολαμπίδα, και να δώσουμε εμείς το τέλος. Το έκανε με μεγάλη χαρά!

Ο διαγωνισμός μας είναι αυτός και εμείς θέλουμε να παρουσιάσουμε τους 3 νικητές, που θα λάβουν ένα αντίτυπο του βιβλίου “Ένα Χριστουγεννιάτικο Όνειρο”, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. 

Έναν νικητή θα αναδείξετε εσείς, έναν εγώ και η Ολυμπία (όταν της διαβάσω τις απαντήσεις) και έναν η Λίνα Σωτηροπούλου. Μπορείτε λοιπόν να αφήσετε το σχόλιό σας, με την αγαπημένη σας εκδοχή. 

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή σας και να πω σε όλους αυτούς που συμμετείχαν αφήνοντας απλώς το όνομά τους, πως η συμμετοχή τους δεν είναι έγκυρη.

Η Λίνα Σωτηροπούλου έγραψε για εμάς:

>> Πυγολαμπίδες στο κλουβί, γίνεται; Γίνεται! Όλα γίνονται αλλά όχι για πολύ και σίγουρα όχι για τον Λάμπη. Του Λάμπη του αρέσουν οι βόλτες, να πετάει από δω και από κει και να είναι ελεύθερος. Έτσι λοιπόν αποφάσισε να το σκάσει – για λίγο – και να πετάξει μακριά. Κάπου εκεί σε μια από τις βόλτες του άκουσε ένα μικρό κοριτσάκι να ζητάει συνεχώς δώρα. Πολλά δώρα. Αυτό φυσικά δεν είναι περίεργο για ένα μικρό παιδί, το περίεργο ήταν που όλοι του έφερναν ό,τι και να ζητούσε και το πιο περίεργο από όλα ήταν ότι όλα εκείνα τα δώρα τα στοίβαζε στο δωμάτιό της χωρίς να τα ανοίγει. Έτσι λοιπόν ο Λάμπης αποφάσισε να τρυπώσει στο δωμάτιό της και να ανακαλύψει ποιο ήταν το σχέδιό της, γιατί σίγουρα είχε κάποιο σχέδιο. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έγινε κάτι μαγικό. Ένα έλκηθρο προσγειώθηκε έξω από το παράθυρό της και το κοριτσάκι εκείνο το βράδυ έγινε βοηθός του Άγιου Βασίλη. Μαζί μοίρασαν τα δώρα στα παιδιά του κόσμου, όλα , ακόμα και αυτά που είχε μαζέψει στο δωμάτιό της. Ο Λάμπης φυσικά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα διαφορετικό από το να τρυπώσει μαζί τους στο έλκηθρο. Ναι, θα γινόταν και ο Λάμπης βοηθός του Άγιου Βασίλη! Όμως μη φανταστείτε ότι είναι εύκολη δουλειά.‘Έτσι ο Λάμπης κάποια στιγμή κουράστηκε και για να ξεκουραστεί τρύπωσε μέσα στην τσέπη του Άγιου Βασίλη. Αυτό δεν ήταν και πολύ καλή ιδέα, γιατί όταν ξύπνησε, ο Άγιος Βασίλης βρισκόταν ήδη στο δωμάτιό του, είχε φορέσει τις πιτζάμες του και η στολή του βρισκόταν μέσα σε ένα μεγάλο καλάθι μαζί με άλλα άπλυτα ρούχα, δικά του και των ξωτικών. Δε μπορούσε να βγει από εκεί μέσα με τίποτα. Το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει γιατί κανείς δεν ήξερε που βρισκόταν. Και αν κάποιος έπλενε τις στολές;  Όχι , αυτό δεν έπρεπε να συμβεί με τίποτα.

Έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος ο Λάμπης να επιστρέψει στο κλουβί με τις άλλες πυγολαμπίδες και σίγουρα πριν την πρωτοχρονιά, για να μην ανησυχήσει κανένας. Εσείς παιδιά γνωρίζετε που είναι ο Λάμπης! Σκεφτείτε έναν έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο για να σωθεί ο Λάμπης και να γυρίσει πίσω. Οι τρεις καλύτερες ιδέες θα κερδίσουν από ένα βιβλίο  «Ένα χριστουγεννιάτικο όνειρο», της Λίνας Σωτηροπούλου, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. 

Η συνέχεια που έδωσαν οι αναγνώστες των Πυγολαμπίδων στο κλουβί

  1. για καλή του τύχη, η Κυρά-Αγιοβασίλενα, έκανε έναν τελευταίο έλεγχο στα άπλυτα για τυχόν τρύπες, πριν βάλει την ΑγιοΒασιλομπουγάδα της. Και ευτυχώς που το έκανε αυτό, γιατί η τσέπη της στολής του Αη Βασίλη ήταν λίιιιγο μασουλημένη από τον άτακτο Ρούντολφ, όταν ο Αη Βασίλης του πρόσφερε το τελευταίο καρότο στο σπίτι του μικρού Απόστολου, και χρειαζόταν λιγάκι μπάλωμα. Παίρνει λοιπόν η Αγιοβασίλενα την κόκκινη κλωστή της και τη μεγάλη σακοράφα και μια και δυο τρυπάει και ξανατρυπάει τη μισοφαγωμένη τσέπη.
    …..ώσπου σε μια τρυπησιά ακούει ένα δυνατό ΑΑΑΑΑΑΟΥΤΣ!!!!! Κοιτάζει μέσα και τι να δει???? Μια μικρή τοσοδούλα πυγολαμπίδα, να πασχίζει μάταια να ξεφύγει από την μεγάλη σουβλερή βελόνα!!!
    – Τι κάνεις εσύ εδώ μικρούλη???? τον ρωτάει με τα άπταιστα πυγολαμπικά της…(ευτυχώς που είχε παρακολουθήσει την περασμένη χρονιά μαθήματα ξένης γλώσσας και τώρα ήξερε να μιλάει με όλα, σχεδόν, τα ήμερα και άγρια ζωάκια ολόκληρου του κόσμου!!!!)
    Αφού λοιπόν η μικρή πυγολαμπίδα, που την έλεγαν Λάμπη, της διηγήθηκε ολόκληρη την περιπέτεια του, αποφάσισε η Κυρά-Αγιοβασίλενα να τον βοηθήσει να γυρίσει στο σπιτικό του….
    Ξύπνησε άρον-άρον τον Αη Βασίλη και τον έστειλε με το μαγικό του έλκηθρο να επιστρέψει τον Λάμπη στην ζεστασιά της αγαπημένης του φωλίτσας….
    Ίσα-ίσα πρόλαβαν μη τους προφτάσει η Αυγή….
    Και τώρα ο μικρούλης Λάμπης ζουζουνίζει χαρούμενος στο χρυσαφένιο μικρό κλουβάκι του μαζί με τις άλλες πυγολαμπίδες….
  2. Ο Λάμπης χρησιμοποιεί το κουδουνάκι από το σκούφο του Αη Βασίλη κι έτσι τον ανακαλύπτουν τα ξωτικά.
  3. Μπορεί να πάρει μια κορδέλα από τα δώρα να κρεμαστεί, και έτσι όπως θα πέφτει να βρει ξανά τη διαδρομή του
  4. «…την ώρα που θα ανοίξει η γυναίκα του Αη Βασίλη το καλάθι με τα άπλυτα, ο Λάμπης θα πεταχτεί μέσα από τα ρούχα και έτσι θα ελευθερωθεί…τόσο απλά..»
  5. Εφόσον ο Λάμπης είναι πυγολαμπίδα, θα μπορούσε με μια μαγική χριστουγεννιάτικη ευχή να κάνει την κοιλίτσα του να λάμψει τόσο πολύ που θα φωτίσει όλο το καλάθι. Μέσα από τις τρυπούλες της πλέξης του καλαθιού των άπλυτων, η λάμψη αυτή θα ξεχυθεί και εκτός αυτού, μέσα στο δωμάτιο! Και που ξέρετε? ίσως ξυπνήσει από το φως ο Αη Βασίλης ή την δει από το παράθυρο κάποιο ξωτικό που θα περνάει εκείνη την ώρα από έξω ή ίσως ο σκύλος ή η γάτα του Αγίου που κοιμούνται δίπλα του στο χαλάκι δίπλα από το τζάκι παραξενεμένα αρχίζουν να γαβγίζουν ή να νιαουρίζουν μπροστά από το καλάθι! Έτσι, θα τον ανακαλύψουν τον μικρούλη Λάμπη, εύκολα και γρήγορα και η περιπέτειά του θα λάβει τέλος, μιας και ο Άγιος θα τον στείλει πίσω στο κλουβί του με το μαγικό του έλκηθρο!
  6. Το επόμενο πρωί της πρωτοχρονιάς τα ξωτικά αναλαμβάνουν δράση συμμαζεύοντας και καθαρίζοντας το εργαστήρι του Αη Βασίλη, για να είναι έτοιμο για την επόμενη χρονιά. Μαζεύουν τις περίσσειες κορδέλες, τα χαρτιά περιτυλίγματος και ούλη τη χρυσόσκονη από το πάτωμα. Τέλος, ετοιμάζονται να βάλουν στο πλυντήριο τη στολή του για να τη διατηρήσουν καθαρή και κατακόκκινη. Τότε είναι που ο Λάμπης λάμπει με όλη τη του τη δύναμη και κατορθώνει να γίνει ορατός σε ένα από τα ξωτικά, το οποίο όμως τον περνάει για χρυσόσκονη!
    – Τι πολύ χρυσόσκονη είναι αυτή μέσα στην τσέπη του άγιου Βασίλη; αναρωτιέται το ξωτικό.
    – Όχι, όχι, εγώ μια πυγολαμπίδα είμαι και απλά φωσφορίζω! απαντάει ο Λάμπης τρομαγμένος.
    – Μάλλον θέλει καλό πλύσιμο για να καθαρίσει. Μονολογεί το ξωτικό, το οποίο δεν άκουσε τον Λάμπη.
    – Σε παρακαλώ, άκουσε με. Μη με πλύνεις, θα ξεβάψω κ η στολή θα γίνει κατακίτρινη. Για σκέψου, του χρόνου ο άγιος Βασίλης θα είναι κίτρινος! Φωνάζει ο Λάμπης με όλη του τη δύναμη.
    – Καλύτερα να την τινάξω λίγο πρώτα, μονολογεί ξανά το ξωτικό.
    Και γυρίζει τη στολή ανάποδα και με όλη του τη δύναμη την τινάζει στον αέρα! Ο Λάμπης, αν και λίγο ζαλισμένος, βρίσκεται ελεύθερος στο πάτωμα!
  7. Στην τσέπη του παντελονιού του αη Βασίλη υπήρχε η μαγική αστερόσκονη που όταν την πετά ψηλά το έλκηθρο σηκώνεται στον ουρανό… Έτσι λοιπόν έκανε και ο Λάμπης… Πέταξε ψηλά την αστερόσκονη και άρχισε να πετά ψηλά… Είδε όλα τα σπίτια και τις καμινάδες που κάπνιζαν εκείνο το κρύο βράδυ… Έτσι, μαζί με τις χιονονιφάδες που έπεφταν χορεύοντας απαλά στον αέρα προσγειώθηκε κι αυτός στο κρεβάτι του, έτοιμος να ονειρευτεί ξανά την όμορφη αυτή περιπέτεια!
  8. Μόλις έπιανε τα ρούχα ο Άγιος Βασίλης για να βάλει πλυντήριο θα πηδούσε έξω από το καλάθι και μέσα από την καμινάδα θα έβγαινε έξω!φυσικά το τζάκι θα ήταν σβηστό μην μας γίνει φλαμπέ η αγαπημένη μας πυγολαμπίδα!
  9. Κ έτσι εκεί που είχε χάσει κάθε ελπίδα για να βγει! Εμφανίστηκαν οι φίλοι του οι πυγολαμπίδες γιατί είχαν ακολουθήσει κ εκείνοι την απίστευτη διαδρομή κ χέρι χέρι βοήθησαν τον Λάμπη να σκαρφαλώσει από το τεράστιο καλάθι με πολλή ησυχία για να μην ξυπνήσουν τον Άι Βασίλη! Κ με ένα αυτοσχέδιο αερόστατο γύρισαν πίσω!
  10. Μόλις έστειλα γραμμα στον Άγιο Βασίλη να ψάξει στην τσεπη του να βρει το Λάμπη και να τον στείλει πίσω στο κλουβί γιατί οι άλλες πυγολαμπίδες νιώθουν μοναξιά και στεναχωριούνται!!
  11. Η λύση είναι να στείλουμε εν γράμμα στον Άγιο Βασίλη όχι για να του ζητήσουμε κάποιο δώρο αλλά για να ελευθερώσει τον Λάμπη.
  12. Ο Λάμπης τότε άρχισε να τραγουδάει με την ψιλή φωνούλα του Χριστουγεννιάτικα τραγούδια…Ή κυρία Αη Βασίλη που πήγε να βάλει πλυντήριο τον άκουσε και τον έβγαλε έξω…Κι επειδή έπρεπε να είναι πριν την Πρωτοχρονιά πίσω, ή κυρία Αη Βασίλη ζήτησε από τα ξωτικά να τον στείλουν μέσα σε ένα κουτί δώρου με το Ταχυδρομείο του Βόρειου Πόλου σε express δέμα!Κι έτσι ο Λάμπης έφτασε γρήγορα και ασφαλής πίσω!
  13. Ο Λάμπης έχει ένα λάσο στην τσέπη του και σαν καουμπόης θα το ρίξει να πιαστεί από το μανικετόκουμπο της στολής για να μπορέσει να σκαρφαλώσει και να ξεφύγει.
  14. Το πρωί κανένα ξυπνητήρι δε χτύπησε, κανένας κόκορας δεν κακάρισε και έτσι κανένα ξωτικό δεν κατάφερε να ξυπνήσει! Φυσικό κι επόμενο ήταν να μην ξυπνήσει ούτε ο Άγιος Βασίλης.. Όταν ο πρώτος που ξύπνησε είδε την ώρα ακολούθησε πανδαιμόνιο, ποιος να πρωτοπλυθεί, ποιος να πρωτοπλυθεί και ποιος να τρέξει στη ντουλάπα να φέρει ρούχα! Έτσι όπως ήταν τυλιγμένα στο καλάθι για τα βρώμικα τα πήραν και τα φόρεσαν αφού πρώτα τα μύρισαν για να σιγουρευτούν. Πέταξαν από την πόρτα του δωματίου και την στολή στον Άγιο Βασίλη όσο αυτός λουζόταν βιαστικός κι έτρεξαν στο εργαστήριο τους… ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για τον Λάμπη να βγει!

Έναν νικητή θα αναδείξετε εσείς, έναν εγώ και η Ολυμπία (όταν της διαβάσω τις απαντήσεις) και έναν η Λίνα Σωτηροπούλου. Μπορείτε λοιπόν να αφήσετε το σχόλιό σας, με την αγαπημένη σας εκδοχή. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ένα κοριτσάκι ζητάει όλο και περισσότερα δώρα, που όμως δεν ενδιαφέρεται καν να τα ανοίξει. Τα στοιβάζει δίπλα της και μετά ζητάει κι άλλα. Είναι στ’ αλήθεια τόσο άπληστη ή μήπως ετοιμάζει μία έκπληξη στον Άγιο Βασίλη;

Συγγραφέας: Λίνα Σωτηροπούλου

Εικονογράφηση: Λίζα Ηλιού

Σειρά: Βιβλία γιορτινά

(Ηλικία: Από 4 ετών, Εξώφυλλο: Σκληρό, Σχήμα: 21 x 28

Σελίδες: 40, ISBN: 978-618-03-0669-9, Τιμή: 12,20 €)

Χρόνος έκδοσης: Οκτώβριος 2016

Ευχαριστούμε τη Λίνα Σωτηροπούλου για το πολύ όμορφη «κουϊζοιστορία» του Λάμπη!

Οι νικητές του διαγωνισμού, με τις ιστορίες 5, 6 & 7

Παπουλίδου Θεοδώρα

Παπαγιαννη μαριανθη

Κοαματοπουλος Γιάννης