ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Στο “Πράσινο Σύννεφο” φωλιάζουν ιστορίες Χριστουγέννων

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Η Ελίζα και η Γεωργία είναι δύο παιδαγωγοί, που αγαπούν τη βιωματική μάθηση, τα βιβλία και τα πρωτότυπα παιχνίδια. Xαίρονται σαν παιδιά όταν μιλάνε για τη γνωριμία τους, τα κοινά που τις ενώνουν, τον τρόπο να βλέπουν πια τα πάντα με την ίδια ματιά. Τις συνδέει μια ιδιαίτερη και μακρινή, από το παρελθόν, γνωριμία, που με έναν αναπάντεχο τρόπο η ζωή τις έφερε και πάλι κοντά. Από το φθινόπωρο του 2014 αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις και τα κοινά τους όνειρα και να τα στεγάσουν σε έναν πολύ ζεστό και δημιουργικό χώρο: στο βιβλιοπωλείο “Το Πράσινο Σύννεφο”.

Μαζί τους πια στο βιβλιοπωλείο είναι και η κόρη της Γεωργίας, η Μυρσίνη, νηπιαγωγός, που φέρνει νέες ιδέες στο βιβλιοπωλείο και τη δική της, φρέσκια ματιά. Εξερευνά κάθε τι καινούριο, εμπνέεται από το θέατρο, την αφήγηση των παραμυθιών και τα παιδιά, ενώ έχει πάντα να σου προτείνει ένα ιδιαίτερο παιχνίδι ή βιβλίο, ανάλογα με τα γούστα σου. Αυτή άλλωστε είναι και η φιλοσοφία των μικρών δημιουργικών βιβλιοπωλείων: να συζητούν με τον αναγνώστη, να του προτείνουν αναγνώσματα και να δημιουργούν μια αυθεντική και διαρκή σχέση.

Η χριστουγεννιάτικη βιτρίνα στο Πράσινο Σύννεφο

Η φετινή χριστουγεννιάτικη βιτρίνα είναι δημιούργημα ομαδικής δουλειάς. Η ιδέα να μεταφερθεί στη βιτρίνα μια ζεστή γωνιά μέσα από το σπίτι, πυροδότησε αμέσως εικόνες που έδωσαν τη σκυτάλη στην επιλογή του διάκοσμου. Κάθε στοιχείο μέσα στη βιτρίνα είναι προσεκτικά επιλεγμένο, με αγάπη και σεβασμό στα βιβλία, τις εποχές, το μήνυμα που θέλουν να προσφέρουν. Και αυτό δεν είναι άλλο, από τη ζεστασιά που προσφέρουν τα Χριστούγεννα, τα βιβλία και η φαντασία μέσα στην οικογένεια.

{Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι}

{Το υπνοδωμάτιο, το αγαπημένο σημείο ανάγνωσης των παιδικών βιβλίων!}

“Η βιτρίνα δεν είναι για εμάς ένας χώρος προβολής των προϊόντων μας, είναι μια θεατρική σκηνή, πάνω στην οποία εκφραζόμαστε και προκαλούμε και τους επισκέπτες του βιβλιοπωλείου μας να ονειρευτούν μαζί με εμάς, να ταξιδέψουν στο χώρο και στο χρόνο παρέα με τους ήρωες των παιχνιδιών και των βιβλίων” μου λένε.

Μπορούμε και εμείς να δημιουργήσουμε γωνιές μέσα στο σπίτι, ανάλογα με την εποχή, που θα μας θυμίζει αγαπημένα παραμύθια ή εποχές. Να ενδυναμώσουμε τα παιδιά να μοιραστούν μαζί μας ιδέες από το αγαπημένο τους βιβλίο, να δημιουργήσουμε κατασκευές εμπνευσμένες από αυτό, να φτιάξουμε σκηνικά, να χωνόμαστε εκεί και να ονειρευόμαστε, να διαβάζουμε, να μοιραζόμαστε στιγμές της μέρας μας.

Το Πράσινο Σύννεφο

Καθόμαστε στο σαλονάκι του βιβλιοπωλείου και ξεφυλλίζουμε χριστουγεννιάτικα βιβλία, και κάπως έτσι πιάνουμε την κουβέντα.

“Είμαστε πολύ χαρούμενες γιατί μας επισκέπτεται κόσμος πέρα από τα όρια της Καλαμαριάς αλλά και της Θεσσαλονίκης!”

“Το όνομα το δανειστήκαμε από το βιβλίο του Α. Σ. Νηλ “Το Πράσινο Σύννεφο” στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε όχι μόνο ένα όμορφο όνομα αλλά και μια εικόνα που θα μπορούσαν να θυμούνται τα παιδιά, κάτι τόσο απλό που να μπορούν να το ζωγραφίσουν. Είναι πολύ όμορφο, όταν ακούμε παιδιά να περνάνε έξω από το βιβλιοπωλείο και να αναρωτιούνται για τη στιγμή που θα αλλάξει χρώμα το σύννεφο, ή να δημιουργούν τις δικές τους ιστορίες για αυτό. Αυτό όμως που κυρίως συνδέει το βιβλιοπωλείο με το βιβλίο, είναι ο τρόπος με τον οποίο γράφτηκε (δηλαδή από το δάσκαλο μαζί με τους μαθητές του) και αυτό εκφράζει και τον τρόπο που βλέπουμε την αγωγή των παιδιών και την εκπαίδευση”.

“Είμαστε πολύ ενθουσιασμένες που συμμετέχουμε στο φεστιβάλ BOOKPOINTS, δε βλέπεις συχνά ανθρώπους από τον ίδιο χώρο να συνεργάζονται για έναν κοινό σκοπό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το βιβλίο. Για εμάς είναι υπέροχο να μας δίνεται αυτή η ευκαιρία για συνεργασία και χαιρόμαστε που είμαστε κομμάτι του”.

Στο Πράσινο Σύννεφο θα βρείτε ιδιαίτερα και προσεκτικά επιλεγμένα εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά βιβλία για παιδιά, αλλά και για μεγάλους, παιχνίδια, αλλά και εβδομαδιαίες και αυτοτελείς δράσεις, καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Η Σχολή Γονέων (μία τετάρτη το μήνα) με την Καλλιόπη Εμμανουηλίδου είναι μια δράση που σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε!

Στις 23 Δεκεμβρίου 2016 θα έχετε τη δυνατότητα να ακούσετε εσείς και τα παιδιά σας την μοναδική παραμυθού Ανθή Θάνου, σε αφήγηση μοναδικών χριστουγεννιάτικων παραμυθιών, οπότε σημειώστε το στην agenda σας και μη χάσετε την ευκαιρία να γίνετε για λίγο παιδί μαζί με το παιδί σας.

*Το βιβλιοπωλείο Πράσινο Σύννεφο θα βρείτε στην Πασαλίδη 21, Καλαμαριά (2310 454050)

ΒΙΒΛΙΑ με Χριστούγεννα

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Έφτασαν πάλι! Πριν καλά καλά το πάρεις χαμπάρι, ακούς γύρω χριστουγεννιάτικες μουσικές και βλέπεις παντού φωτάκια και δέντρα στολισμένα! Τι είναι όμως τα Χριστούγεννα; Τι είναι τα Χριστούγεννα για τα παιδιά; Ίσως ανάμεσα στα βιβλία να βρούμε ο καθένας τα δικά του Χριστούγεννα…

Τα Χριστούγεννα τα περιμένουμε όλοι πώς και πώς και αυτή η υπερβολική, καμιά φορά, προσμονή γιγαντώνει τις προσδοκίες των παιδιών που δεν είναι πάντα ικανά να τις διαχειριστούν κι έτσι, μπορεί να οδηγηθούν στην απογοήτευση και ίσως και στη στενοχώρια ή τον θυμό. Κάπως έτσι απογοητεύεται και ο μικρός Μαξ στο ‘Κάθε μέρα Χριστούγεννα’ (Εκδ.Μεταίχμιο), όταν τελικά διαπιστώνει ότι δεν είναι και τόσο τέλεια τα τόσο πολλά Χριστούγεννα ούτε τα τόσα δώρα και τραγούδια και φαγητά και… και… και… Γιατί η αλήθεια είναι ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι στα πολλά. Τα Χριστούγεννα είναι η χαρά της γιορτής με αγαπημένους ανθρώπους κι αυτό καμιά φορά μπορεί και να το ξεχνάμε, όπως συνέβη και στον θυμωμένο ασβό στα ‘Χριστούγεννα του θυμωμένου ασβού’ (Εκδ.Κόκκινη Κλωστή Δεμένη).

Τα Χριστούγεννα επίσης είναι σίγουρα και δώρα: τα παιδιά παίρνουν συνήθως πολλά, καμιά φορά και πάρα πολλά δώρα! Άλλα τα ζητάνε, άλλα τα δέχονται, για άλλα γράφουν γράμμα στον Αϊ-Βασίλη, στοιβάζουν πακέτα και κουτιά στο δωμάτιό τους και δυστυχώς πολλές φορές δεν καταφέρνουν να πάρουν ικανοποίηση από όλο αυτό το πανηγύρι ούτε να νιώσουν χαρά. Γιατί Χριστούγεννα είναι η χαρά του να κάνουμε δώρα. Είναι το να δίνω και όχι μόνο να παίρνω: να δίνω χρόνο στο να σκεφτώ το ιδανικό δώρο για τους φίλους, τη μαμά, τον αδερφό μου, και να εμπνέομαι από τον καθέναν από αυτούς μία ευχή. Είναι να δίνω χαρά και να βρίσκω πάντα τρόπους να δίνω χαρά και στους άλλους και στον εαυτό μου. Τέτοια είναι και η χαρά του μικρού λαγού στο ‘Ένα δώρο για τους φίλους μου’ (Εκδ.Ίκαρος), όταν προσφέρει στους φίλους του τα μοναδικά δώρα που έφτιαξε ο ίδιος με τα χεράκια του γι’ αυτούς.

Έπειτα, καθώς περνά ο καιρός, τα παιδιά σιγά σιγά ανακαλύπτουν ότι τα Χριστούγεννα δεν τα γιορτάζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο: δεν τραγουδάμε τα ίδια τραγούδια, δε στολίζουμε το ίδιο τα σπίτια μας, δεν τρώμε τα ίδια φαγητά, δεν έχουμε δηλαδή όλοι τις ίδιες συνήθειες ούτε τα ίδια έθιμα και παραδόσεις. Τα Χριστούγεννα όμως είναι η χαρά να φτιάχνουμε με την οικογένειά μας και τους φίλους μας τις δικές μας ‘παραδόσεις’: να διαβάζουμε τις ίδιες χριστουγεννιάτικες ιστορίες κάθε χρόνο γύρω από το τζάκι, να παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια μέχρι το ξημέρωμα, να οργανώνουμε τις πιο αλλόκοτες ανταλλαγές δώρων μεταξύ μας, να φτιάχνουμε όλοι μαζί το δικό μας χριστουγεννιάτικο γλυκό, να πηγαίνουμε θέατρο με φίλους… και τόσα άλλα, μικρά που όμως είναι και μεγάλα. Αυτό προσπάθησαν και πέτυχαν υπέροχα οι φίλοι του λύκου Ζαχαρία στα ‘Χριστούγεννα του λύκου Ζαχαρία’ (Εκδ.Παπαδόπουλος) προσφέροντάς του για πρώτη φορά τη χαρά των Χριστουγέννων.

*Για την περίπτωση λοιπόν, εγκατάστασης νέας οικογενειακής παράδοσης ανάγνωσης πλάι στο τζάκι, να μερικές προτάσεις:

– ‘Χριστουγεννιάτικες ιστορίες με φαντάσματα’ (Εκδ.Νάρκισσος)

– ‘Χριστουγεννιάτικες ιστορίες στην αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς’ (Εκδ.Πατάκη)

– ‘Χριστουγεννιάτικη ιστορία’ (Εκδ.Αίσωπος).

Και φυσικά τα Χριστούγεννα είναι και ‘καιρός για θαύματα’! Είναι καιρός για να μιλήσουμε για πράγματα απίστευτα και πράγματα ‘αδύνατα’. Γιατί παντού δεσπόζει η εικόνα αυτού του καλού κυριούλη με τα κόκκινα που κάνει όλα τα χατίρια και πραγματοποιεί όλων τις ευχές. Γιατί κυριαρχούν οι συζητήσεις για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει, για το αν φέρνει αυτός τα δώρα ή κάποιος άλλος, για το ποιοι είναι τέλος πάντων όλοι αυτοί που είναι ντυμένοι στα κόκκινα κάθε χρόνο… Τα Χριστούγεννα βοηθάνε να θυμηθούμε κι εμείς ότι η ζωή είναι γεμάτη πράγματα ‘αδύνατα’ και ότι η πίστη και η εμπιστοσύνη μπορεί να μετατρέψει όλα αυτά τα αδύνατα σε δυνατά. Και ένας πολύ όμορφος τρόπος να μιλήσουμε γι’ αυτά είναι η ιστορία της οκτάχρονης Βιρτζίνιας (στο βιβλίο ‘Ναι, Βιρτζίνια, υπάρχει Άγιος Βασίλης’ Εκδ.Καστανιώτη), η οποία στέλνοντας το 1897 ένα γράμμα στην εφημερίδα ‘Σαν’ ρωτώντας για την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη, θα πάρει την πιο όμορφη απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί σ’ ένα παιδί: «…Ναι, Βιρτζίνια, υπάρχει Άγιος Βασίλης! …Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αϊ-Βασίλης. Θα ήταν τόσο ζοφερός, όσο αν δεν υπήρχαν Βιρτζίνιες. Γιατί τότε δε θα υπήρχε ούτε κι η αγνή πίστη των παιδιών, η ποίηση, η φαντασία, που κάνουν πιο υποφερτή τη ζωή μας. Δε θα λαμβάναμε χαρά παρά μόνο μέσω των πέντε αισθήσεων…»

Και να και μερικά ακόμη βιβλία για πράγματα παράξενα, αδύνατα και για χριστουγεννιάτικα θαύματα:

– ‘Το μυστήριο του καλοκαιρινού Αϊ-Βασίλη’ της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου (Εκδ.Πατάκη)

– ‘Το αγόρι που το είπαν Χριστούγεννα’ (Εκδ.Πατάκη)

– ‘Ένα Χριστουγεννιάτικο θαύμα’ (Εκδ.Πατάκη)

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά βρίσκονται και τα δικά μου Χριστούγεννα… ανάμεσα στα ράφια μου, ανάμεσα στις σελίδες αγαπημένων βιβλίων, ανάμεσα στα μικρά μικρά πραγματάκια που κάνω με την οικογένειά μου και με τους πολύ πολύ αγαπημένους μου φίλους. Έτσι απλά!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Η Μαρίνα Πολυμερίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη Βαρκελώνη συνέχισε με μεταπτυχιακά στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία. Aγαπά πολύ τα βιβλία, μα πιο πολύ τα παιδικά. Γι’ αυτό και το 2006 άνοιξε την Παραμυθούπολη, ένα παιδικό βιβλιοπωλείο, στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο η αγάπη της για τα βιβλία και η ακατάπαυστη ανησυχία για δημιουργικές ιδέες και δράσεις με επίκεντρο πάντα τα παιδιά. Μας μιλάει για παιχνίδια με βιβλία.

Βιβλία για τον Πόλεμο

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Μαρίνα Πολυμερίδου | Παραμυθούπολη

Μπήκε για τα καλά το φθινόπωρο, η σχολική χρονιά έχει πάρει πια μπρος και λίγο πριν στολίσουμε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα έχουμε να πάμε και σε μια παρέλαση! Μπλε και άσπρο παντού, γραβάτες και γοβάκια, φρεσκοχτενισμένα κεφαλάκια, ομπρέλες, αεροπλάνα και άλλα που χτίζουν τις αναμνήσεις της ημέρας. Και φυσικά η αφορμή, ο πόλεμος, στο φόντο σαν μακρινή ξεθωριασμένη ανάμνηση.

Ο πόλεμος για τα σημερινά παιδιά είναι μάλλον κάτι άλλο… Τα παιδιά παίζουν πόλεμο, παίζουν τους κακούς και τους καλούς, παίζουν αντίπαλοι με άλλα παιδιά. Τα παιδιά τον ξέρουν τον πόλεμο, τον αναγνωρίζουν και τον αναζητούν στο παιχνίδι τους και στα διαβάσματά τους. Πόλεμος σημαίνει δράση, σημαίνει πλοκή κι αυτό φυσικά τον κάνει ιδιαίτερα γοητευτικό τόσο στο παιχνίδι όσο και στις ιστορίες. Γι’ αυτό και, αν θέλουμε να μιλήσουμε για την ειρήνη, τα οφέλη της, τις συνθήκες διατήρησής της κ.ά., ίσως να είναι πιο αποτελεσματικό να επιλέγουμε αυτό το μονοπάτι, να περνάμε δηλαδή μέσα από τον πόλεμο!

Μια εθνική επέτειος μπορεί να αποτελεί ευκαιρία για να συζητήσουμε με τα παιδιά για τον πόλεμο, για την ειρήνη, για τον εχθρό, για τον καλό και τον κακό κι ίσως ένα βιβλίο να μας δώσει μια καλή αφορμή για τέτοιες συζητήσεις.

Προτάσεις για παιδιά προσχολικής ηλικίας και μικρούς αναγνώστες

Ο εχθρός, Νταβίντε Καλί – Σερζ Μπλοκ, εκδόσεις Πατάκη

Γιατί είναι το αγαπημένο μου αντιπολεμικό βιβλίο! Για την άποψη στην εικονογράφησή του, για τη δύναμη του κειμένου, γιατί μπορείς να το διαβάσεις στα 3 και στα 13 και στα 103 και κάθε φορά να βρίσκεις ένα άλλο απόσπασμα, μια ακόμη ξεχωριστή φράση. Το δικό μου αγαπημένο:

Τη νύχτα, πάνω από την τρύπα μου βλέπω χιλιάδες αστέρια. Τα αστέρια με κάνουν να σκέφτομαι. Σκέφτομαι ότι θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί ψηλά και να βλέπω κάτω. Θα κοιτάει κι αυτός τα αστέρια, όπως εγώ; Σκέφτομαι ότι, αν τα κοιτάει, μπορεί να του περάσει από το μυαλό ότι αυτός ο πόλεμος δεν έχει κανένα νόημα κι ότι πρέπει να τον σταματήσουμε.

Ο μικρός στρατιώτης, Πάουλ Φέιρεπτ, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες

Γιατί σε μια τόσο μικρή ιστορία χωράνε φράσεις όπως ‘Εγώ έζησα’ ή ‘Κάποιοι φίλοι μου είχαν σκοτωθεί’. Γιατί τα παιδιά μπορούν να ακούσουν τη φρίκη του πολέμου, όταν τους περιγράφεται με απλότητα και αλήθεια.

Πατάτες πατάτες, Ανίτα Λόμπελ, εκδόσεις Άγκυρα

Γιατί μπορείς να μιλήσεις για τον πόλεμο και τα δεινά του χρησιμοποιώντας ένα τόσο απτό πράγμα, όπως είναι η πατάτα! Ένα κείμενο πολύ πολύ απλό και γι’ αυτό τόσο δυνατό που περιγράφει ξεκάθαρες εικόνες προσώπων και καταστάσεων.

Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδόσεις Πατάκη

Κι όταν έρθει η συζήτηση στο ‘τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να αποτρέψουμε τον πόλεμο’, τότε ο νους πάει κατευθείαν σ’ αυτήν την πόλη, την αλλιώτικη, την ανατρεπτική, την παιχνιδιάρα σαν τον συγγραφέα της! Και πώς τον έδιωξε αυτή η πόλη τον πόλεμο; Απλό: παίζοντας και ανατρέποντας τα στερεότυπα. Αλλά μιλάμε για τόσο παιχνίδι και τόση ανατροπή και τόση αναμπουμπούλα, που αποσυντονίζει και τον ίδιο τον πόλεμο και τον καθιστά αναποτελεσματικό.

– Με “Βιβλία για τον πόλεμο” εγκαινιάζουμε τη νέα στήλη μας με προτάσεις για βιβλία που αγαπάμε και που θέλουμε να σας κάνουμε να αγαπήσετε κι εσείς.

– Μία Παρασκευή τον μήνα τα βιβλία μας θα ‘ζωντανεύουν’ με τις φωνές τις δικές σας/ φίλων των Πυγολαμπίδων στο κλουβί και θα διαβάζονται στην εκπομπή της Αναστασίας Γρηγοριάδου, στον 95.8, για το παιδικό βιβλίο.

– Βιβλία για τον Πόλεμο θα ακουστούν στην Εκπομπή της Αναστασίας Γρηγοριάδου “Καλημέρα” την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016 στις 10-11 το πρωί. Συντονιστείτε στη συχνότητα 9,58 ή μέσω διαδικτύου

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

ΒΙΒΛΙΑ: Summer siesta…ή διαβάζοντας τα μεσημέρια

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου | Βιβλιοπωλείο Κάτι Γίνεται

Αν κάτι έχω ανάγκη το καλοκαίρι είναι ο μεσημεριανός ύπνος, σημάδι της μέσης ηλικίας το δίχως άλλο. Χωρίς τον υπνάκο μου, σκοτώνω άνθρωπο που λένε. Κι όμως θυμάμαι την αναγκαστική κατάκλιση των παιδικών μου χρόνων τις ώρες κοινής ησυχίας, 3 με 5, με φρίκη. Οι μεγάλοι ήθελαν να κάνουν αυτό που κάνουν οι μεγάλοι όλου του κόσμου, είχαν πάει θάλασσα, είχαν φάει τα μεζεδάκια τους, είχαν πιει τα ουζάκια τους και έπεφταν να κοιμηθούν. Κι αλίμονο μας αν δεν κάναμε ησυχία. Πολλές φορές μας εξανάγκαζαν και στο σκότος το εξώτερον με κλειστά τα παντζούρια. Εφιάλτης· γιατί σαν παιδί ξέρεις ότι αυτό που μετράει είναι να μην πάει λεπτό χαμένο από το παιχνίδι.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, εγώ να μεγαλώσω και το πιτσιρίκι μου να μην κοιμάται το μεσημέρι από δύο χρονών. (Ναι, μπαμπά σε καταλαβαίνω τώρα για τις ηρωδιακές σου τάσεις την ώρα της ραστώνης). Ευτυχώς όμως έγινε το θαύμα. Το θαύμα της πρώτης δημοτικού. Και εγένετο ανάγνωση κατά μονάς!

Αν κι εσύ θέλεις λίγο να γύρεις το κεφαλάκι σου, συνάδελφε γονιέ, δώσε βιβλίο και την ψυχή του πάρε (εντάξει και τάμπλετ ενίοτε, αλλά δεν τα λέμε αυτά).

Προτείνουμε βιβλία για τα μεσημεριανά καλοκαίρια:

Το ταξίδι στο κέντρο της γης ή ένας πλανήτης γεμάτος μυστικά, από τη σειρά Μικρά ταξίδια με τη φαντασία του Ιουλίου Βερν, από τον Αντώνη Παπαθεοδούλου, για τη δροσιά του σπηλαίου και κυρίως για την εικονογράφηση της Ίριδας Σαμαρτζή (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).
400-151 vce
400-201 vce
Το Ταξίδι από την Φραντσέσκα Σάννα γιατί μας συγκίνησε πολύ και μας θύμισε ότι πίσω από τη λέξη πρόσφυγας που ακούμε στις ειδήσεις βρίσκεται μια ανθρώπινη ιστορία (Εκδόσεις Πατάκη).

Γέλιο του κουτιού του Αντώνη Παπαθεοδούλου γιατί μας αρέσουν οι μπαμπάδες με τούρτες στα μαλλιά (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Διακοπές στη βεράντα της Ιωάννας Μπαμπέτα γιατί η φιλία ανθίζει μερικές φορές στο απέναντι μπαλκόνι (Εκδόσεις Μεταίχμιο).

Ευτυχώς ο μπαμπάς έφερε το γάλα του Neil Gaiman γιατί έπρεπε ν’ ανακαλύψουμε πώς γλιστεροί εξωγήινοι και αστυνομία δεινοσαύρων συνδέονται ε μ’ ένα μπουκάλι γάλα (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Έχει και για μεγαλύτερα παιδιά (πάρ’ τους το κινητό από το χέρι!)

Γυμνάσιο και Κατασκήνωση, το χειρότερο (και καλύτερο) καλοκαίρι της ζωής μου, γιατί είναι graphic novel στα χνάρια του Σπασίκλα (Εκδόσεις Πατάκη).

Ο δάσκαλος με τα όνειρα στα μάτια της Σοφίας Μαντούβαλου για την εφαρμογή της δημοκρατίας στην τάξη-ανήκουστο! (Εκδόσεις Πατάκη).

Στο νησί με τη σιδερένια καρδιά της Αντωνίας Βιταλιώτου γιατί διαδραματίζεται στην αγαπημένη μας Σέριφο (Εκδόσεις Μίνωας).

Ο κλασικός Θησαυρός της Βαγίας από τη Ζωρζ Σαρή, αγαπημένο για πάντα, με Αίγινα, μυστήριο, θησαυρό και κατοχή (Εκδόσεις Πατάκη).

Και κρατήσου, επανακυκλοφόρησε η σειρά οι Πέντε Φίλοι της Enid Blyton από τις εκδόσεις Gutenberg. Ναι!!!

Κι αν σε βγάλει ο δρόμος για τη Χαλκιδική, πάρε τηλέφωνο από πριν στο 2310 846790 και θα σου έχουν έτοιμη την παραγγελία τα κορίτσια του @Κάτι Γίνεται, θα βγουν ιπτάμενες μόλις σε πιάσει το φανάρι της Ανθέων και θα σου δώσουν παραγγελία, ρέστα και απόδειξη, όλα σ’ ένα για να μην καθυστερείς λεπτό από τη βουτιά σου.

Αλλιώς μπες μέσα και ψαχούλεψε με την ψυχή σου. Έτσι το κάνω εγώ!

400-051 vce
400-101 vce

ΥΓ: Επειδή το έριξα στα διηγήματα τελευταία ως μωρομαμά, θέλω να διαβάσω επιτέλους μυθιστόρημα, θα δώσω μια ευκαιρία στην Υπέροχη φίλη μου της Έλενα Φερράντε (Εκδόσεις Πατάκη). Γιατί και οι μαμάδες έχουν ψυχή. Ακούς μικρή μου;

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Η Αντιγόνη Χαρατσίδου είναι δικηγόρος, ζει στη Θεσσαλονίκη και από μικρή καταβροχθίζει βιβλία. Για να ικανοποιήσει το πάθος της έπεισε την οικογένειά της να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Εκεί θα τη βρείτε να κυνηγάει τον μικρό της γιο, που κληρονόμησε την ίδια αγάπη για τις τυπωμένες σελίδες. Μας μιλάει για βιβλία.

ΒΙΒΛΙΟ: Ο Αλέξης πάει.. σχολείο!

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Ο Αλέξης είναι από τους αγαπημένους μας ήρωες. Έχει χιούμορ, φαντασία, παιδικό πείσμα και αποφασιστικότητα. Με όχημα τη φαντασία του συμπαρασύρει και εμάς τους μεγάλους να δούμε τον κόσμο διαφορετικά και να χωθούμε έστω και για λίγο στους μαγικούς κόσμους που πλάθει με αυτή. Πρόκειται για μια σειρά παιδικών βιβλίων που θέλει να συμπαρασταθεί με φαντασία και κέφι στα παιδιά και στους γονείς, για ν’αντιμετωπίσουν συνηθισμένα προβλήματα με ασυνήθιστους τρόπους.

Η συγγραφέας Άλισον Φαλκονάκη είναι Βρετανίδα και ζει με τον άντρα της και τα δυο τους παιδιά στην Αρκαδία. Η εικονογράφος Κλαίρη Γεωργέλη είναι Ελληνίδα με σπουδές στην Αγγλία και μεγάλη αγάπη για την παιδική εικονογράφηση και τη φωτογραφία. Με το βιβλίο τους “Αλέξη φάε κάτι” κατάφεραν να μπουν ανάμεσα στα 200 καλύτερα βιβλία του κόσμου, σύμφωνα με τη Διεθνής Βιβλιοθήκη Νεότητας του Μονάχου και την ετήσια έκθεση The White Ravens.

Στη σελίδα των Εκδόσεων Μεταίχμιο ανακάλυψα υπέροχες εκπαιδευτικές δράσεις, με αφορμή τη σειρά βιβλίων για τον Αλέξη, και με την άδειά τους τις μοιράζομαι μαζί σας.

Για το βιβλίο Αλέξη, φάε κάτι!

Δραστηριότητα: Τρώμε υγιεινά

Εξηγήστε στα παιδιά ότι οι τροφές μας δίνουν ενέργεια για να μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θέλουμε στη διάρκεια της ημέρας. Φτιάξτε στεφάνια από χαρτόνι στο μέγεθος των κεφαλιών των παιδιών, στερεώστε πάνω τους εικόνες από τα αγαπημένα τους υγιεινά σνακ και παίξτε το ακόλουθο παιχνίδι: όταν τα παιδιά φορούν τα στεφάνια τους μπορούν να τρέχουν και να χοροπηδούν ελεύθερα. Μόλις φωνάξετε «Δεν έχει κολατσιό!», πρέπει να βγάλουν τα καπέλα και να κινούνται πολύ πολύ αργά, σαν χελώνες. Μόλις φωνάξετε «Ώρα για κολατσιό!», φορούν τα καπέλα τους και ξαναρχίζουν να τρέχουν. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε γρήγορη και αργή μουσική αντίστοιχα.

Για το βιβλίο Αλέξη, ώρα για μπάνιο!

Δραστηριότητα: Σαπουνόφουσκες

Σταθείτε όρθιοι στη μέση του σαλονιού και κάντε σαπουνόφουσκες προς όλες τις κατευθύνσεις. Τα παιδιά πρέπει να τρέχουν να τις αποφύγουν, πριν αυτές τα αγγίξουν και τα καθαρίσουν. Στη συνέχεια φωνάζετε «Ώρα για μπάνιο!». Αυτή τη φορά, τα παιδιά πρέπει να τρέξουν προς τις σαπουνόφουσκες και να προσπαθήσουν να τις πιάσουν.

Για το βιβλίο Αλέξη, μάζεψε τη ζούγκλα!

Δραστηριότητα: Τα ζώα της ζούγκλας

Βάλτε σ’ ένα καπέλο ή κουτί εικόνες ζώων, δύο από κάθε είδος (φίδι, λιοντάρι, ελέφαντα, κροκόδειλο, παπαγάλο, κουνούπι), και ζητήστε από κάθε παιδί να τραβήξει μία εικόνα χωρίς να βλέπει. Με το παράγγελμά σας, τα παιδιά μιμούνται τη φωνή του ζώου που τους έτυχε και ψάχνουν να βρουν το ταίρι τους.

Για το βιβλίο Αλέξη, μη φοβάσαι!

Δραστηριότητα: Τολμήστε!

Βάλτε μέσα σε ένα κουτί ή μια χαρτοσακούλα διάφορα αντικείμενα με παράξενη υφή, όπως ένα κάστανο με το αγκαθωτό περίβλημά του, ένα κουκουνάρι, ένα φτερό, πλαστικά έντομα, ένα κομμάτι από φλοιό δέντρου κ.ά. Τα παιδιά, με δεμένα μάτια, πλησιάζουν με τη σειρά και πρέπει να τολμήσουν να βάλουν το χέρι τους μέσα στο κουτί ή τη χαρτοσακούλα και να τραβήξουν ένα αντικείμενο. Έπειτα προσπαθούν να μαντέψουν τι είναι. Μην τους πείτε όμως αν μάντεψαν σωστά, παρά μόνο στο τέλος, όταν όλα τα παιδιά έχουν συμμετάσχει.

Βρείτε στη σελίδα των Εκδόσεων Μεταίχμιο και άλλες δραστηριότητες και κατασκευές για παιδιά Νηπιαγωγείου και Δημοτικού.

Επίσης τα παιδιά μπορούν στην Παιδική Γωνιά των Εκδόσεων Μεταίχμιο να κατεβάσουν αφίσες από αγαπημένους τους ήρωες, να γίνουν μέλος της βιβλιοπαρέας, να διαβάσουν την εφημερίδα “Παιδιά Διάλειμμα” και πολλά ακόμα!

ΒΙΒΛΙΟ / Σειρά: Ιστορίες που ζεις δυνατά

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Ο πιο γλυκός χορός, Σύρμω Μιχαήλ

Ηλικία: Από 8 ετών

Μία μελισσούλα που τη λένε Μπη μόλις βγήκε από το αυγό της. Παρατηρεί τον κόσμο γύρω της και μαθαίνει ποιος είναι ο ρόλος της μέσα στην κοινότητα των μελισσών. Με οδηγό το ένστικτό της και τις μεγαλύτερες μέλισσες, και παρέα με τη φίλη της τη Χάνι, μαθαίνει όλα εκείνα τα θαυμάσια πράγματα από τον γλυκό κόσμο των μελισσών, αλλά και κάτι ακόμα: να χορεύει! Γιατί πώς θα ειδοποιήσει τις υπόλοιπες μέλισσες, όταν στις εξορμήσεις της δει ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια; Χορεύοντας. Ωραία, και πώς γίνεται αυτό; Τι είναι πάλι αυτή η νέα εμπειρία που κάνει το κορμάκι της να στροβιλίζεται και να πετάει; Και μήπως οι άλλες μέλισσες χορεύουν καλύτερα; Είναι μόνο καθήκον ο χορός για τα πειθαρχημένα μελισσάκια, ή μήπως ευχαρίστηση;

Μια σειρά που απευθύνεται σε όσους αποδέχονται τη δική τους διαφορετικότητα αλλά και των άλλων, σε όσους θέλουν να ανήκουν κάπου ή απλά να εκφραστούν, αλλά κυρίως σ’ εκείνους που θέλουν να ζουν δυνατά.

Μίνι Βιογραφικά

Η Σύρμω Μιχαήλ γεννήθηκε στους Γεωργανάδες Τρικάλων. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Βιολογία. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και ζει στη Θεσσαλονίκη. Άλλα της βιβλία είναι τα Ώστε εγώ είμαι παράξενος, ε!, Ξένοι στο Αιγαίο και Μα πού πήγαν οι νυχτερίδες;. Τα δύο τελευταία τιμήθηκαν με τον έπαινο και το βραβείο Φανής Αποστολίδου από τον κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου το 2011 και το 2013 αντίστοιχα.

Η Ναταλία Καπατσούλια γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκίτσο στο εργαστήρι του Σπύρου Ορνεράκη. Έχει συνεργαστεί με παιδικά περιοδικά ως μεταφράστρια και σκιτσογράφος και με πολλούς εκδοτικούς οίκους ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Έχει προταθεί δύο φορές για το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης και μία φορά για το Βραβείο του περιοδικού Διαβάζω.

Μαύρο πρόβατο στο Τέξας, Κώστας Χαραλάς

Ηλικία: Από 10 ετών

Δύο αγόρια 12 ετών. Δύο παράλληλες αφηγήσεις. Ο Φέντι, έτσι τον φωνάζουν στο σχολείο εξαιτίας της fender κιθάρας του, παίζει τένις. Πρέπει να προκριθεί στους παγκόσμιους αγώνες τένις εφήβων. Πρέπει γιατί έχει πολλά να αποδείξει τόσο στον απαιτητικό πατέρα του όσο και στο ιδιωτικό σχολείο που πηγαίνει. Ο Μπιπί, παρατσούκλι που του έμεινε από τότε που δούλευε σ’ ένα βενζινάδικο, μένει με τη μητέρα του και παίζει μπάσκετ. Ο «Αμερικάνος», ένας κυνηγός ταλέντων θα παρακολουθήσει τον αγώνα για τον οποίο προπονείται σκληρά. Ο Μπιπί θέλει να φύγει, να ξεφύγει, από το μίζερο και παραβατικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Και ποιος ξέρει, ίσως η δική του επιτυχία φέρει πίσω τον πατέρα του. Ο Φέντι, κυνικός και ανατρεπτικός, και ο Μπιπί, συναισθηματικός και οραματιστής, αναμετρώνται με τους φόβους και τις επιθυμίες τους, για να βγουν κερδισμένοι. Και ο μόνος τρόπος για να κερδίσουν είναι να μην προδώσουν τα όνειρά τους.

Μίνι Βιογραφικά

Ο Κώστας Χαραλάς γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη. Εφαρμόζοντας όσα ενεργητικά ρήματα έμαθε στα θρανία και στον περίβολο του σχολείου του, σπούδασε διαφήμιση και δρομολόγησε την απόδρασή του. Κατανοώντας πλήρως ότι το χρονομερίδιο της εργασίας κατέχει τη μερίδα του λέοντος στο μοναδικό γεύμα που ονομάζεται ζωή, αποφάσισε να μετοικήσει το 2001 σ’ ένα χωριό στη Βόρεια Εύβοια, απασχολούμενος με τη βιολογική μελισσοκομία και τη συγγραφή. Αυτό που κέρδισε με αυτή την κίνηση είναι η ολική απόρριψη του συνταξιοδοτικού ζητήματος, καθώς δε θέλει να συνταξιοδοτηθεί ποτέ!

Η διαδρομή του μέσα από τον κόσμο του παιδικού και εφηβικού βιβλίου που βάλθηκε ανεξήγητα να υπηρετήσει του έχει φέρει κάποιες διακρίσεις και 17 εκδόσεις. (Ένα Βραβείο IBBY και μία ακόμα υποψηφιότητα, τρεις υποψηφιότητες για τα βραβεία του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ, μία υποψηφιότητα για τα Κρατικά Βραβεία, δύο μεταφράσεις στα κορεάτικα). Επίσης έχει τσαλαβουτήσει και στα λασπόνερα της τηλεόρασης, καθώς ήταν ο σεναριογράφος στην εκπομπή φιλοσοφίας τσέπης «Τα πάντα ρει» της ΕΤ3. Η έτερη αγάπη του προς τη μέλισσα τον οδήγησε στη γλυκιά αγκαλιά της φύσης, στην προσπάθειά του να κατανοήσει τους μηχανισμούς πάνω στους οποίους γυρίζει ο κόσμος. Επειδή του λείπουν πολλές απαντήσεις από αυτή τη συλλογή, ανταλλάσσει τα διπλά του κομμάτια…

Ο Γιώργος Δημητρίου ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως επαγγελματίας εικονογράφος από το 2003. Έκτοτε έχει εικονογραφήσει πολυάριθμα βιβλία για διάφορους εκδοτικούς οίκους, ενώ παράλληλα έχει συνεργαστεί με εταιρείες παραγωγής παιχνιδιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Οι Πυγολαμπίδες στο κλουβί, κληρώνουν 2 αντίτυπα του βιβλίου «Ο πιο γλυκός χορός» της Σύρμως Μιχαήλ και 2 αντίτυπα του βιβλίου “Μαύρο πρόβατο στο Τέξας” του Κώστα Χαραλά. Για να το κερδίσετε μπείτε στη σελίδα μας στο Facebook μέχρι την Κυριακή 17 Απριλίου, και αφήστε μας ένα σχόλιο. Τι θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε; Κάντε tag και στους φίλους σας!

Οι νικητές, θα αναδειχθούν μέσω κλήρωσης και θα ανακοινωθούν τη Δευτέρα 18 Απριλίου μέσω της σελίδας μας στο Facebook.

ΠΟΙΗΣΗ: Τι είναι ποίημα μαμά;

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Στεφανία Βελδεμίρη

Δεν είναι και λίγα τα μικρά παιδιά που νιώθουν από απάθεια μέχρι και δυσφορία ακούγοντας τον όρο «ποίηση» ή τη λέξη “ποίημα”. Αντανακλαστικά μπορεί να θυμηθούν κάποια βαρετή σχολική γιορτή που δεν έλεγαν να τελειώσουν τα «ποιήματα» για να αρχίσει το παιχνίδι, ή κάποιο ποίημα που «έπρεπε» να μάθουν απ’ έξω, όταν ο δάσκαλος τους έδωσε σε φωτοτυπία για κάποια σχολική γιορτή και κανένας (δάσκαλος ή γονείς) δεν μπήκε στον κόπο να δουλέψει με το παιδί και αναζητήσουν παρέα τον ποιητή, την ζωή, το έργο του. Μπορεί να θυμάται συμβουλές όπως «πρέπει να το πεις δυνατά» και πιθανά ποτέ κανείς δεν κάθισε να κουβεντιάσει μαζί με το παιδί για το πώς νιώθει διαβάζοντας το ποίημα του.

Ακούγεται θλιβερό μα είναι η πραγματικότητα που βιώνω στις σχολικές γιορτές των παιδιών μου, μα και οι παιδικές αναμνήσεις από τις δικές μου σχολικές γιορτές. Φωτεινή εξαίρεση αποτέλεσε ο δάσκαλος που και τα δύο παιδιά μου είχαν την τεράστια τύχη να τους διδάξει 2 χρόνια τον κάθε έναν, τον Φώτη Σαφούρη. Στο χρονικό διάστημα που είχε στην τάξη του τα παιδιά, ο άνθρωπος αυτός, ήταν μεταμορφωμένα και είχαν πλήρη αντίληψη της έννοιας και του νοήματος της δράσης τους, στην εκάστοτε σχολική γιορτή. Αναφέρω το ονοματεπώνυμο του, γιατί θεωρώ πως ο άνθρωπος αυτός θα έπρεπε να είχε βραβευτεί για την προσφορά του στα δημόσια σχολεία.

Αλλά ας έρθουμε στο ρόλο μας σαν γονείς, στο οικογενειακό περιβάλλον και στο πως μπορούμε να βάλουμε την ποίηση στην ζωή των παιδιών μας. Ας ξαναπώ, πως τίποτα δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα και επιρροή στα παιδιά μας (συμβουλές, αγορά βιβλίων με ποιήματα κλπ) αν η ποίηση δεν είναι κομμάτι της δικής μας ζωής. Αν δηλαδή δεν αγαπούμε εμείς την ποίηση, δεν μπορούμε εύκολα να γίνουμε το παράδειγμα για να την αγαπήσει το παιδί μας. Πώς να γνωρίσει και να μαγευτεί από την ποίηση ένα παιδί που η εικόνα στην οποία έχει συνηθίσει να βλέπει τους γονείς τους είναι να τους κοιτάζει καθισμένους μπροστά σε κάθε είδους οθόνες; Είναι σαν να τρώμε κάθε μέρα πίτα γύρο με πατάτες τηγανιτές και να προσπαθούμε να πείσουμε τα παιδιά μας να φάνε σαλάτα και φρούτα. Κάποια στιγμή βέβαια μεγαλώνοντας, κάποια παιδιά θα βρουν μόνα τους τον δρόμο τους, προς τον μαγικό κόσμο της ποίησης όπως με όλα τα άλλα λογοτεχνικά είδη, κάποια όμως ίσως και όχι…

Σίγουρα στα πολύ μικρά παιδιά μπορούμε να διαβάσουμε ποιήματα που γράφτηκαν για παιδιά ή ακόμη να τα ακούμε, όπως το ανεξάντλητο σε τρυφεράδα και αγάπη «Άστρο του πρωινού» που ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε για την κόρη του. Τι πιο όμορφο για νανούρισμα; Τι πιο γλυκό για χαλάρωση πριν τον ύπνο;

Ας μην διστάσουμε όμως στα μεγαλύτερα παιδιά να προτείνουμε τα δικά μας αγαπημένα ποιήματα «για ενήλικες». Ειδικά οι έφηβοι, αποζητούν αναγνώσματα γραμμένα για «μεγάλους». Τα πιο όμορφα ποιήματά μου, τα πρώτα που μου τα διάβασα σε βιβλία του πατέρα μου και του παππού μου, που τα είχαν αφημένα στα κομοδίνα τους, στο τραπέζι της κουζίνας, στον καναπέ που ξαπόσταιναν μετά την δουλειά διαβάζοντάς τα.

Ας μην ανησυχούμε αν τα ποιήματα «στεναχωρήσουν» τα παιδιά μας ή μήπως είναι «ακατάλληλα». Η ποίηση είναι ένα σχολείο για τη ζωή. Ίσως το καλύτερο.

Ορισμός για την ποίηση δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο αυτή η μαγική επίδραση, στους μυημένους και στους αμύητους, όλων των ηλικιών, που καταφέρνουν να αφήσουν ένα κομμάτι τους, ανοιχτό στο άπειρο. Όλα τα παιδιά έχουν άπλετο τέτοιο χώρο μέσα τους. Ας ψάξουμε τη δική μας γωνιά.

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι… Μας μιλάει για τέχνες.

ΒΙΒΛΙΟ: Κάνε γρήγορα, Άλφονς!

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Ήθελα εδώ και καιρό να σας συστήσω τον φίλο μου τον Άλφονς και ο Μάρτης είναι ο ιδανικός μήνας καθώς το βιβλίο εκδίδεται από τις Εκδόσεις Μάρτης, που έχουν για σύμβολο, τι άλλο; Έναν Μάρτη! Για να εμπιστευτείς ένα βιβλίο πρέπει να τα υπολογίσεις όλα: τα χρώματα στο εξώφυλλο, τη ματιά του εκδοτικού, τον συγγραφέα, τα σκίτσα, τις λέξεις και τα γράμματα. Αυτό που μου άρεσε στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι πως παρόλο που γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια παραμένει επίκαιρο και ζωηρό! Και επίσης λάτρεψα την εικονογράφηση, λιτή και ιδιαίτερη, από τα χέρια της ίδιας της συγγραφέως, της Gunilla Bergström.

Ο Άλφονς είναι ένα παιδί όπως όλα: γεμάτο περιέργεια, χαρά και ανυπομονησία. Ένα παιδί που θέλει να παίζει και να εξερευνά, που θέλει να δοκιμάζει, να ονειρεύεται (πως μια μέρα θα γίνει πυροσβέστης) και να ζει αληθινά. Διαθέτει και αρκετή σοφία, όπως όλα τα παιδιά, από εκείνη που βάζει τα γυαλιά σε εμάς τους μεγάλους! Διαβάζουμε τις εφημερίδες μας και πίνουμε τον καφέ μας νομίζοντας πως είμαστε εμείς οι μεγάλοι και οι σοφοί_ όμως είναι στ΄αλήθεια έτσι; Εγώ προσωπικά, έχω αντλήσει απίστευτα βαθυστόχαστες σκέψεις από “απλούς” συλλογισμούς της Ολυμπίας.

Αυτό που μου άρεσε πολύ (μα πάρα πολύ!) είναι πως παρόλο που η ιστορία του Άλφονς γράφτηκε το 1975, η συγγραφέας περιγράφει μια σκηνή (κάπου στις έξι και τρία λεπτα_ το πρωί!) όπου ο Άλφονς ντύνει την κούκλα, τη Λίζα. Μετά παρκάρει μια Μερσεντές, στη συνέχεια ξεφυλλίζει ένα βιβλίο. Και από αυτό πρέπει να διδαχθούμε όλοι οι γονείς, να μάθουμε να αφουγκραζόμαστε τα παιδιά, να τα αφήνουμε ελεύθερα να παίξουν με τα παιχνίδια τους, να μη βάζουμε ταμπέλες “αγορίστικα” ή “κοριτσίστικα” και να τα αφήνουμε να εξερευνούν τα ενδιαφέροντά τους και να εκφράζονται μέσα από αυτά. Μόνο έτσι (και με πολλή αγάπη) θα καταφέρουν να γίνουν ολοκληρωμένοι και υγιείς άνθρωποι.

Επίσης, μέσα από το βιβλίο συνειδητοποιείς πόσο σημαντικό είναι να είσαι στη στιγμή και να αφιερώνεις χρόνο στο παιχνίδι, στο κέφι, στην επικοινωνία και στη φαντασία!

Λίγα λόγια για την Gunilla Bergström και τον Άλφονς

Η Gunilla Bergstrom γεννήθηκε στο Γκέτεμποργκ το 1942. Γράφει και εικονογραφεί η ίδια τις ιστορίες της. Γράφει επίσης ποιήματα με ομοιοκαταληξία, παιδικά τραγούδια και ασχολείται με το παιδικό θέατρο. Από την πρώτη έκδοση, το φθινόπωρο του 1972, έχουν εκδοθεί περίπου τριάντα ιστορίες του Άλφονς οι οποίες έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 32 γλώσσες. Μόνο στη Σουηδία έχουν τυπωθεί πέντε εκατομμύρια αντίτυπα.Πρόκειται για μικρά καθημερινά επεισόδια, όπου το παιδί αντιμετωπίζεται πάντα με σοβαρότητα. Το χιούμορ και η φαντασία μέσα στην πραγματικότητα είναι βασικά στοιχεία των ιστοριών της Bergstrom.

Από τις Εκδόσεις Μάρτης έχω και το βιβλίο “Ποτέ Βία!” της Άστριντ Λίντγκρεν, με καταγωγή επίσης από τη Σουηδία, η οποία έχει γράψει, ανάμεσα σε άλλα, και την Πίπη Φακιδομύτη.

Στο «Ποτέ βία» η βραβευμένη με πολλά σουηδικά και διεθνή βραβεία Άστριντ Λίντγκρεν πραγματεύεται το θέμα της βίας στην οικογένεια, και θέτει το ερώτημα αν μεγαλώνοντας χαρούμενα παιδιά σε μία ειρηνική κοινωνία, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο όπου οι άνθρωποι θα ζουν αρμονικά. Είναι τελικά εφικτό; Μπορούμε να αλλάξουμε και να προσπαθήσουμε να γίνουμε ένα νέο είδος ανθρώπου; Πώς θα γίνει αυτό; Ξεκινώντας από τη βάση, θα καταλήξει η ίδια η συγγραφέας, από τα παιδιά: «Ένα παιδί που εισπράττει αγάπη από τους γονείς του και τους αγαπάει κι εκείνο, αντιμετωπίζει με αγάπη το περιβάλλον του και διατηρεί αυτή τη στάση σε όλη του τη ζωή».

Τιμήθηκε με πολλά σουηδικά και διεθνή βραβεία. Μετά τον θάνατό της το 2002, το σουηδικό κράτος θέσπισε στη μνήμη της το Βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν, αντίστοιχο του Βραβείου Νόμπελ για συγγραφείς παιδικών βιβλίων.

Μπορείς να ρίξεις μια ματιά σε όλα τα βιβλία των Εκδόσεων Μάρτης και να μου πεις αν έχεις διαβάσει και εσύ κάποιο από αυτά!

ΒΙΒΛΙΟ: “Μαγειρεύοντας ιστορίες” από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Ιωάννα Σεραφειμίδου

photo via

Εσύ έγραφες ημερολόγιο όταν ήσουν μικρός – ή; Δημιουργούσες νέους διαλόγους για τους ήρωες των αγαπημένων σου κόμικ; Αλληλογραφούσες με τη βοήθεια της υπηρεσίας paypal? Τι βαθμό είχες στην έκθεση; Γράφεις ποιήματα ή ραβασάκια; Στέλνεις κάρτ ποστάλ από τα ταξίδια σου; Μήπως έχεις ήδη ξεκινήσει το δικό σου blog;

Θα ήθελες να τα κάνεις όλα ή κάποιο από τα παραπάνω αλλά κάτι σε σταματάει;

Είναι γιατί έχεις ξεχάσει να αφήνεις τη φαντασία σου ελεύθερη, γιατί δε βρίσκεις το χρόνο ή ίσως γιατί πιστεύεις ότι δε διαθέτεις το ταλέντο. Η Ελένη Σβορώνου όμως θα σου δώσει δεκάδες ιδέες για να γράψεις τα δικά σου κείμενα. Αν ακολουθήσεις τις οδηγίες της, στο βιβλίο της “Μαγειρεύοντας ιστορίες” που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, και αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη τότε ίσως αντικρίσεις το ταλέντο σου για πρώτη φορά και αρχίσεις να γράφεις. Και αφού εξασκηθείς καλά, ίσως αρχίσεις να γράφεις χωρίς κόπο και με μεγάλη επιτυχία!

Α! ξέχασα να αναφέρω πως το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά Δημοτικού. Όμως δεν έχει σημασία, γιατί σήμερα θα νιώσουμε όλοι για λίγο παιδιά και συγγραφείς! Σου υπόσχομαι πως το ταξίδι θα είναι μαγικό! Κάνε κλικ εδώ και βοήθησε τον Λάμπη την πυγολαμπίδα σε ένα μαγικό ταξίδι.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Το βιβλίο χωρίζεται σε ενότητες ανάλογα με το θέμα του κειμένου στο οποίο ασκείται το παιδί (μυθολογία, ημερολόγιο, κόμικ, αστυνομική ιστορία, περιγραφή αθλητικού γεγονότος, ιστορία με ήρωες από τον φυσικό κόσμο κ.ά.). Σε κάθε ενότητα δίνεται αρχικά ένα κείμενο-παράδειγμα που λειτουργεί ως αφορμή για συζήτηση αλλά και ως έμπνευση για τα κείμενα του παιδιού. Στη συνέχεια με στοχευμένες ερωτήσεις και απαραίτητες συμβουλές το παιδί καθοδηγείται ώστε να γράψει τα δικά του κείμενα: ξεκινάει με πιο σύντομα κείμενα και προχωράει στη συγγραφή ιστορίας. Έτσι, αβίαστα, χωρίς κόπο, το παιδί γίνεται ένας μικρός συγγραφέας.
Η εικονογράφηση και το ευχάριστο στήσιμο-παρουσίαση δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για να βγουν στο χαρτί σκέψεις και συναισθήματα.

Παίξε μαζί μας!

Έλα τώρα, άφησε τη φαντασία σου ελεύθερη και παίξε μαζί μου και με τις λέξεις! Πάτησε εδώ για να δεις περισσότερες πληροφορίες.

Σημείωση: Αν λοιπόν, θέλετε να δώσετε στο παιδί σας την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τον κόσμο του βιβλίου, μπορείτε επίσης να ακολουθήσετε τις “οδηγίες” της Καλλιόπης Εμμανουηλίδου, ψυχολόγου και συγγραφέα.

ΒΙΒΛΙΟ: Ο Πιλότος και ο Μικρός Πρίγκηπας, Πίτερ Σις

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Ποιος από εμάς δεν έχει διαβάσει τον Μικρό Πρίγκηπα; Το παραμύθι για το μικρό αυτό αγόρι που εμφανίστηκε ξαφνικά, στην έρημο, στη ζωή ενός πιλότου και τον έκανε να δει τη ζωή με άλλα μάτια. Την ιστορία ενός ξανθού πρίγκηπα, που ταξίδεψε σε άλλους πλανήτες για να ανακαλύψει τη ζωή και να συνειδητοποιήσει πως “η ουσία είναι αόρατη στα μάτια και πως δε βλέπεις καθαρά πάρα μόνο με την καρδιά”.

Πίσω από τον Μικρό Πρίγκηπα, κρύβεται ένας άλλος ήρωας, ο συγγραφέας Αντουάν ντε Σεντ – Εξιπερί, η ζωή του οποίου ήταν το ίδιο περιπετειώδης: έχασε σε πολύ μικρή ηλικία τον πατέρα του, έγινε από μικρός αεροπόρος, πάλεψε με ανέμους και καταιγίδες για να καταρρίψει διάφορα ρεκόρ της αεροπλοΐας, ενώ ποτέ δε σταμάτησε να αφουγκράζεται τη ζωή και να προσπαθεί να ανακαλύψει την ουσία της.

Για τον Αντουάν ντε Σεντ – Εξιπερί κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες το βιβλίο “Ο Πιλότος και ο Μικρός Πρίγκηπας” από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά τη βιογραφία του δημιουργού του Μικρού Πρίγκηπα. Συγγραφέας και εικονογράφος είναι ο Πίτερ Σις.

Ταξιδεύω κάθε βράδυ, παρά την κούρασή μου, στις σελίδες του, παρατηρώ την εικονογράφηση, χάνομαι στο παραμύθι του. Το ανοίγω και διαβάζω μέσα για την αεροπλοΐα, για τα άστρα, για τον πόλεμο, για τη ζωή ενός περιπετειώδους ανθρώπου και την ανάγκη του να ονειρεύεται και να μην το βάζει κάτω. Το κλείνω και αφουγκράζομαι τη δική μου ζωή, ονειροβατώ και συγκινούμαι από την ευαισθησία κάποιων ανθρώπων απέναντι στη ζωή.

Χρόνια δύσκολα πέρασε ο Αντουάν ντε Σεντ – Εξιπερί, μα μέσα σε όλα αυτά είχε την αισιοδοξία να πετάξει, να μάθει καινούρια πράγματα, να ονειρευτεί έναν καλύτερο κόσμο και, παρά τις αντιξοότητες, να μην το βάλει κάτω. Γράφει μέσα στο βιβλίο: Ο Αντουάν ονειρευόταν ασταμάτητα καινούριες περιπέτειες _ τα μόνα υπάρχοντά του στο Καπ Ζουμπί ήταν μια κούπα, μια λεκάνη, ένα γραμμόφωνο και πολλά βιβλία _ ο Αντουάν εξημέρωσε πολλά ζώα για παρέα_ ήταν η πρώτη φορά που γράμματα ταξίδευαν με αεροπλάνο, και ο Αντουάν ήθελε να πάρει μέρος στην καταπληκτική εξέλιξη _ αγόρασε ένα μικρό κουτί με νερομπογιές και ξεκίνησε να δουλεύει ένα εικονογραφημένο βιβλίο για ένα μικρό αγόρι με χρυσαφένια μαλλιά.

Το βιβλίο “Ο Πιλότος και ο Μικρός Πρίγκηπας” από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, έχει υπέροχη εικονογράφηση, μικρές αράδες που συνδυάζονται τόσο μοναδικά με τις εικόνες, και αν και απευθύνεται σε παιδιά (από 8 ετών) είναι ένα υπέροχο ανάγνωσμα για κάθε ευαίσθητο ενήλικα. Μέσα από τις σελίδες του μαθαίνεις χρήσιμες πληροφορίες τόσο για την ιστορία, την αεροπλοΐα και τις επιστήμες όσο και για την ίδια τη ζωή!

Την ίδια στιγμή που εκδόθηκε το βιβλίο του Πίτερ Σις “Ο Πιλότος και ο Μικρός Πρίγκηπας” βρέθηκε στα ράφια και μια νέα έκδοση του Μικρού Πρίγκηπα σε μετάφραση Άλκης Ζέη και σε εικονογράφηση Αλέξη Κυριτσόπουλου. Είχα την χαρά να το ξεφυλλίσω στο βιβλιοπωλείο και μου φάνηκε εξαιρετικό!

Αυτό όμως που μου άρεσε πιο πολύ είναι τα λόγια της Άλκης Ζέη:

«Ήταν απίστευτο αυτό που έκανε ο Σεντ-Εξιπερί! Μέσα στον πόλεμο και τη μαύρη κατοχή, τον θάνατο και την πείνα, εκείνος μίλησε για τ’ άστρα και την ελπίδα, την αγάπη. “Μην είσαι κρεμασμένος από τα χρήματα” είπε “βάζε στόχους, δείξε έγνοια στον διπλανό σου και, κυρίως, αφοσιώσου σ’ αυτό που αγαπάς!”».

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Μπορείτε να κερδίσετε και εσείς από ένα αντίτυπο. Πατήστε εδώ

Τον Μικρό Πρίγκηπα μπορείτε να δείτε φέτος σε θεατρική παράσταση στο Θέατρο Αριστοτέλειο, στη Θεσσαλονίκη

Τον Μικρό Πρίγκηπα μπορείτε να δείτε φέτος σε ταινία από την Animation Studios

Διαβάστε εδώ και την πολύ ωραία κριτική της Ελένης Γεωργοστάθη για το βιβλίο.

Σκέψεις για το βιβλίο και άλλα στιγμιότυπα από τη ΔΕΒΘ

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Το βιβλίο! αυτό το μαγικό μέσο. Πτήση με αερόστατο, εκτόξευση με διαστημόπλοιο, βαρκάδα στο φεγγαρόφωτο.

Αν κάτι θυμάμαι έντονα από την παιδική μου ηλικία, αυτό είναι οι βόλτες μου στην παραλία, στην ‘Εκθεση Βιβλίου θεσσαλονίκης. Με μπουρίνια ή με λιακάδα, δεν είχε σημασία. Σημασία είχαν οι ασπρόμαυρες σελίδες, οι γεμάτες ανυπομονησία και ένταση στιγμές, τα δώρα στις σακούλες και οι μοναχικές στιγμές στο σπίτι, παρέα με τους κρυφούς νέους φίλους.

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι να σημαίνει άραγε ένα βιβλίο. Γιατί όλοι οι δάσκαλοι να μιλούν για αυτό, γιατί να γίνονται ημερίδες για τη φιλαναγνωσία, εκπομπές για το βιβλίο. Γιατί οι λόγιοι μιλούν καμιά φορά ακαταλαβίστικα, οι γονείς και οι δάσκαλοι διδακτικά.

Αυτό το τετραήμερο λοιπόν, στην έκθεση βιβλίου, συνειδητοποίησα πολλά.

Βιβλίο για μένα τελικά, είναι ο συγγραφέας και η ζωή του πίσω από το χαρτί, η αγαπημένη του μαρμελάδα φράουλα, ο καφές που ψήνει το πρωί, οι μέρες που περνά χωρίς έμπνευση, οι φίλοι που παραμέλησε, οι εμπειρίες που έζησε.

Βιβλίο για μένα είναι η περιπέτεια του εικονογράφου, να ντύσει με χρώματα και καμπύλες τα λόγια του συγγραφέα, να τα ανεβάσει σε βάθρο και να καλλιεργήσει τη φαντασία του μικρού αναγνώστη, να τον ταξιδέψει εκεί που δεν τον έχει πάει ούτε η μουσική.

Βιβλίο για μένα είναι η αγωνία του εκδότη, να επιλέξει το εξώφυλλο, να μεταφράσει σωστά το βιβλίο, να κλείσει τη συμφωνία με το βιβλιοπωλείο, να αποδεχτεί το γεγονός πως ίσως ποτέ πια δε θα μπορέσει να απολαύσει το ίδιο ένα αγαπημένο βιβλίο.

Βιβλίο για μένα είναι η δική μας στιγμή, αυτή που καταφέραμε να ανταλλάξουμε με μια ώρα chating στο facebook, αυτή που στερήσαμε από τον σύντροφό μας, αυτή που αφιερώσαμε όχι στον εαυτό μας αλλά σε κάποιον άλλο άνθρωπο που θέλησε να μας πει κάτι. Βιβλίο είναι η κατανόηση, η αγάπη για τον άνθρωπο, η κοινωνία με τη ζωή, οι σκέψεις σου για τα σημαντικά. Ανοίγει το πνεύμα, καλλιεργεί, αλλά δε διδάσκεται. Βιώνεται.

Ζωγράφισε τα βιβλία, μάθε για τον συγγραφέα, ψάξε στο διαδίκτυο και άλλες ζωγραφιές του σκιτσογράφου, περίμενε στην ουρά για ένα υπογεγραμμένο αντίτυπο, πήγαινε σε μια λέσχη ανάγνωσης έστω και για μια βαρετή φορά, αγόρασε και «κακά» βιβλία, γράψε πάνω τις δικές σου λέξεις. Δανείσου, δάνεισε, σκίσε, ζωγράφισε, παίξε, χάρισε, ζήσε.

Άσε τα παιδιά ελεύθερα να το ανακαλύψουν.

Βιβλίο είναι οι σκέψεις που κάνει ο καθένας μονάχος του και εγώ δε θα σου πω τελικά τι είναι αυτό. Μα και κανένας άλλος.

Τι είναι τελικά για εσένα το βιβλίο;

Στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (7-10/05/2015)

Γνωρίσαμε συγγραφείς αλλά και εκδότες. Σκιτσογράφους και εκπαιδευτικούς.

Ο Δημήτρης Μπασλάμ

Ο Γιώργος και η Noemi, Εκδόσεις Κόκκινο

Ο Βασίλης και ο Βλάσης, Εκδόσεις Key Books

Η εικονογράφος Cléa Dieudonné

Ο Άγγελος Αγγέλου, συγγραφές και μέλος της ομάδας Κοπέρνικος

Η Μαρία Βλαχάκη, από το «Σπίτι των Παραμυθιών»

Είδαμε παραστάσεις και συμμετείχαμε σε δράσεις

Η Στέλλα Μιχαηλίδου

Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου

Η θυμωμένη Μπετονιέρα

Τα παιδιά συμμετείχαν σε εργαστήρια

αλλά και οι μεγάλοι επίσης!

και άλλα στιγμιότυπα

Οι Πυγολαμπίδες στο Κλουβί είχαν το δικό τους περίπτερο και ευχαριστούν τόσο τους διοργανωτές που τις εμπιστεύτηκαν για χορηγούς επικοινωνίας της Παιδικής Γωνιάς όσο και τον κόσμο που πέρασε από τη μικρή φωλιά τους για να τις αγκαλιάσουν!

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ –ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ της 12ης ΔΕΒΘ

ΒΙΒΛΙΟ: Οι Πράκτορες του Πλανήτη

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Αγαπώ τα βιβλία.

Εξαιτίας της ενασχόλησής μου με τις Πυγολαμπίδες στο Κλουβί και την ανάγκη μου να ενημερώνω τους γονείς τόσο για τις εκδηλώσεις της πόλης όσο και για ιδέες για δημιουργικό χρόνο μαζί με τα παιδιά τους, επιλέγω συχνά βιβλία που απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς ή παιδιά.

Κάπως έτσι έφτασε στα χέρια μου και το βιβλίο της Ελένης Ανδρεάδη Οι Πράκτορες του Πλανήτη.

Άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο στο δρόμο από την αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά μέχρι την Αριστοτέλους, αδυνατώντας να κρατήσω τα γέλια μου. Έκανα μια στάση στο άγαλμα του Βενιζέλου, αψηφώντας τις επιθετικές πτήσεις των περιστεριών αλλά και αγνοώντας τα περίεργα βλέμματα των περαστικών (μια ενήλικας χαζογελάει διαβάζοντας ένα βιβλίο για παιδιά · κάτι πολύ περίεργο και σοβαρό συμβαίνει εδώ).

Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά μα είναι ίσως η πρώτη φορά που μου έχει αρέσει τόσο πολύ ένα βιβλίο για την οικολογία και το περιβάλλον. Ακριβώς επειδή το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή και μέσα από έναν αστείο και διαδραστικό τρόπο τα καλεί να σώσουν τον πλανήτη υιοθετώντας μικρές συνήθειες.

{μη χάσετε τη δράση που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21/03 στο Οξυγόνο με αφορμή το βιβλίο. Για παιδιά και γονείς. Κλείστε τη θέση σας έγκαιρα}

Αν ήμουν παιδί και διάβαζα το βιβλίο:

θα μου άρεσε πολύ το ότι δεν πρόκειται για άλλο ένα διδακτικό και βαρετό βιβλίο (σημείωση: όπως δυστυχώς τους έχει συνηθίσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα) αλλά αστείο και ενδιαφέρον. Θα μου άρεσε το γεγονός ότι επιτέλους με αντιμετωπίζουν σοβαρά, πιστεύουν στις ιδέες μου και ακούνε τη φωνή μου. Θα με έκανε να γεμίσω αυτοπεποίθηση και ναι! θα άλλαζα επιτέλους τον κόσμο!

Αν ήμουν μεγάλος και διάβαζα το βιβλίο:

θα μου άρεσε το ότι κατανοώ μέσα από απλά παραδείγματα φαινόμενα όπως αυτό του θερμοκηπίου, το ότι μπορώ να γελάω με σοβαρά θέματα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα παίρνω στα σοβαρά, αλλά και το ότι μου επιτρέπεται να γίνω και πάλι παιδί. Να μάθω, να βάλω σε εφαρμογή τις ιδέες που προτείνονται και να ονειρευτώ μαζί με τα παιδιά μου ότι μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Είναι ένα βιβλίο που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε σπίτι, σε κάθε δημόσια βιβλιοθήκη, σε κάθε σχολείο. Είναι ένα βιβλίο που θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο.

Τα παιδιά σας θα το απολαύσουν!

Επσικεφτείτε την ιστοσελίδα των Πρακτόρων του Πλανήτη για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα και τις δράσεις τους.

Οι Πράκτορες του Πλανήτη στο facebook

Παιδική Λέσχη Ανάγνωσης | μέρος β

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Στεφανία Βελδεμίρη | stheta.com

Διάβασε εδώ το μέρος α

Αφού λοιπόν η μικρή μας λέσχη έχει συγκροτηθεί, δεν μένει παρά να μετατρέψουμε τις συναντήσεις της, μια σταθερή και μακροχρόνια συνήθεια. Θα ήταν πολύ λυπητερό, με το πέρασμα του χρόνου, η λέσχη ανάγνωσης, να γίνει μια σύντομη παροδική “τρέλα” της μαμάς μου ή του μπαμπά μου. Για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι στα βασικά στοιχεία που κάνουν ένα παιδί χαρούμενο. Το παιχνίδι και το γέλιο.

Ξεκινάμε κανονίζοντας τον ρυθμό των συναντήσεων. Καλό είναι να συναντιόμαστε 2 φορές τον μήνα και να υπάρχει συνέπεια (αυτό εξαρτάται άμεσα από τους γονείς). Η συνάντηση δεν θα πρέπει να έχει μικρότερη βαρύτητα από “το μάθημα μπαλέτου” ή “την ξένη γλώσσα”, κυρίως στο μυαλό του κηδεμόνα. Η συνέπεια του γονιού θα μεταδώσει στο παιδί, την αίσθηση “του σημαντικού” της υπόθεσης. Τα σημαντικά πράγματα, δεν είναι ανάγκη να είναι βαρετά, μπορούν να είναι χαρούμενα και έτσι πρέπει άλλωστε!

Αφού έχουμε γνωριστεί μεταξύ μας και έχουμε βρει το όνομα της λέσχης μας το κάθε παιδί μιλάει για τα αγαπημένα τους βιβλία, ή παραμύθια στην ομάδα.

Μετά κάνουμε συγκεκριμένη τη διαδικασία. Εδώ στο οργανωτικό, βοηθάμε λίγο εμείς οι “μεγάλοι”. Δηλαδή: σε κάθε συνάντηση, προτείνουμε ένα παιδί, να .. προτείνει ένα βιβλίο που θα διαβάσουν όλοι, μέχρι την επόμενη συνάντηση. Έτσι γνωριζόμαστε μέσα από τα βιβλία!
Βασικός κανόνας: Τα παιδιά και μόνο τα παιδιά επιλέγουν τα βιβλία που θα διαβάσουν τα μέλη της λέσχης. Κάθε ηλικία, έχει το δικό της αναγνωστικό ενδιαφέρον. Είναι κλασικό λάθος, οι γονείς, από αγάπη, να “φορτώνουν” τα παιδιά με δικά τους λατρεμένα αναγνώσματα. Ή ακόμη να “σπρώχνουν” τα παιδιά σε κλασικά αριστουργήματα πριν της ώρας τους. Δυστυχώς τότε, απομακρύνουμε τα παιδιά από την αγάπη για το διάβασμα, που είναι μια περιπέτεια της ζωής και τα ωθούμε στην ιδέα του “καθήκοντος”. Δεν είναι κακό να διαβάζουν τα παιδιά, “ελαφρά” αναγνώσματα “της μόδας”, ακόμη και κόμικς πρέπει να είναι ελεύθερα να προτείνουν. Από μόνα τους, στην αναγνωστική τους διαδρομή, θα τα απορρίψουν πολύ συντομότερα απ’ ότι αν τους τα απαγορεύαμε!

Έτσι, μετά την πρόταση του κάθε παιδιού, στην επόμενη συνάντηση, όλα τα παιδιά, θα έχουν διαβάσει το ίδιο βιβλίο και θα κουβεντιάσουν γι’ αυτό. Θα πούνε γιατί τους άρεσε ή γιατί δεν τους άρεσε, θα μιλήσουν για τους ήρωες του βιβλίου, για το αν είχε ωραίες εικόνες, για πράγματα που τους θύμισε και για το πως ένιωσαν γι’ αυτό. Θα πούνε ότι θέλουν! Οι μεγάλοι, καλό θα είναι να ακούν, αλλά να μην καθοδηγούν την κουβέντα. Ο ρόλος τους θα είναι σημαντικότερος πριν την συνάντηση της λέσχης, όταν θα θυμίζουν στο παιδί να διαβάσει το βιβλίο για να μπορεί να έχει ενεργό ρόλο στην συνάντηση με τους φίλους του. Καμιά φορά τα παιδιά δυσκολεύονται ή ντρέπονται να μιλήσουν και γι΄αυτό οι γονείς θα μπορούσαν να βοηθήσουν με ερωτήσεις τις πρώτες φορές, για να κυλάει η κουβέντα. Μην έχετε υπερβολικές απαιτήσεις σε σχέση με τα συμπεράσματα και το “νόημα” του βιβλίου. Αυτά γίνονται με τον καιρό μόνα τους! Όσο πιο πολύ διαβάζεις και μπαίνεις στον μαγικό κόσμο των βιβλίων, τόσο πιο πολύ όλα τα νοήματα είναι μέσα σου. Κάποια στιγμή μπορείς να τα εκφράσεις και λεκτικά! Βάση δίνουμε στην επικοινωνία της ομάδας, την έκφραση, την ελευθερία και το γέλιο.

Καμιά φορά, τα παιδιά αγαπάνε κάτι απίθανα βιβλία. Ας πούμε ο γιος μου, είχε λατρεία με ένα λεξικό όταν ακόμη δεν ήξερε να διαβάζει (λόγω του βολικού μικρού μεγέθους του και του χρώματος). Με έβαζε να του διαβάζω από εκεί και είχαμε μάθει μαζί ένα σωρό λέξεις! Μόνος του το διάβαζε και… ανάποδα. Πάντως γελούσαμε πολύ και από τότε αγάπησε τα λεξικά.

Για να βοηθήσετε τα παιδιά να επιλέγουν σωστά βιβλία, είναι ωραίο να καθιερώσετε βόλτες σε βιβλιοπωλεία, όχι απαραίτητα για να αγοράζετε βιβλία, αλλά για να ενημερώνετε για το τι νέο κυκλοφορεί ή τι παλιό σας έχει ξεφύγει. Για να κουβεντιάσετε για όμορφα και άσχημα εξώφυλλα ακόμη ή να μυρίσετε τα βιβλία. Γραφτείτε οπωσδήποτε στην βιβλιοθήκη της γειτονιάς σας και μάθετε στο παιδί την έννοια του δανεισμού. Τα βιβλία είναι δικά μας όταν τα διαβάσουμε και μπουν στο μυαλό και την καρδιά μας. Δεν είναι πάντα απαραίτητα να μας ανήκουν.

Πολλές ακόμα ιδέες για αναγνωστικές περιπέτειες, σύντομα κοντά σας.

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Φτιάχνουμε μια παιδική λέσχη ανάγνωσης;

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Ζωγραφιά: Στεφανία Βελδεμίρη

Αν είστε βιβλιοφάγος και έχετε την τύχη να έχετε φίλους βιβλιοφάγους, και στην υπέροχη αυτή συγκυρία προστεθεί πως έχετε συνομήλικα ή σχεδόν συνομήλικα παιδιά, μια σούπερ ιδέα είναι να δημιουργήσετε μια παιδική λέσχη ανάγνωσης.

Πριν τις πρώτες οδηγίες για το «στήσιμο» της λέσχης ανάγνωσης, θεωρώ απαραίτητο να μιλήσουμε λίγο (τόσο δα) για την αγάπη του παιδιού και του… βιβλίου. Όπως και με όλα τα ζητήματα, κανέναν απολύτως ρόλο δεν παίζουν τα λόγια, μα οι πράξεις είναι που βαραίνουν. Τα βιβλία λοιπόν ας είναι παντού μέσα στο σπίτι. Σε όλα τα δωμάτια και σε όλα τα επίπεδα όπου κινούνται τα μικρά μας, όχι συγκεντρωμένα σε μια βιβλιοθήκη. Βιβλία στην κουζίνα, στο μπάνιο, στα υπνοδωμάτια, βιβλία στο πάτωμα ακόμη. Τα βιβλία δεν είναι αντικείμενα που πρέπει απαραίτητα να συνδέονται με την ανάγνωση, ειδικά στα μικρά παιδιά! Τα παιδιά θα τα αγαπήσουν αν είναι κατάδικά τους να τα χρησιμοποιήσουν και σαν απλά… παιχνίδια. Καμιά φορά έχει πλάκα να κάνεις τα βιβλία σκαλοπάτια, ή να πηδάς από βιβλίο σε βιβλίο, σαν το πάτωμα 1 πόντο πιο κάτω να είναι τάχα λάβα, η πάγος ή γκρεμός!

Επίσης δημιουργήστε στα παιδιά σας την ανάμνηση της εικόνας: «γονείς που διαβάζουν» σε καθημερινή βάση σαν κάτι απλό, φυσιολογικό και ευχάριστο. Όταν τα παιδιά βιώνουν την αναγνωστική απόλαυση στο πρόσωπο των γονιών τους, αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα για την αγάπη του παιδιού και του βιβλίου. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα παιδί που έχει συνηθίσει να βλέπει το ελαφρώς αποβλακωμένο πρόσωπο των γονιών του, να κοιτάζει τηλεόραση σε καθημερινή βάση, να γραφτεί με χαρά και να συμβάλει στην δημιουργία μιας λέσχης ανάγνωσης.

Θυμάμαι πως κάπου είχα διαβάσει (δυστυχώς δεν θυμάμαι που) πως ακόμη και όταν έχουμε βρέφος ή νήπιο, είναι καλό να συνηθίσει όχι μόνο στην εικόνα μας να διαβάζουμε, αλλά και να αντιληφθεί πως αυτή είναι μια πολύ σημαντική ώρα για μας που δεν επιτρέπουμε να μας την διακόψουν. Φυσικά ο χρόνος που ένα βρέφος μπορεί να περιμένει είναι ελάχιστος, όμως 1 λεπτό είναι αρκετό και ένα νήπιο μπορεί κάλλιστα να σεβαστεί το «10λεπτο ανάγνωσης» του γονιού. Εφάρμοσα αυτή τη μέθοδο και με τα δυο παιδιά μου, καθόλου τεχνητά, μα από την ανάγκη μου για «βουτιές» ανάγνωσης. Τα αποτελέσματα ανάλογα με τον ξεχωριστό τους χαρακτήρα είναι εντυπωσιακά. Από μικράκια, πριν μάθουν να διαβάζουν, αποζητούσαν την ησυχία και διεκδικούσαν την ήρεμη ανάγνωση (καμώνονταν πως ξέρουν τάχα, ξεφυλλίζοντας τα παραμύθια που διαβάζαμε) ενώ αν κάποιος τους διέκοπτε διεκδικούσαν την απερίσπαστη τους ανάγνωση. Αυτό συμβαίνει ακόμη και τώρα που μεγάλωσαν.

Δεδομένο θεωρώ πως διαβάζουμε κάθε μέρα στα παιδιά μας παραμύθια και καθόλου άσχημη ιδέα είναι καμιά φορά να τους διαβάζουμε και κείμενα που μας γοητεύουν ή ποιήματα κι ας μην είναι «Παιδικά».

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για το χτίσιμο της αγάπης, ανάμεσα στα παιδιά και τα βιβλία, ξέρω όμως πως όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει το ίδιο.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για … λέσχες!

Στήνοντας μια παιδική λέσχη ανάγνωσης, καλό είναι να βάλουμε από την αρχή τα παιδιά στο παιχνίδι. Γιατί αν δεν υπάρχει παιχνίδι, τα παιδιά δεν θα μας… παίξουν.

Για αρχή βρείτε φίλους που νιώθετε άνετα μαζί και θέλουν να συμμετέχουν μαζί με τα παιδιά τους. 5-6 γονείς με τα παιδιά τους είναι αρκετοί για ένα καλό ξεκίνημα. Ιδανικό είναι να κρατηθεί μια σταθερή ομάδα που θα εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. Στην πρώτη σας συνάντηση, δημιουργήστε μια «συνωμοτική» ατμόσφαιρα, με την καλή έννοια. Έτσι θα είναι καλό, αντί για το κλασικό «Λέσχη ανάγνωσης», που στο παιδικό μυαλό παραπέμπει σε «σχολείο» και «διάβασμα», αφιερώστε την πρώτης σας συνάντηση στο να βρείτε όνομα στη λέσχη σας. Ανάλογα με την παρέα σας μπορούν να πέσουν άπειρες ιδέες. Π.χ. «Λέσχη 5Χ5 (όλοι θα νομίζουν πως πάτε για πογόσφαιρο ενώ εσείς θα διαβάζετε!)» αν είστε 5 μικροί και 5 μεγάλοι, «Μυστική συνάντηση των 12» αν είστε 6 μεγάλοι και 6 μικροί «Λέσχη Α.Σ.Ε.Μ.Ε.» αν τα αρχικά των παιδιών είναι, Άννα, Στράτος, Ελένη, Μάριος, Έφη ή ότι άλλο σκαρφιστούν τα παιδιά, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την σύσταση της ομάδας. Είναι σημαντικό να βρουν το όνομα τα ίδια τα παιδιά και όχι οι γονείς (ακόμη και αν οι «μεγαλίστηκες» προτάσεις είναι πιο «δυνατές»). Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Η συνέχεια πολύ σύντομα κοντά σας.

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Με την κουκουβάγια στο οπισθόφυλλο

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου

Μόλις πήρες τα καινούρια σου σχολικά βιβλία, αυτά που θα σε συντροφεύσουν για μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Τα ξεφυλλίζεις, στέκεσαι σε μια σελίδα, χαμογελάς. Μυρίζουν προσδοκία. Γι’ αυτά που θα έρθουν, γι’ αυτά που θα ζήσεις και φέτος. Τους φέρεσαι με αγάπη. Θα τα «ντύσει» η μαμά με διάφανο αυτοκόλλητο. Θα γράψεις το όνομά σου στο εσώφυλλο με τα πιο ωραία σου γράμματα.

Λίγο λίγο θα γεμίζουν με τις σημειώσεις σου. Θα τσακίσουν οι άκρες. Κι εκεί στα μέσα της χρονιάς μπορεί και ν’ ανοίξουν λίγο στη μέση. Κι αν φύγει και μία σελίδα, εσύ με πείσμα θα την ξαναβάζεις στη θέση της.

Προς το τέλος πια, λίγο μετά τις πασχαλινές διακοπές, θα έχουν γεμίσει σημαδάκια, δικά σου μυστικά σύμβολα που τα έκανες όταν τα λεπτά δεν περνούσαν με τίποτα. Με τίποτα όμως. Μια καρδιά, τ’ αρχικά που ονειρεύεσαι μ’ ανοιχτά τα μάτια και ένα BFF, καλύτερες φίλες για πάντα.
cheap windows 10 key
buy Windows 10 Pro Key
Ώσπου θα παραδώσουν το πνεύμα. Θα χτυπήσει και το τελευταίο κουδούνι στις πρώτες ζέστες του Ιούνη. Κι εσύ θα τα ξεσκίσεις με μανία και θα τα πετάξεις χωρίς δεύτερη σκέψη στον ξέχειλο απ’ αλλά παρόμοια κάδο (της ανακύκλωσης ελπίζω) και θα φωνάξεις «φτου ξελευτερία».

Τι μεσολάβησε και η χαρά που τα πήρες και γέμισες μ’ αυτά τη σάκα σου μετατράπηκε σε ανακούφιση που τα ξεφορτώνεσαι; Δεν είναι που σου βάραιναν τους ώμους καθώς πηγαινοερχόσουν στο σχολείο. Ούτε φταίει αυτός που σου τα δίδαξε όλη τη χρονιά με πάθος ή αδιαφορία Κι ούτε καν αυτά τα ίδια φταίνε και το περιεχόμενό τους. Είναι που ένιωθες εγκλωβισμένος σε τέσσερις τοίχους όταν η ψυχή ήθελε να πετάξει μακριά. Και την πληρώνουν τα άμοιρα τα σχολικά σου τα βιβλία.

400-251 vce
400-351 vce

Κι αν σου πω ότι μου λείπει η μυρωδιά τους…

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Η Αντιγόνη Χαρατσίδου είναι δικηγόρος, ζει στη Θεσσαλονίκη και από μικρή καταβροχθίζει βιβλία. Για να ικανοποιήσει το πάθος της έπεισε την οικογένειά της να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Εκεί θα τη βρείτε να κυνηγάει το μικρό της γιο, που κληρονόμησε την ίδια αγάπη για τις τυπωμένες σελίδες. Μας μιλάει για βιβλία.

Καλοκαίρι ίσον σκανταλιά

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # καλοκαίρι

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου

Εσύ πόσα παγωτά έφαγες; Εγώ τα μετράω και δεν βγαίνουν σωστά, μάλλον κάποιες μέρες έτρωγα διπλό. Δεν πειράζει, καλοκαίρι είναι. Και το καλοκαίρι όλα επιτρέπονται.

Το λέει και η Άστριντ Λίντγκρεν μέσα από τα βιβλία της. Η αγαπημένη μας Σουηδέζα συγγραφέας κατάφερε να φτιάξει παιδικούς ήρωες μοναδικούς και σκανταλιάρικους που αντέχουν στο χρόνο αν σκεφτεί κανείς ότι τα βιβλία της πρωτοεκδόθηκαν πάνω από μισό αιώνα πριν.

Έρχεται πρώτη η Πίπη. Με τις φακίδες και τα καροτί μαλλιά, τις μακριές κάλτσες και τα ανδρικά παπούτσια. Ένα κορίτσι που ζει μόνο του σαν αγρίμι, στη Βίλλα Βιλεκούλα, με το πιθηκάκι της και το άλογό της. Εκεί γείτονές της είναι δύο αδερφάκια, η Ανίκα και ο Τόμι, που ζουν μια ήσυχη και συνηθισμένη ζωή σ’ ένα χωριό τους Σουηδίας. Με την Πίπη στη ζωή τους τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Θα φτάσουν μέχρι και τις Νότιες Θάλασσες μαζί.

Ο Μικές (Εμίλ στα σουηδικά βιβλία) είναι ένα αγοράκι που κανείς δεν ξέρει πώς καταλήγει κάθε φορά τιμωρημένο για σκανταλιές σε μια αποθήκη. Δεν φταίει εκείνος για παράδειγμα που το κεφάλι του κατέληξε σε μία σουπιέρα. Στην αποθήκη φτιάχνει μικρά ξυλόγλυπτα για να περάσει η ώρα. Στο τέλος όλοι εκπλήσσονται από τον όγκο της δουλειάς και από την ομορφιά των έργων του.

Τα έξι διαβολάκι του μικρού χωριού ζουν στο Μπούλερμπι. Μόλις κλείσουν τα σχολεία πετάγονται στο δάσος για να μαζέψουν βατόμουρα και γιορτάζουν τον ήλιο του μεσοκαλόκαιρου με γαϊτανάκι. Κοιμούνται στα χωράφια και κάνουν άφοβα ωτοστόπ (αυτό με είχε εντυπωσιάσει πολύ).

Αυτό που δίνουν τα βιβλία της Λίντγκρεν είναι μια διάχυτη αίσθηση ελευθερίας. Αυτό που τόσο μας λείπει στις κουρδισμένες μας ζωές στην πόλη. Για περισσότερες λεπτομέρειες, φέτος το καλοκαίρι αφήστε ελεύθερα τα παιδιά στη φύση και δείτε τι θα συμβεί…

Τα βιβλία της Άστριντ Λίντγκρεν κυκλοφορούν κυρίως από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε παλιές και νέες εκδόσεις.

Α, και Ιωάννα έχει και θεματικό πάρκο στη Σουηδία με τους ήρωες. Θα μας πας με το @the paper boat;

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Η Αντιγόνη Χαρατσίδου είναι δικηγόρος, ζει στη Θεσσαλονίκη και από μικρή καταβροχθίζει βιβλία. Για να ικανοποιήσει το πάθος της έπεισε την οικογένειά της να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Εκεί θα τη βρείτε να κυνηγάει το μικρό της γιο, που κληρονόμησε την ίδια αγάπη για τις τυπωμένες σελίδες. Μας μιλάει για βιβλία.

Book talk ή πώς ένα βιβλίο γίνεται αφορμή για ωραίες συζητήσεις

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου

Για μια από τις πιο βαθιές συζητήσεις που έκανα μέχρι τώρα με το παιδί μου έγινε αφορμή ένα παιδικό βιβλίο από τη δανειστική βιβλιοθήκη του παιδικού σταθμού. E20-690 Το θέμα του βιβλίου «’Ενας για όλους και όλοι για έναν» είναι το πόσο διαφορετικοί και μοναδικοί είμαστε όλοι και πώς μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας αν δουλέψουμε όλοι μαζί.

Το διαβάσαμε, το ξαναδιαβάσαμε , το ματαξαναδιαβάσαμε και το επιστρέψαμε στο σχολείο. Παρ’ όλα αυτά τον μικρό μου κάτι τον τριβέλιζε. Το έβλεπα καθώς επιστρέφαμε από το σχολείο. Όχι το ότι το ποντικάκι είχε πιο μικρό το ένα ποδαράκι. Ούτε το ότι ο βάτραχος δεν άκουγε καλά. Αλλά μια φράση, μια συμβουλή που έδωσε η μαμά ποντικίνα στον Μαξ, τον ήρωά μας, όταν αποφάσισε να φύγει από τη φωλιά του και να γνωρίσει τον κόσμο : «Να ακολουθείς πάντα τα όνειρά σου, Μαξ και να θυμάσαι ότι είσαι ξεχωριστός».

Δεν ήταν ότι είχε φύγει από τη φωλιά, γιατί εντάξει και τα τρία γουρουνάκια το είχαν κάνει ήδη. Ήταν το πώς ακολουθούμε τα όνειρά μας. Έπρεπε να λύσω την παρεξήγηση:

-Όνειρα δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε τη νύχτα όταν κοιμόμαστε. Είναι και αυτά που θέλουμε να πετύχουμε. Αυτό που θέλουμε να γίνουμε.

-Α….

-Εσύ, Δημήτρη, τι όνειρο έχεις, τι θα ήθελες να γίνεις;

-Πιλότος μαχητικού αεροπλάνου.

(Συγκοπή η ελληνίδα μάνα…)

-Είμαι σίγουρη ότι αν το θέλεις πολύ, θα γίνεις ένας πολύ καλός πιλότος μαχητικού αεροπλάνου (πάνω από το πτώμα μου…)

Το σκέφτηκε για αρκετή ώρα. IIA-CFSA Ανοίχτηκαν τεράστιες δυνατότητες μπροστά του. Μπορούσε να γίνει ότι ήθελε. Έμεινε σιωπηλός να ονειροπολεί.

-Κι εσύ, μαμά θα ήθελα να γίνεις οδηγός σκουπιδιάρικου (να τα μας…μεγάλες βλέψεις).

-Όχι Δημήτρη, δεν μπορείς να ονειρευτείς για κάποιον άλλο. Εγώ θα ονειρευτώ τι θα γίνω. Δεν μπορείς να μου πεις εσύ τι να ονειρευτώ. Για φαντάσου να σου έλεγα αντί για πιλότος μαχητικού αεροπλάνου να γίνεις, κουκλοπαίχτης. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Είναι δικά σου τα όνειρά σου. (Ελπίζω να τα θυμάμαι αυτά που λέω και αργότερα, αλλιώς θα είναι εκεί για πάντα οι @Πυγολαμπίδες στο Κλουβί να μου το θυμίζουν, scripta manent άλλωστε.)

Απογοητεύτηκε λίγο που η μαμά δεν ήθελε να οδηγήσει το σκουπιδιάρικο…

-Παρ’ όλα αυτά, Δημήτρη, μπορούμε να κάνουμε και μερικά κοινά όνειρα. Ας πούμε, να ταξιδέψουμε μαζί στην Αγγλία στην πατρίδα της Μαίρη Πόπινς. Αυτό μπορούμε να το ονειρευτούμε μαζί.

-Και με τον μπαμπά;

-Ναι βέβαια. Σκέψου ότι με τον μπαμπά ονειρευτήκαμε μαζί να κάνουμε εσένα.

Αυτή η σκέψη τον κράτησε ζεστό για το υπόλοιπο της διαδρομής.

Δεν ξέρω αν αυτή η κουβεντούλα μας του άφησε κάτι, αλλά σ’ εμένα πολλά.

Τα βιβλία είναι αφορμή για συζητήσεις κι ας είναι χόμπι μοναχικό. Το διαπιστώνω κάθε φορά στη Λέσχη Ανάγνωσης στο Βιβλιοπωλείο Κάτι Γίνεται. Βουτήξτε μαζί και συζητήστε τα μετά σε άσχετο χρόνο, έτσι για να δείτε τι θα βγει…

Για να μη σας πω για τότε που μέσα στο κατάμεστο αστικό με ρώτησε δυνατά «Εσείς με τον μπαμπά κάνετε συχνά έρωτα;» επειδή εμπνεύστηκε από τον «Περ, την Ίντα και το μικρούτσικο» και του ήρθε εκείνη τη στιγμή ξαφνική επιθυμία για αδερφάκι….

Το βιβλίο της Μπριγκίτε Βένιγκερ ονομάζεται «‘Ενας για όλους και όλοι για έναν» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Φίλιππου Μανδηλαρά και εικονογράφηση Εύας Θάρλετ.

Το βιβλίο «ο Περ, η Ίντα και το μικρούτσικο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηράκλειτος.

photo via

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Η Αντιγόνη Χαρατσίδου είναι δικηγόρος, ζει στη Θεσσαλονίκη και από μικρή καταβροχθίζει βιβλία. Για να ικανοποιήσει το πάθος της έπεισε την οικογένειά της να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Εκεί θα τη βρείτε να κυνηγάει το μικρό της γιο, που κληρονόμησε την ίδια αγάπη για τις τυπωμένες σελίδες. Μας μιλάει για βιβλία.

Κανόνες, κανόνες, παντού κανόνες!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς και στα βιβλία. Επειδή όμως τα παιδιά σήμερα έχουν πήξει από κανόνες, ίσως θα ήταν καλύτερη ιδέα να βρίσκαμε έναν διασκεδαστικό τρόπο, για να τους μιλήσουμε γι’ αυτούς τους συγκεκριμένους κανόνες… για παράδειγμα μέσα από τραγούδι ή με μια χειροτεχνία… Υπάρχει λοιπόν το εξής τραγουδάκι, το οποίο μπορούμε να μελοποιήσουμε κατά βούληση:

Καλό μου βιβλίο πολύ σε αγαπώ.

Για χάρη σου τα χέρια καθαρά κρατώ.

Σε πιάνω πάντοτε προσεκτικά.

Τις σελίδες σου αργά γυρνώ.

Με προσοχή στο ράφι σε τοποθετώ.

Επίσης κανόνες υπάρχουν και για την επίσκεψή μας σε μια δανειστική βιβλιοθήκη. Ουφφφ…

Ας πούμε:

Αν και δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί θέλω πολλά να πω και πολλά να σχολιάσω για όλα αυτά που βλέπω στις σελίδες των βιβλίων, προσπαθώ, παρ’ όλ’ αυτά, να κρατώ την ψυχραιμία μου και το στόμα μου ραμμένο!
Καλό είναι να πάω στη βιβλιοθήκη χορτασμένος και ξεδιψασμένος… δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να τρώμε και να πίνουμε εκεί μέσα. Κάποιοι διαβάζουν. Άσε που μπορεί να λαδώσω ή να βρέξω τις σελίδες κάποιου βιβλίου…
Τα βιβλία που τραβάω από τα ράφια ψάχνοντας να βρω αυτό που θέλω είναι καλύτερο να τα αφήνω πάνω σε ένα τραπέζι και να μην προσπαθώ να τα ξαναβάλω πίσω στη θέση τους, γιατί πολύ απλά μπορεί να μπερδευτώ και να κάνω λάθος και να τα βάλω τελικά όπου να ‘ναι… Ο καταλληλότερος γι’ αυτή τη δουλειά είναι ο/η βιβλιοθηκονόμος!
Εννοείται ότι επιστρέφω τα βιβλία που έχω δανειστεί σε άριστη κατάσταση. Αλλιώς θα βρω τον μπελά μου!
Και φυσικά επιστρέφω έγκαιρα τα βιβλία που έχω δανειστεί, για να μην τα στερώ από κάποιον άλλο που ανυπομονεί κι αυτός με τη σειρά του να τα διαβάσει.

Μπορούμε λοιπόν να πάρουμε τους κανόνες αυτούς (όλους ή μερικούς) και να τους φτιάξουμε σε μια οποιαδήποτε κατασκευή (π.χ. κάρτα ή κρεμαστό ή πίνακα ή τοιχογραφία). Το αγαπημένο μου όμως και το πιο χρηστικό (και αποτελεσματικό νομίζω!) είναι να τους βάλουμε σε σελιδοδείκτη με μια μικρή ζωγραφιά για κάθε έναν από αυτούς. Ή, ακόμα, φτιάχνοντας τόσους σελιδοδείκτες όσοι και οι κανόνες.

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Ο νόμος του Μέρφυ για τα παιδικά βιβλία

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου | www.katiginetai.gr

Ο νόμος του Μέρφυ για τα παιδικά βιβλία: Tο βιβλίο που συμπαθείς λιγότερο θα γίνει το αγαπημένο του παιδιού σου.

Και βρίσκεσαι στο βιβλιοπωλείο, στο παιδικό τμήμα. Και θέλεις το καλό, ποιοτικό παιδικό βιβλίο. Και επιμελώς αποφεύγεις οτιδήποτε παραπέμπει σε ήρωα κινηματογραφικής ταινίας ή τηλεοπτικής σειράς. Απομακρύνεις το βλέμμα από τις δεκάδες ροζ σειρές με νεραϊδούλες και γκλίττερ. Κοιτάς ψαγμένες εκδόσεις και ωραίας αισθητικής εξώφυλλα, βιβλία με μήνυμα και διδακτικό σκοπό. Έλα όμως που θα έρθει η ώρα να βρεθεί στη βιβλιοθήκη κάποιο απ’ όλα τα παραπάνω είδη, κάποιο βιβλίο που δεν «εγκρίνεις» και θα γίνει και το αγαπημένο νυχτερινό ανάγνωσμα του παιδιού σου. Και το λέω εγώ η παθούσα που έχω διαβάσει το «Ο Μπάρμπας στο Παρίσι» τουλάχιστον διακόσιες πενήντα φορές.

Τι κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Αν ήρθε ως δώρο, το εξαφανίζεις και το ανακυκλώνεις χαρίζοντάς το κάπου αλλού-που δεν σε αντιπροσωπεύει κιόλας; Αν το διάλεξε το παιδί στο βιβλιοπωλείο, του προτείνεις κάτι άλλο ή σέβεσαι την επιλογή του; Γνώμη μου είναι κράτα το. Και δες το με πιο θετική διάθεση. Ακόμα κι αυτό το βιβλίο έχει κάτι να πει και γι’ αυτό άρεσε στο παιδί σου αρχικά. Οι νεράιδες μπορεί να το ταξιδεύουν σ’ ένα κόσμο όπου όλα είναι μαγικά και πιθανά. Ο Μπάρμπας να του μιλήσει για το νόημα της φιλίας. Η πριγκίπισσα Μέριντα του Brave για το σεβασμό στις προσωπικές επιλογές. Η «Μπάρμπι» (εδώ με πιάνει σύγκρυο), εμ…. κάτι θα έχει να πει κι αυτή.

Μέσα στο άγχος μας για την τελειότητα και τον ποιοτικό χρόνο, ξεχνάμε συχνά ότι το διάβασμα είναι και χαρά και ξεγνοιασιά. (Πώς λέμε «Μ’ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι», έτσι.) Είμαι σίγουρη, αγαπητέ γονιέ και συμπάσχοντα, ότι φροντίζεις και για τα σωστά αναγνώσματα, αλλιώς τι δουλειά θα είχες στις @Πυγολαμπίδες; Μέσα σε όλα τα ωραία βιβλία που φρόντισες και επέλεξες για το παιδί σου υπάρχει θέση και γι’αυτά, τα βιβλία που δεν θα επέλεγες ποτέ.. Κι αν τα διαβάσεις και μία και περισσότερες φορές κακό δεν κάνει, μπορεί να μάθεις και καινούριες λέξεις, όπως στροφαλοφόροι άξονες. Και στο λέω εγώ η «Μπαρμπόπληκτη».

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Η Αντιγόνη Χαρατσίδου είναι δικηγόρος, ζει στη Θεσσαλονίκη και από μικρή καταβροχθίζει βιβλία. Για να ικανοποιήσει το πάθος της έπεισε την οικογένειά της να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Εκεί θα τη βρείτε να κυνηγάει το μικρό της γιο, που κληρονόμησε την ίδια αγάπη για τις τυπωμένες σελίδες. Μας μιλάει για βιβλία.

Παίζουμε μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία;

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly

Έρχονται αυτό που από πάντα μάθαμε να λέμε ‘οι διακοπές’ και που ακούγεται τόσο τέλεια! Άσχετα αν δεν είναι ακριβώς έτσι… Ε, πάντως λίγο πολύ είναι οι μέρες που όλοι – ή σχεδόν όλοι – τα κάνουμε όλα λίγο παραπάνω απ’ ό,τι συνήθως… διαβάζουμε λίγο παραπάνω, χαλαρώνουμε λίγο παραπάνω, παίζουμε λίγο παραπάνω, μοιραζόμαστε λίγο παραπάνω… και χαιρόμαστε λίγο παραπάνω! …Ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε!

Κάποια από αυτές τις στιγμές, λοιπόν, κι αφού έχουμε ξεκουραστεί πολύ, φάει πολύ, παίξει πολύ, μαλώσει πολύ… κι αφού έχουμε σίγουρα διαβάσει και πολύ (!) κι έχουμε καταλήξει στην αγαπημένη μας για αυτή τη χρονιά χριστουγεννιάτικη ιστορία, μπορούμε να κάνουμε κάτι δημιουργικό μ’ αυτήν! Ας πούμε να φτιάξουμε ένα σκηνικό μέσα στο οποίο θα την αναπαραστήσουμε!

Εγώ για φέτος νομίζω πως αγάπησα πολύ το Μίσκα. Ο Μίσκα είναι το καινούριο χριστουγεννιάτικο παραμύθι των εκδόσεων Κόκκινο ή αλλιώς είναι ένα λούτρινο αρκουδάκι που εγκαταλείπει το σπίτι του, γιατί δεν αντέχει άλλο να είναι ένα από τα πολλά κουκλάκια ενός τόσο κακομαθημένου κοριτσιού. Μπαίνει στο δάσος και απολαμβάνει την ελευθερία του, ώσπου την παραμονή των Χριστουγέννων συμβαίνει κάτι που θα αλλάξει και πάλι τη ζωή του…

Έχω, λοιπόν, στο μυαλό μου το σκηνικό – το οποίο παρεμπιπτόντως στο συγκεκριμένο παραμύθι είναι πολύ απλό και εύκολο – και σκέφτηκα να το φτιάξουμε ως εξής: σκεφτείτε μια μακέτα με μπόλικο βαμβάκι για χιόνι και με στερεωμένα ξυλάκια εδώ κι εκεί για τα γυμνά δέντρα του δάσους στο οποίο τριγυρίζει ο Μίσκα… μπόλικα χρωματιστά υφάσματα και κουμπιά, για το πλούσιο και γεμάτο παιχνίδια δωμάτιο της κακομαθημένης Ελισάβετ… Έπειτα, μπορούμε να ζωγραφίσουμε σε απλό χαρτί τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και, αφού τους χρωματίσουμε, τους κόψουμε και τους στερεώσουμε πάνω σε πλαστελίνη έτσι ώστε να μοιάζουν με φιγούρες (με πιόνια πάνω σε ταμπλό), θα είμαστε έτοιμοι να δώσουμε την παράστασή μας!

Και άμα το ‘τραβήξουμε’ και λίγο ακόμα και έχουμε κέφι και διάθεση, μπορούμε να στήσουμε το σκηνικό σε ολόκληρο το σπίτι και να γίνουμε οι ίδιοι κινούμενες φιγούρες που θα παίξουν την ιστορία! Να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας παιδικό δωμάτιο για δωμάτιο της Ελισάβετ (γεμάτο παιχνίδια, βιβλία, πράγματα… δε θα απέχει και πολύ νομίζω!) και να γεμίσουμε το πάτωμα του σαλονιού με χαρτόμπαλες, ώστε να μοιάζει χιονισμένο τοπίο, να ρίξουμε καφέ ή σκούρα υφάσματα εδώ κι εκεί που θα είναι τα δέντρα και να παίξουμε το χριστουγεννιάτικο παραμύθι μας!

Το πιο ωραίο φυσικά θα ήταν να μην κάνουμε καμιά από αυτές τις ιδέες και να αφήσουμε τα παιδιά να κατεβάσουν τις δικές τους… να φτιάξουν το ολόδικό τους σκηνικό, να κάνουν την κατάδική τους ‘ανάγνωση’ του παραμυθιού, να εντοπίσουν τα στοιχεία που τα ίδια θέλουν να αναπαραστήσουν και να διηγηθούν, να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα για αυτά που συμβαίνουν στην ιστορία… με λίγα λόγια να στήσουν τη ολόδική τους παράσταση!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου