Φτιάχνοντας τις δικές μας βραχογραφίες

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly

Για να κλείσουμε το κεφάλαιο με τις βραχογραφίες (βλ. δύο προηγούμενα άρθρα: Βραχογραφίες Μέρος Ι και Βραχογραφίες Μέρος ΙΙ), είναι ωραίο να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά λίγο για την δική τους καθημερινότητα. Τι είναι αυτό που τους απασχολεί κάθε μέρα; Ποια ασχολία τους επαναλαμβάνεται κάθε μέρα και θέλουν να την μοιραστούν με το περιβάλλον τους; Τι είναι αυτό που τους φοβίζει και θέλουν να το επικοινωνήσουν για να νοιώσουν πιο δυνατοί να το αντιμετωπίσουν; Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να εκφραστούν λεκτικά, μπορούμε να ξεκινήσουμε λέγοντας τους δικούς μας καθημερινούς «άθλους» ή τους φόβους μας, χωρίς να υπερβάλουμε. Για παράδειγμα: φοβάμαι μήπως δεν ακούσω το ξυπνητήρι και αργήσω στη δουλειά. Ή κάτι άλλο ίσως και λίγο αστείο, ίσως όχι. Αφού ακούσουμε τα παιδιά, μετά τους ζητάμε να ζωγραφίσουν την «καθημερινή τους έγνοια» ή τον φόβο τους που θέλουν να νικήσουν. Όπως ακριβώς οι άνθρωποι των σπηλαίων, περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας τους για να προγραμματίσουν το κυνήγι και φοβόντουσαν τα άγρια ζώα και γι’ αυτό τα ζωγράφιζαν στα τοιχώματα των σπηλαίων, δηλαδή για να σχεδιάσουν το κυνήγι τους ή να φέρουν καλή τύχη στην προσπάθειά τους ή να μυήσουν νεαρούς κυνηγούς στην τέχνη του κυνηγιού, έτσι και τα παιδιά θα ζωγραφίσουν για να αναρτήσουν στο δικό τους περιβάλλον τους προβληματισμούς ή τους φόβους τους.

Θα ακούσετε και θα δείτε απίστευτα πράγματα από τα παιδιά! Μα και τα ίδια, θα έχουν καταλάβει, γιατί οι άνθρωποι οδηγήθηκαν στην …τέχνη.

Να μερικές ζωγραφιές των παιδιών, μετά από ένα δίωρο εργαστήριο στην Παραμυθούπολη, όπου με κάλεσε η Μαρίνα Πολυμερίδου.

Σπηλαιογραφίες και.. ιχνογραφίες:

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι… Μας μιλάει για τέχνες.

Οι Πυγολαμπίδες στο Μουσείο

Ιωάννα Σεραφειμίδου # family friendly, μουσεία

Έργο του Συμεών Σαββίδη

Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου

Πριν από μερικά χρόνια είχα ένα όνειρο: να βλέπω γονείς να γίνονται και πάλι παιδιά και οικογένειες να περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί! Αυτό μου έδωσε κίνητρο να δημιουργήσω τις Πυγολαμπίδες και να να μπω σε έναν κόσμο πιο φωτεινό και χρωματιστό! Για μένα, οι Πυγολαμπίδες δεν είναι απλά ένας οδηγός εκδηλώσεων, είναι πολλά περισσότερα που μπορείς να διαβάσεις και εδώ.

Ήταν πολλές οι φορές που ξεπηδούσαν ιδέες μέσα στο μυαλό μου για δράσεις με γονείς και παιδιά, αλλά ποτέ δεν τολμούσα να τις πραγματοποιήσω: από φόβο, από έλλειψη χρόνου, από ανυπαρξία ισχυρής ομάδας.

Όταν γνώρισα την Δέσποινα, ήξερα πως ήταν ο άνθρωπος, με τον οποίο θα έκανα αυτό, το οποίο πολύ καιρό ονειρευόμουν! Η Δέσποινα Τσιπτσέ είναι Μουσειολόγος και μπορείτε να διαβάσετε εδώ τη σχέση της με τα Μουσεία.

Ενώνοντας την κοινή μας αγάπη για τον πολιτισμό αλλά και την πεποίθησή μας ότι τα μουσεία πρέπει να είναι χώρος ζωντανός και ανοιχτός στους κατοίκους της πόλης, οργανώνουμε μια σειρά από δημιουργικά παιχνίδια σε μουσεία με γονείς και παιδιά.

Στόχος της πρωτοβουλίας μας είναι να επισκεφτεί η οικογένεια το Μουσείο και να περάσει μερικές ευχάριστες και δημιουργικές στιγμές. Στους συμμετέχοντες θα δοθούν κατευθυντήριες επικεντρώνοντας την προσοχή σε συγκεκριμένα εκθέματα, ενώ μέσα από δημιουργικά παιχνίδια και δραστηριότητες θα επιτευχθεί η εξοικείωση με το Μουσείο.

Κάθε μήνα επιλέγουμε ένα μουσείο της πόλης και σχεδιάζουμε μια δράση για κάποια από τις εκθέσεις του. Ήταν μεγάλη μας χαρά η ανταπόκριση και η υποστήριξη των Μουσείων και μας γεμίζει αισιοδοξία.

“Η Οικογένεια πηγαίνει στο Μουσείο; Είναι ζωντανά τα εκθέματα ή έχουν πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια; Τι σκεφτόμαστε όταν περνάμε έξω από ένα Μουσείο;” Σε αυτές και σε πολλές ακόμα ερωτήσεις θα δώσουν απάντηση γονείς και παιδιά.

Παλαιότερες δράσεις μας μπορείτε να δείτε εδώ

Παίζουμε μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία;

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly

Έρχονται αυτό που από πάντα μάθαμε να λέμε ‘οι διακοπές’ και που ακούγεται τόσο τέλεια! Άσχετα αν δεν είναι ακριβώς έτσι… Ε, πάντως λίγο πολύ είναι οι μέρες που όλοι – ή σχεδόν όλοι – τα κάνουμε όλα λίγο παραπάνω απ’ ό,τι συνήθως… διαβάζουμε λίγο παραπάνω, χαλαρώνουμε λίγο παραπάνω, παίζουμε λίγο παραπάνω, μοιραζόμαστε λίγο παραπάνω… και χαιρόμαστε λίγο παραπάνω! …Ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε!

Κάποια από αυτές τις στιγμές, λοιπόν, κι αφού έχουμε ξεκουραστεί πολύ, φάει πολύ, παίξει πολύ, μαλώσει πολύ… κι αφού έχουμε σίγουρα διαβάσει και πολύ (!) κι έχουμε καταλήξει στην αγαπημένη μας για αυτή τη χρονιά χριστουγεννιάτικη ιστορία, μπορούμε να κάνουμε κάτι δημιουργικό μ’ αυτήν! Ας πούμε να φτιάξουμε ένα σκηνικό μέσα στο οποίο θα την αναπαραστήσουμε!

Εγώ για φέτος νομίζω πως αγάπησα πολύ το Μίσκα. Ο Μίσκα είναι το καινούριο χριστουγεννιάτικο παραμύθι των εκδόσεων Κόκκινο ή αλλιώς είναι ένα λούτρινο αρκουδάκι που εγκαταλείπει το σπίτι του, γιατί δεν αντέχει άλλο να είναι ένα από τα πολλά κουκλάκια ενός τόσο κακομαθημένου κοριτσιού. Μπαίνει στο δάσος και απολαμβάνει την ελευθερία του, ώσπου την παραμονή των Χριστουγέννων συμβαίνει κάτι που θα αλλάξει και πάλι τη ζωή του…

Έχω, λοιπόν, στο μυαλό μου το σκηνικό – το οποίο παρεμπιπτόντως στο συγκεκριμένο παραμύθι είναι πολύ απλό και εύκολο – και σκέφτηκα να το φτιάξουμε ως εξής: σκεφτείτε μια μακέτα με μπόλικο βαμβάκι για χιόνι και με στερεωμένα ξυλάκια εδώ κι εκεί για τα γυμνά δέντρα του δάσους στο οποίο τριγυρίζει ο Μίσκα… μπόλικα χρωματιστά υφάσματα και κουμπιά, για το πλούσιο και γεμάτο παιχνίδια δωμάτιο της κακομαθημένης Ελισάβετ… Έπειτα, μπορούμε να ζωγραφίσουμε σε απλό χαρτί τους πρωταγωνιστές της ιστορίας και, αφού τους χρωματίσουμε, τους κόψουμε και τους στερεώσουμε πάνω σε πλαστελίνη έτσι ώστε να μοιάζουν με φιγούρες (με πιόνια πάνω σε ταμπλό), θα είμαστε έτοιμοι να δώσουμε την παράστασή μας!

Και άμα το ‘τραβήξουμε’ και λίγο ακόμα και έχουμε κέφι και διάθεση, μπορούμε να στήσουμε το σκηνικό σε ολόκληρο το σπίτι και να γίνουμε οι ίδιοι κινούμενες φιγούρες που θα παίξουν την ιστορία! Να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας παιδικό δωμάτιο για δωμάτιο της Ελισάβετ (γεμάτο παιχνίδια, βιβλία, πράγματα… δε θα απέχει και πολύ νομίζω!) και να γεμίσουμε το πάτωμα του σαλονιού με χαρτόμπαλες, ώστε να μοιάζει χιονισμένο τοπίο, να ρίξουμε καφέ ή σκούρα υφάσματα εδώ κι εκεί που θα είναι τα δέντρα και να παίξουμε το χριστουγεννιάτικο παραμύθι μας!

Το πιο ωραίο φυσικά θα ήταν να μην κάνουμε καμιά από αυτές τις ιδέες και να αφήσουμε τα παιδιά να κατεβάσουν τις δικές τους… να φτιάξουν το ολόδικό τους σκηνικό, να κάνουν την κατάδική τους ‘ανάγνωση’ του παραμυθιού, να εντοπίσουν τα στοιχεία που τα ίδια θέλουν να αναπαραστήσουν και να διηγηθούν, να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα για αυτά που συμβαίνουν στην ιστορία… με λίγα λόγια να στήσουν τη ολόδική τους παράσταση!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Η Μαρίνα Πολυμερίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη Βαρκελώνη συνέχισε με μεταπτυχιακά στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία. Aγαπά πολύ τα βιβλία, μα πιο πολύ τα παιδικά. Γι’ αυτό και το 2006 άνοιξε την Παραμυθούπολη, ένα παιδικό βιβλιοπωλείο, στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο η αγάπη της για τα βιβλία και η ακατάπαυστη ανησυχία για δημιουργικές ιδέες και δράσεις με επίκεντρο πάντα τα παιδιά. Μας μιλάει για παιχνίδια με βιβλία.

Το Μουσείο και Εγώ

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # μουσεία

Γράφει η Δέσποινα Τσιπτσέ, Μουσειολόγος και ιδρύτρια του www.fonsperitiae.gr

Πάντα μου άρεσαν τα Μουσεία. Δεν μπορώ να θυμηθώ μια εκδρομή με τους γονείς που να μην περιελάμβανε και την επιβεβλημένη επίσκεψη στο κοντινό Μουσείο.

Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για τον αδερφό μου. Ακόμα συζητάμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις την εντύπωση που είχε προκαλέσει στον 10χρονο τότε Πέτρο, μια μέλισσα που είχε εγκλωβιστεί στην προθήκη ενός χρυσού Μακεδονικού στέμματος.

Δεν είμαι σίγουρη όμως για ποιον λόγο μου άρεσαν τα Μουσεία εξ’ αρχής. Ίσως γιατί εντυπωσιάζομαι από την εικόνα. Μου αρέσει να βλέπω πράγματα και στο Μουσείο είχα την δυνατότητα να δω πολλά πρωτόγνωρα αντικείμενα, σαν να ξεφύλλιζα περιοδικό.

Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας περισσότερο για τους πολιτιστικούς χώρους, λόγω σπουδών, ανακάλυψα μια τελείως διαφορετική οπτική για τα Μουσεία. Δεν είναι ένας εκθεσιακός χώρος, έλεγαν οι καθηγητές, δεν είναι αρχείο του παρελθόντος αλλά ζωντανός πυρήνας εκπαίδευσης και διασκέδασης. Την εκπαίδευση την καταλάβαινα, τόσα εκθέματα, κείμενα επεξηγηματικά να τα πλαισιώνουν, κατάλογοι να τα συνοδεύουν, η διασκέδαση όμως από πού προκύπτει?

Αυτό έμελλε να το ανακαλύψω αργότερα, όταν κατά την διάρκεια της συνεργασίας μου με την Falmouth ArtGallery έβλεπα παιδιά να χρησιμοποιούν την γκαλερί σαν χώρο παιχνιδιού.

Σε καθημερινή βάση τα παιδιά του Falmouth περνούσαν από την γκαλερί έτοιμα να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα είχαμε προετοιμάσει για εκείνα. Παιδιά όλων των ηλικιών, ακόμη και μωρά με τους γονείς τους. Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που δεν τους άρεσε η δραστηριότητα, έφευγαν για να κάνουν ποδήλατο και επέστρεψαν αργότερα μήπως είχε αλλάξει κάτι.

Σημειώνω εδώ ότι τα παιδιά δεν ήταν περαστικοί ή τουρίστες, αλλά κάτοικοι της πόλης. Κάτοικοι οι οποίοι εκτιμούνταν από πλευράς του ιδρύματος τοποθετώντας τα έργα τους (από το αποτύπωμα της πατουσίτσας ενός 5μηνου ως το κολλάζ ενός έφηβου) πλάι σε πίνακες μεγάλων ζωγράφων όπως του Gainsborough ή του Miro. Κάτοικοι που γνώριζαν πως στην γκαλερί έχουν την δυνατότητα να παίξουν. Αυτό που ίσως δεν γνώριζαν είναι πως, παράλληλα με την διασκέδαση, εκπαιδεύονταν.

Τώρα πια οι πολιτιστικοί χώροι, τα μουσεία, οι γκαλερί έχουν αλλάξει. Έχουν ξεφύγει από την στείρα παρουσίαση και είναι ανοιχτά στο κοινό, προσβάσιμα, δραστήρια. Τώρα πια δεν μου αρκεί να βλέπω και ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη. Θέλουμε να εμπλακούμε στην διαδικασία, να συμμετέχουμε όπου μπορούμε, να αγγίζουμε όπου επιτρέπεται, να ταυτίζουμε μια δραστηριότητα με την εικόνα. Τώρα πια όλοι αναζητάμε την παγιδευμένη μέλισσα.

Λίγα Λόγια για τη Δέσποινα Τσιπτσέ

Η Δέσποινα Τσιπτσέ γεννήθηκε στην Καβάλα όμως πάντα ήθελε να ζήσει στην Θεσσαλονίκη. Πρώτος στόχος, τσεκ! Μόλις αποφοίτησε από το Αρχαιολογικό έπρεπε να σκεφτεί τι θα κάνει ώστε κυρίως να μην ακυρώνει το πτυχίο της, να είναι παράλληλα δημιουργικό αλλά και να το απολαμβάνει!!! Κάπως έτσι βρέθηκε στο Leicester να σπουδάζει Μουσειολογία. Δεύτερος στόχος, τσεκ! Τρίτος στόχος, ακόμα τον δουλεύει… Με το Fons Peritiae προσπαθεί να αλλάξει την εντύπωση που έχουμε για τα Μουσεία. Αλήθεια, είναι ζωντανοί χώροι, γεμάτοι ενδιαφέρον όπου μπορείς να διασκεδάσεις όποια και αν είναι η ηλικία σου!

Βραχογραφίες Μέρος ΙΙ

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly

Ωραία, μιλήσαμε με τα παιδιά μας για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων των σπηλαίων και την τέχνη τους, και είδαμε μαζί πολλές ζωγραφιές σε βράχους, πράγμα εύκολο πια με την αναζήτηση… google. Διαβάσαμε και το προηγούμενο μικρό αρθράκι για ιδέες σχετικά με τις Βραχογραφίες!

Τα περισσότερα παιδιά και ειδικά τα αγοράκια, γοητεύονται από τις σκηνές κυνηγιού, τα τόξα και τα βέλη και ζωγραφίζουν υπέροχες ζωγραφιές! Θα ήθελα για να κλείσει με παιχνιδιάρικο τρόπο αυτό το κομμάτι να προτείνω μια πανεύκολη μα υπέροχη δραστηριότητα. Νομίζω πως έτσι, και με βιωματικό τρόπο, θα εντυπωθεί με περισσότερη σαφήνεια η γνώση στο παιδικό υπέροχο μυαλό!

Να μια ιδέα!

Φτιάχνουμε σκόνη από κιμωλίες, δραστηριότητα λατρευτή, με δεκάδες τρόπους που μπορεί να επινοήσει το κάθε παιδί. Μπορούμε να τις τρίψουμε μεταξύ τους για να κάνουμε και ανάμιξη χρωμάτων, να τις ξύσουμε με έναν χάρακα, με ξύστρα με, με, με… Στη συνέχεια, βρέχουμε ένα χαρτί ακουαρέλας με φαρδύ πινέλο. Κατόπιν, βάζουμε το παιδί να ακουμπήσει την ανοιχτή του παλάμη στο χαρτί και να φυσήξει τη σκόνη της κιμωλίας που έχει δημιουργήσει, γύρω από το χεράκι του. Έτσι θα πάρει μια ιδέα για το πώς άφησαν τα χνάρια τους στις σπηλιές οι προϊστορικοί άνθρωποι. Μπορείτε να δοκιμάσετε αρκετές φορές μέχρι να έχετε ένα ωραίο αντί- αποτύπωμα του χεριού του παιδιού σας. Μην ξεχάσετε να γράψετε την ημερομηνία κατασκευής του έργου. Είναι ένα όμορφο ενθύμιο που θα σας θυμίζει, πως τα χεράκια γίνονται… χέρια. Αν το επαναλαμβάνετε μια φορά το χρόνο, μπορείτε να έχετε ένα σούπερ άλμπουμ. Η παραλλαγή με πατούσα, είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση που βγάζει πολύ γέλιο και λόγω γαργαλήματος! Στερεώνουμε την κιμωλία στο χαρτί, αφού στεγνώσει η ζωγραφιά ψεκάζοντας με την λακ της μαμάς!

Κοριτσίστικη λεπτομέρεια: αν κρίνουμε από το μέγεθος της παλάμης των αποτυπωμάτων που βρέθηκαν στα σπήλαια, μπορούμε σχεδόν με βεβαιότητα, να πούμε πως οι πρώτοι ζωγράφοι του κόσμου, ήταν οι γυναίκες και τα παιδιά. Άλλωστε οι άντρες ήταν έξω για κυνήγι ή το οργάνωναν ή ξεκουράζονταν από αυτό. Οι γυναίκες και τα παιδιά, με περισσότερο ελεύθερο χρόνο μέσα στη σπηλιά, είναι πιθανότερο να ζωγράφιζαν ότι άκουγαν ή έβλεπαν να κάνουν οι κυνηγοί, τα ζώα που παρατηρούσαν, τα φυτά ή τους εαυτούς τους και τους αγαπημένους τους!

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Μαθαίνω για το έλατο και για εκείνο το κλαδί με τα κόκκινα μπιλάκια που τσιμπάει.

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # κηπουρική, χριστούγεννα

Το έλατο το αγαπώ

με μπάλες το στολίζω

μα πιο πολύ μ’ αρέσει

άχνη να πασπαλίζω

Ελπίζω να σε πρόλαβα πριν να πας να αγοράσεις χριστουγεννιάτικο δέντρο. Γιατί έχω να σου πω πέντε πραγματάκια πριν επιλέξεις τι είδους δέντρο θα αγοράσεις. Αν θέλεις να στολίσεις ένα κανονικό έλατο στο σπίτι σου, όπως αυτά που φυτρώνουν στο βουνό, τότε έχεις δύο επιλογές:

να αγοράσεις ένα έλατο σε γλάστρα με χώμα, κανονικά όπως αγοράζεις οποιδήποτε φυτό (ζωντανό έλατο)
να αγοράσεις ένα έλατο που μεγάλωσε στο βουνό και το υλοτόμησαν και το έστησαν πάνω σε ξύλινη βάση (πρώην ζωντανό έλατο)

Θα σου πω τι συμβαίνει σε κάθε περίπτωση. Φτιάξε ένα τσάι, πάρε έναν κουραμπιέ στο χέρι και άκου προσεκτικά για να τα πεις μετά χαρτί και καλαμάρι και στο παιδί σου.

Το ζωντανό έλατο σε γλάστρα μπορείς να το έχεις στο μπαλκόνι σου για αρκετά χρόνια μέχρι να μεγαλώσει και να μη χωράει άλλο και να μη την παλεύει. Τότε θα το πάρεις από το χεράκι και θα το πας να το φυτέψεις (κάποιον χειμωνιάτικο μήνα) σε έναν κήπο. Μέχρι τότε θα το έχεις σε μία μεγάλη γλάστρα και θα το χαρείς κάθε άνοιξη που θα βγάζει νεαρά ανοιχτοπράσινα βελονάκια στις άκρες των κλαδιών. Για να το έχεις περισσότερα χρόνια φρόντισε να διαλέξεις ένα σχετικά μικρό δεντράκι. Αν έχεις κήπο – lucky you – μπορείς να πάρεις ένα λίγο μεγαλύτερο και να το φυτέψεις (κάποιον χειμωνιάτικο μήνα) σε ένα σημείο όπου γύρω γύρω έχει πάνω από ένα μέτρο απόσταση από πιθανά εμπόδια, π.χ. τοίχος, κάγκελο, άλλο φυτό, γειτόνισσα. Αγόρασέ το από κάποιο φυτώριο που είσαι πελάτης και τους εμπιστεύεσαι, για να σου δώσουν ένα έλατο που μεγάλωνε στη γλάστρα του και όχι κάποιο που 3 μέρες πριν το έβγαλαν από το χώμα και το σφήνωσαν στη γλάστρα. Σου σημειώνω ότι δεν μπορείς να το έχεις μέσα στο σπίτι όταν θα θέλεις να το στολίσεις, αλλά έξω. Θα σκάσει από τη ζέστη μέσα.

Το πρώην ζωντανό έλατο μπορείς να το έχεις στο σαλόνι για το πολύ ένα μήνα. Μετά τις γιορτές αποχαιρέτα το έλατο που χάνεις. Να σε ενημερώσω να το ξέρεις για πάντα. Τα έλατα που πωλούνται για χριστουγεννιάτικα δέντρα προέρχονται από καλλιέργειες ελάτης. Αν κάνεις μία βόλτα στον Ταξιάρχη Χαλκιδικής θα βρεις πάμπολλες καλλιέργειες ελάτης. Άρα, μην ψαρώνεις αν σου λένε ότι “δεν είναι οικολογικό να αγοράζεις κομμένο έλατο”. Πρόσεξε καλά: αγόρασε έλατο που έχει πάνω την ειδική σήμανση του δασαρχείου. Αλλιώς σημαίνει ότι προέρχεται από λαθροϋλοτομία (άρα, δεν είναι από καλλιέργειες).

Τι άλλο θα στολίσεις; Μπορείς να πάρεις ένα βάζο και να βάλεις μέσα φρέσκα κλαδιά από ου. Ου, λοιπόν, θα ζητήσεις. Είναι αυτό το δέντρο που έχει μπουκλέ φύλλα και αγκάθια στις άκρες τους και το χειμώνα φτιάχνει ολοστρόγγυλα κόκκινα μπιλάκια. Και κόβουμε λίγα κλαδάκια και τα στολίζουμε στα βάζα, τα κρεμάμε στις πόρτες και δίνουμε από κάτω φιλάκια και φτιάχνουμε όμορφα μπουκέτα. Στο ξανατονίζω: αυτό με τα κόκκινα μπιλάκια είναι το ου. Το δέντρο λέγεται αρκουδοπούρναρο και στα λατινικά Ilex aquifolium. Άρα μπορεί να το βρεις κάπου και ίλεξ. Ε, από αρκουδοπούρναρο προτιμάει να το φωνάζεις ου. Λογικό.

Τρέξτε στις αγορές και στα ανθοπωλεία και ετοιμάστε θαλπωρή και ζεστασιά και κουραμπιέδες και μελομακάρονα, γιατί τα Χριστούγεννα κοντοζυγώνουν.

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Η Αιμιλία Ροδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην εξωτική Τούμπα. Δεν ήξερε τι την περιμένει στο μέλλον. Δε την περίμενε και τίποτε συνταρακτικό, εδώ που τα λέμε. Έμαθε για τα φυτά και τα δέντρα στη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού περιβάλλοντος, έμαθε μερικές ξένες γλώσσες για να συνεννοείται στα ταξίδια, πήγε μερικά ταξίδια σε διάφορες ηπείρους.Όταν δε φυτεύει, γράφει για κηπουρική στο Κηπολόγιο και απαντάει σε ερωτήσεις ανήσυχων κηπουρών στο Ρώτα το Κηπολόγιο. Στον ελεύθερό της χρόνο ταΐζει τις πάπιες, κοιτάζει τα αεροπλάνα που απογειώνονται και αναλογίζεται πώς πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς να φάει νουτέλα. Μας μιλάει για κηπουρική.

Σαν να πάτησε κάποιος τον διακόπτη

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly, παιχνίδι, χριστούγεννα

photo via

Γράφει η Βαρβάρα Δουμανίδου

Άντε να έρθουν τα Χριστούγεννα να περάσουν, να έρθει το Πάσχα να περάσει να έρθει μετά το καλοκαίρι και να μείνει.

Αυτό έλεγα από μικρή γιατί είμαι παιδί του καλοκαιριού και ας γεννήθηκα φθινόπωρο.

Όμως φέτος σαν κάτι να άλλαξε. Σαν να πάτησε κάποιος τον διακόπτη και άναψαν μέσα μου χιλιάδες χριστουγεννιάτικα φωτάκια και λαμπυρίζω σαν δέντρο. Έχω μια χαρά φέτος. Ένα ξύπνημα σαν από τη φύση μου! Γιατί ξέρετε το έθιμο με το πράσινο έλατο τα Χριστούγεννα είναι για να ξορκίσουμε τον χειμώνα και να προετοιμαστούμε για τον ερχομό της άνοιξης..

Θα γεμίσουμε πάλι δώρα και πάλι θα ετοιμάσουμε νόστιμα γιορτινά τραπέζια. Και θα μαζευτούμε φίλοι και οικογένειες και θα γελάσουμε, θα εκνευριστούμε, θα μαλώσουμε, θα κουραστούμε, θα ξενυχτήσουμε, θα διασκεδάσουμε. Αλλά πάντα κάτι θα μας λείπει. Και αυτό το κάτι πάντα μας ξεγελά και πέφτουμε στο κρεβάτι με μια αδιόρατη θλίψη. Αλλά φέτος αυτό το κάτι ας μη το αφήσουμε να μας λείψει. Ας το αλλάξουμε.

Ας αποκτήσουμε την επαφή. Επαφή με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Με τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τους παππούδες μας, τους φίλους μας, τους συνεργάτες μας!

Και τι καλύτερο από το παιχνίδι για να έρθουμε κοντά; Παιχνίδι ασταμάτητο και ανεξάντλητο κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Ένα υπέροχο παιχνίδι επαφής είναι το μπέρδεμα με τα χέρια μας. Πιαστείτε χέρι χέρι σε κύκλο και μπερδευτείτε ανελέητα.. και μετά προσπαθήστε να ξεμπερδευτείτε χωρίς να αφήσετε τα χέρια!

Παίξτε με τα μάτια κλειστά.. βάλτε τα μικρά παιδιά να κλείσουν τα μάτια τους και να ανακαλύψουν και να μαντέψουν τα πρόσωπα των γονιών, των παππούδων, των θείων, ξανά από την αρχή. Όχι με τα μάτια αλλά με την αφή και τη μυρωδιά. Πιστέψτε με είναι τόσο απορροφημένα τα παιδιά από την τεχνολογία που θα είναι ένας ολοκαίνουργιος κόσμος για αυτά!

Τραγουδήστε! Μαζευτείτε γύρω από το τζάκι, τη σόμπα, το καλοριφέρ και τραγουδήστε τα αγαπημένα σας τραγούδια όλοι μαζί! Μετά αλλάξτε τους τα φώτα βάζοντας σε κάθε φωνήεν ένα διαφορετικό.. π.χ. τραγουδήστε τα κάλαντα μόνο με ι.. τρίγινι κίλιντι μις τι γιτινι, ίρθιν τι χριστίγιννι κι ι πριτιχρινιοί, ι!!! (πολύ γέλιο)

Οργανώστε διαγωνισμούς χορού! Διαλέξτε ζευγάρια, διαλέξτε τραγούδια και μουσικές και χορέψτε μέχρι τελικής πτώσεως!

Καθήστε τριγύρω και διηγηθείτε τρομαχτικές ιστορίες.. όλοι έχουν από μια! Γεμίστε με κεριά το δωμάτιο ψήστε κάστανα και ζεστό κρασάκι και φοβηθείτε ελεύθερα!

photo via

Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μόνοι. Και μερικές φορές νιώθουμε κι εμείς μόνοι. Κι ας περιστοιχιζόμαστε από δεκάδες φίλους γονείς και συνεργάτες! Φέτος ας μη φοβηθούμε την επαφή. Ας νιώσουμε, ας αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, ας μαγειρέψουμε, ας φάμε, ας πιούμε, ας ακούσουμε, ας κλάψουμε, ας γελάσουμε, ας τραγουδήσουμε, ας αγαπήσουμε, ας ερωτευθούμε, ας καταλάβουμε, ας ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που μας λέει πως θα ζήσουμε για πάντα. Γιατί εδώ είναι η ζωή και είναι τώρα. Και αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι μια φορά! Και το βράδυ που θα πέσουμε στα κρεβάτια μας ας κοιμηθούμε χαμογελαστοί. Ήρεμοι και γεμάτοι. Και πλήρεις.

Λίγα λόγια για τη Βαρβάρα Δουμανίδου

Η Βαρβάρα Μπάρμπι Δουμανίδου είναι η ιδιοκτήτρια ενός μαγικού ξεχωριστού χώρου με το όνομα “Αιθερόπλοο” στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Της αρέσει πολύ να πετά πάνω από τη πόλη με τα χρωματιστά φτερά της και να ψάχνει ανθρώπους που θέλουν με λαχτάρα να ανακαλύψουν τον υπέροχο κόσμο του θεάτρου. Παίζει, σκηνοθετεί, εμψυχώνει και δημιουργεί φανταστικές και συναρπαστικές ομάδες, ιστορίες και καταστάσεις με μικρά και μεγάλα παιδιά πάνω από 18 χρόνια. Tης αρέσουν πολύ οι σοκολάτες και οι γάτες. Μας μιλάει για θεατρικό παιχνίδι.

Εκδρομή στον Χορτιάτη

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Ο Χορτιάτης είναι ένα πανέμορφο βουνό δίπλα στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι τώρα το είχα συνδέσει με εκείνες τις ταβέρνες πάνω στο δρόμο με τα κυνήγια και τα τζάκια. Εδώ και λίγο καιρό ήρθαν μερικοί άνθρωποι να μου θυμίσουν την ύπαρξη μιας υπέροχης και εύκολης διαδρομής μέσα στο βουνό καθώς και το καταφύγιο του ΣΕΟ, ένα υπέροχο διάλειμμα μιας κυριακάτικης βόλτας. Εδώ μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για τον Χορτιάτη, στο κείμενο της Μάχης Χριστοφορίδου στο Egnatia Post. Ίσως ήταν και το έναυσμα για τη βόλτα μας και ευχαριστούμε που το μοιράστηκε μαζί μας. Ο Δάνος από τη “Γλυκομαγεία” μας μίλησε επίσης για αυτό. Έπρεπε να το επισκεφτούμε!

Η βόλτα μας ήταν αναζωογονητική. Είδαμε οικογένειες με παιδιά, γέρους με μπαστούνια, σκυλιά, νεαρά ζευγάρια. Περπατήσαμε, φάγαμε, αναπνεύσαμε καθαρό αέρα. Αφήσαμε το αυτοκίνητό μας στα ραντάρ και περπατήσαμε περίπου 40λεπτά.

Μπορώ να φανταστώ την ομορφιά αυτού του βουνού όλες τις εποχές του χρόνου. Μπορώ να φανταστώ όλες τις χρωματικές του αποχρώσεις. Απλά υπέροχη απόδραση!

Εδώ μπορείτε να δείτε το καταφύγιο του Χορτιάτη, το οποίο είναι ανοιχτό τα Σαββατοκύριακα για ξεκούραση, φαγητό ή καφέ αλλά και για διαμονή (άλλη μια υπέροχη ιδέα!).

μπορείς να πας με το αυτοκίνητο μέχρι το Καταφύγιο.

ή με τα πόδια.

σε κάθε στροφή τα χρώματα, ανάλογα με το φως του ήλιου, αλλάζουν.

στον Χορτιάτη μπορείς να μαζέψεις και κάστανα. βρήκαμε μόνο αυτό.

από εδώ πας για το Καταφύγιο του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών (υψόμετρο 1000μέτρα)

μέσα στη φύση. έχει και τζάκι μέσα.

έχει και μερακλήδες.

τι θέλει ο άνθρωπος;

kill routine

Κάπου εδώ, στα ραντάρ αφήσαμε το αυτοκίνητο.

the end. καληνύχτα.

Κλαδεύω και φυτεύω όταν ο λύκος δεν είναι εδώ!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # κηπουρική

Η φύση κοιμάται και οι κηπουροί πιάνουν δουλειά! Κλαδεύω και φυτεύω όταν ο λύκος δεν είναι εδώ!

Ήρθε ο χειμώνας,

πιάσε κλαδευτήρι,

ρίξ’ τα μακαρόνια,

μες το σουρωτήρι.

Ο χειμώνας είναι μία εποχή που μαζευόμαστε στο σπίτι, φοράμε στα πατουσίνια ζεστά τερλίκια που μας έφτιαξε η γιαγιά μας και πίνουμε ζεστή σοκολάτα αγκαλιά με το αγαπημένο μας λούτρινο ζωάκι. Όλη τη βδομάδα πέφτουμε με τα μούτρα στην αντιγραφή, την ορθογραφία και τις ασκήσεις δοτικής στα γερμανικά. Τα Σαββατοκύριακα δε θέλεις να μείνεις πια κλεισμένος μέσα στο σπίτι και σηκώνεσαι και πας σε μία από τις δραστηριότητες που βρήκες στις Πυγολαμπίδες. Έλα τώρα, έχει άπειρες επιλογές να διαλέξεις.

Κράτα μία Κυριακή μεσημέρι που θα έχει ζέστη και θα σε χτυπάει ο ήλιος για να κάνεις μικροδουλίτσες στον κήπο ή στο μπαλκόνι σου. Το χειμώνα τα φυτά κοιμούνται και είναι η κατάλληλη εποχή για να κλαδέψεις. Το θέμα είναι τι πρέπει να κλαδέψεις:

ό,τι περισσεύει και ό,τι προεξέχει: κόψε τα κλαδιά που παραμεγάλωσαν σε διάφορες κατευθύνσεις και χαλάνε την κανονικό σχήμα του φυτού

ό,τι έχει γυμνά κλαδιά: αν κόψεις μέρος του γυμνού κλαδιού και με την προϋπόθεση ότι το φυτό είναι υγιές και ζωντανό, τότε σε διάφορα σημεία θα βγάλει φρέσκα φυλλαράκια

ό,τι ξεράθηκε: κόψε κλαδιά, λουλούδια, φύλλα, καρπούς που ξεράθηκαν και χαλάνε την εικόνα του φυτού και δε το αφήνουν να μεγαλώσει και να αναζωογονηθεί

ό,τι φυτρώνει στον κορμό του δέντρου: σε ένα δέντρο δεν πρέπει να αφήνουμε να μεγαλώνουν φυλλαράκια και κλαδιά πάνω στον κορμό του σε σημεία πολύ μακριά από την κανονική του κόμη
ό,τι θέλουμε να έχει σχήμα: διατηρούμε το περίτεχνο σχήμα στους θάμνους και τα δέντρα που ήταν έτσι κλαδεμένα όταν τα αγοράσαμε (π.χ. σε bon bon, σε στριφογυριστό σχήμα κτλ)
ό,τι είναι φυλλοβόλο και καρποφόρο: είναι η σωστή εποχή να κλαδέψεις τα δέντρα αυτά. Ξέρεις τι σημαίνει φυλλοβόλο; Είναι τα φυτά που ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα και βγάζουν καινούρια την άνοιξη! Μαγικό; Τα υπόλοιπα φυτά που δε ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα λέγονται αειθαλή. Σκέψου και μερικά καρποφόρα. Κλείσε τα μάτια! Άνοιξέ τα τώρα: μηλιά, ροδακινιά, καρυδιά, βερικοκιά, αχλαδιά, συκιά, κυδωνιά. Πόσα βρήκες;
ό,τι άνθισε και πάει τέλειωσε: κλασσική περίπτωση είναι το χρυσάνθεμο. Μη το πετάξεις μόλις τελειώσει με τα λουλούδια του. Μη! Παρά μόνο κλάδεψέ το και περίμενε λιγάκι…τικ τακ τικ τακ…θα βγάλει φρέσκα φύλλα. Μη φοβάσαι!

Και αφού φέρεις σε πέρας με μεγάλη επιτυχία το κεφάλαιο που λέγεται “κλαδέματα”, μπορείς να φυτέψεις εποχιακά λουλούδια όπως πανσέδες, κυκλάμινα, χρυσάνθεμα, βιολέτες. Και δες πόσο μεγάλωσαν οι βολβοί σου! Λίγο, ε; Θέλει λίγη υπομονή.

πανσές

κυκλάμινο

Αφού τελειώσεις με τα κλαδέματα και τα φυτέματα, καθάρισε όλα τα εργαλεία σου προσεκτικά, πέρασέ τα με καθαρό οινόπνευμα και φύλαξέ τα σε σκιερό και ξηρό μέρος. Μη τα αφήσεις στη βροχή και στο αγιάζι γιατί θα χαλάνε μέρα με τη μέρα.

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Φυτέψαμε βολβούς

Ιωάννα Σεραφειμίδου # κηπουρική

Η Αιμιλία από το “Κηπολόγιο” έγραψε πριν από ένα μήνα περίπου στις Πυγολαμπίδες στο κλουβί αυτό το κείμενο παροτρύνοντάς μας να φυτέψουμε βολβούς για να τους καμαρώσουμε ανθισμένους την άνοιξη. Δεν ασχολούμαι πολύ με το μπαλκόνι μου και τα φυτά αλλά είναι κάτι που θα ήθελα πολύ! Είναι από αυτά τα πράγματα που θα μου άρεσε πολύ να κάνω αλλά εξαιτίας της άγνοιάς μου το αποφεύγω γιατί μου φαίνεται δύσκολο και καμιά φορά ακατόρθωτο.

Τελικά, όπως όλοι καλά ξέρουμε, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο φαίνονται. Και έτσι φύτεψα και εγώ βολβούς. Αυτό που μου άρεσε πολύ στη διαδικασία είναι η επίσκεψή μου στο φυτώριο. Όχι την άνοιξη, όπως είχα συνηθίσει, αλλά εν μέσω Φθινοπώρου και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν πολύ αναζωογονητική η βόλτα.

Η Αιμιλία γράφει κάθε μήνα στις Πυγολαμπίδες στο κλουβί για δραστηριότητες κηπουρικής που μπορούμε να κάνουμε με τα παιδιά. Μπορείτε να διαβάσετε τις προτάσεις της εδώ.

Επίσης, μπορείτε να τη βρίσκετε στο Κηπολόγιο, την προσωπική της σελίδα, όπου μοιράζεται μαζί μας δεκάδες ιδέες και πληροφορίες για λουλούδια και φυτά. Πέρσι την άνοιξη ανέλαβε να φτιάξει το μπαλκόνι μας και έτσι πραγματικά απολαύσαμε ένα διαφορετικό καλοκαίρι μέσα στο μικρό μας πράσινο παράδεισο. Επίσης μπορεί να κάνει διάφορα project σε σχολεία και εκδηλώσεις ή σε πάρτι και βαπτίσεις.

Μου αρέσει πολύ η ιδέα της κηπουρικής. Ας τη βάλουμε περισσότερο στη ζωή μας και ας πρασινίσουμε λίγο και την πόλη μας!

Διάλεξα μερικούς βολβούς. Ούτε που θυμάμαι τι πήρα. Θα φωνάξω την άνοιξη την Αιμιλία στο σπίτι μου για αυτοψία.

Ετοίμασα τα σύνεργα και εξοπλίστηκα με θάρρος.

Εδώ χρειάστηκε να πάρω δραστικά μέτρα. Και επί την ευκαιρία έκανα και ένα κλαδεματάκι. (ακολουθεί και το νέο κείμενο της Αιμιλίας)

Η πολύτιμη βοηθός μου

Τα λέμε την άνοιξη! Καλό Φθινόπωρο!

Φθινοπώριασε…

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly, παιχνίδι

photo via

Έξω ο ήλιος είναι ακόμη ψηλά και μερικές μέρες καίει αλλά το καλοκαίρι έχει φύγει για τα καλά.. δεν πειράζει.. ένας χειμώνας γεμάτος καινούργια πράγματα καινούργιες ιδέες, περιπέτειες, κούπες με καφέ και ζεστή σοκολάτα, εκδρομές στο βουνό, πρωινά τεμπελιάσματα κάτω από τα ζεστά παπλώματα, βροχή και μελαγχολική διάθεση, ταινίες, βιβλία, φίλοι στο σπίτι..

Αλλά ακόμη είναι φθινόπωρο.. και είναι ωραία η μυρωδιά από τα ξυσμένα μολύβια, τις καινούργιες σχολικές τσάντες, τα κλειστά βιβλία και τα χαρτιά τους, είναι ωραία η μυρωδιά από τις σβήστρες και τις κασετίνες.. οι πρώτες μπότες τα πρώτα κασκόλ και τα πανωφόρια.. και είναι ωραία να πατάς τα πεσμένα φύλλα και να κάνουν κρατς κάτω από τα πόδια σου. Να απολαμβάνεις τη φθινοπωρινή βροχή χωρίς να κρυώνεις στα αλήθεια. Να τρως ακόμη παγωτό και να απολαμβάνεις και ζεστές σούπες. Να κοιμάσαι λίγο περισσότερο μια και ο ήλιος δεν σε φωνάζει να βγεις έξω πια..

photo via

Γράφει η Βαρβάρα Δουμανίδου

Ναι θα κλειστούμε μέσα πάλι φέτος.. Κλεισμένοι μέσα και τα παιχνίδια λιγοστά.. τα επιτραπέζια τα βαρεθήκαμε και τα μαθήματα μας τα κάναμε.. και τώρα; Τι να παίξουμε; Τι;

Παντομίμα.. ναι είναι ωραία η παντομίμα.. και δοκιμάστε και μια φανταστική γλώσσα.. να μιλάτε με μια φανταστική γλώσσα και οι άλλοι να προσπαθούν να καταλάβουν τι λέτε..

Βάλτε το ραδιόφωνο να παίζει και χορέψτε ανάλογα με τον ρυθμό του. Αλλάξτε ξαφνικά συχνότητα και σταθμό και χορέψτε κάτι άλλο.. και μετά ξανά το ίδιο. Και ξανά και ξανά μέχρι να πέσετε κάτω από τα γέλια..

Διαβάστε ιστορίες και παραμύθια στα παιδιά και αφήστε τα να σας διαβάσουν κι αυτά. Επινοήστε ιστορίες ή αλλάξτε το τέλος σε αυτά που δεν σας αρέσουν. Ξεκινήστε μια ιστορία και αφήστε κάποιον άλλον να τη συνεχίσει όπως θέλει εκείνος. Και μετά κάποιος άλλος μέχρι που η ιστορία να γίνει ολόκληρο παραμύθι..

Παίξτε τη λίμνη.. μαζευτείτε γύρω από το χαλί και φανταστείτε πως υπάρχει μια λίμνη στη μέση. Πείτε κάτι που σας στενοχωρεί ή σας προβληματίζει και μετά ξαλαφρώστε με το να το πετάξετε στη λίμνη.. ενθαρρύνετε και τους υπόλοιπους να το κάνουν αυτό.. θα νιώσετε υπέροχα και είναι ένας μαγικός τρόπος να ξέρετε τι νιώθουν τα παιδιά σας κάθε μέρα.

Μαζευτείτε με την παρέα ή τα παιδιά σας τραγουδήστε ένα γνωστό τραγούδι και μετά αλλάξτε του τα φώτα.. ξανατραγουδήστε το με ένα σωρό διαφορετικά είδη μουσικής. Jazz, παραδοσιακό, όπερα, ρεμπέτικο, εκκλησιαστικό, heavy metal, hip hop και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.. θα γελάσετε πολύ σας το υπόσχομαι..

Αχ κλεινόμαστε μέσα πάλι.. και το φθινόπωρο το ξέρει καλά..

Αλλά όχι για πολύ! Θα ξυπνήσουμε από το μούδιασμα και θα ξεμυτίσουμε δειλά δειλά αλλά αποφασισμένοι να τα κάνουμε όλα φέτος.

Γιατί το φθινόπωρο είναι η έναρξη.. είναι η αρχή.. ή αρχή για όλα τα υπέροχα πράγματα που θα κάνουμε φέτος. Και φέτος θα τα κάνουμε Όλα!

photo via

Λίγα λόγια για τη Βαρβάρα Δουμανίδου

Σχέδια…εκπαίδευσης

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # παιχνίδι

Γράφει ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου, Φιλόλογος-Δημιουργός των Εκδόσεων Σαΐτα

Αναζητάτε συνεχώς καινούριους τρόπους για να εκπαιδεύσετε τα παιδιά σας. Και προσπαθείτε οι τρόποι αυτοί να είναι ευχάριστοι, ελκυστικοί, χωρίς να σας δημιουργούν την αμφιβολία «τώρα έγινε αυτό κατανοητό ή απλώς κουνά συγκαταβατικά το κεφαλάκι του;» Ένα τέλος λοιπόν στην αναζήτησή σας μπορούν να δώσουν τα κινούμενα σχέδια!

Μαγνητίζουν την προσοχή κάθε παιδιού, το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο μέχρι το τέλος της ταινίας και φυσικά οι ήρωες με τις ατάκες τους και τον τρόπο που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να πετύχουν τον στόχο τους, ακολουθούν τη σκέψη του παιδιού και μετά τους τίτλους του τέλους. Το μόνο που χρειάζεται για να εφαρμόσετε με επιτυχία τον συγκεκριμένο τρόπο εκπαίδευσης με τα πολλαπλά οφέλη, είναι να μην ξεχνάτε πως το παιδί βλέπει την ταινία ενώ εσείς, τη μελετάτε. Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσετε να αξιοποιήσετε στο μέγιστο τον τρόπο αυτό.

– χαρακτήρες: καλοί, κακοί, ευκολόπιστοι, επιφυλακτικοί, φοβισμένοι, εχθρικοί, διστακτικοί, ντροπαλοί, δυναμικοί και τόσοι άλλοι, σας προσφέρουν μια σημαντική πηγή απ’ όπου μπορείτε να αντλήσετε στοιχεία και συμπεριφορές για να τις αντιστοιχήσετε με αυτές ανθρώπων που συναντούν καθημερινά τα παιδιά σας. Θα ξέρετε με τον τρόπο αυτό ότι όταν αναφέρεστε σ’ έναν χαρακτήρα «κακό», το παιδί θα αντιλαμβάνεται άμεσα και θα συνδέει τον χαρακτήρα με μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Χωρίς άσκοπες και κουραστικές περιγραφές, έρχεστε κατευθείαν στην καρδιά αυτού για το οποίο θέλετε να του μιλήσετε.

– γεγονότα: όλα τα προβλήματα, τα εμπόδια, οι αναποδιές, η αντιμετώπισή τους μπορούν να αξιοποιηθούν από εσάς για να παρακινήσετε το παιδί σας να μην εγκαταλείψει μια προσπάθεια ή έναν στόχο. Μπορείτε να το εμψυχώσετε ουσιαστικά καθώς με την αναφορά στην επιτυχία των αγαπημένων του ηρώων να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα, ενισχύετε την αυτοπεποίθησή του. Του δίνετε την απαιτούμενη σιγουριά και ένα καλό κίνητρο για να τα καταφέρει σε όποια δυσκολία καλείται να αντιμετωπίσει.

– ατάκες: μόνα τους θα σας δείξουν ποιες ατάκες των ηρώων θα πρέπει να ξεχωρίσετε και να θυμάστε. Μπορείτε λοιπόν να τις συγκρατήσετε και να τις αναφέρετε όταν θα θέλετε χωρίς πολλά, περιττά τις περισσότερες φορές, λόγια, να παρακινήσετε το παιδί σας ή να το βοηθήσετε να ξεπεράσει κάτι που το απασχολεί. Οι ατάκες παίζουν τον ρόλο των λέξεων/φράσεων-κλειδιά, επηρεάζοντας άμεσα την ψυχολογία του παιδιού καθώς θυμάται χαρακτήρες, καταστάσεις και συναισθήματα. Θα δείτε ότι και το παιδί σας μόλις αντιληφθεί ότι κάτι σας απασχολεί, θα προσπαθήσει να σας εμψυχώσει με μια ατάκα που ξεχώρισε από κάποιο κινούμενο σχέδιο.

Καθώς εξοικειώνεστε με τον συγκεκριμένο τρόπο εκπαίδευσης και διαπαιδαγώγησης του παιδιού σας, θα μπορέσετε να εντοπίσετε και να αναπτύξετε κι άλλες, πολλές μεθόδους αξιοποίησης των κινουμένων σχεδίων.

Φτιάξτε ένα πόστερ με τον αγαπημένο σας ήρωα

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # παιχνίδι

Ποιος από εμάς δεν έχει αγαπημένο ήρωα από (παιδικό) βιβλίο;

Ουουουουου… μόνο έναν; Έτσι, για αρχή θα σας πω έναν που αγάπησα και αγαπώ ακόμα πολύ (πάρα πολύ!) και που φέτος με πολλή συγκίνηση (που όμως δεν επέτρεψα να φανεί!) και με τεράστια χαρά (αυτή την άφησα να φανεί!) μοιράστηκα με το Νικόλα…

Είναι ο Μικές!Το Μικέ της Άστριντ Λίντγκρεντ λέω – βλ. Ο Μικές μες στη σουπιέρα ή Το πανηγύρι του Μικέ ή ο Μικές ξανάρχεται). Αν, λοιπόν, ερχόταν μια μέρα η μαμά μου, τότε περίπου που ήμουν κάπου ανάμεσα στα 7 και τα 9, και με ρωτούσε ποιος είναι ο αγαπημένος μου ήρωας από βιβλίο, το Μικέ εννοείται θα έλεγα. Και αν μου πρότεινε να φτιάχναμε μαζί ένα πόστερ, για να τον παρουσιάζω στους φίλους μου, θα πετούσα τη σκούφια μου! Και το πόστερ του Μικέ φανταστείτε το σαν ένα μεγάλο παζλ που κομμάτια του θα ήταν σίγουρα μια σουπιέρα (που τη φόρεσε καπέλο στο κεφάλι του μια μέρα!), το κασκέτο του (που το φορούσε ακόμα και στον ύπνο του), τα ξύλινα ανθρωπάκια του (τα οποία σκάλιζε κάθε φορά που έμπαινε τιμωρία στην αποθήκη), το Λουκά (το άλογό του, το οποίο απέκτησε χάρη στην καπατσοσύνη του), το ξύλινο τουφέκι του (που του έφτιαξε και του χάρισε ο αγαπημένος του Άλφρεντ), τον ίδιο τον Άλφρεντ που τον αγαπούσε πιο πολύ από όλους, τη μικρή του αδερφούλα, την Ίντα και… τελειωμό δεν έχει…

Με βιβλίο

Όταν, λοιπόν, εγώ ζήτησα από το Νικόλα να διαλέξει έναν δικό του αγαπημένο ήρωα, για να του φτιάξουμε ένα πόστερ που να τον διαφημίζει στους φίλους μας και να τους κάνει να θέλουν κι αυτοί να διαβάσουν τις περιπέτειές του, η επιλογή ήταν μάλλον μονόδρομος: ο μικρός δράκος Καρύδας. Διαβάσαμε για άλλη μια φορά μαζί όλα τα βιβλία της σειράς, ώστε να μαζέψουμε όλες τις πληροφορίες που θα μπορούσαν να μας δώσουν οι σελίδες (ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό, ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα, τι του αρέσει να κάνει στον ελεύθερο χρόνο του, ποιος είναι ο καλύτερός του φίλος, ο μεγαλύτερος εχθρός του κ.ά. παρόμοια). Και αφού νιώσαμε έτοιμοι, πιάσαμε στα χέρια μας χρώματα και σε ένα μεγάλο χαρτόνι χαρτογραφήσαμε το μικρό Καρύδα: ζωγραφίσαμε τη Ματίλντα (τη σκαντζοχοιρίνα που είναι η καλύτερή του φίλη), τον Κακό Τζίμη (το καπετάνιο της πειρατικής Ωραίας Μπέρτας που τους αιχμαλώτισε), το συμμαθητή του τον Όσκαρ το φαγανόδρακο, καθώς και το άρμα που έκατσε κι έφτιαξε μόνος του μέσα σε μια νύχτα, για να διασχίσει την έρημο και να σώσει τη φίλη του… γιατί ο Καρύδας εκτός από δράκος είναι και σπουδαίος φίλος!

Χωρίς βιβλίο

Όταν όμως θέλησα να προτείνω το ίδιο και σε λίγο μεγαλύτερα παιδιά, μου ήρθε μια άλλη ιδέα: τους πρότεινα να φτιάξουν με τη φαντασία τους έναν ήρωα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα μπορούσε να έχει χαρακτηριστικά ηρώων που είχαν διαβάσει) ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε σε μια δική του ιστορία. Ο ήρωας, λοιπόν, αυτός θα έδινε μια συνέντευξη τύπου στην οποία θα παρουσίαζε τον εαυτό του και γι’ αυτό, θα έπρεπε να πλάσουν στο μυαλό τους όσο καλύτερα μπορούσαν το προφίλ του. Με τις ερωτήσεις μου προσπαθούσα να τους βοηθήσω να χτίσουν αυτή το φανταστικό πρόσωπο δίνοντάς του χαρακτηριστικά ευφάνταστα και πικάντικα, τέτοια που να μας στρώνουν το χαλί για μια νέα ιστορία που θα ξεκινούσαμε αργότερα…

(Ενδεικτικές ερωτήσεις: Ποιο είναι το πλήρες όνομά σας; Οι φίλοι σας πώς σας φωνάζουν; Μπορείτε να μας πείτε την ηλικία σας; Πώς θα χαρακτηρίζατε την εξωτερική σας εμφάνιση; Πώς σας αρέσει να ντύνεστε; Σας αρέσει να εντυπωσιάζετε; Πού μένετε; Πώς είναι το σπίτι σας; Μιλήστε μας για την οικογένειά σας. Έχετε καλές σχέσεις με τους γονείς/αδέλφια σας; Με τη γειτονιά σας; Τι σχέσεις διατηρείτε με τους γείτονές σας; Έχετε φίλους; Εχθρούς; Τι σας αρέσει να κάνετε με τους φίλους σας; Πώς είναι η καθημερινότητά σας; Μπορείτε να μας αφηγηθείτε μια αγαπημένη σας ανάμνηση; Τι σας τρομάζει περισσότερο; Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό; Χρώμα; Πείτε μας κάτι θετικό και κάτι αρνητικό για το χαρακτήρα σας. Τι γνώμη πιστεύετε πως έχουν οι γύρω σας για σας; Εσείς τι γνώμη έχετε για τον εαυτό σας; Τι θέλετε/περιμένετε από το μέλλον σας; Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο; …)

Έτσι, με δύο διαφορετικούς τρόπους μπορείτε να ξεσκονίσετε είτε αγαπημένα βιβλία των παιδιών σας είτε τη φαντασία τους που καμιά φορά αφήνουν να τεμπελιάζει! Με άξονα έναν ήρωα, που ουσιαστικά είναι φίλος τους καλός, και με σκοπό να τους κάνετε να μιλήσουν με τους φίλους τους για ένα βιβλίο ή για έναν φίλο που τον κρατάνε κρυφό!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Μια φορά κι έναν καιρό…

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # παιχνίδι

Γράφει η Αθηνά Κάκου, δασκάλα και ιδρύτρια του www.sofikoukoubagia.com

Ποιος δεν αγαπά τα παραμύθια; Ποιος δεν μεγάλωσε ακούγοντας την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Χιονάτη, τα Τρία Γουρουνάκια; Γενιές και γενιές διασκέδασαν και διασκεδάζουν με αυτές τις ιστορίες…

Τα παραμύθια είναι ιδιαίτερα αγαπητά στα μικρά παιδιά… Γιατί; Μα γιατί είναι ένας φανταστικός κόσμος, ένας μαγικός κόσμος… Εκεί ο καλός πάντα νικά, όλοι στο τέλος είναι πάντα ευτυχισμένοι. Εκτός όμως από την ευχαρίστηση που προσφέρει στο παιδί μια ιστορία, υπάρχουν κι ένα σωρό άλλα οφέλη. Καλλιεργείται η φαντασία του, εμπλουτίζεται το λεξιλόγιό του, οι γνώσεις του, καλλιεργείται η αφηγηματική του ικανότητα, μαθαίνει να ξεχωρίζει το καλό από το κακό.

Σήμερα, λοιπόν, θα ήθελα να σας μιλήσω για τα στοιχεία ενός παραμυθιού και πώς μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε στην πράξη. Τα βασικά στοιχεία ενός παραμυθιού είναι πέντε: το σκηνικό (χρόνος και τόπος), οι ήρωες- χαρακτήρες, η πλοκή, το πρόβλημα, η λύση του προβλήματος. Αν παρατηρήσουμε τα γνωστά παραμύθια, θα δούμε ότι αυτά τα στοιχεία επαναλαμβάνονται, δημιουργώντας θα λέγαμε ένα μοτίβο. Αυτό το μοτίβο μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μέσα στην τάξη με αφορμή τα παραμύθια, για να βοηθήσουμε τα παιδιά να γράφουν κι εκείνα τις δικές τους ιστορίες.

Ετοίμασα για εσάς ένα αρχείο με καρτέλες για κάθε στοιχείο του παραμυθιού, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε σε pdf κάνοντας κλικ εδώ. Με τις καρτέλες αυτές μπορείτε να οργανώσετε ένα σωρό δραστηριότητες. Θα σας προτείνω κάποιες από αυτές.

Αρχικά κόψτε τις καρτέλες και κολλήστε τις σε χοντρό χαρτόνι. Εναλλακτικά μπορείτε και να τις πλαστικοποιήσετε. Στη συνέχεια, με κολλητική ταινία κολλήστε τις στον πίνακα, τη μία δίπλα στην άλλη ή πιάστε τις με πινέζες στο φελοπίνακα της τάξης.

Ξεκινήστε με ένα γνωστό παραμύθι, για παράδειγμα την Κοκκινοσκουφίτσα. Ζητήστε από τα παιδιά να σας το αφηγηθούν ή φέρτε το αντίστοιχο βιβλίο στην τάξη και διαβάστε το όλοι μαζί. Στη συνέχεια, θα προσπαθήσετε να βρείτε τα βασικά στοιχεία του παραμυθιού. Ποιο είναι το σκηνικό; Ποιοι είναι οι ήρωές του; Τι έγινε στην αρχή; Τι έγινε μετά; Τι έγινε στο τέλος; Ποιο πρόβλημα παρουσιάστηκε; Πώς λύθηκε αυτό το πρόβλημα;

Γράψτε τις απαντήσεις των παιδιών κάτω από την αντίστοιχη στήλη στις καρτέλες που κολλήσατε στον πίνακα. Έπειτα κάντε το ίδιο και για άλλα παραμύθια.

Αφού τελειώσετε, κάντε μια συζήτηση με τα παιδιά. Τι παρατήρησαν από όλη αυτή τη διαδικασία; Τι συμπεράσματα έβγαλαν; Μήπως όλα τα παραμύθια έχουν ορισμένα βασικά στοιχεία; Και πώς μπορούν αυτά τα στοιχεία να τα χρησιμοποιήσουν στις δικές τους ιστορίες;

Μετά από όλο αυτό το παιχνίδι μπορείτε να τους ζητήσετε να σκεφτούν μια δική τους ιστορία, στηριγμένη σε αυτά τα βασικά στοιχεία. Σίγουρα δεν είναι πάντα καλό να βάζουμε τη φαντασία των παιδιών σε καλούπια ή να τους δίνουμε πλάνα για το πώς να γράψουν. Αλλά πιστεύω πως μία τέτοια καθοδήγηση θα τα βοηθήσει, ειδικά αν δυσκολεύονται στην παραγωγή λόγου.

Μπορείτε επίσης να φτιάξετε κι άλλες καρτέλες για κάθε ένα παραμύθι ξεχωριστά. Στο παραπάνω παράδειγμα, την Κοκκινοσκουφίτσα, τυπώστε καρτέλες με τους ήρωες, το σκηνικό, το πρόβλημα, τη λύση. Φτιάξτε φακέλους για κάθε στοιχείο, ένα φάκελο για τους ήρωες, έναν για το σκηνικό κ.ο.κ. και ζητήστε από τα παιδιά να βάλουν την κάθε καρτέλα του παραμυθιού στον αντίστοιχο φάκελο.

Αυτές είναι κάποιες από τις προτάσεις μου. Ελπίζω να σας αρέσουν και να τις αξιοποιήσετε και στη δική σας τάξη.

Λίγα λόγια για την Αθηνά Κάκου

Η Αθηνά Κάκου είναι πτυχιούχος δασκάλα. Αγαπά πολύ τα παιδιά και το όνειρό της ήταν να δουλέψει στην εκπαίδευση. Όνειρο που στην Ελλάδα του 2013 μοιάζει απατηλό. Γι’ αυτό και βρήκε άλλο τρόπο να ασχολείται μαζί τους, ανοίγοντας την επιχείρηση Craftaholic. Εκεί φτιάχνει χειροποίητα παιχνίδια και διακοσμητικά με βασικά υλικά το ύφασμα και την τσόχα. Παράλληλα, είναι το πρόσωπο που… κρύβεται πίσω από τη «Σοφή Κουκουβάγια», το εκπαιδευτικό της ιστολόγιο, όπου γράφει για εκπαιδευτικούς και γονείς, μοιράζεται μαζί τους δωρεάν υλικό και απαντά στις ερωτήσεις των μικρών παιδιών μέσα από ένα διασκεδαστικό παιχνίδι υιοθεσίας. Μας μιλάει για εκπαίδευση και κατασκευές.

Χαρά και παιχνίδι…χειροπιαστά!

Ιωάννα Σεραφειμίδου # παιχνίδι

Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα στην Έκθεση που παρουσίαζε το Goethe “Μαθηματικά χειροπιαστά” με την οποία εντυπωσιάστηκα και θα ήθελα να δώσω “συγχαρητήρια για τη διοργάνωση και την ιδέα”.

Η Ολυμπία είναι μικρή ακόμα για να καταλαβαίνει από μαθηματικά, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε από το να παίξει, να επεξεργαστεί τα ζάρια, να αφήσει μπαλίτσες να κυλίσουν προς τα κάτω, να παίξει με σχήματα, σαπουνόφουσκες και πολλά ακόμα!

{μαθηματικά} τι σκέφτεσαι όταν ακούς αυτή τη λέξη; Σίγουρα όχι παιχνίδι και σίγουρα όχι το πρόσωπο ενός ευτυχισμένου δίχρονου. Αν κάνω λάθος, μάλλον είσαι από κάποια άλλη χώρα.

Όμως η ιστορία δε σταματάει εδώ.

Περάσαμε ωραία, ήπιαμε καφέ με μια φίλη και το παιδί της στο υπέροχο υπαίθριο καφέ του Λαογραφικού Μουσείου (για όσο το επιτρέπει ο καιρός) και προς το τέλος της βραδιάς είδα τη Στέλλα.

Η Στέλλα Παπαϊωάννου έχει το wooden art for crafts, που ασχολείται με υλικά χειροτεχνίας από ξύλο για ζωγραφική, decoupage, κολλάζ, scrapbooking και άλλες τεχνικές. Μου την είχε συστήσει μια φίλη μου, γιατί έκανε, μου είπε, υπέροχα χειροποίητα κουκλόσπιτα.

Ήθελα να πάρω ένα για την Ολυμπία οπότε σκέφτηκα (μια που την είδα) να την ρωτήσω αν κάνει και μινιατούρες έπιπλα ώστε να το εξοπλίσω! Η απάντησή της ήταν αρνητική και προσφέρθηκε να μου συστήσει κάποιον, από όπου θα μπορούσα να βρω πολύ ιδιαίτερα κομμάτια. Όταν την ρώτησα από που προμηθεύεται αυτή, τότε ξεκίνησε μια ολόκληρη ιστορία.

Αυτή, η δική μου ιστορία. Που συνδέεται με την έκθεση που προανέφερα (και που έκανε τα μαθηματικά παιχνίδι) και την δημιουργικότητα που όλοι οφείλουμε να βρούμε ξανά.

Τι είναι παιχνίδι και τι είναι μάθηση; Που πήγε η φαντασία; Πότε ξεχάσαμε να δημιουργούμε;

Μεγαλωμένοι από μια στερημένη γενιά, που φρόντισε να μας τα έχει όλα έτοιμα και γυαλιστερά, την barbie και το λαχταριστό σπιτάκι της, τα αυτοκινητάκια και τα πλαστικά ή ξύλινα στρατιωτάκια, τα βιβλία με την έτοιμη γνώση και την προώθηση της παπαγαλίας, ακόμα ψάχνω την χαμένη μου παιδικότητα.

Μας στέρησαν την φαντασία, μας ξερίζωσαν τα χέρια και το μυαλό. Σκληρό. Μα έτσι νιώθω. Εγώ, η “εναλλακτική”, θέλω τις έτοιμες μινιατούρες. Τα έτοιμα, γρήγορα παιχνίδια. Δεν είναι άσχημα και αυτά, μα έχω χρόνο για να παίξω. Έχω χρόνο πολύ μαζί με το παιδί μου.

Η Στέλλα μου μίλησε για χρώματα. Για ανακύκλωση. Για τα υλικά της φύσης. Για το πως μπορώ να φτιάξω μια κουρτίνα στο κουκλόσπιτο και πόση αξία μπορεί να αρχίσει να παίρνει το εσωτερικό χαρτονάκι από το χαρτί υγείας. Για την αξία της εφευρετικότητας και της χρήσης απλών καθημερινών υλικών.

Σύντομα θα πάρω αυτό το κουκλόσπιτο και θα αρχίσω να μαθαίνω πάλι από την αρχή. Θα αφήσω την Ολυμπία να μου διδάξει πως το παιχνίδι είναι μια υπόθεση για όλους. Πως είναι μέσα στο DNA μας. Θα ξεχάσω την 37χρονη Ιωάννα και θα γνωρίσω την μικρή, εκείνη που ήθελε να παίζει.

Τη Στέλλα και τις δημιουργίες της θα μπορείτε να γνωρίσετε αυτή την Κυριακή, 06/10/2013 στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή, στην εκδήλωση Iwog. Υποσχέθηκε ότι θα μοιραστεί μαζί μας πολλές ιδέες, οπότε αν τα καταφέρετε, κλέψτε κανα δυο την Κυριακή!

Αν είστε και εσείς κάπως σαν και εμένα, δηλαδή από αυτούς που νομίζουν πως “δεν πιάνουν τα χέρια τους” θέλω να σας πω πως τελικά δεν είστε μόνοι. Και πως μάλλον υπάρχει ελπίδα να ξαναβρούμε το παιδί που έχουμε μέσα μας.

και κάτι ακόμα:

Την ίδια αγάπη για όλα τα παραπάνω έχει και η δικιά μας “inmycloset”! Μπορείτε να διαβάζετε τα κείμενα και τις κατασκευές της εδώ. Και να επιχειρείτε κάτι κάθε φορά. Βήμα βήμα.

Φυτεύω βολβούς για να τους καμαρώσω ανθισμένους την άνοιξη

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # κηπουρική

Θα κυλάει ο χειμώνας βαρετός και μπούζι

και εσύ θα αναπολείς πιατέλα με καρπούζι.

Και θα βλέπεις τη φύση να κοιμάται και να ροχαλίζει ρόαρ ρόαρ. Μέχρι να έρθει ξανά η άνοιξη που θα ανθίσουν τα λουλούδια. Και θα είναι αυτή η προσμονή χρονοβόρα και γκρίζα. Αλλά αν καταπιαστείς με το παρακάτω πρότζεκτ θα δώσεις νόημα στις άδειες γλάστρες του χειμώνα και θα πρασινίζει σιγά σιγά ο κήπος σου με βήμα γοργό.

Αυτό που θα κάνετε, κηπουροί μικροί και μεγάλοι, είναι να φυτέψετε βολβούς. Είναι από τις πιο εύκολες κηπουρικές εργασίες που μπορείτε να κάνετε με τα παιδάκια σας και έχει σίγουρα αποτελέσματα. Ακόμη και ο πιο αρχάριος κηπουρός θα χαρεί όμορφα λουλούδια την άνοιξη από τους βολβούς που θα φυτέψει τώρα το φθινόπωρο. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία για να διαλέξετε βολβούς. Θα πάτε παρεούλα σε ένα φυτώριο και θα κάτσετε μπροστά στα κουτιά με τους βολβούς. Θα πάθετε πλάκα με την μεγάλη ποικιλία σε χρώματα και είδη λουλουδιών.

Άκου τώρα τι θα συμβεί:

θα φυτέψεις τον βολβό τώρα το φθινόπωρο
μέχρι τα Χριστούγεννα, μαζί με το δώρο σου, ο Άγιος Βασίλης θα σου φέρει κι άλλο ένα δώρο: τα πρώτα φύλλα του βολβού, φρέσκα και καταπράσινα

από τον Μάρτιο και μέχρι και τέλη Μαΐου θα ανθίζουν ένας ένας οι βολβοί σου

Μάθε πώς θα τους φυτέψεις:

θα διαλέξεις βολβούς φετινούς, φρέσκους, σκληρούς και συμπαγείς
στο κάθε σακουλάκι θα βάζεις το ίδιο είδος βολβού και θα σημειώσεις απ’ έξω τι βολβό και τι χρώμα έβαλες – κάνεις εξάσκηση και στην ορθογραφία!

βρίσκεις βολβούς από 0,25 – 6 ευρώ, διαλέγεις και παίρνεις
θα τους φυτέψεις μόνους τους σε διάφορες γλάστρες εδώ κι εκεί ή σε διάφορα σημεία του κήπου ή
πολλούς μαζί τον ένα δίπλα στον άλλο να φτιάξουν χρωματικά μπουκέτα (στρόνγκλι ρικομέντιντ)
θα τους φυτέψεις με το τριχωτό μέρος προς τα κάτω και το μυτερό μέρος προς τα πάνω – πανεύκολο!

Θα απορείς τώρα πόσο βαθιά να τους φυτέψεις και θα σου πω ότι τους φυτεύεις σε βάθος περίπου δύο φορές το ύψος τους

Διάλεξε τα πιο ωραία χρώματα!

Ξέρεις πόσο μεγάλη ποικιλία υπάρχει για να διαλέξεις έναν φθινοπωρινό βολβό; Ουυυυ, τεράστια! Οι φθινοπωρινοί βολβοί είναι: τουλίπες, φρέζιες, νάρκισσοι, ανεμώνες, ίριδες, κρόκοι, ζουμπούλια, μούσκαρι και ένα κάρο άλλοι. Διάλεξε τους πιο χρωματιστούς, τους πιο φωτεινούς, τους πιο τρέντι και τους πιο χαριτωμένους.

ανεμώνη

ίριδα

μούσκαρι

Νάρκισσος

Τουλίπα

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Οι κουκουβάγιες της τάξης μας

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # παιχνίδι

Γράφει η Αθηνά Κάκου, δασκάλα και ιδρύτρια του www.sofikoukoubagia.com

Όσοι με γνωρίζετε από τα δύο blogs μου, θα ξέρετε πολύ καλά την αδυναμία που έχω στις κουκουβάγιες… Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το πουλάκι μου βγάζει κάτι πολύ οικείο! Αυτό που διαπίστωσα από την επαφή μου με τα παιδιά, τόσο στο σχολείο όσο και εκτός σχολείου, είναι ότι αρέσει και σ’ εκείνα το ίδιο!

Το πρώτο μου.. πείραμα το έκανα πέρυσι και είναι η χειροτεχνία για την οποία θα σας μιλήσω σήμερα! Πρόκειται για κουκουβάγιες φτιαγμένες από χαρτόνι, πολύ εύκολες στην κατασκευή και με ιδιαίτερο νόημα… Γιατί το λέω αυτό; Θα σας εξηγήσω παρακάτω..

Πέρυσι, λοιπόν, στα πλαίσια μιας πρακτικής άσκησης, δίδαξα σε μια Γ’ Δημοτικού στη Θεσσαλονίκη. Την ώρα της Ευέλικτης Ζώνης, μου είχαν αναθέσει να τους κάνω κάποια χειροτεχνία.. Ψάχνοντας, λοιπόν, στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε φωτογραφίες τάξεων στο εξωτερικό, υπέροχα διακοσμημένες και με σημασία σε κάθε λεπτομέρεια. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι δάσκαλοι και δασκάλες προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους να δείξουν στα παιδιά ότι η τάξη είναι μία ομάδα! Έτσι, έβλεπες πόρτες στολισμένες από πάνω μέχρι κάτω με παραστάσεις.. Ψαράκια στο βυθό, λουλούδια στο λιβάδι, σύννεφα στον ουρανό.. Κάθε ένα αντικείμενο είχε γραμμένο επάνω του το όνομα του κάθε παιδιού κι όλα μαζί έφτιαχναν την τάξη τους!

Ενθουσιάστηκα! Μου άρεσε πολύ αυτή η ιδέα και σκέφτηκα ότι θα ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να γνωρίσω κι εγώ καλύτερα τα παιδιά αλλά κι εκείνα να νιώσουν ομάδα, να νιώσουν οικογένεια.

Το προηγούμενο βράδυ ετοίμασα πολύχρωμα χαρτόνια, πάνω στα οποία είχα σχεδιάσει με μολύβι το πατρόν για να φτιάξει ο καθένας και η καθεμιά τη δική του κουκουβάγια. Είχα φροντίσει να διαλέξω χρώματα αγορίστικα και κοριτσίστικα, ανάλογα με τα παιδιά της συγκεκριμένης τάξης.

Την επόμενη μέρα στο σχολείο, χώρισα τα υλικά σε καλαθάκια κι άφησα από ένα καλάθι σε κάθε ομάδα παιδιών. Εκείνα μόνα τους διάλεξαν τα χρώματα που προτιμούσαν, έκοψαν τα χαρτόνια τους, κόλλησαν επάνω τα μάτια και τη μύτη και ζωγράφισαν τις κόρες των ματιών.

Όταν ήρθε η ώρα να γράψουν επάνω τα ονόματά τους, εντυπωσιάστηκα από το πόση φαντασία έχουν. Κάποιοι επέλεξαν να γράψουν όνομα και επίθετο, άλλοι συμπλήρωσαν κάποιο παρατσούκλι ή χαϊδευτικό, άλλοι πρόσθεσαν συννεφάκια με λόγια. Εκείνο μάλιστα που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι μέσα από μια τόσο απλή χειροτεχνία έδειξαν στους υπόλοιπους την εικόνα που είχαν για τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, η Μαρία έγραψε «Μαρία η έξυπνη».

Να συμπληρώσω, επίσης, ότι κάποια παιδιά έλειπαν εκείνη την ημέρα και οι συμμαθητές τους δεν θέλησαν να τους αφήσουν χωρίς κουκουβάγια.. Γι’ αυτό δυο τρία παιδιά ανέλαβαν να φτιάξουν και δεύτερη για το φίλο ή τη φίλη τους που έλειπε!

Όταν ολοκλήρωσαν τις χειροτεχνίες τους, κολλήσαμε τις κουκουβάγιες επάνω στην πόρτα της τάξης. Στην κορυφή έφτιαξα ένα καρτελάκι με τον αριθμό του τμήματος, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει σε σχήμα κλαδιού.

Τα παιδιά καμάρωναν για αυτό που έκαναν, φώναζαν τις άλλες τάξεις να δουν τις κουκουβάγιες τους και ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγάλος!

Τώρα, λοιπόν, που η χρονιά μόλις άρχισε, είναι μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσετε μια τέτοιου είδους κατασκευή. Εγώ με μεγάλη χαρά μοιράζομαι μαζί σας το πατρόν που χρησιμοποίησα για τις κουκουβάγιες της τάξης. Μπορείτε να το εκτυπώσετε κάνοντας κλικ εδώ.

Φυσικά, αν το τολμήσετε, μπορείτε να μου αφήσετε σχόλιο με τις εντυπώσεις σας εδώ!

Λίγα λόγια για την Αθηνά Κάκου

Το δικό μου αλφαβητάρι

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # παιχνίδι

Γεια σας! Είμαι η Μαρίνα και αυτό που μου αρέσει πιο πολύ απ΄ όλα στα βιβλία είναι η μυρωδιά τους! Δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει στα χέρια μου καινούριο βιβλίο και να μη χώσω τη μύτη μου να πάρω το άρωμά του. Ακόμη περισσότερο μου αρέσει να το κάνω αυτό στα παιδικά βιβλία. Με τον καιρό βέβαια ανακάλυψα κι άλλες χάρες των παιδικών βιβλίων, όπως ας πούμε την υφή των σελίδων τους ή τις εικόνες τους και τόσα άλλα… Σ” αυτό βέβαια συνέβαλε ότι στην πορεία έγινα και μαμά και η αλήθεια είναι ότι η πιο αγαπημένη μας ώρα με το γιο μου ήταν από την αρχή και παραμένει εδώ και 6 χρόνια αυτή που μοιραζόμαστε μπροστά σε ένα από τα βιβλία του… Ε, με τούτο και με κείνο, αρχίσαμε να κάνουμε διάφορα πράγματα με τα βιβλία μας: να διαβάζουμε με διαφορετικούς τρόπους, να κουβεντιάζουμε γι΄αυτά, να παίζουμε μαζί τους και γενικά να το διασκεδάζουμε πολύ το πράγμα!

Μερικές από τις ιδέες που έχουμε βρει και έχουμε κάνει μαζί θέλουμε πολύ να μοιραστούμε μαζί σας…

Εμείς, οι άνθρωποι με παιδιά – γιατί, όπως αντιλαμβάνεστε, είμαστε μια ειδική κατηγορία! – πολύ συχνά έχουμε στην παιδική βιβλιοθήκη μας ένα από αυτά τα βιβλία που περιλαμβάνουν πολλές ιστορίες γύρω από ένα θέμα, όπως για παράδειγμα Ιστορίες με πριγκίπισσες, Ιστορίες με πειρατές, Ιστορίες με δεινόσαυρους ή κάτι παρόμοιο. Ένα ωραίο παιχνίδι που μπορούμε να παίξουμε με αφορμή ένα τέτοιο βιβλίο είναι το “TO ΔIKO MOY ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ”.

Πριν ξεκινήσουμε, λοιπόν, την ανάγνωση, λέμε στο παιδί να σημειώνει λέξεις που του/της αρέσουν πολύ ή που τις θεωρεί χαρακτηριστικές για έναν πειρατή ή μια πριγκίπισσα αντίστοιχα (για παράδειγμα σεντούκι, πυξίδα, χάρτης, καταβροχθίζω, θυμωμένος καπετάνιος… για τους πειρατές – νεράιδα, παλάτι, ιππότης, καθρεφτίζομαι, μεταμορφώνομαι, χρυσαφένιο φόρεμα… για τις πριγκίπισσες). Τις λέξεις αυτές μπορούμε να τις κυκλώνουμε πάνω στο βιβλίο ή να τις σημειώνουμε σε ένα χαρτί που θα έχουμε δίπλα μας ή, ακόμη πιο ωραίο θα ήταν να έχουμε αναγράψει σε έναν πίνακα ή σε ένα μεγάλο χαρτόνι διάσπαρτα όλα τα γράμματα της αλφαβήτου τα οποία θα συμπληρώνουμε με τις λέξεις που θα μας λέει το παιδί. Καθώς διαβάζουμε, μπορούμε να κάνουμε και ερωτήσεις στο παιδί οι οποίες θα το βοηθούν να επιλέγει λέξεις, π.χ. Τι έκανε ο πειρατής; Τι είπε ο πειρατής; Πού θέλει να πάει ο πειρατής; Ποια λέξη σου φάνηκε αστεία σ” αυτή τη σελίδα; Με ποια λέξη φτιάχνεις στο μυαλό σου μια εικόνα πειρατική;… κ.ά.

Αφού τελειώσουμε μία ή περισσότερες ιστορίες από το βιβλίο, θα έχουμε συγκεντρώσει ένα σωρό λέξεις από τις οποίες το παιδί μπορεί να διαλέξει όποια θέλει και να φτιάξει το δελτίο της για το αλφαβητάρι μας. Αυτό σημαίνει ότι σε μια κόλλα Α4 πάνω πάνω θα γράψει τη λέξη (αν το παιδί δε γράφει ακόμη, μπορούμε να το κάνουμε εμείς αυτό) και στον υπόλοιπο χώρο θα ζωγραφίσει την εικόνα της. Επιπρόσθετα,, αν θέλει και αν η ηλικία του το επιτρέπει, μπορεί να γράψει κάτω από την εικόνα που θα έχει φτιάξει μια φρασούλα χρησιμοποιώντας τη λέξη αυτή ή ακόμη και μια παραγραφούλα ή μια μικρή ιστοριούλα με αφορμή τη συγκεκριμένη λέξη. Έτσι, σιγά σιγά συλλέγοντας τις σελίδες που θα φτιάχνει κάθε φορά θα έχουμε στα χέρια μας ένα πολύτιμο λεξικό, ένα εντελώς χειροποίητο δικό μας αλφαβητάρι φτιαγμένο από τα χεράκια του παιδιού μας!

Θα μπορούσε να ζητήσει και τη συμβολή των φίλων του ένα απόγευμα που θα το περάσουν μαζί στο δωμάτιο…

Νομίζω ότι είναι μία απλή και πολύ διασκεδαστική ιδέα για τα παιδιά. Μην ξαφνιαστείτε αν δείτε τα παιδιά σας να πετάγονται όλο ενθουσιασμό, όταν ανακαλύπτουν μια λέξη που να τους ΄γεμίζει το μάτι΄ και που τη θέλουν στο αλφαβητάρι τους ή αν σας ρωτάνε συνεχώς Να κάνω κι άλλη; ή Μπορώ να γράψω ό,τι θέλω μ” αυτή τη λέξη; Και φυσικά η απάντηση σε όλα αυτά είναι ΝΑΙ!

Μπορεί να μη σας γεμίζει το μάτι για δραστηριότητα άσκησης της γραπτής έκφρασης, αλλά μη μου πείτε ότι δεν είναι σημαντικό ή τουλάχιστον όμορφο να μιλάς για λέξεις με το παιδί σου, να το βλέπεις να τις στολίζει με χρώματα, να γελάει με μερικές από αυτές, να τις διαλέγει, να τις χρησιμοποιεί σε φράσεις και τελικά τελικά να φτιάχνει ένα δικό του βιβλίο-λεξικό!

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πρώτα πρώτα πρέπει να αρέσει σε μας η ιδέα. Αν δε μοιραζόμαστε με το παιδί μας μια… πώς να το πω… έξαψη για εξερεύνηση λέξεων ή αν δε διασκεδάζουμε με την κατασκευή ενός τέτοιου αλφαβηταρίου, καλύτερα να προσπεράσουμε την ιδέα. Το πιο σημαντικό είναι το παιδί να μπορεί να θυμάται πόσο ωραία είχε περάσει εκείνη την ημέρα που παίξαμε μαζί μ΄εκείνο το βιβλίο…

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Λίγα λόγια και μια ιδέα για να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τις βραχογραφίες

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly

Υπάρχουν κάτι ζωγραφιές και μερικές χαράξεις σε βράχους, που με μαγεύουν. Είχαν φτιαχτεί, τα πολύ παλιά χρόνια, τότε που οι άνθρωποι ζούσαν ακόμη στις σπηλιές και ήταν κυνηγοί και καρποσυλέκτες, σε μια εποχή που την λένε Προϊστορική. Οι άνθρωποι των σπηλαίων ήταν πολύ δυνατοί μα και συνάμα αβοήθητοι μπροστά στην τεράστια δύναμη της φύσης, τα καιρικά φαινόμενα και το περιβάλλον που ζούσαν. Για να εξασφαλίσουν την τροφή τους έπρεπε να κυνηγούν τα ζώα που μπορούσαν να φάνε για να χορτάσουν και να επιβιώσουν. Ακόμη έπρεπε να μπορούν να αντιμετωπίζουν με τα όπλα που μόνοι του έφτιαχναν τα ζώα που ήθελαν να τους φάνε.

Κάθε τι που έφτιαχναν, τα εργαλεία και τα όπλα τους, ήταν κοπιαστική δουλειά αλλά απαιτούσε επίσης σκέψη, καθώς και δεξιότητα στα χέρια. Έφτιαχναν βέλη με αιχμές από πυριτόλιθο, μια σκληρή και κοφτερή πέτρα που την επεξεργάζονταν με μεγάλη μαστοριά.

Στις σπηλιές που ζούσαν, οι αρχαιολόγοι, βρίσκουν κάποιες φορές, ζωγραφιές από ζώα, σκηνές κυνηγιού, αποτυπώματα χεριών , αντρικές μορφές και πιο σπάνια φυτικά μοτίβα.

Γιατί οι άνθρωποι των σπηλαίων ζωγράφιζαν;

Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα. Οι αρχαιολόγοι μας λένε πως δεν ήταν για τους ίδιους ακριβώς λόγους που ζωγραφίζουμε εμείς σήμερα. Δεν ήταν δηλαδή μάλλον, για να διακοσμήσουν τους «τοίχους» των σπηλιών τους. Αυτό το κατάλαβαν γιατί οι ζωγραφιές βρέθηκαν σε πολύ βαθιά σημεία των σπηλαίων και πολλές φορές δυσπρόσιτα. Έτσι μας λένε, πως μάλλον τα ζωγράφιζαν για να κάνουν τις δικές τους μαγικές τελετές, τις οποίες ετοίμαζαν για να εξασφαλίσουν πετυχημένο κυνήγι. Ίσως να χόρευαν ή να μυούσαν νεαρούς κυνηγούς στην δύσκολη δουλειά της εξασφάλισης της τροφής.

Οι ζωγραφιές αυτές λέγονται βραχογραφίες.

Μοιάζουν λίγο με παιδικές ζωγραφιές, σαν ας πούμε να ήταν η παιδική ζωγραφική του ανθρώπινου είδους. Γι΄αυτό εγώ τις αγαπάω πάρα πολύ, όπως αγαπάω την κάθε παιδική ζωγραφιά.

Ψάξτε μαζί με τα παιδιά σας εικόνες από βραχογραφίες.

Θα μπορούσατε να συζητήσετε με τα μικρά σας, για την πιο σημαντική στιγμή που επαναλαμβάνεται στην κάθε τους μέρα. Μετά αφήστε τα να επιλέξουν μια αγαπημένη τους επιφάνεια στο μέρος του σπιτιού που αγαπούν και τολμήστε να τους δώσετε ένα μολύβι για να την ζωγραφίσουν, αφήνοντας τα δικά τους ίχνη…

Ίσως και έτσι να μαθαίνεται η ιστορία της τέχνης…

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η σοφία βρίσκεται στα βουναλάκια από άμμο

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Σήμερα πήγαμε με την Ολυμπία να παραλάβουμε τον αγαπημένο της ξάδερφο από το σχολείο. Πηγαίνει φέτος στα νήπια. Συγκινήθηκα τόσο πολύ όταν είδα τα ματάκια του, που μεγάλωσαν και που ήταν γεμάτα αγάπη και ανυπομονησία, να δει κάποιον να τον παραλαμβάνει, να του πει τα κατορθώματά του!!

Όλα τα παιδάκια ανυπομονούσαν.

Η Ολυμπία με τις λιγοστές λέξεις που προφέρει, φώναζε “άννη, άννη, έλα” και αυτός χαμογελαστός αλλά και καμαρωτός, λίγο πιο “ψηλός” από όσο ήταν μερικές μέρες πριν, έλεγε όλο εγκράτεια: “Καλά βρε Ολυμπία, περίμενε, μην κάνεις έτσι”

Και μετά μας έδειξε αυτό.

Και πριν καλά καλά προλάβω να With your L’s you’ll get a book called The online defensive driving course Companion. το διαβάσω με πήραν τα κλάματα.

Έντονη συγκίνηση. Γιατί;

Γιατί η σοφία βρίσκεται στα μικρά βουναλάκια από άμμο. Στις καθημερινές αγκαλιές. Στην οικογένειά μας. Στο γάλα της μαμάς. Στις βόλτες μας. Στο πρωινό που παίρνουμε μαζί. Στα απλά, μικρά και ουσιαστικά.

Γιατί η ζωή είναι στο εδώ και όχι στο κάποτε.

Με αυτή την ασύλληπτη στιγμή που μου πρόσφερε σήμερα ο αγαπημένος μου ανηψιός και την υπενθύμιση των απλών και ουσιαστικών να σας ευχηθώ και εγώ από την πλευρά μου Καλή Σχολική Χρονιά.

Σας παρακαλώ να θυμάστε να παίζετε! Να βρισκόμαστε εκεί έξω και να γελάμε!

Και για να γελάσουμε σας αφιερώνω και αυτό! Μετά από το σχολείο ο Γιάννης αποφάσισε να κάνει μανικιούρ στην αγαπημένη του ξαδέρφη. Είμαστε στο twentynails, όπου μαμά και αδερφός (δικοί μου) μας περιποιούνται όταν το αποφασίσουμε!