Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου

Πριν από μερικές ημέρες με ρώτησε μια φίλη μου δημοσιογράφος ποια είναι η εμπειρία μου με ένα παιδί στο σπίτι, πως βιώνει το παιδί αυτή την κατάσταση, έχοντας διαθέσιμους και τους δυο γονείς του. Ήθελε να γράψει ένα άρθρο για την καραντίνα και τη θετική επίδραση που μπορεί να έχει στα παιδιά.

Παράτησα ό,τι έκανα και της απάντησα σχεδόν αμέσως. Αυτό με έκανε μάλλον να καταλάβω πόσο πολύ ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου για το θέμα αυτό.

Ο,τι ακολουθεί αποτελεί τη δική μας εμπειρία. Δεν είχαμε – προφανώς- δυσάρεστα συμβάντα, δεν είχαμε ανθρώπους σε δύσκολες συνθήκες, μείναμε στο σπίτι με σύνεση, κάνοντας παράλληλα και τις απαραίτητες εξόδους για άσκηση, είχαμε φυσικά εκρήξεις και δύσκολες στιγμές αλλά ήταν πολύ σύντομες και μέσα σε ένα πλαίσιο κατανόησης τόσο από εμάς τους ίδιους όσο και από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Στις παρακάτω γραμμές εστιάζω σε όλα τα δώρα που πήραμε εμείς ως οικογένεια από αυτή την κατάσταση, με την πεποίθηση πως ίσως σας δώσουν το έναυσμα να δείτε και – γιατί όχι – να γράψετε τα δικά σας δώρα και να κρατήσετε αυτές τις στιγμές στην καρδιά σας.

Πως άλλαξε η ζωή της Ο. (8 ετών)

Έγινε ανθεκτική μέσα από το βίωμα μιας αρχικά δυσάρεστης πραγματικότητας (όχι επαφή με τους παππούδες, εγκλεισμός στο σπίτι, έλλειψη της σχολικής φωλιάς και των φίλων). Μιλήσαμε με σύντομα, απλά και αληθινά λόγια για την κατάσταση από την αρχή, αντιμετωπίζοντάς την ως ώριμο άτομο που μπορεί να διαχειριστεί τη ζωή. Δεν της αποκρύψαμε τίποτα.

Έμαθε νέα πράγματα, καθώς είχε απεριόριστο χρόνο μαζί μας και αναπόφευκτα μπήκε στην κουζίνα μαζί μας, στο γραφείο, συμμετείχε κάποιες φορές στις βιντεοκλήσεις μας ή στα webinars που παρακολουθήσαμε.

Πέρασε απεριόριστο χρόνο μαζί μας, βιώνοντας την ασφάλεια και τη συνοχή της οικογενειακής αγκαλιάς. Πόση δύναμη μπορεί να δώσει αυτό σε ένα παιδί, πόσες ρίζες μπορεί να έχει βγάλει!

Εξοικειώθηκε με την τεχνολογία μέσα από μια ελεγχόμενη και συνειδητή πρωτοβουλία που πήραμε ως οικογένεια, στο οποίο συνέβαλλε και η διαδικτυακή εκπαίδευση που έλαβε από τον δάσκαλό της, μέσα από όμορφες και απλές ασκήσεις ή μικρές ταινίες, κυρίως ενσυναίσθησης και ενδυνάμωσης.

Απέκτησε νέες εικόνες και εμπειρίες μέσα από ποιοτικές ταινίες που είδε, στα πλαίσια των καθημερινών προβολών του Φεστιβάλ Ολυμπίας για παιδιά και νέους αλλά και των ντοκιμαντέρ του KinderDocs. Χαρήκαμε οικογενειακώς τόσο πολύ αυτό το καθημερινό μας ραντεβού με την 7^η τέχνη!

Πήρε πρωτοβουλίες για να αντιμετωπίσει τη βαρεμάρα της. Δεν ξέρω, ίσως να έχει βοηθήσει σε αυτό και η επαφή τις με τις www.pigolampides.gr!

Βίωσε τη βαρεμάρα της και δεν έκανα κανείς τίποτα για αυτό. Όχι πάντα χωρίς γκρίνια, αλλά και αυτή μέσα στη ζωή δεν είναι;

Έπαιξε ατελείωτες ώρες uno και τάβλι με τον μπαμπά

Πως άλλαξε η δική μου ζωή

Άρχισα και πάλι την υγιεινή διατροφή και τη γυμναστική. Από πολύ νωρίς συνειδητοποίησα πως για να τα βγάλω πέρα, είναι σημαντικό να φροντίσω το πνεύμα μου και το σώμα μου. Σε μια περίοδο εγκλεισμού το πιο φυσικό ήταν να στραφώ προς το φαγητό και τη ζάχαρη. Ήξερα πόσο καταστροφικό θα ήταν αυτό για την ψυχολογία μου. Έτσι, έκανα το αντίθετο: άρχισα διατροφή, έτρωγα περιορισμένες ώρες και άρχισα το περπάτημα στην παραλία, κάθε πρωί με την αυγούλα.

Έβαλα το πρόγραμμα στη ζωή μου και πρόσθεσα μικρές ιεροτελεστίες: αιθέρια έλαια, ένα ωραίο μαξιλάρι στην καρέκλα μου, μουσική με το που ξεκινούσα τη δουλειά μου.

Είδα την ευκαιρία για λίγη ακόμα ενδοσκόπηση. Ποτέ δε λέω όχι για λίγη ακόμα αυτογνωσία. Πιο πολύ από ποτέ άρχισα να ακούω το σώμα μου, τις σκέψεις μου, τις πεποιθήσεις μου. Τα έγραφα, τα αγκάλιαζα, τα άφηνα να προσπεράσουν. Εμπιστεύτηκα τη σοφία του σώματος μου και την ακολούθησα.

Άρχισα να ακούω καθημερινά podcast και audio books στο πρωινό μου περπάτημα. Πόσες φορές δε γκρινιάζουμε πως δεν έχουμε χρόνο! Με αφορμή το πρωινό μου περπάτημα κατάφερα να ακούω μία μέρα καθημερινά θέματα που με ενδιαφέρουν και με ενδυναμώνουν.

Έκανα decluttering στη ντουλάπα μου, στο γραφείο μου, στα προσωπικά μου αντικείμενα. Κάθε φορά που δε μπορούσα να συγκεντρωθώ στη δουλειά μου και στο να είμαι παραγωγική δε με μάλωνα. Με αρκετή ένταση στην αρχή, συχνά κατέφευγα σε ό,τι άσχημο έβλεπα μπροστά μου. Σε ό,τι απέφευγα καιρό να τακτοποιήσω, και το οποίο κάθε φορά που έβλεπα μπροστά μου με αναστάτωνε. Έγινα όλα λαμπίκο J και εγώ ηρεμήσα βλέποντας όμορφες και γαλήνιες γωνιές στο σπίτι μου.

Οργάνωσα τα επαγγελματικά μου project που είχα ανοιχτά πολύ καιρό και επανατοποθετήθηκα σε ότι αφορά τους επαγγελματικούς μου στόχους. Αυτό δε θα το αναλύσω, θα το δεις στη συνέχεια.

Αξιοποίησα το χρόνο μου για να κάνω coaching. Είναι σημαντικό να έχουμε στη ζωή μας μέντορες, ανθρώπους που να μπορούν να μας πάνε ένα βήμα παραπέρα, ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να μα βοηθήσουν. Είναι πολλοί αυτοί και πάντα έχουν να μας δώσουν μοναδικά δώρα. Ευγνώμων που έχω πολλούς τέτοιους στη ζωή μου.

Ήρθα μέσω βίντεο σε επαφή με ανθρώπους που είχα πολύ καιρό να δω, συμμαθητές από παλιά, συνεργάτες, φίλους από σεμινάρια που έκανα στην Ολλανδία (και πόσο μου έλειψαν!)

Αξιοποίησα στο έπακρο τις τηλεδιασκέψεις και απέκτησα νέα skills. Είναι υπέροχο να μη σταματάς να μαθαίνεις: μια νέα εφαρμογή, μερικές λέξεις σε μια ξένη γλώσσα, κάτι που αρχικά φαίνεται δύσκολο και στη συνέχεια το κατακτάς. Σου δίνει δύναμη για τη ζωή.

Έκανα μερικές απλές και υγιεινές συνταγές και χάρηκα σαν μικρό παιδί!

Έκανα νέο λογαριασμό των πυγολαμπίδων στο Instagram και συνδέθηκα με νέους ανθρώπους! Έκανα video, γνώρισα και μίλησα με ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, φωτογράφησα ερασιτεχνικά (αλλά με πολλή περηφάνεια) τα μαγερικά μου κατορθώματα (μουστοκούλουρα τα αγαπημένα μου)

Πως άλλαξε η ζωή της οικογένειάς μου

Αγαπήσαμε το σπίτι μας! Αγαπάμε πολύ τα ταξίδια και τις βόλτες και ήμασταν διαρκώς στους δρόμους. Είδαμε το σπίτι μας με άλλα μάτια και το αγαπήσαμε πολύ.

Κάναμε οικονομία. Πόσα περιττά πράγματα καταναλώναμε!

Μαγειρέψαμε πολύ. Πειραματιστήκαμε, φάγαμε υγιεινά, γνωρίσαμε νέους food bloggers και γευτήκαμε αλλιώς.
Σχεδιάσαμε όλοι μαζί ένα πρόγραμμα που εξυπηρετούσε την καθημερινότητά μας. Ο καθένας είχε τις δικές του ανάγκες και φροντίσαμε να τις συμπεριλάβουμε όλες στο πρόγραμμά μας, σεβόμενοι απόλυτα ο ένας τον άλλο.

Μάθαμε καλύτερα ο ένας τον άλλο, μέσα από προστριβές, εντάσεις αλλά και αναγκαστικό άνοιγμα και επικοινωνία. Δεν έχεις από που να ξεφύγεις όταν πρέπει να μείνεις σπίτι.

Παίξαμε περισσότερο από ποτέ και μάθαμε νέα πράγματα (η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν αγάπησα τα επιτραπέζια, παρά τη διαρκή παρότρυνση της Ο.)

Συνοψίζοντας, σε όλα αυτά μας βοήθησαν:

Η ρουτίνα και το πρόγραμμα
Η εστίαση στα θετικά
Η νηστεία και η γυμναστική
Η μουσική
Οι υπέροχες ταινίες και οι συναυλίες
Η αποχή από το facebook και η απουσία τηλεόρασης (τα τελευταία 8 χρόνια)
Η επαφή με φίλους και το νοιάξιμο για τους άλλους
Η επαφή με τη δημιουργική μας σοφία
Η προσευχή
Ο διαμοιρασμός του χρόνου μαμά – παιδί, μπαμπάς – παιδί, όλη η οικογένεια μαζί
και φυσικά η τήρηση του βραδινού ύπνου της Ο. στις 20:30, που έδωσε την απαραίτητη ξεκούραση στον παιδικό εγκέφαλο που τόσο τη χρειάζεται αλλά και χρόνο στη μαμά και στον μπαμπά για να ξεκινήσουν την επόμενη μέρα με περισσότερη χαρά.

Τι επιθυμούμε για τη συνέχεια:

Να κρατήσουμε όλες τις υπέροχες συνήθεις που κερδίσαμε όλο αυτό το διάστημα, να βγούμε στη φύση και να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας, να έρθει και πάλι η ηρεμία στις καρδιές των ανθρώπων, να παραμείνουμε άνθρωποι, με αγάπη και ταπεινοσύνη στην καρδιά.

Να επιμένουμε κάποιες φορές στην ακινησία και το τίποτα, στην ηρεμία και τη γαλήνη της στιγμής, που βαθαίνει τη ζωή και τις εμπειρίες της.

Και να μην ξεχάσουμε, όταν επανέλθουμε, να στηρίζουμε τους ανθρώπους μας, τις μικρές επιχειρήσεις, τις δια ζώσης συναλλαγές και αγκαλιές. Να ανοιχτούμε και πάλι στη ζωή και όχι να μείνουμε κλεισμένοι για πάντα στη μοναξιά μας. Να μη γίνει αυτή η συνήθειά μας.

Ευχαριστούμε καραντίνα, για όσα μας προσέφερες.

ΥΓ. αν χρειάζεσαι λίγη ακόμη έμπνευση και μερικές πρακτικές ιδέες για να περάσεις χρόνο μαζί με τα παιδιά σου στο σπίτι, δες εδώ το άρθρο μας “Μένουμε σπίτι μαζί με τα παιδιά: ένας οδηγός έμπνευσης για γονείς με μωρά, νήπια, παιδιά και νέους”.