ΠΡΟΣΩΠΑ – Σελίδα 3 από 3 – Πυγολαμπίδες
Skip to content

ΠΡΟΣΩΠA: O Jürgen Banscherus, ένας ντετέκτιβ δύσκολων υποθέσεων

klooz (2)
O Jürgen Banscherus, συγγραφέας της σειράς “Ο Ντετέκτιβ Κλου樔, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Διάβασα μονορούφι τα δύο τελευταία του βιβλία, αγάπησα την απλότητα και την ευαισθησία του, ζήλεψα την ήρωά του (aka Ντετέκτιβ Κλουζ) για την επιμονή και την ηρεμία του και τελικά όταν έμαθα ότι μπορώ και να τον ανακρίνω.. “πέταξα την σκούφια μου”!

Συνέντευξη στην Ιωάννα Σεραφειμίδου

Πού μεγαλώσατε και πώς ο τόπος αυτός συνέβαλλε στη δημιουργία ενός τέτοιου χαρακτήρα σαν τον Ντετέκτιβ Κλουζ; Είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίζεστε;

Μεγάλωσα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο- όπου δούλευε ο πατέρας μου. Ήταν ένας ολόκληρος κόσμος από μόνος του, με ένα δάσος, ένα μικρό ποτάμι, μια φάρμα με αγελάδες και γουρούνια και πολλά παιδιά. Συναντιόμασταν κάθε απόγευμα. Χτίζαμε ξύλινα σπίτια και σπηλιές και παριστάναμε τους ντετέκτιβ στο δικό μας γραφείο ερευνών με το όνομα Το μαύρο χέρι.  Είναι θαύμα λοιπόν το ότι δημιούργησα τον Κλουζ; Είναι το alter ego μου.

Ο Μάριο, ο χαρακτήρας του καινούργιου σας βιβλίου ονειρεύεται να γίνει ξυλουργός. Εσείς καταφέρατε να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας; 

Ναι! Έχω μια υπεροχή σύζυγο, δυο φανταστικά παιδιά και ένα φανταστικό επάγγελμα επίσης – είμαι ευτυχισμένος!

Τα βιβλία σας μεταφέρουν κάποιο μήνυμα;

Βγες έξω! Άφησε το X-Box, το Playstation ή το Gameboy και αναζήτησε περιπέτειες εκεί έξω, στον κόσμο. Στο υπόσχομαι: Σίγουρα θα βρεις κάτι …

Τι είδους πράγματα σας εμπνέουν και τι θα πρέπει να περιμένουμε από τα καινούρια σας βιβλία;

Είναι ο κόσμος που με εμπνέει. Βλέπω, μυρίζω, ακούω, κοιτάζω γύρω μου. Συχνά είναι ένα μικροπράγμα  (για παράδειγμα ένα παιδί που κλαίει) που μου δίνει μια καινούργια ιδέα. Για την ώρα σκέφτομαι να βάλω τον Κλουζ να δρα σε ένα διεθνές περιβάλλον. Ίσως μια μέρα να δουλεύει στην Αθήνα …

Τελικά, ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού ντετέκτιβ; Είναι ένα επάγγελμα κατάλληλο μόνο για παιδιά ή και για ενήλικες;

Πρώτα απ’ όλα ένας καλός ντετέκτιβ θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από τους υπολοίπους ανθρώπους. Τα επιχειρήματα του θα πρέπει να είναι λογικά αλλά ταυτόχρονα να βασίζονται και στο ένστικτο. Είναι ένα επάγγελμα για ενήλικες και μόνο για ένα παιδί αποκλειστικά: τον Κλουζ!

Με τι τρόπους τα παιδιά διασκεδάζουν στην ηλικία των εννιά χρόνων; Διαβάζουν βιβλία, πάνε σε μουσεία ή όλα αυτά τα βρίσκουν βαρετά; Ποια είναι η ψυχαγωγία τους τελικά;

Υποθέτω ότι σε αυτήν την ηλικία όλα σχετίζονται με τη διασκέδαση και με το να αξιοποιούν όσο καλύτερα μπορούν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Κατά τη γνώμη σας ποιοι είναι οι λόγοι που τα παιδιά αγαπούν τον Κλουζ;

Επειδή είναι ένα αγόρι που βιώνει τον κόσμο όπως θα ήθελε ο καθένας από μας να κάνει σε αυτήν την ηλικία. 

Τι αγαπάει ο Κλουζ εκτός από τις τσίχλες Carpenter και το γάλα;

Την μητέρα του, τη φίλη του την Όλγα και το κρεβάτι του.

Ποια είναι η απόψή του για το bullying? Πως το αντιμετωπίζει;

Είναι αντίθετος σε αυτό με όλη του την καρδιά και προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά να  απέχουν από αυτό.

Είναι ερωτευμένος αυτήν την περίοδο;

Όχι!

Έχει ο Κλουζ να μεταδώσει κάποιο μήνυμα στα παιδιά στη Θεσσαλονίκη που διαβάζουν τις περιπέτειές του;

Η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες – όχι μόνο για ντετέκτιβ. Αποφάσισε για τον εαυτό σου πώς να τις εκμεταλλευτείς!

Τον Jürgen Banscherus, συγγραφέα της σειράς “Ο Ντετέκτιβ Κλουζ¨, μπορείς να τον γνωρίσεις από κοντά στο Οξυγόνο, την τρίτη 12/05. Μάθε εδώ περισσότερα!

Ο δημιουργός του ντετέκτιβ Κλουζ, Γίργκεν Μπανσέρους, στη Θεσσαλονίκη, 2 Δεκεμβρίου 2017 στο Public.

Η Ελένη Ανδρεάδη, πράκτορας του πλανήτη

Eleni Andreadi

Η Ελένη Ανδρεάδη, Πρόεδρος και Ιδρύτρια της οργάνωσης “Οι Πράκτορες του Πλανήτη”

Οι Πράκτορες του Πλανήτη ξεκίνησαν ως  μια μη κερδοσκοπική αστική εταιρεία το 2009 από μια ομάδα εθελοντών, με ειδίκευση στο περιβάλλον και στην εκπαίδευση, δημιουργώντας και υλοποιώντας εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά δημοτικού. Πως δημιουργήθηκε η ανάγκη για τη συγγραφή ενός βιβλίου;

Η ιδέα ξεκίνησε από το ότι μου αρέσει η συγγραφή και ότι ήταν μια πρόκληση για μένα να δω εάν θα μπορούσε να συνδυαστεί η δημιουργική συγγραφή με την περιβαλλοντική εκπαίδευση. Ένα βιβλίο επίσης προσφέρει την ευκαιρία να δημιουργήσεις μια πολύ άμεση σχέση με το παιδί και την φαντασία του, καθώς έχεις την τιμή της αναπόσπαστης (τουλάχιστον ελπίζεις!) προσοχής τους, στην περίπτωση μας, για 100+ σελίδες. Επίσης, ως οργάνωση, μας έδωσε την δυνατότητα να απευθυνθούμε απευθείας σε μεμονωμένα παιδιά, που μπορεί να είναι σε περιοχές ή σχολεία που δεν έχουμε καταφέρει να προσεγγίσουμε ακόμα.

Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που θέλεις να μεταδόσεις με το βιβλίο σου Οι Πράκτορες του πλανήτη και γιατί επέλεξες αυτό το μέσο; Πιστεύεις ότι τα παιδιά διαβάζουν ακόμα βιβλία;

Το βασικό μήνυμα είναι ότι ο καθένας μας μπορεί και πρέπει να γίνει ένας Πράκτορας για να σώσει τον πλανήτη. Ειδικά τα παιδιά διαθέτουν καταπληκτικά χαρακτηριστικά για αυτό τον ρόλο: ιδεαλισμό, επιμονή και ατελείωτη ενέργεια. Ο πλανήτης μας μπορεί να σωθεί με καθημερινές μικρές κινήσεις, που στο σύνολο τους είναι πολύ σημαντικές.

Η πρώτη ανατύπωση του βιβλίου Γίνε Πράκτορας του Πλανήτη εξαντλήθηκε σε τρεις μόλις μήνες, που μας έκανε πολύ χαρούμενους.  Από τη δική μας εμπειρία αλλά και παρακολουθώντας την κίνηση και επιτυχία άλλων τίτλων, πιστεύω ότι τα παιδιά διαβάζουν ακόμη βιβλία. Θα ήθελα να ελπίζω ότι τα παιδιά πάντα θα διαβάζουν! Ο ανταγωνισμός για τον χρόνο τους είναι πλέον τεράστιος, αλλά αν το βιβλίο είναι ιδιαίτερο και έχει αξία, ελπίζω ότι ακόμα και σε αυτό το τοπίο τόσων αντιπερισπασμών, youtube και Xbox, θα τα κερδίσει.

gine praktoras

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος των γονιών και των εκπαιδευτικών στη διαμόρφωση της οικολογικής συνείδησης των παιδιών; Θα μπορούσες να δώσεις μερικές ιδέες στους γονείς που μας διαβάζουν, σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να προσεγγίσουν το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος;

Πιστεύω ότι η ιδέα να γίνει η προστασία του περιβάλλοντος ένα παιχνίδι είναι πολύ αποτελεσματική για το σπίτι. Για παράδειγμα, μπορεί να δημιουργηθεί ένα παιχνίδι επιβράβευσης καλής συμπεριφοράς των μελών της οικογένειας, έτσι ώστε να κερδίζει όλη η οικογένεια στο τέλος κάθε μήνα όταν συγκεντρώνονται αντίστοιχοι πόντοι. Αυτό ακριβώς θα «παίξουμε» στην εκδήλωση στο Οξυγόνο, το Σάββατο 21 Μαρτίου με παιδιά και τους γονείς τους. Συχνά τα παιδιά γνωρίζουν περισσότερα για την προστασία του περιβάλλοντος από ότι οι γονείς τους, οι οποίοι δεν είχαμε περιβαλλοντική εκπαίδευση στο σχολείο. Είναι σημαντικό να τους δίνουμε την δυνατότητα να εκφράσουν την γνώμη τους και τις ιδέες τους, όπως και να συνδιαμορφώσουν την λύση μαζί μας. Έτσι συμμετέχουμε όλοι μαζί ως οικογένεια σε αυτή την προσπάθεια και τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι είναι ένα θέμα που το παίρνουμε και εμείς στα σοβαρά.

Είσαι η Πρόεδρος και Ιδρύτρια της Οργάνωσης Οι Πράκτορες του Πλανήτη. Διαβάζοντας το βιογραφικό σου και τη συνεργασία σου με μεγάλους οργανισμούς και εταιρείες ανά τον κόσμο, με  κάνει να αναρωτιέμαι τι ήταν τελικά αυτό που σε κέρδισε στην ενασχόληση με τα παιδιά.

Όσα περισσότερα γνωρίζεις για την κατάσταση του πλανήτη μας, τόσο πιο εύκολο είναι να απελπιστείς. Έχω φίλους, ακτιβιστές, σε ΜΚΟ, καθηγητές και ειδικούς, ανθρώπους που είναι στην πρώτη γραμμή της προστασίας του περιβάλλοντος, οι οποίοι είναι απαισιόδοξοι γιατί βλέπουν ότι ο χρόνος περνάει και δεν κάνουμε κάτι αποφασιστικό για τα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη, όπως την κλιματική αλλαγή. Πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα χρόνος για να αντιστρέψουμε την κατάσταση ή τουλάχιστον να περιορίσουμε σημαντικά τις επιπτώσεις. Ασχολούμαι με την περιβαλλοντική διαχείριση σε επιχειρήσεις και βλέπω πως μπορεί να γίνει και γίνεται αυτό στην πράξη αν υπάρχει θέληση. Με κέρδισε όμως η ενασχόληση με τα παιδιά, γιατί μου δίνει ιδιαίτερα ισχυρές ενέσεις ελπίδας. Μου θυμίζει ότι είναι πιο αγνό στην ανθρώπινη φύση, και πως αυτά τα χαρακτηριστικά βρίσκονται έμφυτα στην καρδιά μας, έστω και αν συχνά τα ξεχνάμε ή τα καταπιέζουμε καθώς μεγαλώνουμε.

praktores oxygono

Μέσα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα της οργάνωσης Οι Πράκτορες του Πλανήτη τα παιδιά καλούνται να γίνουν Πράκτορες και να αναλάβουν άκρως απόρρητες αποστολές με στόχο να προστατέψουν τον πλανήτη. Πού πραγματοποιούνται τα προγράμματα αυτά και πως μπορεί κάποιος γονιός ή εκπαιδευτικός να επικοινωνήσει μαζί σας;

Έχουμε μια σειρά από προγράμματα και αποστολές, που υλοποιούνται σε σχολεία, φεστιβάλ, ειδικές εκδηλώσεις, και χώρους όπως τον Πολυχώρο και Οξυγόνο του Μεταιχμίου. Οι Αποστολές μας έχουν διαφορετικές θεματικές, όπως Θάλασσα, Δάσος, Ενέργεια, Απορρίμματα, κ.α. Ένας γονιός ή εκπαιδευτικός μπορεί να μας βρει μέσω της ιστοσελίδας μας και του email μας info@planetagents.org.

Πιστεύεις πράγματι ότι τα παιδιά και η ατομική πρωτοβουλία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο; Τι μηνύματα παίρνεις από τα παιδιά μέσα από τις δράσεις σας;

Ναι. Η ατομική πρωτοβουλία είναι για εμένα το σημαντικότερο, διότι είναι το μόνο πράγμα που ελέγχουμε απόλυτα οι ίδιοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι απενοχοποιείται το κράτος, από το οποίο πρέπει ως υπεύθυνοι πολίτες να απαιτούμε. Τα παιδιά είναι στον πυρήνα της οικογένειας και την επηρεάζουν πολύ, όπως και το σύνολο της κοινωνίας. Οι Πράκτορες του Πλανήτη εξάλλου αγωνίζονται να βελτιώσουν τον κόσμο που θα παραλάβουν. Είναι δύσκολο κανείς, ηθικά, να τους αρνηθεί το δικαίωμα αυτό. Από τα παιδιά παίρνω τα μηνύματα ότι η προστασία του πλανήτη είναι κάτι που τους έρχεται φυσικά και αβίαστα, και ότι είναι αχόρταγα για πολλές αποστολές. Εφαρμόζουν αυτά που μαθαίνουν στο σπίτι και η συμμετοχή τους στα προγράμματα διαμορφώνει την συνείδηση τους πιο μακροπρόθεσμα. Πιστεύω ότι αν ανοίξεις τα μάτια τους πραγματικά πάνω σε αυτό το θέμα από μικρή ηλικία, είναι κάτι που μετά τους γίνεται συνήθεια και τρόπος ζωής.

nerovampiris

www.planetagents.org

www.facebook.com/planetagents

Διάβασε επίσης > ΒΙΒΛΙΟ: Οι Πράκτορες του Πλανήτη, από την Ιωάννα Σεραφειμίδου

 

Οι Πυγολαμπίδες έξω από το κλουβί

iwanna1

Είμαι η Ιωάννα. Εδώ και χρόνια φώλιαζαν μέσα το μυαλό μου κούκλες και μαριονέτες, πολύχρωμα χαρτιά και ιστορίες που δε μπορούσαν να γίνουν παραμύθια. Αδύνατον να θυμηθώ τον πραγματικό λόγο της ακινησίας τους. Ίσως να ήταν και σε κλουβί, δεν ξέρω. Ξέρω μονάχα πως οι πυγολαμπίδες έγιναν σύντροφός τους. Και μόνο μαζί τους και με πολλή αγάπη κίνησαν να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο.

Με την αγάπη τα χιόνια λιώνουν και οι κλειδαριές ανοίγουν. Μη σας ξεγελάσει κανείς πως οι πυγολαμπίδες είναι μέσα στο κλουβί. Σας το λέω εγώ με βεβαιότητα: πετούν, φωτίζουν και γελούν και το μόνο που ονειρεύονται είναι να πετάξουν και μαζί σου.

Το 2009 οι πυγολαμπίδες απέκτησαν το διαδικτυακό τους σπιτάκι. Το 2013 ένα τσούρμο από κορίτσια αποφάσισε να κάνει παρέα στις πυγολαμπίδες. Γέμισε το σπιτάκι φωτάκια και οι πυγολαμπίδες στολίστηκαν με ρούχα και αρώματα. Κέρασαν καφέ και φοντάν και κάναν φιλίες σαν αυτές που λένε τα παραμύθια. Και ζούνε όλοι καλά και εμείς καλύτερα.

Τα κορίτσια αυτά είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όμως όλες έχουν ένα τεράστιο χαμόγελο. Τι κάνουμε μαζί; Συναντιόμαστε, τρώμε, πίνουμε, γελάμε, μαθαίνουμε η μία από την άλλη, άλλοτε πάλι κάνουμε πως δουλεύουμε. που και που γράφουμε και κανένα άρθρο στο blog των πυγολαμπίδων στο κλουβί. 

 Μη σας ξεγελάσει κανείς πως οι πυγολαμπίδες είναι μέσα στο κλουβί.

katiginetai1

Αντιγόνη & Δήμητρα Χαρατσίδου | Κάτι Γίνεται
“Είμαστε η Αντιγόνη και η Δήμητρα. Όπως φαίνεται από το κοινό επώνυμο και το κοινό χαμόγελο είμαστε αδελφές. Μας ενώνουν εκτός από τους δεσμούς αίματος, η αγάπη για τα βιβλία και τα παιδιά. Τα συνδυάσαμε και ιδού! Στο μικρό μας βιβλιοπωλείο κάθε μέρα έχουμε το προνόμιο να μυρίζουμε φρέσκα, μπλε, 50φυλλα τετράδια!
Οι Πυγολαμπίδες στο κλουβί είναι για εμάς η Ιωάννα, ο άνθρωπος που τις δημιούργησε. Πίσω από τα πίξελς κρύβεται ένα κορίτσι γεμάτο ξεσηκωτικές ιδέες που καταφέρνει να ξετρυπώσει τους μεγάλους που κρύβουν μέσα τους ένα μικρό παιδί…
Αν μας ψάχνετε μέσα στην πόλη θα μας βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας Κάτι Γίνεται να ανοίγουμε όλο ανυπομονησία τις κούτες με τις νέες παραλαβές από τη λογοτεχνική σοδειά και να αναρωτιόμαστε που θα τα χωρέσουμε όλα αυτά!”

aimilia1

Αιμιλία Ροδοπούλου | Κηπολόγιο

“Γνώρισα την Ιωάννα πριν λίγα χρόνια και από τότε οι Πυγολαμπίδες είναι όλο εκπλήξεις! Η παρέα μεγάλωσε και κάθε μια πυγολαμπίδα είναι ιδιαίτερη. Οι Πυγολαμπίδες για μένα είναι ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών και έμπνευση για νέες ιδέες. Αν με ψάξεις στην πόλη θα με βρεις να φυτεύω και να στολίζω με λουλούδια και να περνάω με παιδιά όμορφες στιγμές παίζοντας κηπουρική. Πάντα όμως έχω στη σκέψη μου πελώρια πολύχρωμα λουλούδια όπως και στη φωτογραφία.”

anna1

Άννα Δραγατσίκα | In my closet
“Από μικρό παιδί έβρισκα μεγάλη ευχαρίστηση να ανοίγω το κουτί με τα κουμπιά της γιαγιάς μου και να τα ψαχουλεύω για ώρες. Ένιωθα πως κάθε κουμπί ήταν πολύτιμο και το κουτί ένας μικρός θησαυρός. Κάπως έτσι άρχισα να μαζεύω πράγματα, φαινομενικά ασήμαντα και χωρίς αξία, αλλά με πολλές δυνατότητες. Πράγματα που έχουν δικαίωμα για άλλη μία ζωή, πριν καταλήξουν στα σκουπίδια και πριν θαφτούν για πάντα εκεί, στο πίσω μέρος της ντουλάπας. Έτσι δημιούργησα το in my closet, ένα ημερολόγιο για όλες εκείνες τις στιγμές, που ένα αντικείμενο εμπνέει μια δημιουργική διαδικασία για να γίνει κάτι άλλο.
Οι πυγολαμπίδες στο κλουβί είναι για εμένα μια μεγάλη και πολύ ζωντανή παρέα που νιώθω πολύ περήφανη που είμαι μέλος της. Αν με ψάχνατε μέσα στην πόλη θα με βρίσκατε να διοργανώνω δημιουργικά workshops όπου γνωστοί και άγνωστοι, δημιουργούν μαζί κάτι για τους ίδιους ή για καλό σκοπό.”

barbara1

Βαρβάρα Δουμανίδου | Αιθερόπλοο

“Είμαι η Βαρβάρα αλλά στην πραγματικότητα δεν είμαι. Ξέρετε τι είμαι; Είμαι νερό και μουσική. Και στάχυα και σύννεφα και δέντρα και πουλιά και ποτάμια και λίμνες και φως και σκοτάδι! Είμαι νεράϊδα και ξωτικό. Είμαι βασίλισσα ιππότης, γελωτοποιός, μάγισσα και κουκουβάγια. Είμαι λέξεις σε βιβλία και ζωγραφιά σε παραμύθια. Είμαι κόκκινη και κίτρινη και χρυσαφιά και μαύρη. Και είμαι μεγάλη. Και παιδί! Κι όλα αυτά γιατί είμαι από τον μαγικό κόσμο του θεάτρου. Από την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα.

Τις πυγολαμπίδες στο κλουβί τις ξέρετε; Ααα μη σας τρομάζουν τα κλουβιά! Δεν είναι από τα συνηθισμένα! Είναι ένα μαγικό μέρος πλημμυρισμένο αγάπη και χρώματα. Εκεί είναι η ζωή. Ζωή γεμάτη θέατρο, μουσική, χορό, ζωγραφική, παιχνίδι.. όλα αυτά δηλαδή που μας κάνουν ευτυχισμένους! Που μας κάνουν ξανά παιδιά μαζί με τα παιδιά! Μαζί με την αρχιπυγολαμπίδα μας την Ιωάννα και τις άλλες πυγολαμπίδες τρυπώνουμε σε κάθε σπίτι και ξεσηκώνουμε μαμάδες, μπαμπάδες και παιδιά να βγουν έξω να παίξουν. Να βγουν έξω να ζήσουν!

Κι αν βγείτε έξω σίγουρα θα μας δείτε.. Εμένα για παράδειγμα θα με ανταμώσετε σίγουρα στο θέατρο… όχι σε κανένα συνηθισμένο. Σε ένα που λέγεται Θέατρο του ‘Αλλοτε και κάνουμε διαφορετικές, ασυνήθιστες παραστάσεις. Αλλά σίγουρα και θα με ανακαλύψετε και σε κάτι παρέες με δασκάλους και γονείς που τους κάνω τα μαγικά μου και μαθαίνουν θεατρικό παιχνίδι. Αλλά πιο συχνά θα με δείτε να παίζω με τους μαθητές μου στο Αιθερόπλοο.. θα μας ακούσετε να παίζουμε, να φωνάζουμε να ξεκαρδιζόμαστε, να κάνουμε αυτοσχεδιασμούς, να ταξιδεύουμε με τη φαντασία μας.. Να γινόμαστε ότι θέλουμε! Ότι έχουμε φανταστεί!

Κι όλα αυτά γιατί δεν είμαι η Βαρβάρα!”

despina1

Δέσποινα Τσιπτσέ | Fons Peritiae

“Πως περιγράφεις με λίγα λόγια τον εαυτό σου; Ξεκινάς με τα βασικά αναγνωριστικά σου στοιχεία. Με λένε Δέσποινα και έχω περισσότερη φαντασία απ’ ότι μνήμη. Μου αρέσουν πολύ τα χρώματα, οι μουτζούρες, τα παραμύθια και ανυπομονώ να ζήσω την μέρα που όταν θα λέμε Μουσείο δεν θα σκεφτόμαστε κάτι σαν Υπουργείο. Όταν λοιπόν έφτασα να είμαι στο όταν μεγαλώσω τα μάζεψα όλα αυτά και ξεκίνησα να σχεδιάζω όμορφες στιγμές για πιτσιρίκια μέσα και έξω από Μουσεία. Με πολύ χρώμα, παιχνίδια, κουβεντολόϊ και ιστορίες.

Η μοναξιά όμως είναι αφόρητη και έτσι βγήκα σε αναζήτηση άλλων μισότρελων που χαίρονται πρώτα εκείνοι με αυτό που κάνουν και αυτό βγαίνει προς τα έξω.. Όποιος λοιπόν ψάχνει, βρίσκει.. και εγώ βρήκα.. ένα τσούρμο πυγολαμπίδες, μια παρέα, να συζητάμε, να μαθαίνουμε η μια από την άλλη και όλες μαζί τον κόσμο.

Συνήθως τριγυρνάω σε όμορφα βιβλιοπωλεία είτε για να χαζεύω βιβλία και να κλέβω ιδέες από άλλους που τα έχουν πει καλύτερα είτε για να παίζω με την τέχνη παρέα με παιδιά. Άλλοτε πάλι μπαινοβγαίνω σε Μουσεία ψάχνοντας τρόπους να τους στραβώσω την γραβάτα..”

efi1

Έφη Παναγούλα | Studio Eight Photos

“Βρήκα τη φωτογραφία σαν ένα τρόπο να ερευνήσω αρχικά τον εαυτό μου και μετέπειτα και τον κόσμο γύρω μου! Η ζωή είναι μία τεράστια ιστορία, που κάθε μέρα διαλέγουμε ένα κομμάτι της για να παίξουμε! Εγώ διαλέγω τις εικόνες για να παίξω, να ρωτήσω, να εξασκηθώ και να την μεταφέρω με το δικό μου τρόπο στον κόσμο γύρω μου. Σου κλείνω το μάτι λοιπόν και περιμένω να παίξεις κι εσύ όπως θέλεις!

Οι Πυγολαμπίδες στο Κλουβί είναι για μένα το “κλουβί” με τις ιδέες και τις εμπνεύσεις, που στροβιλίζουν γύρω μου και τελικά βρίσκουν εκεί ένα μέρος να ξεκουραστούν, να ανασκουμπωθούν και να πετάξουν τελικά! Είναι μία περίεργη οικογένεια, πολύ ζεστή και με μεγάλη αγκαλιά, αλλά κυρίως  είναι μία οικογένεια φτιαγμένη τόσο διαφορετικά και συγχρόνως τόσο φυσικά!
Αν με ψάχνατε μέσα στην πόλη, πολύ πιθανό να μην με βρίσκατε.. όχι εύκολα τελοσπάντων, εκτός αν ψάχνατε ανάμεσα σε γκρι-μπλε πρωινά,  στα ανατολικά της πόλης μας.”

mpleka1

Ιωάννα Μπλέκα | Ψυχολόγος

“Είμαι η Ιωάννα και από μικρή με φανταζόμουν να δουλεύω με παιδιά. Στην πορεία αποφάσισα ότι αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο είναι να τα βοηθάω να ξεπερνούν τις όποιες δυσκολίες τους, ώστε μετά την μπόρα να βλέπουν πάντα το ουράνιο τόξο.

Οι πυγολαμπίδες στο κλουβί είναι για μένα χώρος συνάντησης με όλους τους δημιουργικούς ανθρώπους που ασχολούνται με παιδιά στην πόλης μας.

Αν με ψάχνατε μέσα στην πόλη, θα με βρίσκατε να περπατάω σε πολυσύχναστους δρόμους και να παρατηρώ τον τρόπο που σχετίζονται οι άνθρωποι τριγύρω μου.”

marina1

Μαρίνα Πολυμερίδου | Παραμυθούπολη

“Τα αγαπάω πολύ τα βιβλία! Είναι αλήθεια! Για πολλούς λόγους που μάλιστα δεν είναι πάντα οι ίδιοι! Για τη μυρωδιά τους, τα χρώματά τους, τη ζεστασιά τους… μέσα στις σελίδες τους βρίσκω το σπίτι μου. Εκεί μέσα βγάζω τα παπούτσια μου, απλώνω τα πόδια μου και βυθίζομαι στους ζεστούς καναπέδες τους… Το πρόβλημα για τους άλλους είναι ότι προσπαθώ (χωρίς σταματημό) να τους πείσω ότι είναι και το δικό τους σπίτι!

Για μένα οι πυγολαμπίδες στο κλουβί είναι από τη μία η παρέα μου και από την άλλη η πόλη μου! Μια άλλη παρέα βέβαια, όχι αυτή των παιδικών σου φίλων, αλλά εξίσου αληθινή και διασκεδαστική και ανανεωτική… από αυτές που δε φαντάζεσαι ότι θα βρεις στην πορεία της ζωής σου κι όμως υπάρχει! Και μια άλλη πόλη, έτσι όπως θα ήθελες να τη φτιάξεις για σένα και τους φίλους σου και τα παιδιά σου!

Ή αλλιώς: πυγολαμπίδες στο κλουβί = φίίίου, υπάρχουν κι άλλοι!

Αν με ψάχνατε μέσα στην πόλη, θα με βρίσκατε είτε για καφέδες επί καφέδων ολημερίς να συζητάω όνειρα είτε χωμένη σε τίποτα σελίδες πάλι… εννοείται!”

stefi1

Στεφανία Βελδεμίρη | Ζωγράφος 

“Είμαι η Στεφανία Βελδεμίρη και είμαι συντηρήτρια αρχαιολογικών ευρημάτων και έργων τέχνης και ζω-γράφος. Δηλαδή, απολαμβάνω να ζωγραφίζω τις λέξεις, όσο και να ζωγραφίζω με… λέξεις. Διδάσκω ζωγραφική και ιστορία της τέχνης σε παιδιά και ενήλικες και φτιάχνω ξεχωριστά και ιδιαίτερα δώρα για τους αγαπημένους σου, αν μου εξηγήσεις γιατί τους αγαπάς.
Οι Πυγολαμπίδες είναι για μένα ένας τόπος, όπου μοιράζομαι, με τους γονείς που παρακολουθούν τις διαδρομές του Λάμπη στην Θεσσαλονίκη, τις ζωγραφικές μου περιπέτειες με τα παιδιά καθώς και την λατρεία μου για τα βιβλία.
Αν με ψάχνατε μέσα στην πόλη θα με βρίσκατε στο ατελιέ μου, να κάνω ζωγραφιές μόνη ή με τους μαθητές μου, να γράφω, να διαβάζω ή να πλάθω όνειρα.”

sylvia1

Σύλβια Κουμεντάκη | Chefstories

“Η chefstories είναι η έκφραση της δημιουργικής φύσης μίας βιολόγου (Ελένης) και μίας διαφημίστριας (Σύλβια) στη μαγειρική. Φτιάχνουμε με τα χεράκια μας εδέσματα για εκδηλώσεις, σαν να τις κάναμε εμείς και παίρνουμε λαχανικά και φρούτα και δημιουργούμε μαρμελάδες και chutneys που φέρουν την έμπνευσή μας και την υπογραφή μας!

Οι πυγολαμπίδες είναι για εμάς ο χώρος επαφής α) με τη γλυκιά πλευρά της ζωής : τα παιδιά β) με το μοίρασμα της γνώσης/ιδέας : το άρθρο γ) με την κοινή προσπάθεια, αγάπη : η ομάδα των πυγολαμπίδων.

Συνήθως είμαστε σε ένα παντοπωλείο ή έκθεση προσφέροντας τα βαζάκια μας για δοκιμή ή σε κάποια εκδήλωση δροσίζοντας και τρατάροντας καλεσμένους.”

Ευχαριστούμε πάρα πολύ την Έφη Παναγούλα που είχε την υπομονή και την ιδέα της φωτογράφησης στο υπέροχο studio της στη Θέρμη! Studio Eight Photos ευχαριστούμε!

Η Γερμανία, το Goethe Institut και λίγο από Χριστούγεννα

kampanes

Είχα την μεγάλη τύχη να ζήσω για δύο χρόνια σε μια από τις ομορφότερες πόλεις της Γερμανίας, το Freiburg. Ήμουν μόλις 22 χρονών, μέσα σε μια ολοζώντανη φοιτητούπολη, και ζούσα σε μια φοιτητική εστία με εκατοντάδες νέα παιδιά απ’ όλο τον κόσμο. Δεν είναι να απορεί μετά κανείς πως με μάγεψαν τα ταξίδια και οι πολιτισμοί. 

Για εσένα που έχεις ζήσει κάτι παρόμοιο, θα καταλαβαίνεις καλά τι εννοώ και τι συναισθήματα μπορεί να κουβαλώ.

Και ενώ μπορώ να βρω δεκάδες πράγματα που “κάνουμε καλύτερα από ότι οι Γερμανοί” θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τις υπέροχες αναμνήσεις που έχω από την διαμονή μου εκεί, οι οποίες με συντροφεύουν πάντα.

  • Τα Χριστούγεννα είναι μια τεράστια γιορτή χαράς και δημιουργίας, πλημμυρίζουν οι δρόμου με αγορές και παζάρια ( Weihnachtsmarkt), ζεστό κρασί (Gluehwein) και φώτα!
  • Οι γονείς με τα παιδιά περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί, μαγειρεύουν, φτιάχνουν μαζί κατασκευές, κάνουν εκδρομές στο βουνό.
  • Οι φίλοι φτιάχνουν τις ευχετήριες κάρτες τους, κρατούν τις παραδόσεις, μαγειρεύουν όλοι μαζί και μοιράζονται τα νέα τους.

freiburg wihn

Freiburg

Μοιράζομαι κυρίως τις χριστουγεννιάτικες μου αναμνήσεις και ίσως να μοιάζουν πολύ με αυτά που κάνουμε και εμείς εδώ, αλλά θέλω να σου πω πως νομίζω πως εδώ έχουμε χάσει λίγο το αληθινό νόημα των γιορτών και των σχέσεων. Πιστεύουμε πολύ στην εξωτερική εικόνα και είμαστε περισσότερο επιφανειακοί. Είναι μια γενική αίσθηση που έχω και φυσικά και δεν σημαίνει ότι τους αφορά όλους. 

goethe thessaloniki

Τα τελευταία ένα – δυο χρόνια άρχισα να επισκέπτομαι τακτικά το Goethe Institut στη Θεσσαλονίκη, είτε με αφορμή το υπέροχο cafe του, είτε για να επισκεφτώ μια έκθεση, όπως την υπέροχη που είχε πραγματοποιηθεί πέρσι με τίτλο “Μαθηματικά Χειροπιαστά“, είτε για να απολαύσω τα φανταστικά έργα μαθητών του Γερμανικού Σχολείου που κοσμούν τους διαδρόμους του Ινστιτούτου.

Μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι εκεί. Αφενός γιατί μου θυμίζει τα χρόνια που έζησα στη Γερμανία και αφετέρου γιατί συνειδητοποιώ πως δεν είμαστε μονάχα Έλληνες, αλλά πολίτες του κόσμου. Είναι υπέροχο να συνυπάρχουμε με άλλους πολιτισμούς, να μοιραζόμαστε τα έθιμά μας, να ανοίγουμε την αγκαλιά μας σε αυτούς που έρχονται στη χώρα μας.

Το Goethe Institut είναι πολλά περισσότερα από ένας χώρος εκμάθησης γερμανικών, είναι το κέντρο του γερμανικού πολιτισμού μέσα στην Ελλάδα.

Έχει μία υπέροχη αυλή – κήπο, όπου την άνοιξη μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο σας στο καφέ του, αλλά μπορείτε επίσης:

  • Να επισκεφτείτε την πολύ μεγάλη Βιβλιοθήκη του, όπου θα βρείτε γερμανικά βιβλία αλλά και βιβλία γερμανών συγγραφέων μεταφρασμένα στα ελληνικά.
  • Να χρησιμοποιήσετε την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη onleihe δωρεάν.
  • Να δείτε τα έργα των μαθητών, στους τοίχους του Ινστιτούτου, που προανέφερα και είναι φανταστικά!
  • Να μάθετε για το glossomobil ,  ένα μοναδικό όχημα πολιτισμού, που μεταφέρει μια ολόκληρη χώρα με τη γλώσσα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της στα σχολεία της Ελλάδας.
  • Να μάθετε φυσικά τη γερμανική γλώσσα σε ένα περιβάλλον γερμανικό.
  • Να πάτε με τα παιδιά στη γιορτή με τα φαναράκια > 15/11/2014
  • Να απολαύσετε μια σειρά ταινιών των Αδερφών Γκριμμ με ελληνικούς υπότιτλους >22/11/201- 13/12/2014
  • Να συμμετέχετε στην εκδήλωση της Βιβλιοθήκης του Goethe Institut, “Έρχονται τα Χριστούγεννα” >03/12/2014
  • Να φτιάξετε χριστουγεννιάτικα στολίδια > 13/12/2014

Αντίστοιχα, στην πόλη μας υπάρχει και το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, που κάνει επίσης υπέροχη δουλειά.

Εύχομαι να καταφέρουμε με κάποιον τρόπο να έρθουμε οι διαφορετικοί αυτοί κόσμοι λίγο πιο κοντά γιατί είμαι σίγουρη ότι μακριά από την πολιτική μπορούμε να κάνουμε υπέροχα πράγματα!

Καλά Χριστούγεννα με λίγο άρωμα από Gluehwein και κανέλα!

Η Αλεξάνδρα Δέλλιου μας μιλάει για τον εθελοντισμό και το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

alessia 640

Η Αλεξάνδρα Δέλλιου αποφοίτησε από το  Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Βόλου το 2012, ήταν υπεύθυνη σε πρόγραμμα φύλαξης και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών δημοτικού στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας το καλοκαίρι του 2012 και εμψυχώνει εκπαιδευτικά μουσειακά προγράμματα στο Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, καθημερινά αλλά και Κυριακές.

Η γνωριμία μας έγινε αρχικά από το διαδίκτυο και με εντυπωσίασε η θετική της ενέργεια, η οποία ήταν αισθητή ακόμα και από απόσταση! Γνώρισα πρόσφατα την Αλεξάνδρα από κοντά, μαζί με άλλες εθελόντριες του Μουσείου, όταν βρεθήκαμε από κοντά με την Κα Ρένα Κουτσούδη, Πρόεδρο του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, για να συζητήσουμε λεπτομέρειες για τη δράση μας. Η ομάδα του Μουσείου είναι πραγματικά εξαιρετική και φαίνεται πως κυριαρχείται από διάθεση, αγάπη για τα παιδιά, ομαδικότητα και πρωτοπόρες σκέψεις. Φαίνεται πως το όραμα της Κας Ρένας Κουτσούδη γίνεται πέρα για πέρα πραγματικότητα!

Αρχικά θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για το Παιδικό Μουσείο. Τι μπορεί κανείς να δει μέσα σε αυτό;

Mέσα στο χώρο του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης ένας επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ξεναγηθεί στις δύο μόνιμες συλλογές μας. Η πρώτη αφορά την έκθεση  εκπαιδευτικού υλικού με τίτλο «Μάθε παιδί μου γράμματα του Θεού τα πράματα…», όπου παρουσιάζεται ένα ξεχωριστό και πλούσιο υλικό από διδακτικά βιβλία, έγγραφα, θρανία, σάκες, ποδιές και αντικείμενα από την παλιά σχολική ζωή των μαθητών, τα οποία στο σύνολο τους διαμορφώνουν την εικόνα της παραδοσιακής σχολικής τάξης.

Η δεύτερη μόνιμη έκθεση μας είναι η «Μαγική χώρα των παιχνιδιών». Πρόκειται για μια μόνιμη έκθεση κουρδιστών τσίγκινων παιχνιδιών.

 Στον ίδιο χώρο μπορεί κάποιος να θαυμάσει  κούκλες και κουκλόσπιτα που απεικονίζουν την ιστορία και την εξέλιξη της κούκλας ανά τους αιώνες και τέλος υπάρχει ένα αφιέρωμα στους  Θεσσαλονικείς παιχνιδοκατασκευαστές.

Από πού προέρχονται οι συλλογές του Μουσείου;

Στην πρώτη έκθεση, τα εκθέματα είναι δωρεές σχολικών μονάδων, εκπαιδευτικών και φίλων  του Παιδικού Μουσείου, με βασική δωρεά την προσωπική συλλογή του συνταξιούχου δημοδιδασκάλου Ανάφης Κυκλάδων κου Νικόλαου Λαδικού.

Στη δεύτερη έκθεση, τα κουρδιστά τσίγκινα παιχνίδια είναι ευγενική δωρεά του Δημάρχου, κ. Γιάννη Μπουτάρη. Τα εκθέματα από τον τομέα «κούκλες και κουκλόσπιτα» είναι δωρεές και παραχωρήσεις φίλων αγαπημένων του Μουσείου.

Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Πως προέκυψε η γνωριμία σου με το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης;

Το Νοέμβριο του 2012 αποφοίτησα από τη σχολή μου, το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Βόλου. Όπως όλοι γνωρίζουμε, η επαγγελματική αποκατάσταση στον τομέα μου ήταν και είναι αρκετά δύσκολη. Την περίοδο εκείνη λοιπόν, έβαλα στόχο να ασχοληθώ με ό, τι πιο δημιουργικό υπήρχε και αφορούσε τα παιδιά και οτιδήποτε ήταν κοντά στο επάγγελμα μου. Την αφίσα του Παιδικού Μουσείου στην Άνω Τούμπα την είδα τυχαία ένα βράδυ ύστερα από μία βόλτα με την κολλητή μου. Με παρότρυνε να στείλω το βιογραφικό μου και το ένα πράγμα έφερε το άλλο. Την επόμενη μέρα το επισκέφτηκα και από τότε το επισκέπτομαι πολύ συχνά!

Είσαι εθελόντρια στο Μουσείο εδώ και 1,5 χρόνο. Τι είναι για εσένα ο εθελοντισμός και τι σου προσφέρει; Και τι είναι αυτό που σε κρατάει ακόμα στο Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν από τους ανθρώπους που υποστήριζαν ένθερμα τον εθελοντισμό. Με τον καιρό συνειδητοποίησα όμως, ότι είναι λίγο παρεξηγημένη λέξη. Δεν την αναγνωρίζεις εύκολα αν δεν την δεις από κοντά. Έχει πολλά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, ο εθελοντισμός στο μουσείο σου δείχνει παιδικά χαμόγελα, σου δίνει αγκαλιές εκεί που δεν το περιμένεις και σε φέρνει σε επαφή με πολλούς και διαφορετικής ειδικότητας ανθρώπους μέσω του ομαδικού πνεύματος και της συνεργατικότητας. Είναι και ένα ακόμα πράγμα, βέβαια, για μένα που δεν ξεχνιέται εύκολα. Ένα αίσθημα χαράς και δημιουργικότητας, μαζί με ένα χαμόγελο κρεμασμένο στα χείλη που με συνοδεύει όταν φεύγω από εκεί μέσα. Και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτε. Το παίρνω και το δίνω απλόχερα.

Πόσοι εθελοντές συνολικά συμμετέχουν στις δράσεις του μουσείου; Και πώς μπορεί κάποιος να γίνει εθελοντής;

Οι εθελοντές που συμμετέχουν στις δράσεις είναι πολλοί. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάλογα με το χρόνο του καθενός. Κάποιοι συμμετέχουν στα  καθημερινά εκπαιδευτικά μουσειακά πρόγραμμα με τις ξεναγήσεις των σχολείων, άλλοι στις ποικίλες δράσεις τις Κυριακές και άλλοι σε εξωτερικές δραστηριότητες, όπως στα προγράμματα μας σε δημοτικές παιδικές βιβλιοθήκες και στο Mediterranean Cosmos. Είναι πολύ απλό και εύκολο να γίνει κάποιος εθελοντής. Μας αποστέλλει ένα βιογραφικό, τον καλούμε σε μία συνάντηση μας, μας γνωρίζει, συμπληρώνει μια αίτηση και αν θέλει από εκείνη τη στιγμή ξεκινά μια όμορφη συνεργασία.

IMG_6267

Τι είναι αυτό που εισπράττεις μέσα από την ενασχόλησή σου με τα παιδιά;

Είναι πολλά και μοναδικά… Εισπράττω αγάπη και ευτυχία. Αυθορμητισμό και χαμόγελα. Στο Μουσείο τα παιδιά που έρχονται να παρακολουθήσουν τα καθημερινά προγράμματα είναι γεμάτα χαρά. Επιπλέον, οι Κυριακές στο Μουσείο είναι κι αυτές σαν εκδρομή! Υπάρχουν γονείς και παιδιά που είναι πιστοί στο ραντεβού τους κάθε Κυριακή και αυτό είναι πολύ ξεχωριστό. Το πιο όμορφο πράγμα που συνειδητοποιώ ότι συμβαίνει με τα παιδιά βέβαια είναι η εμπιστοσύνη που χτίζουμε μεταξύ μας μέσα από την διδασκαλία. Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να σε εμπιστεύεται ένα παιδί, να του μαθαίνεις πράγματα και να του διευρύνεις τους ορίζοντες του;

Πότε μπορεί κάποια οικογένεια να επισκεφτεί το Μουσείο; Υπάρχουν κάποιες δράσεις στις οποίες μπορεί να συμμετάσχει όλη η οικογένεια ή αυτές απευθύνονται κυρίως στα παιδιά; Και σε ποιες ηλικίες;

Το Παιδικό Μουσείο είναι ανοιχτό για το κοινό τις Κυριακές το πρωί 11.00-13.00. Κάθε Κυριακή του μήνα οργανώνεται και υλοποιείται και κάτι διαφορετικό για τα παιδιά. Τα προγράμματα αυτά σχεδιάζονται για παιδιά ηλικίας 4-12 χρονών. Οι δράσεις μας απευθύνονται κατά κύριο λόγο στα παιδιά, ωστόσο υπάρχουν προγράμματα που συμμετέχουν και γονείς. Για παράδειγμα, φέτος οργανώθηκε ένα εκπαιδευτικό μουσειακό πρόγραμμα για τις πέντε αισθήσεις, στο οποίο συμμετείχαν  παιδιά και γονείς, με το οποίο διασκέδασαν και πέρασαν δύο πολύ όμορφες και δημιουργικές ώρες.

Μου αρέσει πολύ η εξωστρέφεια του Παιδικού Μουσείου. Τον τελευταίο καιρό βλέπω να συμμετέχει ενεργά με δράσεις στο Mediterranean Cosmos! Τι είναι αυτό που επιθυμεί το Μουσείο μέσα από αυτή την κινητικότητα;

Ο στόχος του Παιδικού Μουσείου είναι γενικά ένας, το παιδί. Επιθυμούμε μέσα από τις δράσεις μας να ψυχαγωγηθεί και  βιωματικά να αποκτήσει γνώσεις και δεξιότητες για ποικίλα πράγματα. Οι συναντήσεις μας στο Mediterranean Cosmos και όχι μόνο, είναι πολύ δημιουργικές και διασκεδαστικές. Τα παιδιά ασχολούνται με διαφορετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα κάθε φορά. Μέσα από όλο αυτή την κινητικότητα, θέλουμε να μας γνωρίσει ο κόσμος, να δει από κοντά ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να αποκτήσει το Μουσείο μας  όσο το δυνατόν περισσότερους μικρούς φίλους.

Πως μπορεί κάποιος να στηρίξει το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης;

Με πολλούς τρόπους, όπως να γίνει χορηγός, δωρητής, μέλος και υποστηρικτής των δράσεων του.

Ποιο ήταν το δικό σου αγαπημένο παιχνίδι όταν ήσουν μικρή;

Η αλήθεια είναι πως μικρή ήμουν λίγο αγοροκόριτσο! Από τα ομαδικά παιχνίδια με αφορούσε οτιδήποτε περιείχε τρέξιμο, μπάλα, ένταση και ομαδικότητα. Στη γειτονιά μου παίζαμε με τις ώρες κρυφτό, τζαμί και βόλους. Τώρα πιο συγκεκριμένα το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν εκείνο το πολύχρωμο ελατήριο που ονομάζεται slinky. Δεν γνωρίζω την ελληνική του ονομασία. Ήταν απίστευτα όμορφο! Δε χόρταινα να το μπερδεύω και να το ξεμπερδεύω -το δεύτερο αν το κατάφερνα!

Υπάρχουν κάποια βιβλία που θα μπορούσες να μας προτείνεις και που θα αποτελέσουν έμπνευση στους γονείς για δημιουργικά παιχνίδια μαζί με τα παιδιά τους;

Υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία τα οποία μπορούν οι γονείς να αναζητήσουν για να δημιουργήσουν μαζί με τα παιδιά τους. Για παράδειγμα, σειρές βιβλίων με δημιουργικές κατασκευές (Καρουζέλ), βιβλία που προτείνουν με ανακυκλώσιμα υλικά διάφορες δημιουργίες και χρήσιμες κατασκευές και τέλος, βιβλία που περιγράφουν τα παλιά παραδοσιακά παιχνίδια, με τα οποία έχουν μεγαλώσει γονείς και μπορούν να μάθουν στα παιδιά.

IMG_6263

Σχετικά με τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ

Ευχαριστούμε για το φωτογραφικό υλικό τη Νατάσσα Σκαφίδα

Η Εύη Παπαβέργου μας μιλάει για το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και όχι μόνο

evi papavergou

 

Συνέντευξη στην Ιωάννα Σεραφειμίδου

Η Εύη Παπαβέργου είναι υπεύθυνη εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο Momus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (πρώην Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) από το 2007 μέχρι και σήμερα. Έχει σπουδάσει στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα και συνέχισε με ένα μεταπτυχιακό στο Έσσεξ της Αγγλίας, με τίτλο Gallery Studies & Critical Curating for the 21st Century.

 

Η συνάντηση μαζί της αλλά και η συνεργασία μας με το Momus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (πρώην Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), στα πλαίσια της δράσης μας “Η Οικογένεια στο Μουσείο” (2014) ήταν μια υπέροχη εμπειρία και άνοιξε για εμάς μια πόρτα στον μαγικό κόσμο της τέχνης.

 

Η συζήτηση μαζί της μας αποδεικνύει πως τα μουσεία είναι ανοιχτά και φιλικά προς μικρούς και μεγάλους και πως δεν έχουμε παρά να τολμήσουμε περισσότερες επισκέψεις σε αυτά!

Αρχικά θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για την έκθεση της Συλλογής του Γιώργου Κωστάκη. Για τον ίδιο τον συλλέκτη, την εποχή που συνέλεξε όλα αυτά τα έργα, για τη ρώσικη πρωτοπορία.

 

Ο Γιώργος Κωστάκης ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τις συλλογές και τα έργα τέχνης. Ήταν ελληνικής καταγωγής (οι γονείς του ήταν από τη Ζάκυνθο) και  γεννήθηκε και έζησε στη Μόσχα στην εποχή των παππούδων των παππούδων μας.

Δεν ήταν καλλιτέχνης, ούτε μεγιστάνας. Ήταν οδηγός ενός αυτοκινήτου της Καναδικής πρεσβείας στη Μόσχα και συχνά, μετέφερε διπλωμάτες αλλά και καλεσμένους της πρεσβείας σε διάφορα μέρη της πόλης, όπως σε μαγαζιά που πουλούσαν έργα τέχνης και τους ξεναγούσε. Ο ίδιος δεν είχε καμία καλλιτεχνική παιδεία. Είχε όμως πολύ ιδιαίτερο γούστο και καταλάβαινε αμέσως τι του άρεσε, τι όχι και γιατί.

Σε ένα στούντιο στη Μόσχα το 1946, βρήκε έναν πίνακα που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον που είχε δει. Τον αγόρασε, πήγε στο σπίτι του και τον κρέμασε στο σαλόνι του. Τότε λέει, ένοιωσε σαν να άνοιξε ένα παράθυρο στο σπίτι του. Αυτός ο πίνακας ήταν η αρχή. Ξεκίνησε να ψάχνει και να αγοράζει έργα Ρωσικής πρωτοπορίας και σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου, η συλλογή του έγινε μεγάλη. Τα έργα τα κρατούσε στο σπίτι του και όλο και περισσότεροι άνθρωποι του ζητούσαν να τα δουν. Είχε φτιάξει ένα σπίτι-μουσείο.

Κανένας δεν ενδιαφέρονταν εκείνα τα χρόνια για τη Ρωσική πρωτοπορία γιατί τα έργα φτιάχτηκαν τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, λίγο πριν τη Ρωσική επανάσταση, αναπτύχθηκαν για λίγα χρόνια και το 1932 απαγορεύθηκαν για πολιτικούς λόγους. Τα έργα αποσύρθηκαν σε σκοτεινές αποθήκες, υπόγεια και πατάρια. Ο Κωστάκης τα αναζήτησε, τα εντόπισε και τα αγόρασε.

 

 

Πώς υποδέχεται το Momus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (πρώην Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) τα παιδιά και την οικογένεια; Τι είδους προγράμματα/ δράσεις σχεδιάζει;

 

Το μουσείο πραγματοποιεί οργανωμένα εργαστήρια για γονείς και παιδιά με αφορμή τις εκθέσεις του.

Αυτά τα εργαστήρια δεν έχουν σταθερό επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα, ανακοινώνονται και πραγματοποιούνται κατά περίπτωση.

Επίσης σχεδιάζεται και υλοποιείται σχεδόν για κάθε έκθεση του μουσείου το Τετράδιο της αυτόνομης δράσης για οικογένειες. Το τετράδιο καθοδηγεί τους γονείς να πραγματοποιήσουν αυτόνομες επισκέψεις στο χώρο του μουσείου, χωρίς προϋπάρχον γνωστικό υπόβαθρο και περιέχει προτεινόμενες δραστηριότητες, παιχνίδια, πληροφορίες και θέματα προς συζήτηση ώστε να προάγει την αλληλεπίδραση ενηλίκου – ανηλίκου και μουσείου και τη δυναμική αλληλεπίδραση των μελών μιας οικογένειας, μέσα από ένα ευχάριστο και ελεύθερο τρόπο έκφρασης και δράσης. Το έντυπο συνοδεύεται από όλα τα απαραίτητα υλικά για την πραγματοποίηση των δραστηριοτήτων και τα παιδιά μπορούν να συνεχίσουν τις δράσεις και στο σπίτι.

Σε αυτή τη φάση αρκετά από τα τετράδια έχουν επικαιροποιηθεί και αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του μουσείου ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούνται από γονείς και παιδιά στο σπίτι αλλά και από εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο του πλάνου των μαθημάτων τους, είτε στην τηλεμάθηση, είτε στη σχολική τάξη. Σε αυτό το λινκ θα βρείτε τετράδια για παιδιά δημοτικού και για εφήβους.

 

 

evi papavergou kids

 

Οι περισσότεροι έχουμε συνδυάσει το Μουσείο σαν κάτι βαρετό και ακαταλαβίστικο, όπως τότε που πηγαίναμε σχολείο. Τι έχει αλλάξει από τότε;

 

Ο χαρακτήρας των μουσείων με το πέρασμα των χρόνων έχει αναθεωρηθεί. Δεν αποτελεί πια ναό της γνώσης στον οποίον έχουν πρόσβαση μόνον οι εκλεκτοί. Τα μουσεία σήμερα συνειδητοποιώντας τον ανθρωποκεντρικό, εκπαιδευτικό τους ρόλο, μετατρέπονται σε οργανισμούς ανοιχτούς για την κοινωνία, δημιουργώντας και φέροντας παιδεία  και ψυχαγωγία στο σύνολο με γνώμονα την κοινωνική ισότητα. Δηλαδή τα μουσεία απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου φύλλου, ηλικίας και καταγωγής, απευθύνονται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες (σχολεία, ΑΜΕΑ, οργανωμένοι ή μεμονωμένοι επισκέπτες) μέσα από τις εκθέσεις, το πληροφοριακό υλικό, τις εκδόσεις, τις εκδηλώσεις, τα εκπαιδευτικά προγράμματα, το εκπαιδευτικό υλικό και τις βιβλιοθήκες[1].

 

 

Ποια θεωρείς πως είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν οι γονείς ώστε να «κεντρίσουν» το ενδιαφέρον του παιδιού για να επισκεφθεί ένα μουσείο;

 

Αν μιλάμε για μουσείο τέχνης, αρχικά πιστεύω ότι πρέπει να βιώνει το κάθε παιδί την ελευθερία της έκφρασης στο σπίτι, να υπάρχει δηλαδή χώρος φυσικός και νοητός στον οποίο γονείς και παιδιά να μπορούν να παίζουν και να εκφράζονται ελεύθερα μέσα από ζωγραφική, κατασκευές, κτλ έτσι ώστε να εξοικειωθούν με χρώματα και υλικά, χωρίς το φόβο του ότι θα λερώσουν και θα λερωθούν.

Το δεύτερο βήμα είναι η συζήτηση του τι είναι μουσείο και γιατί έχει ενδιαφέρον να το επισκεφτούμε. Το διαδίκτυο είναι καλό εργαλείο. Μπορείτε να δείτε παρέα sites διάφορων μουσείων στον κόσμο, να παίξετε τα online παιχνίδια που παρέχουν και να αντλήσετε πληροφορίες. Κάποια μουσεία όπως το Κ.Μ.Σ.Τ  έχουν δημιουργήσει εκπαιδευτικά cd τα οποία μπορείτε να ανακαλύψετε πριν από μια επίσκεψη στο χώρο αλλά και να παίξετε πολλές φορές μέχρι να εξοικειωθούν τα παιδιά με τις εικόνες που παρέχουν.

Επόμενο βήμα είναι η επίσκεψη. Σε κάποια μουσεία υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα για οικογένειες, σε άλλα υπάρχουν «οδηγοί αυτόνομης επίσκεψης ενηλίκου-παιδιού», κτλ. Σε οποιαδήποτε περίπτωση μπορεί πάντα ο κηδεμόνας να απευθυνθεί στον υπεύθυνο εκπαίδευσης του κάθε μουσείου και να ζητήσει υλικό ή πληροφορίες, η απάντηση θα είναι σίγουρα θετική.

Οι πολλαπλές επισκέψεις στο ίδιο μουσείο, ενδυναμώνουν την εξοικείωση του παιδιού με το χώρο και τις συλλογές τους, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιστροφής σε αυτό.

 

 

Πώς μπορεί, κατά τη γνώμη σου, η επίσκεψη ενός παιδιού στο μουσείο με τους γονείς του να γίνει όχι απλά μία εκπαιδευτική εμπειρία για το παιδί, αλλά και μία ευκαιρία για να περάσει η οικογένεια ποιοτικό χρόνο μαζί;

 

Μέσα από οργανωμένα μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα, είτε αυτά είναι καθοδηγούμενα είτε αυτόνομα (self directed) άλλα κυρίως όταν το πρόγραμμα εμπλέκει εξίσου το παιδί και τον ενήλικα και ενισχύει τη μεταξύ τους διάδραση και συνεργασία.

 

 

Είσαι υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του μουσείου. Ποιες είναι οι εμπειρίες που σου έχει χαρίσει η θέση αυτή; Τι είναι αυτό που σε εντυπωσιάζει στην επαφή σου με τα παιδιά;

 

Κάθε φορά παίρνεις διαφορετικές ενδιαφέρουσες οπτικές για το ίδιο έργο από μια φρέσκια ματιά. Επίσης ο πηγαίος ενθουσιασμός για κάποιες εικόνες και οι ευφάνταστοι υποθετικοί τίτλοι που δίνουν στα έργα.

 

 

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια δική σου παιδική ανάμνηση από επίσκεψη σε μουσείο;

 

Μόνο βαρετές επισκέψεις σε αρχαιολογικά μουσεία.

Όμως θυμάμαι την επίσκεψη με τους γονείς μου και μια φίλη μου στην Αρχαία Αγορά στο Λιμένα Θάσου με ατελείωτο παιχνίδι και χοροπηδητό γύρω από τα αρχαία ευρύματα.

 

 

Υπάρχει κάποιο μουσείο που θα ήθελες να επισκεφθείς; Εντός ή και εκτός Ελλάδας;

 

Πινακοθήκη Tretyakov στη Μόσχα, το Voorlinden στη Χάγη και θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά το Sir John Soane’s Museum στο Λονδίνο.

 

 

Υπάρχουν κάποια βιβλία που θα μπορούσες να μας προτείνεις και που θα αποτελέσουν έμπνευση στους γονείς για δημιουργικά παιχνίδια μαζί με τα παιδιά τους;

 

Το κουτί της τέχνης – Εκδόσεις Δίπτυχο

Διαπολιτισμοί – Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Οι αριθμοί – Εθνική Πινακοθήκη

Μαγικές Διαδρομές στην Τέχνη –Εκδόσεις Διάπλους

Δέκα μικροί διάλογοι για ένα μουσείο-Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο

Στο Μουσείο- Εκδόσεις Παπαδόπουλος

The art gallery handbook-Tate Publishing

Σειρά Η τέχνη σαν παραμύθι- Εκδόσεις Λιβάνη

Μια βόλτα στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων-Εκδόσεις Διάπλαση

Μια βόλτα στο Κέντρο Λαικής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη- Εκδόσεις Ταξιδευτής

Square (Shape Trilogy)-Mac Barnett & Jon KlassenWalker Books 

Triangle (Shape Trilogy)-Mac Barnett & Jon Klassen – Walker Books  

Circle (Shape Trilogy)-Mac Barnett & Jon Klassen – Walker Books  

 

Υπάρχει κάποιο μουσείο που θα το έλεγες «το αγαπημένο μου»;

 

Pinakothek Der Moderne στο Μόναχο και το Guggenheim στη Νέα Υόρκη.

 

 

Αν το Μomus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη ήταν παιχνίδι, τι παιχνίδι θα ήταν;

 

Μπαμπούσκες!


[1] Ε. Χορταρέα, Ιστορική εξέλιξη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων μουσείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Στο: Κόκκινος Γ, Αλεξάκη Ε, Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη μουσειακή Αγωγή, σ 179-188, Μεταίχμιο, Αθήνα, 2002, σ.179) 

 

Σχετικά με τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Momus μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ 

Αν επιθυμείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονική ενημέρωση σχετικά με τις εκθέσεις και τις δράσεις του Momus, μπορείτε να στείλετε email στο pr@momus.gr

Λίγα λόγια για τις δικές μου πυγολαμπίδες

πυγολαμπίδες

Το κείμενο που ακολουθεί  το έγραψα όταν δημιούργησα τις πυγολαμπίδες στο κλουβί (το 2009) και ήθελα να μοιραστώ όλα όσα ένιωθα. Δεν άλλαξαν πολλά από τότε. Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι ήρθε στη ζωή μας η Ολυμπία τον Οκτώβριο του 2011 και μας πλημμύρισε  με χαρά!

Το όνομά μου είναι Ιωάννα. Λατρεύω το φως και τον καθαρό αέρα! Τρελαίνομαι για τις εκδρομές και τα ταξίδια! Όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι πήγαινα κάθε Πάσχα και  καλοκαίρι στο χωριό μου, το Λιβάδι. Εκεί ήταν όλα όμορφα. Η φύση υπέροχη. Τα παιχνίδια αξέχαστα. Και ενώ παίζαμε μήλα και τζαμί η γιαγιά μας άλειφε φέτες με μερέντα. Και ο παππούς μας πήγαινε με τα γαϊδουράκια βόλτα στα ξωκλήσια, στα πανηγύρια. Θυμάμαι τα τεράστια καζάνια με τη φασολάδα!

Στο Λιβάδι γνώρισα, μια μέρα, μια πυγολαμπίδα. Μου έμεινε αξέχαστη!

Πέρασαν αρκετά χρόνια. Ταξίδεψα με κάθε μέσο που βρήκα, έζησα στη Γερμανία και στην Ολλανδία, έμαθα να φτιάχνω ευχετήριες κάρτες, έκανα μαθήματα φωτογραφίας, χορού, συγγραφικής τέχνης, χόρεψα μέχρι πρωίας, ήπια μπύρες, έκλαψα, γέλασα, γνώρισα ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης, δούλεψα σε ξενοδοχεία, σε Πολυεθνική ηλεκτρονικών υπολογιστών, σε καλλιτεχνικές και θεατρικές ομάδες, έμεινα άνεργη, άνοιξα δική μου επιχείρηση, την έκλεισα, έκανα σεμινάρια, πήγα σε συναυλίες και φεστιβάλ, έκανα τα μαλλιά μου κοτσιδάκια και έβαψα τα νύχια μου κόκκινα…

Θύμωσα πολύ όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, για πολλά χρόνια ένιωθα κλεισμένη μέσα σε ένα κλουβί.

Ο Δ. μου έμαθε να βλέπω και πάλι με τα μάτια της καρδιάς και να φωτογραφίζω ομορφιές της Ελλάδας και της πόλης μου μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού! Μία βόλτα στην παραλία, μία διαδρομή μέσα στο βουνό, ένα φεστιβάλ γεύσεων, ένα παγωμένο μπάνιο στη θάλασσα την πρωτομαγιά, ένα πικνίκ, μια ωραία θεατρική παράσταση, ένα πειρατικό πάρτι με φίλους..και πόσα ακόμα!

Το video που ακολουθεί περιγράφει όλα τα παραπάνω, μέσα από εικόνες, μουσική και λέξεις.

ΥΓ. Πυγολαμπίδες είδα πάλι, στην Κέρκυρα, έπειτα από πάρα πολλά χρόνια, τον περασμένο Μάιο (σημείωση: μάιος 2009)