Μάρκος Καμπάνης 1990 – 2020: Ένας πολυδιάστατος δημιουργός

Την εικαστική δραστηριότητα των τριών τελευταίων δεκαετιών του Μάρκου Καμπάνη φιλοξενεί το Τελλόγλειο Ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη.

Η αναδρομική έκθεση «Μάρκος Καμπάνης, 1990-2020: Ένας πολυδιάστατος δημιουργός» θα εγκαινιαστεί την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στις 7 το βράδυ.

Το 1990 σηματοδοτεί μια στροφή στη δουλειά του ζωγράφου Μάρκου Καμπάνη, όταν επισκέπτεται για πρώτη φορά το Άγιον Όρος. Έκτοτε αρχίζει μια πολυετή, γόνιμη συνεργασία με τα μοναστικά ιδρύματα. Στις συχνότατες επισκέψεις του, ζωγραφίζει το αγιορείτικο τοπίο και εκτελεί τοιχογραφικές παραγγελίες για μοναστήρια, χωρίς να εγκαταλείπει όμως τα υπόλοιπα θεματογραφικά ή τεχνοτροπικά του ενδιαφέροντα. Οι ζωγραφικές ενότητες των «Δέντρων», των «Ερειπίων», η αυτοβιογραφική σειρά «365» και η χαρακτική αποτελούν κομβικά σημεία της πορείας του κατά τη διάρκεια αυτής της τριακονταετίας. Η δουλειά του συνδέει τα παραδοσιακά διδάγματα με σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις.

Σημειώνεται πως αρχικά, η έκθεση παρουσιάστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος) σε επιστημονική επιμέλεια του Γιώργου Μυλωνά (Δεκέμβριος 2023 – Φεβρουάριος 2024).

Στο Τελλόγλειο την επιμέλεια της έκθεσης έχουν ο Νικόλαος Βιάνας και η Ραφαέλα Νίκα.

Η Γενική Διευθύντρια του Τελλογλείου Ιδρύματος, Ομότιμη Καθηγήτρια Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ, Αλεξάνδρα Γουλάκη – Βουτυρά σημειώνει πως «η έκθεση του Μάρκου Καμπάνη συμπληρώνει με τον πλέον κατάλληλο τρόπο την έκθεση “Σικελιώτης/Τάσσος: μια φιλία με κοινές ρίζες” που φιλοξενούμε επίσης αυτήν την περίοδο».

Λίγα λόγια για τον ζωγράφο

Ο Μάρκος Καμπάνης γεννήθηκε το 1955 και σπούδασε ζωγραφική στο Λονδίνο όπου έζησε ως το 1980. Σημαντική επιρροή στο έργο του άσκησαν οι συχνές επισκέψεις του στο Παρίσι και η πολύμηνη παραμονή του στη Φλωρεντία. Είναι κατά κύριο λόγο ζωγράφος και χαράκτης, ενώ έχει ασχοληθεί εκτενώς με την εκκλησιαστική τέχνη και ιδιαιτέρως τις τοιχογραφίες (Μονές Σίμωνος Πέτρα, Ιβήρων, Βατοπαιδίου, Αγίας Αικατερίνης Σινά και σε ιδιωτικά παρεκκλήσια). Παράλληλα, είναι σημαντικός ο ρόλος του στην προσπάθεια προβολής και μελέτης της αγιορείτικης χαρακτικής, καθώς και των ζωγράφων των οποίων το έργο σχετίζεται με το Άγιον Όρος, ιδιαιτέρως δε του Σπύρου Παπαλουκά. Εικονογραφήσεις του κοσμούν βιβλία πολλών εκδοτικών οίκων (Αστήρ, Ίνδικτος, Εστία, Εκδοτική Αθηνών, εκδόσεις του Φοίνικα κ.ά.) ενώ περιστασιακά έχει ασχοληθεί με τη σκηνογραφία στο θέατρο.

Η πρώτη του έκθεση έγινε στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «ΩΡΑ» το 1979 και έκτοτε ακολούθησαν πάνω από 20 ατομικές εκθέσεις. Εκτός από τις ιδιωτικές αίθουσες τέχνης, η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην 15η Biennale Αλεξάνδρειας, στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθηνών, στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας, στην Αγιορειτική Εστία, στην Πολιτιστική Εταιρεία «Πανόραμα», στο Ίδρυμα Ηπειρωτικών Μελετών, στο Κέντρο Τέχνης «Τζόρτζιο Ντε Κίρικο», στο Μουσείο Κλασσικής Αρχαιολογίας του Κέιμπριτζ και αλλού.