Ελένη του Ευριπίδη

Ο Μικρός Βορράς και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος συνεργάζονται για δύο παραστάσεις που έρχονται για να ζωντανέψουν ξανά μέσα από την εφηβική σκηνή στη Θεσσαλονίκη, τη σημασία των αρχαίων τραγικών στα μάτια των σημερινών νέων. Με άξονα τον διαδραστικό χαρακτήρα, με μια σκηνοθετική ματιά προσαρμοσμένη στα μέτρα και την οπτική των εφήβων στην εποχή μας, με ζωντανή μουσική, μάσκες και σκηνικά που εντάσσουν ενεργά τον θεατή στο έργο, οι δυο αυτές παραστάσεις, ανοίγουν ένα νέο παράθυρο στην τυπική προσέγγιση των μεγάλων αυτών έργων, βάζοντας τους ενεργά μέσα στον κόσμο των ηρώων.

Η «Ελένη» και η «Οδύσσεια» του Μικρού Βορρά σε δύο μοναδικές παραστάσεις στο ΚΘΒΕ

Η πρώτη παράσταση έχει εκπαιδευτικό, διαδραστικό χαρακτήρα, μάσκες ειδικά φτιαγμένες για την παράσταση και ζωντανή μουσική. Στο τέλος της παράστασης οι θεατές καλούνται στη σκηνή και παίρνουν τους ρόλους των ηρώων με τη βοήθεια των ηθοποιών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επικοινωνήσουν πραγματικά με το κείμενο της «Ελένης» και να βιώσουν μια ολοκληρωμένη θεατρική εμπειρία.

Συντελεστές και ηθοποιοί 

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης, Διασκευή και σκηνοθεσία: Τάσος Ράτζος, Κίνηση: Μίκα Στεφανάκη, Μουσική: Κώστας Βόμβολος, Ενδυματολογία: Ιωάννα Παγιατάκη, Μακιγιάζ: Σιμονέττα Τσάπανου, Μάσκες: Μάρθα Φωκά, Συνεργάτης στο διαδραστικό μέρος: Φλώρα Σπύρου, Φωτογραφία: Άρης Ράμμος, Οργάνωση παραστάσεων: Τατιάνα Νικολαΐδου, Παραγωγή: Μικρός Βορράς

Παίζουν οι ηθοποιοι: Κίκα Ζαχαριάδου, Δήμητρα Σταματίου, Χρήστος Τσάβος
Μουσικός: Γιώργος Βραχνός

Σημείωμα του σκηνοθέτη Τάσου Ράτζου

“Η ιστορία είναι γνωστή: Μια «μεγάλη ιδέα», ο λαός τυφλώνεται και την ακολουθεί με πάθος, κατόπιν και πάλι ο λαός θα πληρώσει το πανάκριβο τίμημα – αίμα και ερείπια. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως είδαν οι Αθηναίοι της εποχής του Ευριπίδη την παράσταση. Αυτό που με συγκίνησε όμως είναι η πληθώρα παρηγορητικών χωρίων, που ενσωματώνονται με τόση φυσικότητα μέσα στη δράση, και το γεμάτο ανάταση τέλος του έργου. Η «Ελένη» σίγουρα δεν είναι τραγωδία, η δημοκρατία πεθαίνει και μαζί της θα χαθεί για πάντα και η τραγωδία. Είναι ένα έργο που στέκεται εκεί και σε προκαλεί. Να αναζητήσεις μαζί με την Ελένη μια δικαίωση. Μέσα από αυτοσχεδιασμούς και πολύ γόνιμη δουλειά προσεγγίζουμε με σύγχρονο βλέμμα τη βαριά κληρονομιά του αρχαίου δράματος. Το σύγχρονο θέατρο δεν κοιτάζει πίσω κοιτάζει μέσα.”