Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Με τα ποιήματά μας φέρνουμε την άνοιξη – Πυγολαμπίδες
Skip to content

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Με τα ποιήματά μας φέρνουμε την άνοιξη

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στις 21 Μαρτίου, γίναμε όλοι μικροί και μεγάλοι ποιητές. Εμπνευστήκαμε από την περίοδο που ζούμε μέσα στο σπίτι (λόγω κορονοϊού) και βάλαμε στους στίχους μας όλη μας την αισιοδοξία, ώστε να βγούμε από όλη αυτή τη δοκιμασία πιο χαρούμενοι και δυνατοί. 

Δύο τυχεροί κέρδισαν από ένα βιβλίο “Ο γύρος του χρόνου με ποιήματα. Μια ανθολογία ποίησης για παιδιά” από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο – Ekdoseis Metaixmio. Τις νικήτριες του διαγωνισμού (που ολοκληρώθηκε στις 22 Μαρτίου) αλλά και περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, μπορείτε να δείτε στο τέλος της ανάρτησης.

Μικροί και μεγάλοι. Γονείς, παππούδες και παιδιά. Μπορείτε να συνεχίσετε να στέλνετε τα ποιήματά σας στο ioanna@pigolampides.gr και εμείς θα τα αναρτήσουμε μαζί με τα υπόλοιπα.

 

Άνοιξε

Κι όσο εμείς σιγούσαμε
Εκείνη βροντοφώναζε
Έξω από το παράθυρο
Σκόρπιζε ιαχές και φως.
Κι όσο εμείς φωλιάζαμε
Ξεσπάθωνε και αλάλαζε
Ορμούσε στο δωμάτιο
Το έσπρωχνε εμπρός.
Δεν την κρατάς την άνοιξη.
Άνοιξε.
Μαρία Παντελίδου

Ένα ποίημα για την αγάπη και όσα έχουμε μέσα μας

Έξω άνοιξη.
Τα λουλούδια άνθιζαν
στο πυκνό γρασίδι.
Πεταλούδες πετούσαν
μυρμηγκάκια μικρά.
Μέσα σε όλα αυτά
ήταν και οι κύκνοι στη λιμνούλα
και τα νούφαρα πολλά.
Νεράιδες, ξωτικά
Όμορφα δέντρα χρυσά…
Γλυκά ζαχαρωτά!
Μέχρι που σκοτείνιασε
Και με έσπρωξε στο σπίτι μια αγκαλιά
Της μαμάς και του μπαμπά.
Ραφαέλλα Πάσχου
(Η 5χρονη Ραφαέλλα, η οποία δεν ξέρει να γράφει είπε το ποίημά της στη μαμά και αυτή το έγραψε)

Ζωή και Αγάπη

Με την αγάπη μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όμορφη.
Μπορείς να την χρησιμοποιήσεις, έτσι δηλαδή να την δώσεις παντού.

Χρύσα, 9 ετών

Ο κηπουρός σκίουρος

Ένας σκίουρος μικρός,  καφετούλης, τακτικός

Έχει βάλει έναν σκοπό……

Μεσ’  την αυλή του την μικρή

με δουλειά πολύ πολύ

οι μικρές του μαργαρίτες

να γίνουν τριανταφυλλί….

 

Όλοι οι φίλοι, οι γνωστοί

του δίνουν μία συμβουλή

πως κηπουρός για να γενεί…

 

Έτσι άρχισε, λοιπόν, ο φίλος μας ο κηπουρός

μία, μία συμβουλή να σκάβει, να βάζει μεσ’ τη γη!!!

Με μεγάλη προσοχή διαβάζει για κηπουρική,

Το πότισμα, το ράντισμα κι όλα τα συναφή…

 

Την άλλη μέρα το πρωί στη αποθήκη πάει να

βρει τους σπόρους τους τριανταφυλλί…

Μα τί να δει;

Του τελειώσανε οι σπόροι, πο, πο πο και ντιν, ντιν ντιν!!!

Μια λύση πρέπει να σκεφτεί, να τρέξει σπόρους για να βρει,

ο κήπος του να στολιστεί με χρώμα τριανταφυλλί….

 

Ο κήπος του σιγά, σιγά παίρνει ζωή, παίρνει χαρά.

Το χρώμα που τόσο αγαπά μεσ’ τα λουλούδια του σκορπά…

Κι έτσι ο σκίουρος ο χαρωπός άξιος είναι κηπουρός…..

 

Έλλη Κανταζίδου – Άννα Αραμπατζή

(η κόρη και η μαμά μαζί σκέφτηκαν και έγραψαν αυτό το ποίημα)

 

Η άνοιξη μπήκε ξανά

Η άνοιξη μπήκε ξανά
μοσχομυρίζουν τα λουλούδια εβοδιά
και γέμισε το σπίτι μας αρώματα.
Η άνοιξη είναι η καλύτερη εποχή
μας γεμίζη ευτηχία, χαρά και μια μεγάλη αγκαλιά.
Η ελπίδα θα έρθει ξανά,
τα παιχνίδια θα αρχίσουν στη γειτονιά
καλοκαίρι θα μυρίσει η ζωή μας
και θα γεμίσει με χαρές, πειράγματα και γέλια!
Γεωργία – Ναταλία – Γιούλη Παπανδριανού

Το βασίλειο της λίμνης

Χαμόκλαδα σκυμμένα στο νερό της λίμνης

πέφτουν εκεί και περιμένουν το ταρακούνημα της.

Το φως μέσα απ’ τα σύννεφα της λήθης,

δίνει την αίσθηση για το περπάτημά της

 

Αχτίδες σαν χρυσόσκονη πώς λαμπιρίζουν

ψαράκια και πτηνά ακολουθούν το βήμα.

Μα είναι λόγια αυτά που ξεστομίζουν

και τραγουδούν όλοι δικό τους ποίημα

 

Νότες γλυκές και φανερές

μήπως τα ίχνη του ονείρου μόνο έφεγγαν ;

Πίσω από λέξεις ερμητικά κλειστές

και τα βουβά χνάρια άρχισαν κι έτρεχαν

 

Μα ξύπνησα και στέκω στην άκρη του νερού

πλένομαι με τη δροσιά του, με διαπερνάει ρίγος.

Δεν είναι ψέμα αυτά που τόση ώρα ηχούν

η ομορφιά της σιγαλιάς μαγεύει με το κύρος

 

Ανδρομάχη Παπαδοπούλου

 

Ελπίδα

Αν οι καρδιές μας κατακτούσαν την ελπίδα

και ενωμένοι μαζί πολεμούσαμε,
κάθε δοκιμασία, κάθε δυσκολία
μαζί θα την περνούσαμε.
Τα μάτια μου αρκετά έχουν αντικρύσει,
μα τόσους νεκρούς ποτέ δεν είδα.
Ακόμα κι αυτό όμως μπορεί να σωθεί
με λίγη μονάχα ελπίδα.
Ας κάνουμε όλοι ό,τι πρέπει,
ας υπακούσουμε όλοι στο σωστό
κι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα
ένα τέλος πολύ ηρωικό.
Γιατί ήρωες είναι όλοι αυτοί
που η ζωή τους αρκετά έχει ταλαιπωρηθεί.
Μα ήρωες είναι ακόμα πιο πολύ
αυτοί που με τη ζωή τους έχουν αφιερωθεί.
Εγώ στην καρδιά μου έχω την ελπίδα
για αγάπη, ειρήνη κι ευτυχία,
έναν κόσμο γεμάτο υγεία.
Μαρία Ελ Σαγιέντ, 11 ετών

Μητέρα Φύση

Το φως έλουσε ζεστά τα βλέφαρα της
Ο αέρας ανέμιζε τα μαλλιά, σα να μακρύναν.
Τα χέρια της σήκωσε ψηλά να αγκαλιάσει
τον ουρανό. Χωρίς φόβο μόνο
μ’ ένα συναίσθημα.
Αυτό της παραδοχής
Στη μια και μοναδική.
Στην πραγματική της μητέρα.
Αυτή που την παίρνει αγκαλιά να
την κοιμίσει στο βαθύ σκοτάδι.
Αυτή που με το πρώτο πρωινό φως
την ξυπνάει μέσα σε τιτιβίσματα πουλιών.
Αυτή που καίει με το δυνατό φως του ήλιου
το πρόσωπο της με αλμύρας θαλασσινό νερό.
Ρίχνει μόνο την αγάπη της.
Όπως όλες οι μητέρες.
Ζωογόνε, δυνατή, αγέρωχη.
Είναι εκεί.
Αναστασία Καρασαρίδου

Μπεν Σολο

Ο Μπεν Σολο είναι αυτός
Αν δε το ξέρεις ψάξε να το βρεις.
Μέσα του υπάρχει το καλό και
το κακό.
Μια πολεμάει με τους καλούς
και μια είναι σύμμαχος με
το Τάγμα των κακών.
Με το φωτόσπαθο του είναι
πάντα νικητής.
Νικούσε όλα τα τάγματα αλλά
στο τελευταίο την πάτησε.
Θέλουν ελευθερία και κάποιον
να τους ενώνει.
Αυτός μόνο μπορεί.
Θοδωρής Λαζαρίδης,  8 ετών

Ανοιξιάτικα συναισθήματα

Καθώς ένα μπουμπούκι ανθίζει
γεννιέται η ελπίδα της ζωής.
Το πρώτο πέταλο που αντικρίζει
το φως του ήλιου σπέρνει την ευτυχία.
Ενώ το δεύτερο πέταλο τονώνει την
αυτοπεποίθηση του.
Το τρίτο χαρίζει τη φαντασία.
Τέλος το τέταρτο αφήνει την αίσθηση
της ικανοποίησης. Όλα μαζί συνυπάρχουν
αρμονικά και αλληλοβοηθιούνται  στις
δύσκολες στιγμές που πρέπει να
αντιμετωπίσουν.
Δε ξεχωρίζουν κανένα, γιατί η εμφάνιση του καθενός είναι διαφορετική και αλλιώτικη.
Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι νιώθουν
συναισθήματα που δεν εκφράζονται
Είναι η συγκίνηση της αποχώρησης τους.
Άρτεμις Λαζαρίδου, 11ετών

Η Άνοιξη ήρθε

Έφυγε ο Χειμώνας με το πολύ το κρύο
και έφερε την Άνοιξη με τον καλό μας ήλιο.
Παίζουμε και γελάμε στην αυλή μας,
τρέχουμε και χοροπηδάμε με την ψυχή μας.
Εύα Δάφτση, Β Δημοτικού

Το ποίημα της Άνοιξης

Ήρθε η Άνοιξη ξανά,
τα λουλούδια βλαστήσαν με χαρά,
τα μπαλκόνια γεμίσανε παιδιά
κι ο κόσμος περπατάει ζωντανά.
Τα πουλάκια κελαηδούν τραγουδιστά,
η ελπίδα βασανίζει την καρδιά,
τα δεντράκια πρασινίζουνε ξανά
κι η αγάπη τρυπώνει στα μυαλά.
Ο ήλιος λάμπει πάλι,
τα χρώματα αμέτρητα και φανταχτερά,
όλοι φορούν τα καλά τους
για να υποδεχτούν την ομορφιά!
Μαρία Δάφτση, Δ Δημοτικού

Σήμερα… (19/03/20 ώρα: 11:19)

Σήμερα λοιπόν κατόρθωσα να αλλάξω
την ζωή μου
Σήμερα αποφάσισα πως πρέπει
να είμαι δυνατή και να σταθώ
στις απόψεις μου
Μαζί με τα λουλούδια της άνοιξης,
σήμερα άνθισε και το θάρρος μου
η αυτοπεποίθηση μου, αντιμέτωπη με πολλά αγκάθια του παρελθόντος,
σήμερα κατόρθωσε να φτάσει ένα σκαλί πιο κοντά στο τριαντάφυλλο
Το βράδυ σήμερα, τα δάκρυα μου βοήθησαν στο να βγουν οι καρποί της ευτυχίας
Σήμερα αποφάσισα πως θα ακούω μουσική
Σήμερα αποφάσισα πως θα τρώω
ότι με κάνει χαρούμενη
Θα φοράω ότι με κάνει χαρούμενη
Θα αγαπάω όπως με κάνει χαρούμενη
Γιατί σήμερα αποδέχτηκα ένα κομμάτι
του εαυτού μου
Σε μιάμιση ώρα έκανα αυτά που έτρεμα στην ιδέα
Γιατί σήμερα, πήρα για λίγο την ζωή
στα χέρια μου
Και η γεύση της ζωής με μάγεψε
Της ωραίας ζωής, όχι της μίζερης
Γι’ αυτό από σήμερα,
αν και κλεισμένη στο σπίτι,
δεν θα κλειστώ στον εαυτό μου
Θα διαβάσω
Θα δω ηλιοβασιλέματα
Θα αγαπώ
Και θα ακούω μουσική
Γιατί σήμερα, οι καρποί της ευτυχίας μου, άνθισαν
Σ.Δ. 

Αισιόδοξη φωνή

Από μια παιδική φωνή
μπορεί να ακουστεί
η ελπίδα που χρειάζεται
ένας κόσμος ολόκληρος.
Από μια παιδική φωνή
μπορεί να δοθεί
η δύναμη γι αυτή την δοκιμασία
που μας περιμένει όλους.
Αυτή η παιδική φωνή
μπορεί να είναι
η αρχή ενός τραγουδιού
με τις φωνές όλου του κόσμου.
Αυτή η παιδική φωνή
θα κάνει την άνοιξη να ξαναφανεί.
Αθανασίου Αλεξάνδρα, 10 ετών

 

Μένουμε στο σπίτι

Μένουμε στο σπίτι

για να’ μαστε καλά,

μένουμε στο σπίτι,

με τραγούδια και χαρά.

 

Μένουμε για εμάς,

για τον παππού και τη γιαγιά,

καθόμαστε και αράζουμε,

με ταινίες και φαγητά.

 

Μένουμε στο σπίτι,

να φύγει ο ιός,

μένουμε στο σπίτι,

δε γίνεται αλλιώς.

Δέσποινα Σπυριδοπούλου & υιός 🙂

Η πάλη για τη ζωή

Καθώς ρέει ο χρόνος,  όπως οι δροσοσταλίδες στα καταπράσινα φύλλα,

αέναα και ακατάπαυστα, όπως τα χαμόγελα  και τα κλάματα των παιδιών,

με τον ίδιο τρόπο τα αισθήματα των  ανθρώπων εναλλάσσονται διαρκώς,

ανάλογα με τις πιο πρόσφατες ειδήσεις του παρόντος καιρού!

 

Οι  άνθρωποι ταλαντεύονται  ανάμεσα στο θέλω  και το πρέπει,

δοκιμάζοντας  αντοχές και ανοχές, επιθυμίες και ένστικτα,

στο   «εγώ  και το εμείς»  του Μακρυγιάννη,  άλλοι με απορία και άλλοι με φόβο,

όμως,  όλοι με σθένος και πάθος, παλεύοντας για τη ζωή.

 

Ωστόσο, ο ήλιος εξακολουθεί να λάμπει και οι ακτίνες φεγγοβολούν

και ζεσταίνουν τις καρδιές των ανθρώπων και τις γεμίζουν με ελπίδα

ότι η καταιγίδα θα περάσει παρά τις απώλειες  που θα κουβαλούν μαζί τους μια ζωή,

πεπεισμένοι πως κέρδισαν το στοίχημα και νίκησε η ζωή!

Κική Νικοπολιτίδου

Ο χαρταετός

Χαρταετέ Χαρταετέ,

Σ’αγαπώ πολύ πολύ

Όσο ψηλά κι αν πας.

 

Χαρταετέ, Χαρταετέ,

Πολύχρωμε άχρωμε,

Όμορφε καλύτερε,

Πανέμορφε φίλε.

 

Χαρταετέ Χαρταετέ,

Ψηλά, ψηλά να ανέβεις

Να πετάξουμε μαζί

Παρεούλα χρυσή.

 

Εύα Αδαλή, 8 ετών

Την άνοιξη

Την άνοιξη βγαίνει ο ήλιος,
τα λουλούδια και τα πουλιά
Η χαρά των ανθρώπων παντού σκορπά.
Τι και αν μένουμε μέσα στα σπίτια τα μικρά, όρεξη έχουμε για παιχνίδια και  τραγούδια χαρωπά.
Χάρης, 7 ετών

Υπομονή

Σαν μέλι κόλλησε ο ιός αυτός πάνω στη Γη μα δε θα τη καταστρέψει.
Θα βγει φάρμακο θα πάν’ όλα καλά, χωρίς φόβο μόνο υπομονή, υπομονή, υπομονή.
Στέφανος

Τα λουλούδια άνθισαν

Τα λουλούδια άνθισαν,

μπόρεσαν να βγουν μέσα από τους σκληρούς βράχους.

Άκουσαν το τραγούδι των πουλιών,

τράφηκαν από το νερό της βροχής.

Τα λουλούδια άνθισαν,

μέσα στη σκοτεινά, μέσα στην ερημιά.

Δεν υπάρχει κάτι σκοτεινό επάνω τους,

μόνο φως.

Τα λουλούδια βγήκαν από το σκοτάδι,

από τη θλιβερή πραγματικότητα.

Αναδύθηκαν από την απελπισία

και ζωντάνεψαν από τη σκοτεινιά.

Γιατί ό,τι βγαίνει μετά από μία καταστροφή

πάντοτε είναι πιο δυνατό.

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Τα πουλιά

Βλέπω από το παράθυρο το μακρινό
τρία πουλιά ευθύς να πετούν.
Άνθρωπο όμως πουθενά δε βλέπω
όλοι έχουν χαθεί
μες στα σπίτια τους έχουν κρυφτεί.
Γιατί φοβούνται τον ιό
που έχει έρθει ως εδώ.
Μα δε χρειάζεται να ανησυχώ
γιατί έχω ανθρώπους που αγαπώ.
Ολυμπία Μπασματζίδου, 8,5 ετών

Ο ήλιος βλοσυρός

Στο παράθυρο το φωτεινό
βλέπω τον ήλιο βλοσυρό
“Πού πήγατε όλοι βρε παιδιά;
με αφήσατε μονάχο σαν την καλαμιά.

Φεγγοβολώ και εκλιπαρώ
μιαν αγκαλιά για να χαρώ

Κι η θάλασσα πέρα, νιώθει μοναξιά
θέλει κι αυτή μια ρουφηξιά
από ανθρώπους μεγάλους και παιδιά
που συνήθιζαν να χαμογελάν”

“Ήλιε μας λαμπερέ
μας είπαν να μείνουμε στο σπίτι
γέροι, μεγάλοι και παιδιά
για να γλιτώσουμε τη γρίπη.
Είμαστε όλοι μια χαρά,
χαμογελάμε καθημερινά,
μαθαίνουμε να ζούμε δημιουργικά
αλλά και να βαριόμαστε με τα διαδικαστικά.

Το καλύτερο όμως από αυτά
είναι πως είμαστε οικογενειακά.”

Στέλνε μας φως και μείνε εκεί που είσαι
και σύντομα εμείς θα σου πούμε “τώρα ήλιε χορό στήσε”

Ιωάννα Σεραφειμίδου

(Ο τελευταίος στίχος με τη βοήθεια της Μαρίας Γεωργιάδου)

 

 

 

Ο γύρος του χρόνου με ποιήματα, ένα βιβλίο από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Μια μοναδική ανθολογία που μέσα από ένα ταξίδι στις τέσσερις εποχές του χρόνου κάνει την πρώτη επαφή των παιδιών με τη νεοελληνική ποίηση μια αξέχαστη εμπειρία. Με την επιμέλεια της ποιήτριας και εκπαιδευτικού Μαριγώς Αλεξοπούλου.

«Από τον ουρανό της ελληνικής ποίησης θα ήθελα τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τους φωτεινούς αστέρες, τους Έλληνες ποιητές μας, καθώς και τη λαϊκή παράδοση. Η κατάταξη της ύλης έγινε με βάση τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Για τον λόγο αυτό μπορεί να παρέλειψα ποιήματα που θα ‘πρεπε να περιλαμβάνονται στη συλλογή. Η επιθυμία μου ήταν να συμπεριλάβω ποιήματα που διεγείρουν την παιδική φαντασία και μυούν εν γένει τον αναγνώστη “στην αρχή του μεγάλου ονείρου μας και το τέλος του μικρού μας ταξιδιού”, όπως γράφει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Πιστεύω πως μπορώ να προσφέρω το βιβλίο αυτό όχι μόνο σαν μια απλή μύηση, αλλά και σαν έναν ευρύτερο προσανατολισμό μέσα στην ομορφιά των στίχων και της ποιητικής ατμόσφαιρας, σε μια εποχή που η τεχνολογία, όταν δε χρησιμοποιείται ἐπ’ ἀγαθῶ, καταντά μονόδρομος στη σκέψη των παιδιών και γενικά των νέων…»
Από την εισαγωγή της Μαριγώς Αλεξοπούλου

****

Ανθολογούνται αλφαβητικά:
Τέλλος Άγρας, Μαριγώ Αλεξοπούλου, Κώστας Βάρναλης, Ιωάννης Βηλαράς, Γεώργιος Βιζυηνός, Άγγελος Βλάχος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Μιχάλης Γκανάς, Κική Δημουλά, Γεώργιος Δροσίνης, Νίκος Εγγονόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Καβάφη, Νίκος Καββαδίας, Ρένα Καρθαίου, Κώστας Καρυωτάκης, Λίνα Κάσδαγλη, Αλέξανδρος Κατακουζηνός, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Μάρω Λοΐζου, Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη), Ματθαίος Μουντές, Ρίτα Μπούμη-Παπά, Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου), Κωστής Παλαμάς, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Λάκης Παπαδήμας, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Στρατής Πασχάλης, Τίτος Πατρίκιος, Γιώργης Παυλόπουλος, Ιωάννης Πολέμης, Αριστομένης Προβελέγγιος, Βασίλης Ρώτας, Χάρης Σακελλαρίου, Μίλτος Σαχτούρης, Γιώργος Σεφέρης, Άγγελος Σικελιανός, Διονύσιος Σολωμός, Γιώργος Σουρέλης, Στέλιος Σπεράντσας, Μιχαήλ Στασινόπουλος, Αργύρης Χιόνης

Ανθολόγηση: Μαριγώ Αλεξοπούλου
Εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου

Οι νικήτριες του διαγωνισμού (με κλήρωση) είναι: 1. Έλλη Κανταζίδου – Άννα Αραμπατζή & 2. Αναστασία Καρασαρίδου

Οι "πυγολαμπίδες" είναι ένας χώρος μαγικός για όλους εκείνους τους μεγάλους που νιώθουν ακόμα μικροί και που πιστεύουν ότι θα παραμείνουν έτσι για πάντα. Είμαι η Ιωάννα και πιστεύω πως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Καλώς ήρθες στην παρέα μας!

Γράψτε το σχόλιό σας

Αν θέλετε να λαμβάνετε το εβδομαδιαίο newsletter των Πυγολαμπίδων παρακαλώ κάντε εγγραφή εδώ.

Δείτε τους όρους χρήσης της ιστοσελίδας μας.