Γράφει η Στεφανία Βελδεμίρη

Σίγουρα ένα καλοκαίρι διαφορετικό από τα άλλα. Άλλοι ήμασταν προετοιμασμένοι και άλλοι ανυποψίαστοι. Όλοι όμως τώρα, είμαστε στο ίδιο αλλιώτικο καλοκαίρι.

Μα το μπλε είναι εκεί έξω ακόμη. Ανεπηρέαστο από την επικαιρότητα των δελτίων ειδήσεων, σαν όλους τους αθώους. Το μπλε σε όλους τους απίστευτους τόνους του βρίσκεται παντού. Στην θάλασσα, στον ουρανό, σε μερικά ανθισμένα καλοκαιρινά λουλούδια, στο μπλε μου γιασεμί. Τα παιδιά το ξέρουν αυτό καλύτερα από τους μεγάλους, όπως και ΟΛΑ άλλωστε.

Διανύω την δεύτερη δεκαετία της ζωής μου, χωρίς να έχω δει τηλεόραση. Επιλέγω να ενημερώνομαι από  ανθρώπους με τους οποίους συνομιλώ και κοιτώ στα μάτια και η ενημέρωσή μου είναι απίστευτα πλούσια και ανησυχητικά υπέροχη, με νέα μονίμως εκτός της επικαιρότητας της τηλεόρασης. Όχι δεν ζω στον κόσμο μου, δεν είμαι αδιάφορη για ότι συμβαίνει. Απλώς προτιμώ την ενεργή δράση και να είμαι μέρος των ειδήσεων που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα δουν ποτέ στην τηλεόραση.

Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ανάμεσα στην παράνοια της εποχής, βλέπω τους ανθρώπους να είναι ζαλισμένοι από τις εξελίξεις και την ακτινοβολία της τηλεόρασης, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Έτσι ξεχνούν την καθημερινή πιο σπουδαία «Έκτατη επικαιρότητα», το παιδικό βλέμμα. Το βλέμμα των παιδιών τους, το βλέμμα όλων των παιδιών μας. Κοιτάζω παιδιά χαρούμενα και αθώα, όσο και το μπλε της θάλασσας, να ψάχνουν το βλέμμα των γονιών τους.

Το βλέμμα των παιδιών μας, είναι πολύτιμο και η εποχή, ζητάει παιχνίδι με τα μπλε. Ο περιορισμός, σαν άσκηση στην τέχνη, καμιά φορά οδηγεί σε απίστευτα πλούσια εικαστικά αποτελέσματα. Έτσι αν κάτσουμε να ζωγραφίσουμε με τα παιδιά μας με ένα μόνο χρώμα, το μπλε στην προκειμένη περίπτωση, θα δούμε απίστευτα υπέροχους μπλε κόσμους να γεννιούνται.

Παιδιά, να πόσο εύκολα γίνεται!

Σε μια παλέτα, τοποθετούμε μπλε χρώμα,  λευκό χρώμα και λίγο μαύρο χρώμα. Αφήνουμε λίγο καθαρό μπλε ως έχει και μετά προσθέτοντας λίγο ή πολύ λευκό χρώμα σε ίση πάντα ποσότητα μπλε χρώματος, φτιάχνουμε πολλούς πολλούς τόνους του μπλε. Με λίγο μαύρο χρώμα μπορούμε να φτιάξουμε πιο σκούρο μπλε. Γεμίζουμε την παλέτα μας με μπλε, γαλάζια και σκούρα μπλε, όσο πιο πολλά και διαφορετικά, τόσο καλύτερα! Κατόπιν σχεδιάζουμε στο μπλοκ μας, μια ζωγραφιά που μας αρέσει με το μολύβι μας. Μπορεί  να είναι μια θάλασσα, αυτό είναι σίγουρο, μα μπορεί να είναι και οτιδήποτε άλλο φανταστούμε, ακόμη καλύτερα! Μια φρουτιέρα με μπλε φρούτα, μια μπλε πολιτεία, μπλε σιτοχώραφα, μπλε δέντρα και ότι άλλο βάλει ο νους μας!

Τα αποτελέσματα θα μας εκπλήξουν!

Αν τα παιδιά σας είναι μικρά, μπορείτε να φτιάξετε μια μπλε βροχή από μικρές διαφορετικού τόνου μπλε γραμμούλες, ή έναν μπερδεμένο μπλε ουρανό με όλα τα μπλε να χορεύουν μεταξύ τους στον αέρα.

Αν τα παιδιά σας είναι μεγαλύτερα, αφού ή πριν ζωγραφίσετε, ψάξτε στα βιβλία σας ή στο διαδίκτυο και μιλήστε μαζί τους για την γαλάζια περίοδο του Πικάσο ή για το Κίνημα της ζωγραφικής με το υπέροχο όνομα «Γαλάζιος καβαλάρης».

“Le Gourmet” _ Πικάσο

Αν είστε στην πόλη κολυμπήστε στο μπλε των ζωγραφιών των παιδιών σας. Αν είστε σε διακοπές, κολυμπήστε και ζωγραφίστε με θαλασσινό νερό και νερομπογιές, κροκάλες και βότσαλα από την παραλία.Σε κάθε περίπτωση τα μπλε σε όλες τους τις αποχρώσεις μας κάνουν καλό!

Το πιο σημαντικό: τα παιδιά μας, αξίζουν το καθαρό μας βλέμμα που μιλάει μαζί τους. Πάντα, μα ειδικά τώρα, πρέπει να ξέρουν πως είμαστε δυνατοί και πως θα νικήσουμε. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Θα νικήσουμε.

Εγώ ζωγραφίζοντας και φροντίζοντας θησαυρούς της προϊστορίας, διαβάζοντας ποιήματα και βιβλία, εσύ γράφοντας βιβλία, εσύ γράφοντας ποιήματα, εσύ γράφοντας μουσική, εσύ διδάσκοντας στο σχολείο, εσύ, δουλεύοντας στο λογιστήριο, εσύ δουλεύοντας σε ένα κατάστημα, εσύ ράβοντας ρούχα, εσύ μελετώντας φλάουτο, εσύ φυτεύοντας λουλούδια, εσύ κάνοντας ξεναγήσεις σε μουσεία γελώντας, εσύ επιμένοντας να ομορφαίνεις παιδικά και μεγαλίστικα πάρτι, εσύ παίζοντας θέατρο, εσύ πουλώντας βιβλία, εσύ φτιάχνοντας κατασκευές στην κουζίνα σου, εσύ κάνοντας γυμναστική, εσύ πουλώντας καφέδες, εσύ σερβίροντας τσάι ή τζατζίκι, εσύ τραγουδώντας, εσύ φτιάχνοντας ζυμωτό ψωμί, εσύ τρώγοντας λίγη ακόμη πάστα φλώρα, εσύ ότι κι αν κάνεις αν είσαι με το μέρος των χρωμάτων, των λέξεων, των μουσικών…

Θα νικήσουμε την τηλεόραση.

Ας ξεκινήσουμε με μπλε! Εγώ κλασσικά, θα ευνοήσω το πρωσικό μπλε και θα το χαρίσω στην απέραντη μου αγάπη  να γελάει.

Υ.Γ.1 Οι ζωγραφιές είναι από παιδιά που παρακολούθησαν μαθήματα ζωγραφικής στην Παραμυθούπολη και στο Μαγικό Αερόστατο πέρσι.

Υ.Γ. 2 Αν βρεθείτε στην παραλία, φέρτε δώρα κροκάλες στους αγαπημένους σας. Ζωγραφιστές ή σκέτες ώστε να τις ζωγραφίσουν μόνοι τους.

Υ.Γ. 3 Ο χειμώνας είναι πιο μικρός αν έχεις γύρω σου, κροκάλες, κοχύλια και ζωγραφιές.

 

 

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι… Μας μιλάει για τέχνες.