Σαλάτα έχω φρέσκια

σε γλάστρα στο μπαλκόνι

ρόκα, μαρούλι, λάχανο,

καρότο που κρυώνει.

Σήμερα το πρωί που θα ξυπνήσεις και θα ακούσεις τη μαμά να λέει στον μπαμπά: “Θρασύμβουλα, πάω στη λαϊκή! Θέλουμε σαλάτα;” Θα πεταχτείς έξαφνα εσύ μέσα από το πλημμυρισμένο σε πλέιμομπίλ παιδικό δωμάτιο και θα πεις: “Όχι, έχουμε στο μπαλκόνι!” Και το μεσημέρι θα βγεις να κόψεις λίγα μαρουλόφυλλα για να τα φτιάξεις δροσερή, νόστιμη και υγιεινή σαλάτα. Και η μαμά και ο μπαμπάς Θρασύμβουλος θα είναι πολύ περήφανοι για εσένα που διαβάζεις κρυφά το βράδυ Πυγολαμπίδες στο Κλουβί και έμαθες πώς να καλλιεργήσεις μόνος σου σαλάτες.

Τι θα χρειαστείς:

• ένα ζευγάρι χέρια (έχεις)
• ένα ζευγάρι γάντια (έχει η μαμά)
• γλάστρα με χώμα
• ένα μικρό τσαπάκι – σκαλιστήρι (αν δεν έχεις, έχουν όλα τα φυτώρια)
• σπορόφυτα  λαχανικών (π.χ. μαρουλάκια) (τα βρίσκεις σε φυτώρια, γεωπονικά)
• ποτιστηράκι
• ένα σετ ματριόσκες

Πες τη μαμά και τον μπαμπά ότι αν είσαι από 4-5 χρονών και πάνω, πιάνουν τα χέρια σου για αγροτικές δουλειές και δε τους χρειάζεσαι. Μπορείς να κάνεις όλο το παρακάτω πρότζεκτ χωρίς βοήθεια. Μόνο στο σημείο που θα βγάζεις τα μαρούλια από τις θήκες τους, ίσως να χρειαστείς.

Αρχικά, ετοιμάζεις το χώμα σου. Αν δεν έχεις από πριν γλάστρα με χώμα στο μπαλκόνι, γεμίζεις μία. Αν έχεις, ανακατεύεις και αφρατεύεις το χώμα σου με το σκαλιστήρι και το καθαρίζεις από οτιδήποτε άσχετο. Αν το χώμα σου είναι παλιό, το εμπλουτίζεις με φρέσκο.

Διαλέγεις μαρουλάκια που σ’ αρέσουν: ίσια, σγουρά, πράσινα, κόκκινα.

Παίρνεις τα  newborn babies μαρουλάκια σου και βγάζεις ένα ένα με μεγάλη προσοχή από το φελιζόλ τους. Αν δεν είναι φτιαγμένη η θήκη τους από φελιζόλ θα είναι από πλαστικό. Τα τραβάς με προσοχή προς τα έξω, πιάνοντάς τα από το σημείο που βγαίνουν τα φύλλα από το χώμα. Από τη θήκη με φελιζόλ βγαίνουν λίγο πιο δύσκολα από ότι από την πλαστική.

Με το σκαλιστήρι σου ή με ένα δάχτυλο ανοίγεις μία μικρή τρυπουλίτσα στο χώμα. Και τοποθετείς μέσα στο μαρουλάκι σου. Πατάς γύρω γύρω απαλά απαλά να κλείσει με χώμα η τρυπουλίτσα.

Τα φυτεύεις σε μία άλφα απόσταση μεταξύ τους, της τάξης των 20εκ. για να έχουν χώρο να μεγαλώσουν.

Εεεεεε πού πας; Μη φεύγεις! Πρέπει να τα ποτίσεις! Ρίξε νερό όσο για να βραχεί καλά όλο το χώμα. Θα ποτίζεις κάθε φορά που θα βλέπεις ότι στεγνώνει το χώμα. Δηλαδή περίπου κάθε 5-7 μέρες.

Τώρα θα ρωτήσεις: και πώς θα ξέρω πότε στέγνωσε το χώμα και πότε μεγάλωσαν τα μαρούλια μου; Και θα σου απαντήσω, ότι μπορείς να βγαίνεις να τα ελέγχεις 2-3 φορές τη βδομάδα. Εναλλακτικά, μπορείς να βάλεις άγρυπνους φρουρούς ένα σετ ματριόσκες που θα παρακολουθούν την παραγωγή σου και θα σε ενημερώνουν.

Σημαντική σημείωση: μη νομίζεις ότι αν μένεις στην Εγνατία μπορείς να ζεις από τα μαρουλάκια που θα φυτεύεις στις γλάστρες σου. Είναι ντιπ κατά ντιπ ανθυγιεινό. Σκέψου ότι όλη η ρύπανση που αιωρείται θα μπει μέσα στα μαρουλάκια σου και θα την φας. Το παραπάνω πρότζεκτ ενδείκνυται για περιοχές απομακρυσμένες από το κέντρο πόλεων, από σπίτια μακριά από βιομηχανικές ζώνες. Αν ζεις σε κέντρο πόλης, μπορείς να το κάνεις σαν πείραμα και αν φας και 2 μαρουλάκια δε χάλασε δα και ο κόσμος βρε αδερφέ.

 

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Η Αιμιλία Ροδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην εξωτική Τούμπα. Δεν ήξερε τι την περιμένει στο μέλλον. Δε την περίμενε και τίποτε συνταρακτικό, εδώ που τα λέμε. Έμαθε για τα φυτά και τα δέντρα στη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού περιβάλλοντος, έμαθε μερικές ξένες γλώσσες για να συνεννοείται στα ταξίδια, πήγε μερικά ταξίδια σε διάφορες ηπείρους.Όταν δε φυτεύει, γράφει για κηπουρική στο Κηπολόγιο και απαντάει σε ερωτήσεις ανήσυχων κηπουρών στο Ρώτα το Κηπολόγιο. Στον ελεύθερό της χρόνο ταΐζει τις πάπιες, κοιτάζει τα αεροπλάνα που απογειώνονται και αναλογίζεται πώς πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς να φάει νουτέλα. Μας μιλάει για κηπουρική.