Κι αν όλο το χρόνο έτρεχες και έψαχνες τα σημάδια και την πορεία σου, κι αν κάθε μέρα κοιτούσες με αγωνία στα μάτια των άλλων τη σιγουριά των δικών σου σκέψεων, κι αν κάποιες φορές ένιωσες πως τελικά έφτασες και είναι καιρός να ξεκουραστείς και να κλείσεις τα μάτια, θα σου πω να πάρεις μια ανάσα και να ξανακουνηθείς, να κοιτάξεις και να κρατήσεις τους δεσμούς γύρω σου, την πάχνη επάνω σου και τα χρώματα μπροστά σου.”
** Οι φωτογραφίες από ένα πρωινό, ένα από εκείνα τα συνεχόμενα βροχερά του Δεκέμβρη! που αναγκάστηκα να “σταματήσω” και να κοιτάξω ξανά 🙂
Γράψτε το σχόλιό σας
Αν θέλετε να λαμβάνετε το εβδομαδιαίο newsletter των Πυγολαμπίδων παρακαλώ κάντε εγγραφή εδώ.
Δείτε τους όρους χρήσης της ιστοσελίδας μας.