γράφει ο Αντώνης Κάνουρας | robotixlab

Το χρονικό μιας σχεδίας που έγινε θεσμός: H ιδέα ξεκίνησε από το ότι το camping δεν είχε κάδους για ανακύκλωση και φυσικά το ότι το νερό δεν είναι πόσιμο οπότε όλοι αγοράζαμε μπουκάλια τα οποία σκέφτηκα να τα μαζεύουμε για να κάνουμε μια κατασκευή με όλα τα παιδιά της παρέας.

Όλη η γειτονιά μάζευε τα μπουκάλια της έχοντας μάθει για την τρέλα μας. Μετά από έναν σύντομο καταιγισμό ιδεών με τα παιδιά, εξελίσσοντας την περσινή μας κατασκευή, που ήταν μια απλή ορθογώνια σχεδία, φέτος βάλαμε μπρος την πειρατική μας πυραμίδα με δυνατότητα να παίζουν με αυτή περισσότερα παιδιά κρατημένα γύρω από αυτή και όχι πάνω σε αυτή όπως πέρσι με την σχεδία.

Ενθουσιασμός, ανάληψη ρόλων, υλικά και εργαλεία ρεφενέ απ’όλους. Άλλοι μετρούσαν τα μπουκάλια, άλλοι τα κολλούσαν, οι μεγαλύτεροι τα έκοβαν, κάποιοι ετοίμαζαν το χορευτικό που θα συνοδεύσει την καθέλκυση, ώσπου δύο άλλοι μπαμπάδες μπήκαν στο κόλπο και μας έφεραν καλάμια που έκοψαν από ένα κοντινό ρέμα.

Η κατασκευή κράτησε 2 απογεύματα με όλους να βοηθούν, ώσπου ήρθε η ώρα να μπει ο Ναυτίλος, η πειρατική πυραμίδα, στην θάλασσα! Αγωνία για το αν θα επιπλέει και πόσο θα αντέξει το νερό αλλά και υπερηφάνεια καθώς την κουβαλούσαν, όλοι μαζί, ανάμεσα σε ομπρέλες και άλλους παραθεριστές στην παραλία και αυτοί αντιδρούσαν με επιφωνήματα θαυμασμού και τους φωτογράφιζαν!

Ο Ναυτίλος όχι μόνο επέπλεε αλλά άντεξε όλες τις ημέρες των υπόλοιπων διακοπών με ατελείωτα παιχνίδια μέσα στο νερό και αποστολές για τολμηρούς πειρατές! Ο ναυτίλος κατάφερε εκτός από αυτό να γεμίσει 2 απογεύματα των παιδιών κατασκευάζοντας κάτι από το μηδέν με απλά υλικά, δουλεύοντας με τα χέρια τους και βάζοντας το μυαλό τους να σκεφτεί, ο Ναυτίλος τους έμαθε για τα πλαστικά και την επιρροή τους στο περιβάλλον αλλά και το ότι είναι προτιμότερο να επαναχρησιμοποιούμε κάτι από το να το ανακυκλώνουμε (εξάλλου και η ανακύκλωση κοστίζει).

Τα παιδιά τον Ναυτίλο τον αγαπούσανε και τον σεβόντουσαν παρότι δεν ήταν σαν τα γυαλιστερά παιχνίδια των πολυκαταστημάτων και κόστιζε μηδέν ευρώ. Η διαφορά είναι ότι για τον Ναυτίλο μοχθήσανε και ιδρώσανε για να τον φτιάξουν, συνεργαστήκανε και αυτό τους έδεσε, τους πήρε 2 ολόκληρες μέρες να τον δούνε έτοιμο και να τον δοκιμάσουν και όχι 5 λεπτά να τον πάρουν από το ράφι, να σκίσουν το περιτύλιγμα, να παίξουν και να τον πετάξουν στη γωνία με τα υπόλοιπα φανταχτερά παιχνίδια.

Νομίζω πλέον η κατασκευή με τα άχρηστα μπουκάλια νερού έχει γίνει θεσμός στην παρέα του κάμπινγκ και ήδη από τώρα που γυρίσαμε στα «κουτιά» μας άρχισε το brainstorming και συζητάνε για υποβρύχιο για του χρόνου…

Τουλάχιστον Μαγικό!

Διάβασε επίσης το άρθρο μας στο The Paper Boat για Το ταξίδι των πλαστικών στο χρόνο και πάρε μέρος σε έναν πρωτότυπο διαγωνισμό!