Με το Κρουστόφωνο δίπλα στη σκιά του Ολύμπου

Ιωάννα Σεραφειμίδου

Το Κρουστόφωνο φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από εσάς το ξέρετε. Άλλωστε κάνουν πολύ θόρυβο, πως να περάσουν απαρατήρητοι! Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι πως εδώ και εννιά χρόνια διοργανώνουν το Κρουστόφωνο Camp, μία τριήμερη κατασκήνωση με εργαστήρια κρουστών για μεγάλους και μικρούς.

Τρυπώσαμε και εμείς εκεί και δεν μείναμε απλά στα παρασκήνια, μα χτυπήσαμε κρουστά και γελάσαμε και τραγουδήσαμε ακόμα και playback theater παίξαμε! (Ο Δημήτρης δηλαδή). Κάναμε και μπάνιο στη θάλασσα γιατί μπορεί να ήμασταν δίπλα στον Όλυμπο αλλά το Camping Olympios Zeus, όπου πραγματοποιήθηκε η κατασκήνωση και τα εργαστήρια. είναι τοποθετημένο μέσα στο πράσινο μπροστά στη θάλασσα!

Το πρόγραμμα περιλάμβανε εκτός από εργαστήρια κρουστών για ενήλικες και παιδικά μουσικοκινητικά προγράμματα και άλλα διάφορα happening, σεμινάριο playback theater, μουσική βραδιά με τους HeJazz Collective, barbeque. παράσταση τσίρκου δρόμου, πρωινή γυμναστική και ελεύθερο χρόνο στην παραλία.

Δεν είμαι η φανατική του camping (στο Olympios Zeus μπορείς να μείνεις και σε bungalows) αλλά αυτή η αίσθηση ελευθερίας, η επαφή με τη φύση, η επικοινωνία με άλλους ανθρώπους μέσα από τη μουσική και την κίνηση είναι κάτι έντονα μοναδικό που μόνο αν το ζήσεις μπορείς να το καταλάβεις.

Βρίσκω υπέροχο το γεγονός πως μια ομάδα κάνει κάτι με τόσο πάθος που καταφέρνει να συγκεντρώσει κόσμο από τόσα διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και να κάνει χαρούμενους δεκάδες μικρούς και μεγάλους καλλιτέχνες!

Ακόμα και αν δεν έχεις ιδιαίτερη αγάπη για τα κρουστά αλλά έχεις παιδιά σου εγγυώμαι πως είναι μια μοναδική ευκαιρία να παίξουν με άλλα παιδάκια μέσα στη φύση και να γνωρίσεις έναν κόσμο διαφορετικό αλλά βαθιά ενεργειακό, τον οποίο ίσως και αγαπήσεις!

Συγχαρητήρια στο Κρουστόφωνο για την άψογη διοργάνωση και ευχή να πάμε μαζί του χρόνου!

Η ομάδα Ελληνικό Playback Θέατρο

Στιγμιότυπο από το Playback Theater

HeJazz Collective με Balkan, gypsy, παραδοσιακά και λαϊκά (αγαπημένη βαλκανική μουσική!)

Η ομάδα “Κρουστόφωνο”

Ραντεβού του χρόνου!

Καλοκαίρι ίσον σκανταλιά

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # καλοκαίρι

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου

Εσύ πόσα παγωτά έφαγες; Εγώ τα μετράω και δεν βγαίνουν σωστά, μάλλον κάποιες μέρες έτρωγα διπλό. Δεν πειράζει, καλοκαίρι είναι. Και το καλοκαίρι όλα επιτρέπονται.

Το λέει και η Άστριντ Λίντγκρεν μέσα από τα βιβλία της. Η αγαπημένη μας Σουηδέζα συγγραφέας κατάφερε να φτιάξει παιδικούς ήρωες μοναδικούς και σκανταλιάρικους που αντέχουν στο χρόνο αν σκεφτεί κανείς ότι τα βιβλία της πρωτοεκδόθηκαν πάνω από μισό αιώνα πριν.

Έρχεται πρώτη η Πίπη. Με τις φακίδες και τα καροτί μαλλιά, τις μακριές κάλτσες και τα ανδρικά παπούτσια. Ένα κορίτσι που ζει μόνο του σαν αγρίμι, στη Βίλλα Βιλεκούλα, με το πιθηκάκι της και το άλογό της. Εκεί γείτονές της είναι δύο αδερφάκια, η Ανίκα και ο Τόμι, που ζουν μια ήσυχη και συνηθισμένη ζωή σ’ ένα χωριό τους Σουηδίας. Με την Πίπη στη ζωή τους τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Θα φτάσουν μέχρι και τις Νότιες Θάλασσες μαζί.

Ο Μικές (Εμίλ στα σουηδικά βιβλία) είναι ένα αγοράκι που κανείς δεν ξέρει πώς καταλήγει κάθε φορά τιμωρημένο για σκανταλιές σε μια αποθήκη. Δεν φταίει εκείνος για παράδειγμα που το κεφάλι του κατέληξε σε μία σουπιέρα. Στην αποθήκη φτιάχνει μικρά ξυλόγλυπτα για να περάσει η ώρα. Στο τέλος όλοι εκπλήσσονται από τον όγκο της δουλειάς και από την ομορφιά των έργων του.

Τα έξι διαβολάκι του μικρού χωριού ζουν στο Μπούλερμπι. Μόλις κλείσουν τα σχολεία πετάγονται στο δάσος για να μαζέψουν βατόμουρα και γιορτάζουν τον ήλιο του μεσοκαλόκαιρου με γαϊτανάκι. Κοιμούνται στα χωράφια και κάνουν άφοβα ωτοστόπ (αυτό με είχε εντυπωσιάσει πολύ).

Αυτό που δίνουν τα βιβλία της Λίντγκρεν είναι μια διάχυτη αίσθηση ελευθερίας. Αυτό που τόσο μας λείπει στις κουρδισμένες μας ζωές στην πόλη. Για περισσότερες λεπτομέρειες, φέτος το καλοκαίρι αφήστε ελεύθερα τα παιδιά στη φύση και δείτε τι θα συμβεί…

Τα βιβλία της Άστριντ Λίντγκρεν κυκλοφορούν κυρίως από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε παλιές και νέες εκδόσεις.

Α, και Ιωάννα έχει και θεματικό πάρκο στη Σουηδία με τους ήρωες. Θα μας πας με το @the paper boat;

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Η Αντιγόνη Χαρατσίδου είναι δικηγόρος, ζει στη Θεσσαλονίκη και από μικρή καταβροχθίζει βιβλία. Για να ικανοποιήσει το πάθος της έπεισε την οικογένειά της να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Εκεί θα τη βρείτε να κυνηγάει το μικρό της γιο, που κληρονόμησε την ίδια αγάπη για τις τυπωμένες σελίδες. Μας μιλάει για βιβλία.

Γιατί οι ζωγραφιές μας πρέπει να είναι πάντα χειρότερες από των παιδιών μας

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Οι ζωγραφιές των παιδιών, είναι πολύτιμες ΠΑΝΤΑ και αυτό είναι αυτονόητο. Τα πρώτα βήματα κάθε παιδιού, είναι «οι μουντζούρες». Αυτό που ένας μεγάλος συνήθως δεν βλέπει στις μουντζούρες, είναι τα απόλυτα συγκεκριμένα πράγματα που έχει ζωγραφίσει ένα πλάσμα ελεύθερο, που δεν έχει μπει ακόμη στην σύμβαση της «σκεπτόμενης γραμμής».

Ένα παιδί, που έχει το θάρρος της γνώμης του και νοιώθει άνετα, μπορεί να αναλύσει την ζωγραφιά του και να δείξει με το δαχτυλάκι του, ακριβώς «τι είναι», κάθε του «μουντζούρα». Αν δεν αντιμετωπίσει την ειρωνεία ή το συγκαταβατικό βλέμμα του τύπου «ναι, ναι ααααααα τι ωραίο το βλέπω», το παιδί θα νοιώσει αποδοχή. Θα συνεχίσει να εκφράζεται με ζωγραφιές και κάθε φορά που οι δυνατότητές του, ηλικιακά και αναπτυξιακά το επιτρέπουν, θα εξελίσσεται στο καλύτερο που μπορεί.

Γράφω αυτό το κείμενο, γιατί είχα την ευτυχία να κάνω μαθήματα ζωγραφικής σε πολύ μικρά παιδάκια και βλέποντας την αγωνία των γονιών τους να δουν συγκεκριμένα σχήματα ή τα σχήματα «όπως θα έπρεπε να είναι». Δηλαδή τα σπιτάκια σαν σπιτάκια και τα ανθρωπάκια σαν ανθρωπάκια κ.ο.κ. Όμως η μαγεία είναι πάντα στα άπειρα νέα είδη σπιτιών και ανθρώπων που δημιουργούν τα μικρά παιδιά.

Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου, να πως στους γονείς που ζωγραφίζουν online pokies μαζί με τα παιδιά τους, να μην κάνουν τις πιο ωραίες τους ζωγραφιές, γιατί τότε τα μικρουλίνια θεωρούν απίθανο να κάνουν κάτι τόσο όμορφο, και τρέχουν στα τάμπλετ, όπου όλα είναι τόσο εύκολο να γίνουν «όμορφα». Είναι πανέμορφα τα γραφικά, κακά τα ψέματα… Ζωγραφίστε σαν παιδιά, με τις πιο απλές γραμμές σας και αφήστε τα παιδιά σας να «σας περάσουν» με τις πιο ωραίες, δικές τους ζωγραφιές.

Η ζωγραφιά που μοιράζομαι μαζί σας, έγινε σε μια παραλία, όπου τον ουρανό έφτιαξε ο Θανασάκης 3 ετών με τις ακουαρέλες μου. Τα δελφίνια τα έφτιαξα σύμφωνα με τις οδηγίες του μικρού. Οι φίλοι μου, αναρωτιόντουσαν γιατί τον αφήνω να «χαλάσει» τη ζωγραφιά. Η μαμά του όμως, που με ξέρει καλά, ήξερε. Ο Θανασάκης δεν θυμάται αυτή τη στιγμή της ζωής του. Όμως είναι μια από τις στιγμές της ζωής του που κατάλαβε πως είναι σπουδαίος και καλός, όταν ζωγραφίζει. Και αυτό δεν ξεχνιέται. Αποθηκεύεται στον θησαυρό με τις στιγμές που μας έδωσαν χαμόγελο. Εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο και τη χαρά στα μάτια του. Την ζωγραφιά την δημοσίευσα χωρίς καμία διόρθωση, στο «Κίτρινο παραμύθι»

Αυτό είναι το πιο μεγάλο μυστικό, του κάθε καλού δασκάλου, να κάνει τους μαθητές του να είναι σίγουροι πως θα τον «περάσουν»

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι… Μας μιλάει για τέχνες.

Το κουτί πρώτων βοηθειών για το καλοκαίρι

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly, καλοκαίρι, πρωτότυπα δώρα

Γράφει η Κική Καλούδη, ιδρύτρια του www.amamelis.eu

Δεν είχα ποτέ, δεν κουβαλούσα τίποτα, όλα αυτά βέβαια πριν τη γέννηση του Γιώργου, του μικρού μας. Όταν όμως άρχισε να περπατάει, σκέφτηκα πως έπρεπε να οργανωθώ, δεν θα ήθελα να τρέχω πανικόβλητη στο κοντινότερο φαρμακείο με το πρώτο του πέσιμο.

Έτσι άρχισα να σκέφτομαι τι θα ήταν χρήσιμο να έχω μαζί μου, για να μπορώ να αντιμετωπίσω κάποιες καταστάσεις και κατέληξα σε κάτι που θεωρώ πως είναι πολύ πρακτικό. Έχω λοιπόν 2 “κουτιά” πρώτων βοηθειών, ένα μικρό με τα απολύτως απαραίτητα που μπορώ να έχω πάντα μαζί μου και το κουβαλώ σε όλες μας τις εξορμήσεις. Και το δεύτερο έχει όλα τα υπόλοιπα και βρίσκεται στο χώρο διαμονής μας.

Το “μικρό” κουτί πρώτων βοηθειών περιέχει:

τσιρότα – διάφορα μεγέθη, καλή επιλογή για το καλοκαίρι είναι τα αδιαβροχα
επίθεματα γάζας αποστειρωμένα
φυσικά δάκρυα, στείρο οφθαλμικό διάλυμα
τσιμπιδάκι και μια βελόνα – τα αγκάθια του αχινού βγαίνουν πιο εύκολα με βελόνα
μαντιλάκια ποτισμένα με αιθυλική αλκοόλη – για καθαρισμό εργαλείων
αλοιφή για τσίμπημα από έντομα π.χ. μέλισσα ή αιθέριο έλαιο Λεβάντας – 1 σταγόνα στη περιοχή
χαπάκια δραμαμίνης για τη ναυτία / ή αιθέρια έλαια τζίντζερ ή μέντα
κολλητική ταινία για να στερεώνουμε γαζες
εντομωαποθητικό / ή αντικουνουπικό με αιθέρια έλαια για μικρά παιδιά*

Το δεύτερο κουτί, που συμπληρώνει το πρώτο, περιέχει:

αντιπυρετικό φάρμακο – για τα παιδιά & για τους ενήλικες
παυσίπονα
Φυσιολογικός ορός – χρήση για καθαρισμό πληγών & καταρροή
Φυσικό ενεργό άνθρακα, σε κάψουλες – χρήσιμο στη ταξιδιωτική διάρροια και σαν αντίδοτο σε δηλητηριάσεις και σε υπερδοσολογία φαρμάκων.
Αλόε Βέρα τζελ – χρήσιμο σε ήπια εγκαύματα, κνησμό & φαγούρα
Gelpack για κρυοθεραπεία – όταν θέλουμε να περιορίσουμε τη κυκλοφορία του αίματος & να μειώθεί η φλεγμονή και το οίδημα. Χρήσιμο σε διαστρέμματα και φλεγμονές αρθρώσεων, εξάρθρωση, πρήξιμο, χτυπήματα και μώλωπες, πονόδοντο, ρινορραγίες κ.α.
ψαλίδι
σύριγγα – για χορήγηση φαρμάκων σε νήπια
θερμόμετρο
ελαστική γάζα

Νομίζω πως με τα παραπάνω καλύπτουμε πολλές καταστάσεις και μικρό-ατυχήματα που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, στο χώρο μας. Επίσης δεν ξεχνάμε να έχουμε μαζί μας στις διακοπές βιβλιάρια υγείας και να ενημερωθούμε για το κοντινότερο κέντρο υγείας.

*Αντικουνουπικό & καταπραϋντικό με αιθέρια έλαια για μικρά παιδιά & εγκύους μπορείτε να βρείτε στην www.amamelis.gr

Λίγα λόγια για την Κική Καλούδη

Η Κική Καλούδη είναι μαμά του μικρού Γιώργου και μαζί με τη καρδιακή της φίλη Αλεξία Σεραφειμίδου συνδημιούργησαν την Amamelis Αιθέρια & Φυτικά Έλαια, με moto “Ομορφιά & Υγεία σε τέλεια Ισορροπία”. Το πάθος της για την ολιστική θεραπεία, και ιδιαίτερα την Αρωματοθεραπεία πήρε σάρκα και οστά το 2012 και από τότε μένει πιστή στο να παρέχει στους πελάτες τους αγνά αιθέρια έλαια εξαιρετικής ποιότητας.

Πάρτι = τι άλλο; γλυκάκι για όλους!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # μαγειρική

Μετά το παραπλανητικό άρθρο του προηγούμενου μήνα : πάρτι, όπου κάναμε προτάσεις για αλμυρά εδέσματα (!!), ήρθε και η ώρα για το αυτονόητο : πάρτι = γλυκάκια.

Οι ιδέες πολλές και οι επιλογές ακόμα περισσότερες.

Η αλήθεια είναι ότι το Internet έχει καλύψει κατά πολύ το λόγο ύπαρξης της γιαγιάς που ξέρει τα μυστικά και της φίλης που έκανε κάτι ιδιαίτερο και το αντιγράψαμε.

Ωστόσο, καλό είναι η επιλογή μας να ακολουθεί την ηλικία του παιδιού και να το περιλαμβάνει : να διαλέξει τα χρώματα, τις γεύσεις, το μέγεθος (τι να μπει σε ένα ¨κούτσικο¨ στοματάκι?).

Προτείνουμε δύο γλυκές, εμφανίσιμες και πολλών προσαρμογών λύσεις που ελπίζουμε ότι είναι και εύκολες και φτηνές.

ΜΙΝΙ CUPCAKES ΒΑΝΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ

Υλικά για τα κεκάκια

125γρ βούτυρο

125γρ ζάχαρη

2 αυγά

150γρ αλεύρι

5γρ μπέηκιν

100γρ γάλα

1 κουτ κακάο

4 κουτ γάλα

Υλικά για το γλάσο

125γρ ζάχαρη άχνη

40γρ βούτυρο

20γρ γάλα

Χρώματα ζαχαροπλαστικής

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αφήνουμε το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου να μαλακώσει λίγο. Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη στο μίξερ, μέχρι να ομογενοποιηθούν. Προσθέτουμε τα αυγά ένα- ένα, και στη συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι και τη μπέηκιν κοσκινισμένα, εναλλάξ με το γάλα. Αφαιρούμε το μισό μίγμα από το μίγμα και στο υπόλοιπο προσθέτουμε το κακάο και το επιπλέον γάλα. Γεμίζουμε φορμάκια σιλικόνης ή μεταλλικά φορμάκια που έχουμε πρώτα βουτυρώσει και αλευρώσει. Ψήνουμε για 20 περίπου λεπτά στους 170 βαθμούς.

Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε το γλάσο: χτυπάμε στο μίξερ την άχνη ζάχαρη με το μαλακό βούτυρο σε μέτρια ταχύτητα και μετά προσθέτουμε το γάλα. Χτυπάμε σε υψηλή ταχύτητα για 5 περίπου λεπτά, μέχρι να γίνει αφράτο και να αυξηθεί ο όγκος του. Αν θέλουμε, το χωρίζουμε σε τμήματα και το χρωματίζουμε με λίγες σταγόνες χρώματος ζαχαροπλαστικής.

Όταν κρυώσουν τα κεκάκια τα στολίζουμε με όποιο τρόπο φανταστούμε χρησιμοποιώντας το γλάσο, τρούφες, καραμελάκια κ.α.

CAKE POPS

Υλικά

500γρ κέικ

250γρ πραλίνα σοκολάτας

400γρ λευκή σοκολάτα

Χρώματα ζαχαροπλαστικής ειδικά για σοκολάτα

Ξυλάκια για γλειφιτζούρια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Θρυμματίζουμε το κέικ μέχρι να γίνει ψίχουλα. Αφαιρούμε τυχόν σκληρά ή μεγάλα κομμάτια που δεν διαλύονται. Το ανακατεύουμε με την πραλίνα και το πλάθουμε σε μικρά μπαλάκια (20-30 γρ το ένα). Τα τοποθετούμε πάνω σε λαδόκολλα σε ένα δίσκο και τα βάζουμε στο ψυγείο για 45’-1 ώρα. Τα βγάζουμε από το ψυγείο και μένα ξυλάκι κάνουμε από μία μικρή εσοχή για να σταθεί το ξυλάκι αργότερα. Τα ξαναβάζουμε στο ψυγείο για 15΄ακόμα και συγχρόνως λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί, με προσοχή να μην καεί.

Βγάζουμε 5 μπαλάκια από το ψυγείο και βουτάμε ένα- ένα τα ξυλάκια στη λιωμένη σοκολάτα και τα τοποθετούμε στις εσοχές που κάναμε προηγουμένως. Μόλις σταθεροποιηθούν τα ξυλάκια, βουτάμε ολόκληρα τα μπαλάκια στη λιωμένη σοκολάτα, έτσι ώστε να τα καλύψει. Συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα cake pops, πάντα σε ομάδες των 5 για να μην προσλαβαίνουν να ζεσταθούν. Αν θέλουμε, χρωματίζουμε ένα μέρος της σοκολάτας με τα ειδικά χρώματα και με ένα λεπτό κορνέ κάνουμε σχέδια πάνω στο cake pop.

Εναλλακτικά στη λευκή σοκολάτα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαύρη σοκολάτα ή σοκολάτα γάλακτος.

Book talk ή πώς ένα βιβλίο γίνεται αφορμή για ωραίες συζητήσεις

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου

Για μια από τις πιο βαθιές συζητήσεις που έκανα μέχρι τώρα με το παιδί μου έγινε αφορμή ένα παιδικό βιβλίο από τη δανειστική βιβλιοθήκη του παιδικού σταθμού. E20-690 Το θέμα του βιβλίου «’Ενας για όλους και όλοι για έναν» είναι το πόσο διαφορετικοί και μοναδικοί είμαστε όλοι και πώς μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας αν δουλέψουμε όλοι μαζί.

Το διαβάσαμε, το ξαναδιαβάσαμε , το ματαξαναδιαβάσαμε και το επιστρέψαμε στο σχολείο. Παρ’ όλα αυτά τον μικρό μου κάτι τον τριβέλιζε. Το έβλεπα καθώς επιστρέφαμε από το σχολείο. Όχι το ότι το ποντικάκι είχε πιο μικρό το ένα ποδαράκι. Ούτε το ότι ο βάτραχος δεν άκουγε καλά. Αλλά μια φράση, μια συμβουλή που έδωσε η μαμά ποντικίνα στον Μαξ, τον ήρωά μας, όταν αποφάσισε να φύγει από τη φωλιά του και να γνωρίσει τον κόσμο : «Να ακολουθείς πάντα τα όνειρά σου, Μαξ και να θυμάσαι ότι είσαι ξεχωριστός».

Δεν ήταν ότι είχε φύγει από τη φωλιά, γιατί εντάξει και τα τρία γουρουνάκια το είχαν κάνει ήδη. Ήταν το πώς ακολουθούμε τα όνειρά μας. Έπρεπε να λύσω την παρεξήγηση:

-Όνειρα δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε τη νύχτα όταν κοιμόμαστε. Είναι και αυτά που θέλουμε να πετύχουμε. Αυτό που θέλουμε να γίνουμε.

-Α….

-Εσύ, Δημήτρη, τι όνειρο έχεις, τι θα ήθελες να γίνεις;

-Πιλότος μαχητικού αεροπλάνου.

(Συγκοπή η ελληνίδα μάνα…)

-Είμαι σίγουρη ότι αν το θέλεις πολύ, θα γίνεις ένας πολύ καλός πιλότος μαχητικού αεροπλάνου (πάνω από το πτώμα μου…)

Το σκέφτηκε για αρκετή ώρα. IIA-CFSA Ανοίχτηκαν τεράστιες δυνατότητες μπροστά του. Μπορούσε να γίνει ότι ήθελε. Έμεινε σιωπηλός να ονειροπολεί.

-Κι εσύ, μαμά θα ήθελα να γίνεις οδηγός σκουπιδιάρικου (να τα μας…μεγάλες βλέψεις).

-Όχι Δημήτρη, δεν μπορείς να ονειρευτείς για κάποιον άλλο. Εγώ θα ονειρευτώ τι θα γίνω. Δεν μπορείς να μου πεις εσύ τι να ονειρευτώ. Για φαντάσου να σου έλεγα αντί για πιλότος μαχητικού αεροπλάνου να γίνεις, κουκλοπαίχτης. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Είναι δικά σου τα όνειρά σου. (Ελπίζω να τα θυμάμαι αυτά που λέω και αργότερα, αλλιώς θα είναι εκεί για πάντα οι @Πυγολαμπίδες στο Κλουβί να μου το θυμίζουν, scripta manent άλλωστε.)

Απογοητεύτηκε λίγο που η μαμά δεν ήθελε να οδηγήσει το σκουπιδιάρικο…

-Παρ’ όλα αυτά, Δημήτρη, μπορούμε να κάνουμε και μερικά κοινά όνειρα. Ας πούμε, να ταξιδέψουμε μαζί στην Αγγλία στην πατρίδα της Μαίρη Πόπινς. Αυτό μπορούμε να το ονειρευτούμε μαζί.

-Και με τον μπαμπά;

-Ναι βέβαια. Σκέψου ότι με τον μπαμπά ονειρευτήκαμε μαζί να κάνουμε εσένα.

Αυτή η σκέψη τον κράτησε ζεστό για το υπόλοιπο της διαδρομής.

Δεν ξέρω αν αυτή η κουβεντούλα μας του άφησε κάτι, αλλά σ’ εμένα πολλά.

Τα βιβλία είναι αφορμή για συζητήσεις κι ας είναι χόμπι μοναχικό. Το διαπιστώνω κάθε φορά στη Λέσχη Ανάγνωσης στο Βιβλιοπωλείο Κάτι Γίνεται. Βουτήξτε μαζί και συζητήστε τα μετά σε άσχετο χρόνο, έτσι για να δείτε τι θα βγει…

Για να μη σας πω για τότε που μέσα στο κατάμεστο αστικό με ρώτησε δυνατά «Εσείς με τον μπαμπά κάνετε συχνά έρωτα;» επειδή εμπνεύστηκε από τον «Περ, την Ίντα και το μικρούτσικο» και του ήρθε εκείνη τη στιγμή ξαφνική επιθυμία για αδερφάκι….

Το βιβλίο της Μπριγκίτε Βένιγκερ ονομάζεται «‘Ενας για όλους και όλοι για έναν» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Φίλιππου Μανδηλαρά και εικονογράφηση Εύας Θάρλετ.

Το βιβλίο «ο Περ, η Ίντα και το μικρούτσικο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηράκλειτος.

photo via

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Κανόνες, κανόνες, παντού κανόνες!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς και στα βιβλία. Επειδή όμως τα παιδιά σήμερα έχουν πήξει από κανόνες, ίσως θα ήταν καλύτερη ιδέα να βρίσκαμε έναν διασκεδαστικό τρόπο, για να τους μιλήσουμε γι’ αυτούς τους συγκεκριμένους κανόνες… για παράδειγμα μέσα από τραγούδι ή με μια χειροτεχνία… Υπάρχει λοιπόν το εξής τραγουδάκι, το οποίο μπορούμε να μελοποιήσουμε κατά βούληση:

Καλό μου βιβλίο πολύ σε αγαπώ.

Για χάρη σου τα χέρια καθαρά κρατώ.

Σε πιάνω πάντοτε προσεκτικά.

Τις σελίδες σου αργά γυρνώ.

Με προσοχή στο ράφι σε τοποθετώ.

Επίσης κανόνες υπάρχουν και για την επίσκεψή μας σε μια δανειστική βιβλιοθήκη. Ουφφφ…

Ας πούμε:

Αν και δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί θέλω πολλά να πω και πολλά να σχολιάσω για όλα αυτά που βλέπω στις σελίδες των βιβλίων, προσπαθώ, παρ’ όλ’ αυτά, να κρατώ την ψυχραιμία μου και το στόμα μου ραμμένο!
Καλό είναι να πάω στη βιβλιοθήκη χορτασμένος και ξεδιψασμένος… δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να τρώμε και να πίνουμε εκεί μέσα. Κάποιοι διαβάζουν. Άσε που μπορεί να λαδώσω ή να βρέξω τις σελίδες κάποιου βιβλίου…
Τα βιβλία που τραβάω από τα ράφια ψάχνοντας να βρω αυτό που θέλω είναι καλύτερο να τα αφήνω πάνω σε ένα τραπέζι και να μην προσπαθώ να τα ξαναβάλω πίσω στη θέση τους, γιατί πολύ απλά μπορεί να μπερδευτώ και να κάνω λάθος και να τα βάλω τελικά όπου να ‘ναι… Ο καταλληλότερος γι’ αυτή τη δουλειά είναι ο/η βιβλιοθηκονόμος!
Εννοείται ότι επιστρέφω τα βιβλία που έχω δανειστεί σε άριστη κατάσταση. Αλλιώς θα βρω τον μπελά μου!
Και φυσικά επιστρέφω έγκαιρα τα βιβλία που έχω δανειστεί, για να μην τα στερώ από κάποιον άλλο που ανυπομονεί κι αυτός με τη σειρά του να τα διαβάσει.

Μπορούμε λοιπόν να πάρουμε τους κανόνες αυτούς (όλους ή μερικούς) και να τους φτιάξουμε σε μια οποιαδήποτε κατασκευή (π.χ. κάρτα ή κρεμαστό ή πίνακα ή τοιχογραφία). Το αγαπημένο μου όμως και το πιο χρηστικό (και αποτελεσματικό νομίζω!) είναι να τους βάλουμε σε σελιδοδείκτη με μια μικρή ζωγραφιά για κάθε έναν από αυτούς. Ή, ακόμα, φτιάχνοντας τόσους σελιδοδείκτες όσοι και οι κανόνες.

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Η Μαρίνα Πολυμερίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασε ελληνική φιλολογία και στη Βαρκελώνη συνέχισε με μεταπτυχιακά στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία. Aγαπά πολύ τα βιβλία, μα πιο πολύ τα παιδικά. Γι’ αυτό και το 2006 άνοιξε την Παραμυθούπολη, ένα παιδικό βιβλιοπωλείο, στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο η αγάπη της για τα βιβλία και η ακατάπαυστη ανησυχία για δημιουργικές ιδέες και δράσεις με επίκεντρο πάντα τα παιδιά. Μας μιλάει για παιχνίδια με βιβλία.

Ο νόμος του Μέρφυ για τα παιδικά βιβλία

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Γράφει η Αντιγόνη Χαρατσίδου | www.katiginetai.gr

Ο νόμος του Μέρφυ για τα παιδικά βιβλία: Tο βιβλίο που συμπαθείς λιγότερο θα γίνει το αγαπημένο του παιδιού σου.

Και βρίσκεσαι στο βιβλιοπωλείο, στο παιδικό τμήμα. Και θέλεις το καλό, ποιοτικό παιδικό βιβλίο. Και επιμελώς αποφεύγεις οτιδήποτε παραπέμπει σε ήρωα κινηματογραφικής ταινίας ή τηλεοπτικής σειράς. Απομακρύνεις το βλέμμα από τις δεκάδες ροζ σειρές με νεραϊδούλες και γκλίττερ. Κοιτάς ψαγμένες εκδόσεις και ωραίας αισθητικής εξώφυλλα, βιβλία με μήνυμα και διδακτικό σκοπό. Έλα όμως που θα έρθει η ώρα να βρεθεί στη βιβλιοθήκη κάποιο απ’ όλα τα παραπάνω είδη, κάποιο βιβλίο που δεν «εγκρίνεις» και θα γίνει και το αγαπημένο νυχτερινό ανάγνωσμα του παιδιού σου. Και το λέω εγώ η παθούσα που έχω διαβάσει το «Ο Μπάρμπας στο Παρίσι» τουλάχιστον διακόσιες πενήντα φορές.

Τι κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Αν ήρθε ως δώρο, το εξαφανίζεις και το ανακυκλώνεις χαρίζοντάς το κάπου αλλού-που δεν σε αντιπροσωπεύει κιόλας; Αν το διάλεξε το παιδί στο βιβλιοπωλείο, του προτείνεις κάτι άλλο ή σέβεσαι την επιλογή του; Γνώμη μου είναι κράτα το. Και δες το με πιο θετική διάθεση. Ακόμα κι αυτό το βιβλίο έχει κάτι να πει και γι’ αυτό άρεσε στο παιδί σου αρχικά. Οι νεράιδες μπορεί να το ταξιδεύουν σ’ ένα κόσμο όπου όλα είναι μαγικά και πιθανά. Ο Μπάρμπας να του μιλήσει για το νόημα της φιλίας. Η πριγκίπισσα Μέριντα του Brave για το σεβασμό στις προσωπικές επιλογές. Η «Μπάρμπι» (εδώ με πιάνει σύγκρυο), εμ…. κάτι θα έχει να πει κι αυτή.

Μέσα στο άγχος μας για την τελειότητα και τον ποιοτικό χρόνο, ξεχνάμε συχνά ότι το διάβασμα είναι και χαρά και ξεγνοιασιά. (Πώς λέμε «Μ’ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι», έτσι.) Είμαι σίγουρη, αγαπητέ γονιέ και συμπάσχοντα, ότι φροντίζεις και για τα σωστά αναγνώσματα, αλλιώς τι δουλειά θα είχες στις @Πυγολαμπίδες; Μέσα σε όλα τα ωραία βιβλία που φρόντισες και επέλεξες για το παιδί σου υπάρχει θέση και γι’αυτά, τα βιβλία που δεν θα επέλεγες ποτέ.. Κι αν τα διαβάσεις και μία και περισσότερες φορές κακό δεν κάνει, μπορεί να μάθεις και καινούριες λέξεις, όπως στροφαλοφόροι άξονες. Και στο λέω εγώ η «Μπαρμπόπληκτη».

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Άνοιξη σημαίνει πολύχρωμα λουλούδια

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # κηπουρική

μαυρομάτα

Γράφει η Αιμιλία Ροδοπούλου

Η άνοιξη δεν αφήνει σε ησυχία τους κηπουρούς. Όλη τη μέρα διαλέγουν τα πιο όμορφα λουλούδια. Αλλά είναι πολύ μπερδεμένοι. Δεν ξέρουν τι να πρωτοδιαλέξουν, τι να πρωτοφυτέψουν. Η ποικιλία σε μικρά ανθοφόρα φυτά είναι τιτανοτεράστια και σαστίζεις. Ένα ένα θα διαλέξουμε τώρα μαζί εδώ λουλούδια. Έχει και για κοριτσάκια και για αγοράκια.

Είναι η κλασσική και γιαγιαδίστικη μαυρομάτα μολόχα που έβρισκες πάντα σε αυλές μαμάδων και γιαγιάδων και δεν πολυεκτιμούσες. Κακώς. Κάκιστα. Η μαυρομάτα έχει κάνει εντυπωσιακό καμπάκ και σε περιμένει με νέα εκτυφλωτικά χρώματα. Ζει πολλά χρόνια!

Τι θέλει: ήλιο, λίγο νερό, να κόβεις τα μαραμένα λουλούδια της, αγάπη.

Κάργα καλοκαιρινή η πετούνια, θα σου στολίζει το μπαλκόνι ή τον κήπο από τώρα ως και αργά το φθινόπωρο. Βρίσκεις αυτή που μεγαλώνει με τα κλαδιά προς τα πάνω (πετούνια) και με τα κλαδιά προς τα κάτω (σουρφίνι). Κόκκινες και ροζ για κορίτσια και μοβ και λευκές για σοβαρά αγόρια. Ζει μόνο ένα χρόνο!

Τι θέλει: ήλιο, αρκετό νερό, να κόβεις τα μαραμένα λουλούδια της, αγάπη.

πετούνια

Η γκαζάνια έχει έναν καταπληκτικό μηχανισμό με τον οποίο όταν έχει ήλιο τα λουλούδια της είναι ανθισμένα με τα πέταλα ορθάνοιχτα, ενώ όταν έχει συννεφιά πέφτει σε κατάθλιψη και τα πέταλά της είναι κλειστά. Μαγικό; Θα την έχεις για πολλά χρόνια παρεάκι!

Τι θέλει: ήλιο, αρκετό νερό, αγάπη.

γκαζάνια

Άλυσσος η ψυχή του κηπουρού. Σκύψε και μύρισε τα λουλουδάκια του. Και χωρίς να χώσεις τη μουσούδα του, μοσχομυρίζει όλο το μπαλκόνι. Θα μεγαλώνει και θα κρέμεται έξω από τις γλάστρες. Μαγεία. Ζει πολλά χρόνια!

Τι θέλει; ήλιο, αρκετό νερό, να κόβεις τα ξερά κλαδιά του, αγάπη

άλυσσος

Σταθερή αξία η κυρα Καλέντουλα. Θα την δεις συχνά να φυτρώνει από μόνη της στις άκρες του δρόμου. Την βρίσκεις σε ζεστό πορτοκαλί και έντονο κίτρινο που θα σε κάνει να τρελαθείς.

Τι θέλει; ήλιο, λίγο νερό, αγάπη.

καλέντουλα

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Η Αιμιλία Ροδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην εξωτική Τούμπα. Δεν ήξερε τι την περιμένει στο μέλλον. Δε την περίμενε και τίποτε συνταρακτικό, εδώ που τα λέμε. Έμαθε για τα φυτά και τα δέντρα στη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού περιβάλλοντος, έμαθε μερικές ξένες γλώσσες για να συνεννοείται στα ταξίδια, πήγε μερικά ταξίδια σε διάφορες ηπείρους.Όταν δε φυτεύει, γράφει για κηπουρική στο Κηπολόγιο και απαντάει σε ερωτήσεις ανήσυχων κηπουρών στο Ρώτα το Κηπολόγιο. Στον ελεύθερό της χρόνο ταΐζει τις πάπιες, κοιτάζει τα αεροπλάνα που απογειώνονται και αναλογίζεται πώς πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς να φάει νουτέλα. Μας μιλάει για κηπουρική.

Η οικογένεια στο Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Ιωάννα Σεραφειμίδου # μουσεία

«Η Οικογένεια στο Μουσείο» είναι μια δράση που εμπνεύστηκαν και πραγματοποιούν οι Πυγολαμπίδες στο Κλουβί και το Fons Peritiae σε συνεργασία με Μουσεία της πόλης μας. Στόχος της πρωτοβουλίας είναι να επισκεφτεί η οικογένεια το Μουσείο και να περάσει μερικές ευχάριστες και δημιουργικές στιγμές ενώ παράλληλα θέλει να αποδείξει πως τα Μουσεία είναι ένας χώρος ζωντανός και ανοιχτός για τους κατοίκους της πόλης και η τέχνη ένα υπέροχο μέσο μάθησης και διασκέδασης για τα παιδιά.

Η δράση μας για τον μήνα Μάρτιο πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Η αποτύπωση της αθλητικής ιστορίας της χώρας και η δημιουργία ενός χώρου ζωντανού, όπου η μουσειακή πληροφορία θα κινητοποιεί το κοινό σε συμμετοχή και θα προάγει τα υγιή χαρακτηριστικά του αθλητισμού περικλείουν τον κεντρικό σκοπό σύστασης του φορέα.

Γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Πετώντας το ακόντιο και φωνάζοντας το όνομά μας.

Σε κάθε οικογένεια μοιράζεται από ένα έντυπο, το οποίο περιέχει ερωτήσεις. Έτσι ξεκινάει ένα παιχνίδι θησαυρού, η παρέα σκορπίζεται και κάθε ομάδα προσπαθεί μέσα από την παρατήρηση, τα παιχνίδια και την εξερεύνηση του μουσείου να δώσει τις απαντήσεις του.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2004

Στο Μουσείο, όπως υποστηρίζουν και τα δικαιώματα του (μικρού) επισκέπτη ενός μουσείου, μπορείς να επιλέξεις να διαβάσεις όσα σε ενδιαφέρουν, δεν υπάρχει σωστή σειρά και δεν υπάρχουν υποχρεώσεις. Έτσι νιώσαμε και στο Ολυμπιακό Μουσείο, η περιήγηση του οποίου ήταν μια διασκεδαστική εμπειρία.

Πόσο καλά αντανακλαστικά έχεις; Το αγαπημένο μας παιχνίδι!

διασκεδάζουμε!

η αγωνία κορυφώνεται

γιατί κάθε φορά έχω την αίσθηση πως οι γονείς το διασκεδάζουν περισσότερο από τα παιδιά;

ανακαλύπτω

συνθέτω εικόνα. η δάδα.

παρατηρώ. χάνομαι. περιεργάζομαι. σκέφτομαι.

ισορροπώ

Αποχαιρετώντας το Μουσείο!!! Φεύγοντας, μικροί και μεγάλοι, πήραν το δίπλωμά τους, σελιδοδείκτες και κονκάρδες από τις Πυγολαμπίδες στο Κλουβί. Το kitchen bar μας κέρασε και σαντουιτσάκια!

Μαζί με την Κυριακή Ουδατζή, Πρόεδρο του Ολυμπιακού Μουσείου Θεσσαλονίκης.

Οι πυγολαμπίδες στο κλουβί θα στηρίζουν με κάθε τρόπο τις εκθέσεις και τις δράσεις του Ολυμπιακού Μουσείου Θεσσαλονίκης και θα σας ενημερώνουν για αυτές μέσα από τη σελίδα και το newsletter τους.

Ευχαριστούμε θερμά:

το Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης για την θερμή του υποδοχή και φιλοξενία

τη Δέποινα Τσιπτσέ >fons peritiae, Μουσειολόγο και σχεδιάστρια των δράσεων στα Μουσεία

τον Μιχάλη Σαχπάζη >elixirion, για το σχεδιασμό της αφίσας της δράσης «Η οικογένεια στο Μουσείο»

το Kitchen Bar για τα υπέροχα εδέσματα που προσέφερε στους μικρούς και μεγάλους

τo The F Studio Photography για τις μοναδικές φωτογραφίες

Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη Δράση «Η Οικογένεια στο Μουσείο»

Διαβάστε εδώ τα δικαιώματα του μικρού επισκέπτη ενός Μουσείου. Τις ιδέες τους μοιράζονται 20 συγγραφείς που ασχολούνται με την Εκπαίδευση. Εκδόσεις Σαΐτα

Ατέλειωτη βόλτα στη Νέα Παραλία

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly, θεσσαλονίκη

Γράφει η Αιμιλία Ροδοπούλου | www.kipologio.gr

Με ποδήλατο, πατίνι,

σκούφο κι ένα ροζ μπικίνι,

κάνε βόλτα όλη μέρα,

και την πλήξη κάνε πέρα.

Τις προάλλες, μία Κυριακή που είχε πάρα πολύ ήλιο με τεράστια δυσκολία μπόρεσα να προσεγγίσω την παραλία. Γιατί είχε συμβεί αυτό; Μα γιατί κατέβηκαν όλοι να βολτάρουν στην παραλία. Ήλιος, θάλασσα, πρασινάδες, παιδικές χαρές και ποδήλατο. Τι άλλο θέλεις; Το πλήρες πακέτο βόλτας και ψυχαγωγίας για παρεάκια, οικογένειες, ζευγαράκια που ζουζουνίζουν, φιλενάδες και συμπέθερους προσφέρεται στην προνομιακή τιμή των… μηδέν ευρώ! Η καλύτερη βόλτα του κόσμου βρίσκεται δίπλα σου!

Μένεις ανατολικά και κατεβαίνεις καθημερινά στο κέντρο; Πολλοί είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τη διαδρομή της παραλίας για να πάνε καθημερινά με τα πόδια ή με το ποδήλατο στο κέντρο. Δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. Με πόδια μπορείς να περπατήσεις στο ξύλινο ντεκ πλάι στη θάλασσα και να δανειστείς λίγο καλοκαίρι από την αλμύρα της! Αν έχει πολύ ήλιο, κρύψου κάτω από την αλέα με τις κουκουναριές. Οι κουκουναριές είναι είδος ανθεκτικό είδος στη θαλασσινή αλμύρα και γι’ αυτό επιλέχτηκαν για να φτιάξουν την αλέα της παραλίας. Κουράστηκες εσύ ή το παρεάκι σου; Κάνε μία στάση και άπλωσε την κορμάρα σου στα τεράστια παγκάκια!

Τα παιδιά δε θα βαρεθούν ούτε ένα νανοσεκόντ στην παραλία. Με τέτοιες διαστημικές τραμπάλες στις οποίες δεν κάθεσαι, αλλά… κρέμεσαι, όλοι θα ξετρελαθούν! Στον κήπο της άμμου μπορείς να τραμπαλιστείς, να γλιστρήσεις στην πανύψηλη τσουλήθρα και να σκαρφαλώσεις στο κόκκινο πλέγμα. Στον κήπο της άμμου βρίσκεις σπάρτα που θα ανθίσουν κίτρινα το καλοκαίρι και φέστουκες γλαυκές που είναι μικρές φουντωτές πιτσιλιές πάνω στην άμμο. Στο πάρκο του Οδυσσέα Φωκά πολύχρωμες κατασκευές με κούνιες, κάστρα, κούνιες και τσουλήθρες περιμένουν μικρούς εξερευνητές να τα εξερευνήσουν σπιθαμή προς σπιθαμή.

Η μπόλικη πρασινάδα στον κήπο της Μεσογείου και στον κήπο των εποχών θα σου φτιάξουν τη διάθεση. Στους κήπους αυτούς έχουν μείνει ανέγγιχτα πολλά από τα μεγάλα δέντρα που υπήρχαν πριν την αναδιάπλαση της παραλίας. Προστέθηκαν πλατάνια, πικροδάφνες και ελαιόδενδρα. Προσφέρουν σκιά στους περαστικούς, αλλά και στους ιπτάμενους επισκέπτες της παραλίας που ψάχνουν ψιχουλάκια στα γρασίδια. Θυμάστε το τραγουδάκι της Marry Poppins;

“Feed the birds,

tuppence a bag,

tuppence, tuppence,

tuppence a bag”

Κάνοντας βόλτα πάνω στο ξύλινο ντεκ φτάνεις στη γωνίτσα που είναι τοποθετημένο το γλυπτό “Φεγγάρι”. Αγαπημένο το Φεγγάρι από παλιά, σου θυμίζει και αυτό γλυκό τραγουδάκι “Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ”. Όλο τραγουδάκια είναι αυτή η παραλία!

Τα περισσότερα από τα φυτά που έχουν χρησιμοποιηθεί στους κήπους ανήκουν στη Μεσογειακή βλάστηση. Συναντάς πεύκα, πλατάνια, ακακίες, κουτσουπιές, ελαιόδενδρα, πικροδάφνες, αγγελικές, σπάρτα, ρείκια και πυξάρια. Όλα μαζί συνθέτουν ένα όμορφο τοπίο που σε κάνει να νιώθεις ότι έφυγες από την πόλη και πήγες μακρινό ταξίδι. Στον κήπο του απογευματινού ήλιου κυματίζουν με το αεράκι ξανθές τούφες στίπας και συνθέτουν το σκηνικό του ηλιοβασιλέματος.

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Φοβάσαι το σκοτάδι;

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Φοβάσαι το σκοτάδι; Εγώ ναι! Κάτι πίσω από τους ώμους, μου τους ξεσηκώνει κάθε φορά που βρίσκομαι μόνη μου στο βαθύ αυτό μαύρο! Και όταν χρειάστηκε να μπω πρώτη φορά στο σκοτεινό θάλαμο, ένα “δωμάτιο” κουτί που χωράς μόνο εσύ και εσύ, χαρούμενη (ούτε καν περίεργη) δε με έλεγες.

Και χρειάστηκαν πολλές φορές, για να μπω.. να βγω στα 2 λεπτά, να ελέγξω πως ο έξω κόσμος είναι στη θέση του, και μετά να ξαναμπώ, μόνο για να βγω πάλι και ούτω καθεξής. Τελικά, φυσικά, όπως με όλα τα πράγματα, συνήθισα. Εξοικειώθηκα, μέχρι που αγάπησα αυτό το κουτί που μόνη έπρεπε να τα βγάλεις πέρα, με τον εαυτό σου.

Και η φωτογραφία έτσι σιγά σιγά και λίγο πονηρά, μου έδειχνε το λάγνο και συναρπαστικό της πρόσωπο. Λίγο με το φως, λίγο με τις σκιές, λίγο και με τα δύο. Και έμαθα , και αγάπησα, σε βάθος χρόνου, να ψάχνω και να ξεχωρίζω πότε ένα αναζητούσε το άλλο˙πότε το φως σνόμπαρε τη σκιά και πότε η σκιά απλά στεκόταν μόνη της. Σίγουρα πάντως το σκοτάδι έγινε πιο συναρπαστικό..

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ για το Φως & το Σκοτάδι

θα χρειαστείς ένα φακό & μία φιγούρα (& λίγο θάρρος)

Πριν κοιμηθεί, κλείσε όλα τα φώτα! Θα τρομάξει αλλά θα τον αιφνιδιάσεις ευχάριστα μόλις ανάψεις τον φακό και φωτίσεις την φιγούρα! Εντυπωσίασε τον.. Παίξε με τις εναλλαγές του φωτός & της σκιάς, απομάκρυνε το φακό και δες πως αλλάζουν τα μεγέθη της σκιάς! Οσο αλλάζεις τη γωνία του φακού, η σκιά μετακινείται! Μπορείς να του δώσεις ένα χαρτί και ένα μολύβι για να ζωγραφίσει τη διαφορετικότητα των σκιών κάθε φορά που αλλάζει το φως.

Α! Θύμησέ του: όπου υπάρχει σκιά υπάρχει και φως. πάντα. θα καταλάβει.

Λίγα Λόγια για την Έφη Παναγούλα

Η Έφη Παναγούλα, γεννημένη και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, ανακαλύπτει την φωτογραφία στην Applied Arts Studies στη Θεσσαλονίκη και 2 χρόνια μετά συνεχίζει τις φωτογραφικές σπουδές στο University for the Creative Arts στο Rochester της Αγγλίας. Μετά από τέσσερα χρόνια και 2 παιδιά, δημιουργεί το Studio 8, στο οποίο αποκτά ως κύρια φωτογραφική δραστηριότητα τα πορτρέτα παιδιών. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως μέσο επικοινωνίας με τον κόσμο και τα παιδιά! Μας μιλάει για φωτογραφία.

Εκδρομή στο Περέκ, στο Μονοπήγαδο Θεσσαλονίκης

Ιωάννα Σεραφειμίδου # family friendly

Μονοπήγαδο: Ένα μικρό χωριό ορεινό, με καθαρή γη, καλό κλίμα και όμορφη θέα. Εκεί βρίσκεται το Περέκ, το οποίο σε κερδίζει με την πρώτη ματιά. Το επισκεπτόμαστε συνήθως Δευτέρες, όταν είναι ήσυχα και γαλήνια. Συνήθως είμαστε μόνοι μας αλλά μπορείς με λίγη φαντασία να ακούσεις τα γέλια των παιδιών που έπαιζαν εδώ την προηγούμενη μέρα. Τις Κυριακές το μαγαζί γεμίζει με οικογένειες (και όχι μόνο!) και αυτό στην εποχή μας είναι σημάδι ποιότητας και σωστής επιχειρηματικότητας.

Η “family friendly” κουλτούρα της επιχείρησης είναι εμφανής, καθώς διαθέτει ειδικά καρεκλάκια, αλλαξιέρα για τα βρέφη στις τουαλέτες, παιδική χαρά αλλά και μία κοπέλα (κάθε Κυριακή) που ασχολείται δημιουργικά με τα παιδιά.

Η Κυρία Μαίρη είναι μια αληθινή οικοδέσποινα, η παρουσία της γεμίζει το χώρο και αν μιλήσεις μαζί της (μία από αυτές της ήσυχες Δευτέρες) θα καταλάβεις πως είναι ένας άνθρωπος δραστήριος, με πολλές ιδέες και μεράκι για αυτό που κάνει.

Κοντά στο Μονοπήγαδο βρίσκεται το Σπήλαιο των Πετραλώνων και το Πάρκο της Αστρονομίας, για την παρατήρηση διάφορων αστρικών φαινομένων.

Λίγα λόγια για την ιστορία του Περέκ

Η μονάδα ξεκίνησε το 1999. Η σκέψη για το ξεκίνημα ήταν προϊόν ζύμωσης πολλών ετών. Η συνάντηση μιας ομάδας γυναικών που την συνέδεαν οι ίδιοι προβληματισμοί πάνω σε θέματα διατροφής και ποιότητας ζωής γέννησε την ιδέα για μια άλλη πρόταση στη πολύπαθη σύγχρονη διατροφή. Και η ιδέα μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα όταν βρέθηκε ο κατάλληλος τόπος που θα την φιλοξενούσε. Σε σύγχρονες εγκαταστάσεις και με υπεύθυνη την βιολόγο κ. Μουρατίδου Μαίρη με εμπειρία σε θέματα διατροφής και υγείας ξεκίνησε η λειτουργία. Στη συνέχεια και άλλα μέλη προστέθηκαν στην ομάδα όπως βιολόγοι, επιστήμονες τροφίμων και διατροφής και τεχνολόγοι τροφίμων.

Περισσότερα μπορείς να διαβάσεις εδώ.

Περέκ | Τ: 23960 25305, 6977000293

με θέα τον Όλυμπο και τον Θερμαϊκό

extreme sports

ηρεμία και ομορφιά της φύσης

πανέμορφο!

λεμονιά

για όλα υπάρχει χώρος πάνω στο τραπέζι

ο ήλιος του χειμώνα είναι μαγικός. ο χρόνος έχει σταματήσει.

Στο Περέκ μπορείς όχι μόνο να φας φαγητά με προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας αλλά και να προμηθευτείς παραδοσιακά ζυμαρικά, σπιτικά λικέρ, πίτες, βιολογικές μαρμελάδες, φύλλα περέκ κ.α

Στον επάνω όροφο λειτουργεί έκθεση ψηφιδωτού, ζωγραφικής, βιολογικών προίόντων κα. ανάλογα με την περίοδο. Επίσης υπάρχει και ανταλλακτική βιβλιοθήκη, κάτι υπέροχο για μικρούς και μεγάλους.

Κάνεις μια τελευταία βόλτα στις κούνιες για να χωνέψεις. Τα παιδιά χαίρονται τόσο πολύ εδώ!

Φεύγοντας ρίχνεις μια ματιά πίσω σου. Να μπορούσες να κλείσεις λίγο οξυγόνο σε ένα κουτάκι να το αφήσεις ελεύθερο στην πόλη. Θέλεις να ξανάρθεις πολύ σύντομα.

Επιτέλους! Έφτασε η μέρα!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων

Εμείς, συνήθως, αγοράζουμε το βιβλίο, που θα ‘παρακολουθήσουμε’ σε μια βιβλιοπαρουσίαση ή σε μια παράσταση, στο τέλος, δηλαδή, αφού πειστούμε ότι μας άρεσε. Αυτή τη φορά, όμως, το κάναμε ανάποδα! Πρώτα διαβάσαμε την Τζιτζιμιτζιχοτζιριά (εκδόσεις Επόμενος Σταθμός) και μετά πήγαμε να την παρακολουθήσουμε στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Καλαμαριάς. Προς μεγάλη μου έκπληξη, όχι μόνο δε χάθηκε η μαγεία, αλλά η αγωνία και η προσμονή για τη θεατρική παράσταση γιγαντώθηκε! Θα φταίει αυτή η γνωστή δύναμη του θεατρικού κειμένου να διεγείρει και να προκαλεί συναισθήματα… ε, πόσο μάλλον στα παιδιά! Έχοντάς το, λοιπόν, από πριν στα χέρια μας μπορούμε να κάνουμε άπειρα πράγματα και να φτιάξουμε πολύ διασκεδαστικές στιγμές στο σπιτικό μας!

Ας μοιράσουμε πρώτα απ’ όλα τους ρόλους κι ας διαβάσουμε ‘θεατρικά’ μία σκηνή ή και παραπάνω. Μπορούμε να διαβάσουμε ολόκληρο το έργο ή, αν δε θέλουμε να αποκαλυφθεί το τέλος, ας αρκεστούμε σε συγκεκριμένα αποσπάσματα ή ας επικεντρωθούμε σε κάποια πτυχή ή σκηνή του έργου που πιστεύουμε ότι θα συγκινήσει περισσότερο τους ανήλικους της παρέας (για παράδειγμα: ένα love story που πιθανόν να διαδραματίζεται ή κάποιο δυνατό μονόλογο ή μια σκηνή έντονης δράσης και αγωνίας…). Η διαλογική μορφή του θεατρικού κειμένου, ιδιαίτερα μάλιστα, όταν αυτό περιλαμβάνει πολλά κωμικά στοιχεία, γίνεται απόλαυση για τα παιδιά με έναν εντελώς αβίαστο και φυσικό τρόπο!
Και αφού θα έχουμε αποκτήσει μια κάποια εικόνα της ιστορίας, μπορούμε να διαλέξουμε έναν από τους χαρακτήρες και να τον… ‘ξετινάξουμε’! Τον φανταζόμαστε πάνω στη σκηνή: πώς είναι ντυμένος; πώς είναι μακιγιαρισμένος; πώς περπατάει; πώς στέκεται; πώς μιλάει; πώς κοιτάει; …τον κουβεντιάζουμε, τον αναλύουμε, τον ρωτάμε, τον βοηθάμε… τον φτιάχνουμε στο μυαλό μας… ε, κι άμα θέλουμε, τον παίζουμε κιόλας!
Έπειτα παίρνουμε χαρτί και χρώματα και γινόμαστε σκηνογράφοι και ενδυματολόγοι και μακιγιέρ και σκηνοθέτες και… στήνουμε τέλος πάντων μια σκηνή: πώς να αποδώσουμε την εποχή; πώς να στήσουμε το χώρο στον οποίο εκτυλίσσεται; πώς να δείξουμε ότι βρέχει ή ότι βρισκόμαστε πάνω σε καράβι; και πώς να ντύσουμε τους πρωταγωνιστές μας; πώς να τους μακιγιάρουμε; πώς να κάνουμε τους ανθρώπους μυρμήγκια; και πώς να τους κάνουμε να είναι πολλοί;
Ε, κι άμα έρθουμε και σε μεγάλο κέφι, βάζουμε και το cd με τη μουσική της παράστασης και χορεύουμε, χορεύουμε… του δίνουμε να καταλάβει… Κι άμα μας έρθει και η έμπνευση, ε, φτιάχνουμε και μια χορογραφία μυρμηγκιών!

Και με τούτα και με κείνα, έχουμε φτιάξει – σχεδόν – τη δική μας παράσταση! Άραγε πώς να είναι η Τζιτζιμιτζιχοτζιριά που έχει ετοιμάσει για μας η Στέλλα Μιχαηλίδου; Πώς θα έχει φτιάξει το μυρμηγκόκοσμό της; Ποιον να διάλεξε για Ραμ Πιμ; Πώς να είναι η φυλακή του Σταύρου; Και με την καταιγίδα τι θα γίνει, θα πλημμυρίσει το θέατρο;

…Και τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι και τόσο τρομερό να γνωρίζουμε από πριν την ιστορία και το τέλος της. Γιατί αυτό μας κάνει να δούμε και όλα τα άλλα! Και αυτά τα άλλα, όταν πρόκειται για θέατρο είναι πολλά, πολλά και πολύ γοητευτικά. Και κινούν τους μοχλούς της παιδικής φαντασίας (και ανυπομονησίας) με μαγικό τρόπο!

…Ε, και κάπως έτσι φτάσαμε την Κυριακή το πρωί να μπαίνουμε στο αυτοκίνητο ξεκινώντας για το θέατρο και να ακούμε δια στόματος Νικόλα: Επιτέλους! Έφτασε η μέρα!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Καλλιεργώ τη δικιά μου σαλάτα για το μεσημεριανό τραπέζι!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # κηπουρική

Σαλάτα έχω φρέσκια

σε γλάστρα στο μπαλκόνι

ρόκα, μαρούλι, λάχανο,

καρότο που κρυώνει.

Σήμερα το πρωί που θα ξυπνήσεις και θα ακούσεις τη μαμά να λέει στον μπαμπά: “Θρασύμβουλα, πάω στη λαϊκή! Θέλουμε σαλάτα;” Θα πεταχτείς έξαφνα εσύ μέσα από το πλημμυρισμένο σε πλέιμομπίλ παιδικό δωμάτιο και θα πεις: “Όχι, έχουμε στο μπαλκόνι!” Και το μεσημέρι θα βγεις να κόψεις λίγα μαρουλόφυλλα για να τα φτιάξεις δροσερή, νόστιμη και υγιεινή σαλάτα. Και η μαμά και ο μπαμπάς Θρασύμβουλος θα είναι πολύ περήφανοι για εσένα που διαβάζεις κρυφά το βράδυ Πυγολαμπίδες στο Κλουβί και έμαθες πώς να καλλιεργήσεις μόνος σου σαλάτες.

Τι θα χρειαστείς:

ένα ζευγάρι χέρια (έχεις)
ένα ζευγάρι γάντια (έχει η μαμά)
γλάστρα με χώμα
ένα μικρό τσαπάκι – σκαλιστήρι (αν δεν έχεις, έχουν όλα τα φυτώρια)
σπορόφυτα λαχανικών (π.χ. μαρουλάκια) (τα βρίσκεις σε φυτώρια, γεωπονικά)
ποτιστηράκι
ένα σετ ματριόσκες

Πες τη μαμά και τον μπαμπά ότι αν είσαι από 4-5 χρονών και πάνω, πιάνουν τα χέρια σου για αγροτικές δουλειές και δε τους χρειάζεσαι. Μπορείς να κάνεις όλο το παρακάτω πρότζεκτ χωρίς βοήθεια. Μόνο στο σημείο που θα βγάζεις τα μαρούλια από τις θήκες τους, ίσως να χρειαστείς.

Αρχικά, ετοιμάζεις το χώμα σου. Αν δεν έχεις από πριν γλάστρα με χώμα στο μπαλκόνι, γεμίζεις μία. Αν έχεις, ανακατεύεις και αφρατεύεις το χώμα σου με το σκαλιστήρι και το καθαρίζεις από οτιδήποτε άσχετο. Αν το χώμα σου είναι παλιό, το εμπλουτίζεις με φρέσκο.

Διαλέγεις μαρουλάκια που σ’ αρέσουν: ίσια, σγουρά, πράσινα, κόκκινα.

Παίρνεις τα newborn babies μαρουλάκια σου και βγάζεις ένα ένα με μεγάλη προσοχή από το φελιζόλ τους. Αν δεν είναι φτιαγμένη η θήκη τους από φελιζόλ θα είναι από πλαστικό. Τα τραβάς με προσοχή προς τα έξω, πιάνοντάς τα από το σημείο που βγαίνουν τα φύλλα από το χώμα. Από τη θήκη με φελιζόλ βγαίνουν λίγο πιο δύσκολα από ότι από την πλαστική.

Με το σκαλιστήρι σου ή με ένα δάχτυλο ανοίγεις μία μικρή τρυπουλίτσα στο χώμα. Και τοποθετείς μέσα στο μαρουλάκι σου. Πατάς γύρω γύρω απαλά απαλά να κλείσει με χώμα η τρυπουλίτσα.

Τα φυτεύεις σε μία άλφα απόσταση μεταξύ τους, της τάξης των 20εκ. για να έχουν χώρο να μεγαλώσουν.

Εεεεεε πού πας; Μη φεύγεις! Πρέπει να τα ποτίσεις! Ρίξε νερό όσο για να βραχεί καλά όλο το χώμα. Θα ποτίζεις κάθε φορά που θα βλέπεις ότι στεγνώνει το χώμα. Δηλαδή περίπου κάθε 5-7 μέρες.

Τώρα θα ρωτήσεις: και πώς θα ξέρω πότε στέγνωσε το χώμα και πότε μεγάλωσαν τα μαρούλια μου; Και θα σου απαντήσω, ότι μπορείς να βγαίνεις να τα ελέγχεις 2-3 φορές τη βδομάδα. Εναλλακτικά, μπορείς να βάλεις άγρυπνους φρουρούς ένα σετ ματριόσκες που θα παρακολουθούν την παραγωγή σου και θα σε ενημερώνουν.

Σημαντική σημείωση: μη νομίζεις ότι αν μένεις στην Εγνατία μπορείς να ζεις από τα μαρουλάκια που θα φυτεύεις στις γλάστρες σου. Είναι ντιπ κατά ντιπ ανθυγιεινό. Σκέψου ότι όλη η ρύπανση που αιωρείται θα μπει μέσα στα μαρουλάκια σου και θα την φας. Το παραπάνω πρότζεκτ ενδείκνυται για περιοχές απομακρυσμένες από το κέντρο πόλεων, από σπίτια μακριά από βιομηχανικές ζώνες. Αν ζεις σε κέντρο πόλης, μπορείς να το κάνεις σαν πείραμα και αν φας και 2 μαρουλάκια δε χάλασε δα και ο κόσμος βρε αδερφέ.

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Κυριακάτικο brunch με φίλους

Ιωάννα Σεραφειμίδου # family friendly

Σε ένα πρόσφατο κείμενό της η Αργυρώ Σκίτσα υποστήριζε πως ο χειμώνας θέλει φίλους! Είναι πολύ ωραίο να βρίσκεσαι στο σπίτι, να μαγειρεύεις, να μοιράζεσαι ιστορίες, τα παιδιά να παίζουν μαζί και να συμμετέχουν στη διαδικασία. Λίγες μέρες πριν, Ο Κίμων από το Παραμικρό, έναν εξαιρετικά ιδιαίτερο και δημιουργικό χώρο της πόλης, προσκάλεσε τους φίλους του για κυριακάτικο brunch και κοπή βασιλόπιτας.

Ήταν υπέροχο να βλέπεις τόσες διαφορετικές ηλικίες να συνυπάρχουν τόσο αρμονικά σε ένα χώρο. Τα μικρούλια βρήκαν γωνιές να ξετρυπώσουν παιχνίδια, οι έφηβοι έπαιζαν επιτραπέζια και μάθαιναν ξυλοπόδαρα, οι μεγάλοι τσιμοπολογούσαν, μιλούσαν και λιάζονταν στον ήλιο. Οι μεγάλοι έπαιζαν κιόλας.

Είναι πραγματικά ωραίο να περνάς τα κυριακάτικα πρωινά με φίλους. Σου δίνει πολλή ενέργεια και το μόνο που θέλεις είναι να τη μεταδόσεις! Εύχομαι να οργανώσετε σύντομα ένα κυριακάτικο brunch με φίλους!

ο μπουφές, που ανανεωνόταν διαρκώς, καθώς ο καθένας κουβαλούσε τη δική του λιχουδιά!

finger foof δε λέγεται; εξαιρετικό ντιπ γιαουρτιού με μανιτάρια!

μια άποψη του εργαστηρίου

στην κουζίνα μπαίνουν όλοι.

τα παιδιά είναι πάντα ευπρόσδεκτα να ανακαλύψουν και να δημιουργήσουν

μεγάλη παρέα, συζητήσεις σε κάθε γωνιά του εργαστηρίου

η μικρή αυλή στο πίσω μέρος, όαση στο κέντρο της πόλης, σε μια υπέροχη συνοικία της Άνω Πόλης

Είχε και ωραία μέρα.

η λίμνη, η ολυμπία και ένα θρεπτικό μπισκότο

σε κάθε γωνιά μπορείς να ξεδιπλώσεις τη δημιουργικότητά σου.

ας μην τελειώσει ποτέ το φαγητό, το παιχνίδι και οι φίλοι

Τα Μουσεία είναι για όλους – οδηγός επιβίωσης

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # family friendly, μουσεία

Γράφει η Κατερίνα Παρασκευά, Μουσειοπαιδαγωγός στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν τις πιο περίεργες και πρωτότυπες ιδέες. Μπορεί τα έργα τους να μας εκπλήξουν, να μας τρομάξουν, να μας ταξιδέψουν, να μας κάνουν να αναγνωρίσουμε κομμάτια του εαυτού μας ή ακόμη και να νιώσουμε άβολα ή να μη μας αγγίξουν καθόλου. Δεν παρουσιάζονται ως αριστουργήματα που κρίθηκαν από την ιστορία αλλά ως σύγχρονες δημιουργίες που ίσως γίνουν η αφορμή για να σκεφτούμε γιατί μας αρέσει κάτι ή όχι, να επεκτείνουμε τους ορίζοντες της αισθητικής μας αντίληψης, να έχουμε άποψη και να καλλιεργήσουμε το γούστο μας. Και κάποιες φορές, όταν εμπλεκόμαστε με το έργο, η σύγχρονη τέχνη μπορεί να μας προσφέρει εμπειρίες γεμάτες ένταση και ενθουσιασμό.

Τις εμπειρίες με ένταση τις ζούμε σε χώρους όπου μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Στα μουσεία σύγχρονης τέχνης το πρώτο πράγμα που μας καθηλώνει είναι ο χώρος και η διάταξη των εκθεμάτων, πόσο μάλλον τα παιδιά. Η συμβουλή είναι: κινηθείτε ελεύθερα. Δεν είναι απαραίτητο στην έκθεση να σταματήσουμε μπροστά από κάθε έκθεμα ούτε να ακολουθήσουμε μια συγκεκριμένη διαδρομή. Κάποια έργα λόγω θέσης, υλικών και χρωμάτων είναι πιο εντυπωσιακά και τραβούν τα βλέμματα, κάποια άλλα με την πρώτη ματιά μας φαίνονται αδιάφορα. Ακολουθούμε το βλέμμα των παιδιών μας και χαράζουμε μαζί τη διαδρομή μας.

Κινούμενοι στον χώρο, βλέπουμε πράγματα περίεργα και έχουμε την ανάγκη να μιλήσουμε για αυτά. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, στο μουσείο μπορούμε να μιλάμε -επιτρέπεται, το μουσείο δεν είναι ναός, ούτε σινεμά-, κατεβάζοντας ίσως λίγο την έντασή της φωνής μας για να συνυπάρχουμε μαζί στον ίδιο χώρο.

Το ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να αγγίζουμε αλλά μπορούμε να δείχνουμε. Η αλήθεια είναι ότι μικροί μεγάλοι νιώθουμε την παρόρμηση να χαϊδέψουμε, να πιάσουμε, να νοιώσουμε την υφή στο χέρι μας αλλά συνήθως δεν επιτρέπεται. Στα εκπαιδευτικά προγράμματα στο μουσείο, δίνουμε συνήθως το παράδειγμα της δακτυλιάς στο τζάμι: παρόλο που τα χέρια μας είναι καθαρά, πάντα αφήνουμε τα δακτυλικά μας αποτυπώματα. Η λιπαρότητα του δέρματός μας είναι ο λόγος που δεν αγγίζουμε και όχι η αντίληψη ότι είμαστε εν δυνάμει καταστροφείς.

Υπάρχει τρόπος να κάνουμε τα έργα “δικά μας”. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε σχήματα, συμμετρίες και ασυμμετρίες, να σχολιάσουμε τις πινελιές, τις σκιές, τις εναλλαγές και τις αντιθέσεις. Να σκεφτούμε πoια έργα μας αρέσουν πιο πολύ, ποια θα θέλαμε να είναι δικά μας. Να ακολουθήσουμε τη φόρμα τους με το σώμα μας ή να φωτογραφηθούμε σε αστείες πόζες. Οι φωτογραφίες καταγράφουν την εμπειρία μας και μπορούμε να ανατρέξουμε όποτε θέλουμε σε αυτές. Κι αν μας ανοίξει η όρεξη να ζωγραφίσουμε κάτι; Δεν χρειάζεται να είσαι εικαστικός για να σχεδιάσεις. Αρκεί να το τολμάς και να το διασκεδάζεις. Ένα μπλοκάκι κι ένα μολύβι μπορεί να βγει από την τσάντα μας και να κάνουμε γρήγορα ένα σκίτσο μπροστά στο έργο που μας αρέσει ή τους εαυτούς μας στον χώρο ή να παίξουμε το “σχεδιάζω μια γραμμή εγώ, μια εσύ”. Όλα αυτά δεν χρειάζεται να είμαστε ιστορικοί της τέχνης, ούτε εικαστικοί για να τα κάνουμε. Ίσως το πιο σημαντικό είναι να αναρωτηθούμε αν τελικά υπάρχει σωστό και λάθος στην τέχνη.

Αν πάλι θέλουμε να μάθουμε κάτι από την ιστορία των έργων και δεν προλάβαμε να κάνουμε την έρευνά μας στο διαδίκτυο, ούτε να διαβάσουμε το πληροφοριακό υλικό ή το family kit της έκθεσης, μπορούμε να συγκεντρώσουμε τις απορίες-ερωτήσεις μας και να τις ψάξουμε μετά στο διαδίκτυο ή να απευθυνθούμε σε κάποιον εργαζόμενο του μουσείου με mail ή δια ζώσης. Δεν είμαστε φωτεινοί παντογνώστες. Όταν δεν ξέρουμε κάτι, μπορούμε να το μάθουμε ψάχνοντας ή ρωτώντας. Τα μουσεία δεν υπάρχουν μόνο για το ειδικό κοινό, τους γνώστες ή τους μυημένους ενήλικες, υπάρχουν για όλους. Η επίσκεψη σε ένα μουσείο μπορεί να δώσει τις αφορμές για να απολαύσετε ποιοτικό χρόνο και διασκεδαστικές εμπειρίες με τα παιδιά σας.

Λίγα λόγια για την Κατερίνα Παρασκευά

Η Κατερίνα Παρασκευά γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Γλωσσική και Πολιτισμική Παιδεία στο Α.Π.Θ.. Καταστρώνει και εφαρμόζει εκπαιδευτικά προγράμματα και εργαστήρια ως μουσειοπαιδαγωγός στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Η Εύη Παπαβέργου μας μιλάει για το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και όχι μόνο

Ιωάννα Σεραφειμίδου # family friendly, θεσσαλονίκη, μουσεία

Συνέντευξη στην Ιωάννα Σεραφειμίδου

Η Εύη Παπαβέργου είναι υπεύθυνη εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο Momus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (πρώην Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) από το 2007 μέχρι και σήμερα. Έχει σπουδάσει στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα και συνέχισε με ένα μεταπτυχιακό στο Έσσεξ της Αγγλίας, με τίτλο Gallery Studies & Critical Curating for the 21st Century.

Η συνάντηση μαζί της αλλά και η συνεργασία μας με το Momus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (πρώην Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), στα πλαίσια της δράσης μας “Η Οικογένεια στο Μουσείο” (2014) ήταν μια υπέροχη εμπειρία και άνοιξε για εμάς μια πόρτα στον μαγικό κόσμο της τέχνης.

Η συζήτηση μαζί της μας αποδεικνύει πως τα μουσεία είναι ανοιχτά και φιλικά προς μικρούς και μεγάλους και πως δεν έχουμε παρά να τολμήσουμε περισσότερες επισκέψεις σε αυτά!

Αρχικά θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για την έκθεση της Συλλογής του Γιώργου Κωστάκη. Για τον ίδιο τον συλλέκτη, την εποχή που συνέλεξε όλα αυτά τα έργα, για τη ρώσικη πρωτοπορία.

Ο Γιώργος Κωστάκης ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τις συλλογές και τα έργα τέχνης. Ήταν ελληνικής καταγωγής (οι γονείς του ήταν από τη Ζάκυνθο) και γεννήθηκε και έζησε στη Μόσχα στην εποχή των παππούδων των παππούδων μας.

Δεν ήταν καλλιτέχνης, ούτε μεγιστάνας. Ήταν οδηγός ενός αυτοκινήτου της Καναδικής πρεσβείας στη Μόσχα και συχνά, μετέφερε διπλωμάτες αλλά και καλεσμένους της πρεσβείας σε διάφορα μέρη της πόλης, όπως σε μαγαζιά που πουλούσαν έργα τέχνης και τους ξεναγούσε. Ο ίδιος δεν είχε καμία καλλιτεχνική παιδεία. Είχε όμως πολύ ιδιαίτερο γούστο και καταλάβαινε αμέσως τι του άρεσε, τι όχι και γιατί.

Σε ένα στούντιο στη Μόσχα το 1946, βρήκε έναν πίνακα που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον που είχε δει. Τον αγόρασε, πήγε στο σπίτι του και τον κρέμασε στο σαλόνι του. Τότε λέει, ένοιωσε σαν να άνοιξε ένα παράθυρο στο σπίτι του. Αυτός ο πίνακας ήταν η αρχή. Ξεκίνησε να ψάχνει και να αγοράζει έργα Ρωσικής πρωτοπορίας και σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου, η συλλογή του έγινε μεγάλη. Τα έργα τα κρατούσε στο σπίτι του και όλο και περισσότεροι άνθρωποι του ζητούσαν να τα δουν. Είχε φτιάξει ένα σπίτι-μουσείο.

Κανένας δεν ενδιαφέρονταν εκείνα τα χρόνια για τη Ρωσική πρωτοπορία γιατί τα έργα φτιάχτηκαν τα πρώτα χρόνια του 20^ου αιώνα, λίγο πριν τη Ρωσική επανάσταση, αναπτύχθηκαν για λίγα χρόνια και το 1932 απαγορεύθηκαν για πολιτικούς λόγους. Τα έργα αποσύρθηκαν σε σκοτεινές αποθήκες, υπόγεια και πατάρια. Ο Κωστάκης τα αναζήτησε, τα εντόπισε και τα αγόρασε.

Πώς υποδέχεται το Momus – Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Συλλογή Κωστάκη (πρώην Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) τα παιδιά και την οικογένεια; Τι είδους προγράμματα/ δράσεις σχεδιάζει;

Το μουσείο πραγματοποιεί οργανωμένα εργαστήρια για γονείς και παιδιά με αφορμή τις εκθέσεις του.

Αυτά τα εργαστήρια δεν έχουν σταθερό επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα, ανακοινώνονται και πραγματοποιούνται κατά περίπτωση.

Επίσης σχεδιάζεται και υλοποιείται σχεδόν για κάθε έκθεση του μουσείου το Τετράδιο της αυτόνομης δράσης για οικογένειες. Το τετράδιο καθοδηγεί τους γονείς να πραγματοποιήσουν αυτόνομες επισκέψεις στο χώρο του μουσείου, χωρίς προϋπάρχον γνωστικό υπόβαθρο και περιέχει προτεινόμενες δραστηριότητες, παιχνίδια, πληροφορίες και θέματα προς συζήτηση ώστε να προάγει την αλληλεπίδραση ενηλίκου – ανηλίκου και μουσείου και τη δυναμική αλληλεπίδραση των μελών μιας οικογένειας, μέσα από ένα ευχάριστο και ελεύθερο τρόπο έκφρασης και δράσης. Το έντυπο συνοδεύεται από όλα τα απαραίτητα υλικά για την πραγματοποίηση των δραστηριοτήτων και τα παιδιά μπορούν να συνεχίσουν τις δράσεις και στο σπίτι.

Σε αυτή τη φάση αρκετά από τα τετράδια έχουν επικαιροποιηθεί και αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του μουσείου ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούνται από γονείς και παιδιά στο σπίτι αλλά και από εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο του πλάνου των μαθημάτων τους, είτε στην τηλεμάθηση, είτε στη σχολική τάξη. Σε αυτό το λινκ θα βρείτε τετράδια για παιδιά δημοτικού και για εφήβους.

Οι περισσότεροι έχουμε συνδυάσει το Μουσείο σαν κάτι βαρετό και ακαταλαβίστικο, όπως τότε που πηγαίναμε σχολείο. Τι έχει αλλάξει από τότε;

Ο χαρακτήρας των μουσείων με το πέρασμα των χρόνων έχει αναθεωρηθεί. Δεν αποτελεί πια ναό της γνώσης στον οποίον έχουν πρόσβαση μόνον οι εκλεκτοί. Τα μουσεία σήμερα συνειδητοποιώντας τον ανθρωποκεντρικό, εκπαιδευτικό τους ρόλο, μετατρέπονται σε οργανισμούς ανοιχτούς για την κοινωνία, δημιουργώντας και φέροντας παιδεία και ψυχαγωγία στο σύνολο με γνώμονα την κοινωνική ισότητα. Δηλαδή τα μουσεία απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου φύλλου, ηλικίας και καταγωγής, απευθύνονται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες (σχολεία, ΑΜΕΑ, οργανωμένοι ή μεμονωμένοι επισκέπτες) μέσα από τις εκθέσεις, το πληροφοριακό υλικό, τις εκδόσεις, τις εκδηλώσεις, τα εκπαιδευτικά προγράμματα, το εκπαιδευτικό υλικό και τις βιβλιοθήκες[1].

Ποια θεωρείς πως είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν οι γονείς ώστε να «κεντρίσουν» το ενδιαφέρον του παιδιού για να επισκεφθεί ένα μουσείο;

Αν μιλάμε για μουσείο τέχνης, αρχικά πιστεύω ότι πρέπει να βιώνει το κάθε παιδί την ελευθερία της έκφρασης στο σπίτι, να υπάρχει δηλαδή χώρος φυσικός και νοητός στον οποίο γονείς και παιδιά να μπορούν να παίζουν και να εκφράζονται ελεύθερα μέσα από ζωγραφική, κατασκευές, κτλ έτσι ώστε να εξοικειωθούν με χρώματα και υλικά, χωρίς το φόβο του ότι θα λερώσουν και θα λερωθούν.

Το δεύτερο βήμα είναι η συζήτηση του τι είναι μουσείο και γιατί έχει ενδιαφέρον να το επισκεφτούμε. Το διαδίκτυο είναι καλό εργαλείο. Μπορείτε να δείτε παρέα sites διάφορων μουσείων στον κόσμο, να παίξετε τα online παιχνίδια που παρέχουν και να αντλήσετε πληροφορίες. Κάποια μουσεία όπως το Κ.Μ.Σ.Τ έχουν δημιουργήσει εκπαιδευτικά cd τα οποία μπορείτε να ανακαλύψετε πριν από μια επίσκεψη στο χώρο αλλά και να παίξετε πολλές φορές μέχρι να εξοικειωθούν τα παιδιά με τις εικόνες που παρέχουν.

Επόμενο βήμα είναι η επίσκεψη. Σε κάποια μουσεία υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα για οικογένειες, σε άλλα υπάρχουν «οδηγοί αυτόνομης επίσκεψης ενηλίκου-παιδιού», κτλ. Σε οποιαδήποτε περίπτωση μπορεί πάντα ο κηδεμόνας να απευθυνθεί στον υπεύθυνο εκπαίδευσης του κάθε μουσείου και να ζητήσει υλικό ή πληροφορίες, η απάντηση θα είναι σίγουρα θετική.

Οι πολλαπλές επισκέψεις στο ίδιο μουσείο, ενδυναμώνουν την εξοικείωση του παιδιού με το χώρο και τις συλλογές τους, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιστροφής σε αυτό.

Πώς μπορεί, κατά τη γνώμη σου, η επίσκεψη ενός παιδιού στο μουσείο με τους γονείς του να γίνει όχι απλά μία εκπαιδευτική εμπειρία για το παιδί, αλλά και μία ευκαιρία για να περάσει η οικογένεια ποιοτικό χρόνο μαζί;

Μέσα από οργανωμένα μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα, είτε αυτά είναι καθοδηγούμενα είτε αυτόνομα (self directed) άλλα κυρίως όταν το πρόγραμμα εμπλέκει εξίσου το παιδί και τον ενήλικα και ενισχύει τη μεταξύ τους διάδραση και συνεργασία.

Είσαι υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του μουσείου. Ποιες είναι οι εμπειρίες που σου έχει χαρίσει η θέση αυτή; Τι είναι αυτό που σε εντυπωσιάζει στην επαφή σου με τα παιδιά;

Κάθε φορά παίρνεις διαφορετικές ενδιαφέρουσες οπτικές για το ίδιο έργο από μια φρέσκια ματιά. Επίσης ο πηγαίος ενθουσιασμός για κάποιες εικόνες και οι ευφάνταστοι υποθετικοί τίτλοι που δίνουν στα έργα.

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια δική σου παιδική ανάμνηση από επίσκεψη σε μουσείο;

Μόνο βαρετές επισκέψεις σε αρχαιολογικά μουσεία.

Όμως θυμάμαι την επίσκεψη με τους γονείς μου και μια φίλη μου στην Αρχαία Αγορά στο Λιμένα Θάσου με ατελείωτο παιχνίδι και χοροπηδητό γύρω από τα αρχαία ευρύματα.

Υπάρχει κάποιο μουσείο που θα ήθελες να επισκεφθείς; Εντός ή και εκτός Ελλάδας;

Πινακοθήκη Tretyakov στη Μόσχα, το Voorlinden στη Χάγη και θα ήθελα να επισκεφθώ ξανά το Sir John Soane’s Museum στο Λονδίνο.

Υπάρχουν κάποια βιβλία που θα μπορούσες να μας προτείνεις και που θα αποτελέσουν έμπνευση στους γονείς για δημιουργικά παιχνίδια μαζί με τα παιδιά τους;

Το κουτί της τέχνης – Εκδόσεις Δίπτυχο

Διαπολιτισμοί – Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Οι αριθμοί – Εθνική Πινακοθήκη

Μαγικές Διαδρομές στην Τέχνη –Εκδόσεις Διάπλους

Δέκα μικροί διάλογοι για ένα μουσείο-Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο

Στο Μουσείο- Εκδόσεις Παπαδόπουλος

The art gallery handbook-Tate Publishing

Σειρά Η τέχνη σαν παραμύθι- Εκδόσεις Λιβάνη

Μια βόλτα στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων-Εκδόσεις Διάπλαση

Μια βόλτα στο Κέντρο Λαικής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη- Εκδόσεις Ταξιδευτής

Square (Shape Trilogy)-Mac Barnett & Jon Klassen – Walker Books

Triangle (Shape Trilogy)-Mac Barnett & Jon Klassen – Walker Books

Circle (Shape Trilogy)-Mac Barnett & Jon Klassen – Walker Books

Υπάρχει κάποιο μουσείο που θα το έλεγες «το αγαπημένο μου»;

Pinakothek Der Moderne στο Μόναχο και το Guggenheim στη Νέα Υόρκη.

Αν το Μomus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη ήταν παιχνίδι, τι παιχνίδι θα ήταν;

Μπαμπούσκες!

[1] Ε. Χορταρέα, Ιστορική εξέλιξη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων μουσείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Στο: Κόκκινος Γ, Αλεξάκη Ε, Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη μουσειακή Αγωγή, σ 179-188, Μεταίχμιο, Αθήνα, 2002, σ.179)

Σχετικά με τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Momus μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ

Αν επιθυμείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονική ενημέρωση σχετικά με τις εκθέσεις και τις δράσεις του Momus, μπορείτε να στείλετε email στο pr@momus.gr

Όλοι μπορούν να γίνουν τα πάντα!

Οι Φίλοι των Πυγολαμπίδων # παιχνίδι

Γράφει η Βαρβάρα Δουμανίδου

Πάντα γράφω στο τέλος του μήνα.. έτσι δεν μπορώ να μιλήσω για κάθε μήνα ξεχωριστά στην πραγματικότητα.. γιατί όταν γράφω, ο ένας βρίσκεται ήδη στο τέλος του και ο άλλος δεν έχει ακόμη ξεκινήσει.. μπορώ όμως να μιλήσω για τα ενδιάμεσα.. και για μένα πάντα το τέλος του Ιανουαρίου σήμαινε το ενδιάμεσο. Σήμαινε το τέλος του χειμώνα και την αρχή της άνοιξης! Ξέρω, έχουμε κι έναν Φεβρουάριο γεμάτο κρύα και χιόνια. Κι όμως. Κατά βάθος όλοι βγάζουμε ένα μικρό πράσινο φυλλαράκι τέλος Ιανουαρίου. Και περιμένουμε σιωπηλά να περάσει ο καιρός και να ανθίσουμε ξανά. Η άνοιξη είναι εκεί και μας περιμένει! Μέχρι να έρθει όμως και να ξεχυθούμε έξω, πρέπει κάπως να περάσουμε τις μέρες, τις ώρες και τα απογεύματα μας.. και πρέπει να παίξουμε φυσικά..

Τα παιχνίδια με όλη την οικογένεια είναι τα πιο σημαντικά! Τίποτα πιο ουσιαστικό από μια μαμά κι έναν μπαμπά να παίζουν μαζί με τα παιδιά τους! Τα παιδιά πρέπει να νιώσουν πως τα καταλαβαίνουμε! Πως μπαίνουμε στον κόσμο τους! Στη δική τους πραγματικότητα! Για αυτό, αυτές τις μέρες σας προτείνω να απαρνηθείτε τη δική σας καθημερινότητα και να μπείτε με έναν μαγικό τρόπο στον αλλιώτικο, παράξενο, υπέροχο κόσμο των παιδιών! Και πως θα γίνει αυτό;; με το θεατρικό παιχνίδι φυσικά!

Μαζευτείτε όλοι γύρω, γύρω στο σαλόνι ή όπου αλλού θέλετε και αφήστε τα παιδιά σας να σας γνωρίσουν τον κόσμο τους! Ακούστε τους! Γίνετε μαζί τους βασίλισσες, βασιλιάδες, ξωτικά, νεράϊδες, μάγοι και λίμνες και ποτάμια και καράβια και πειρατές και ανακαλύψτε θησαυρούς και μαγειρέψτε μαγικά φίλτρα και φτιάξτε δικά σας παραμύθια!

Η αρχή του θεατρικού παιχνιδιού είναι πως όλοι μπορούν να γίνουν τα πάντα! Αφήστε λοιπόν τις ντροπές και ψάξτε μέσα σας το παιδί που ήσαστε κάποτε! Χρησιμοποιήστε ρούχα μακιγιάζ καπέλα σεντόνια και αστείρευτη φαντασία και υποδυθείτε ρόλους!

Γίνετε ηθοποιοί! Διαλέξτε με τα παιδιά σας ένα παραμύθι ή μια ιστορία και αλλάξτε τους το τέλος! Παίξτε τους ρόλους της ιστορίας είτε εσείς είτε με τις κούκλες τους!

Γίνετε μουσικοί! Τραγουδήστε! Φτιάξτε δικά σας συγκροτήματα και παίξτε σε συναυλίες και κονσέρτα όπως θέλετε εσείς! Δοκιμάστε να παίξετε φανταστικά, όλα τα μουσικά όργανα! Γίνετε κλασσικοί πιανίστες και ροκ τραγουδιστές και ρομαντικοί βιολονίστες.

Γίνετε μάγοι! Μαγειρέψτε στη κουζίνα σας τα μαγικά φίλτρα με υλικά που θα ονομάσετε εσείς με διάφορα παράξενα ονόματα! Δοκιμάστε αυτό που φτιάξατε και μεταμορφωθείτε σε ότι θέλετε!

Γίνετε πειρατές! Φτιάξτε μαγικούς χάρτες με παράξενες χώρες και νησιά και δημιουργήστε ένα κυνήγι θησαυρού μέσα στο σπίτι! Κρύψτε χαρτάκια με διάφορα σύμβολα και ανακαλύψτε τον δρόμο που θα σας οδηγήσει στον θησαυρό!

Τα παιδιά θα περάσουν καταπληκτικά αυτό είναι σίγουρο! Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως εσείς θα περάσετε καλύτερα!

Γιατί ευτυχισμένοι γονείς σημαίνει ευτυχισμένα παιδιά!

photo via

Λίγα λόγια για τη Βαρβάρα Δουμανίδου

Η Βαρβάρα Μπάρμπι Δουμανίδου είναι η ιδιοκτήτρια ενός μαγικού ξεχωριστού χώρου με το όνομα “Αιθερόπλοο” στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Της αρέσει πολύ να πετά πάνω από τη πόλη με τα χρωματιστά φτερά της και να ψάχνει ανθρώπους που θέλουν με λαχτάρα να ανακαλύψουν τον υπέροχο κόσμο του θεάτρου. Παίζει, σκηνοθετεί, εμψυχώνει και δημιουργεί φανταστικές και συναρπαστικές ομάδες, ιστορίες και καταστάσεις με μικρά και μεγάλα παιδιά πάνω από 18 χρόνια. Tης αρέσουν πολύ οι σοκολάτες και οι γάτες. Μας μιλάει για θεατρικό παιχνίδι.

Η Οικογένεια στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Ιωάννα Σεραφειμίδου # family friendly, μουσεία

Ο Ιανουάριος ήταν αφιερωμένος στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, όπου και πραγματοποιήθηκε η πρώτη μας δράση (25/01/2014). Η μέρα ήταν βροχερή αλλά κανείς δεν έλειψε από το ραντεβού του με την τέχνη και το παιχνίδι. Η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων μας. Οι μικροί έπαιξαν με τους μεγάλους και τέχνη δημιουργήθηκε ξανά μέσα από εμάς. Η επίσκεψη στο Μουσείο μπορεί να είναι πολύ απολαυστική για όλη την οικογένεια, όταν μάθουμε να μην φοβόμαστε να παίζουμε και να είμαστε ανοιχτοί σε αυτό που θα αντικρίσουμε. Δε χρειάζεται να είμαστε αυθεντίες.

Το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαιδευτική διάσταση του ρόλου του. Κάθε χρόνο σχεδιάζονται εκπαιδευτικά προγράμματα που επιδιώκουν να φέρουν τους μαθητές όλων των βαθμίδων σε επαφή με τις μόνιμες συλλογές και τις περιοδικές εκθέσεις του μουσείου ενώ γονείς και παιδιά που θα επισκεφτούν τις εκθέσεις του μπορούν να προμηθεύονται στην είσοδο του Μουσείο το τετράδιο με τις αυτόνομες εκπαιδευτικές δράσεις για γονείς και παιδιά. Το τετράδιο καθοδηγεί τους γονείς να πραγματοποιήσουν αυτόνομες επισκέψεις στο χώρο του μουσείου, χωρίς προϋπάρχον γνωστικό υπόβαθρο και περιέχει προτεινόμενες δραστηριότητες, παιχνίδια, πληροφορίες και θέματα προς συζήτηση ώστε να προάγει την αλληλεπίδραση ενηλίκου- ανηλίκου και τη δυναμική αλληλεπίδραση των μελών μιας οικογένειας, μέσα από ένα ευχάριστο και ελεύθερο τρόπο έκφρασης και δράσης.

Οι πυγολαμπίδες στο κλουβί θα στηρίζουν με κάθε τρόπο τις εκθέσεις και τις δράσεις του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και θα σας ενημερώνουν για αυτές μέσα από τη σελίδα και το newsletter τους.

Η μέρα ξεκινάει. Το Μουσείο μας υποδέχεται.

Η Κατερίνα, από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, μας λέει ιστορίες για τσάρους, καλλιτέχνες, σχήματα και τέχνη. Μας μιλάει με παραμύθια και χρώματα και γινόμαστε όλοι για λίγο ξανά παιδιά.

Η Δέσποινα διαλέγει έναν κόκκινο πλανήτη – χαρτί και γράφει πάνω το όνομά της. Μας παροτρύνει να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας και να γνωριστούμε με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

Τα παιδιά ανακαλύπτουν μαζί με τους γονείς τους τα σχήματα στους πίνακες. Γνωρίζουν την τέχνη.

Χωριζόμαστε σε ομάδες και φτιάχνουμε επιδαπέδιο κολάζ με διάφορα σχήματα και χρώματα.

Δημιουργούμε τα δικά μας έργα τέχνης και με τη φαντασία μας πλάθουμε ιστορίες

Γνωρίζουμε το έργο “Η γυναίκα που πίνει”, του Σολομών Νικρίτιν

Παίζουμε σωματικά μπροστά από το πίνακα.

Διασκεδάζουμε και εμείς οι μεγάλοι!

στο τέλος, και αφού γνωρίσουμε το έργο του Νικρίτιν, “Άνθρωπος και σύννεφο”, κάθε ζευγάρι γονιού – παιδιού παίρνει από ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί και ζωγραφίζει μια αγαπημένη στιγμή που πέρασαν μαζί στο παρελθόν.

Το έργο που δημιουργούν θα το πάρουν μαζί τους για να θυμούνται τη μέρα που πέρασαν μαζί στο Μουσείο.

Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε με μία εικόνα τον λόγο αυτής της δράσης στα Μουσεία, αυτή θα ήταν η παραπάνω.

Η οικογένεια. Μαζί.

Ευχαριστούμε θερμά:

το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την θερμή του υποδοχή και φιλοξενία

τη Δέποινα Τσιπτσέ >fons peritiae, Μουσειολόγο και σχεδιάστρια των δράσεων στα Μουσεία

τον Μιχάλη Σαχπάζη >elixirion, για το σχεδιασμό της αφίσας της δράσης “Η οικογένεια στο Μουσείο”

τον Φούρνο Να το κεφάτο για τα υπέροχα εδέσματα και χυμούς που προσέφερε στους μικρούς και μεγάλους

τις Arte di Tre για τις μοναδικές φωτογραφίες

Διαβάστε περισσότερα για τη Δράση “Η Οικογένεια στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εδώ

διαφήμιση

διαφήμιση

Με το Κρουστόφωνο δίπλα στη σκιά του Ολύμπου

Καλοκαίρι ίσον σκανταλιά

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Γιατί οι ζωγραφιές μας πρέπει να είναι πάντα χειρότερες από των παιδιών μας

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Το κουτί πρώτων βοηθειών για το καλοκαίρι

Λίγα λόγια για την Κική Καλούδη

Πάρτι = τι άλλο; γλυκάκι για όλους!

Book talk ή πώς ένα βιβλίο γίνεται αφορμή για ωραίες συζητήσεις

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Κανόνες, κανόνες, παντού κανόνες!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Ο νόμος του Μέρφυ για τα παιδικά βιβλία

Λίγα Λόγια για την Αντιγόνη Χαρατσίδου

Άνοιξη σημαίνει πολύχρωμα λουλούδια

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Η οικογένεια στο Ολυμπιακό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Ευχαριστούμε θερμά:

Ατέλειωτη βόλτα στη Νέα Παραλία

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Φοβάσαι το σκοτάδι;

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ για το Φως & το Σκοτάδι

Λίγα Λόγια για την Έφη Παναγούλα

Εκδρομή στο Περέκ, στο Μονοπήγαδο Θεσσαλονίκης

Λίγα λόγια για την ιστορία του Περέκ

Επιτέλους! Έφτασε η μέρα!

Λίγα Λόγια για τη Μαρίνα Πολυμερίδου

Καλλιεργώ τη δικιά μου σαλάτα για το μεσημεριανό τραπέζι!

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Κυριακάτικο brunch με φίλους

Τα Μουσεία είναι για όλους – οδηγός επιβίωσης

Λίγα λόγια για την Κατερίνα Παρασκευά

Η Εύη Παπαβέργου μας μιλάει για το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και όχι μόνο

Όλοι μπορούν να γίνουν τα πάντα!

Η Οικογένεια στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης