Γράφει η Εύα Κούτρα

Συναισθήματα, πωπω!, κάτι γνώριμο σε όλους μας ή τελικά κάτι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις, να το εξηγήσεις, να το έχεις ξεκάθαρο στο μυαλό σου; Άκουσα προχθές την κόρη μου να μιλάει για τα συναισθήματα κι όταν την ρώτησαν για ένα από αυτά, δεν κατάφερε να δώσει μία συγκεκριμένη απάντηση. Και κατάλαβα ότι πολλές φορές κι εμείς ακόμη, ως ενήλικες, δεν είμαστε σε θέση να περιγράψουμε απλά ένα συναίσθημα, ώστε να μπορέσουμε να αντιδράσουμε αναλόγως.

Μεγάλο θέμα. Σκέφτηκα λοιπόν ένα ωραίο παιχνίδι με τα συναισθήματα συνδυάζοντας αυτά που έχω διαβάσει, με διάφορες ιδέες από το Ίντερνετ. Θα σας παρουσιάσω μία κατασκευή – παιχνίδι που μπορείτε να φτιάξετε μαζί με τα παιδιά σας και στη συνέχεια να παίξετε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Υλικά: χαρτόνι, ψαλίδι, κόλλα κι ότι άλλο θέλετε να συνδυάσετε.

Η ιδέα είναι η εξής: Ετοιμάζουμε το πρόσωπο (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χαρτόνι σε χρώμα παλ, να έρχεται κοντά στο ανθρώπινο δέρμα, εγώ δεν είχα κι έβαλα άσπρο), 6 διαφορετικά ζεύγη ματιών, 6 διαφορετικά στόματα και 6 λαιμούς, όπου θα γραφούν τα συναισθήματα.

Μπορείτε, αν έχετε την δυνατότητα, να πλαστικοποιήσετε όλες τις κάρτες, για να μην χαλάνε. Αν βάλετε κι ένα ασπροπίνακα / που κάνει και για μαγνητάκια, έναν ειδικό μαρκαδόρο για τον πίνακα, ώστε να ζωγραφίζουν τα παιδιά και μαλλιά, αυτιά, μύτη, δάκρυα κι ότι άλλο φανταστούν.

Κι ένα σακουλάκι διατήρησης τροφίμων, για να τα έχετε όλα εκεί μέσα, σαν κασετίνα.

Ερωτήσεις που μπορείτε να κάνετε: Φτιάξε μου ένα θυμωμένο πρόσωπο. Γιατί θύμωσε; Τι τον/την έκανε να θυμώσει; Τι μπορεί να κάνει γι’ αυτό; Θα μπορούσαν να ταιριάξουν κι άλλα μάτια εδώ; Έχεις νιώσει ποτέ έτσι; Τι συνέβη; Και πώς μπορείς να καταλάβεις, πότε νιώθει έτσι ένα άλλο παιδάκι;

Χαρά: Τι σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος/ χαρούμενη; Πώς είναι τα μάτια σου στην χαρά; Τι ήχο κάνουμε;

Ή μπορεί να γίνει κι αντίστροφα: βάζουμε τα μάτια και το παιδί πρέπει να ταιριάξει το στόμα.

Ή παίζουμε το παιχνίδι των αντίθετων συναισθημάτων και πρέπει να κάνουμε ζεύγη.

Ή έχουμε μαζί κι έναν καθρέφτη και κάνουμε μορφασμούς του εκάστοτε συναισθήματος.

Ή και με μουσική: βάζουμε στα παιδιά να ακούσουν για 5 λεπτά ένα τραγούδι (ποπ, ποπ, κλασσική, μέταλ κ.α.) κι συγχρόνως αυτά πρέπει να σχηματίσουν το πρόσωπο με το συναίσθημα  που ένιωσαν. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να διαπιστώσουμε ποιο είδος μουσικής στρεσάρει, ποιο ηρεμεί, ποιο αρέσει σε κάθε παιδί.

Γενικά μπορείτε να κάνετε ότι συνδυασμό θέλετε.

Τα συναισθήματα που συγκέντρωσα είναι τα εξής: γκρίνια, λύπη, κούραση, ντροπή, απογοήτευση, θυμός, ζάλη, αδιαφορία, τρόμος/φόβος, βαρεμάρα, άγχος, μοναξιά, ζήλεια, χαρά, αγάπη, ηρεμία, έκπληξη, συμπόνοια, περηφάνια. Το παιχνίδι παίζεται από την νηπιακή ηλικία έως και την πρώτη με δευτέρα δημοτικού. Εγώ το εφάρμοσα και σε μεγαλύτερες ηλικίες εξασκώντας συγχρόνων το αντίστοιχο λεξιλόγιο στην εκμάθηση της Γερμανικής Γλώσσας.

Η κόρη μου το αγάπησε και θέλει να το παίρνουμε μαζί μας στις βόλτες μας, για να έχει μία δραστηριότητα να κάνει και μου λέει συγχρόνως τι αισθάνεται, κάτι που πιο πριν δεν ήταν τόσο εύκολο γι’ αυτήν.

Λίγα Λόγια για την Εύα Κούτρα

Η Εύα Κούτρα είναι εκπαιδευτικός, συγκεκριμένα καθηγήτρια της Γερμανικής Γλώσσας, και μαμά της πεντάχρονης Ηλέκτρας. Αγαπάει πολύ τα παιδιά και παρατηρεί συνεχώς την ανάπτυξή τους, νοητική και συναισθηματική.