Γράφει η Στεφανία Βελδεμίρη

Δεν είναι και λίγα τα μικρά παιδιά που νιώθουν από απάθεια μέχρι και δυσφορία ακούγοντας τον όρο «ποίηση» ή τη λέξη “ποίημα”. Αντανακλαστικά μπορεί να θυμηθούν κάποια βαρετή σχολική γιορτή που δεν έλεγαν να τελειώσουν τα «ποιήματα» για να αρχίσει το παιχνίδι, ή κάποιο ποίημα που «έπρεπε» να μάθουν απ’ έξω, όταν ο δάσκαλος τους έδωσε σε φωτοτυπία για κάποια σχολική γιορτή και κανένας (δάσκαλος ή γονείς) δεν μπήκε στον κόπο να δουλέψει με το παιδί και αναζητήσουν παρέα τον ποιητή, την ζωή, το έργο του. Μπορεί να θυμάται συμβουλές όπως «πρέπει να το πεις δυνατά» και πιθανά ποτέ κανείς δεν κάθισε να κουβεντιάσει  μαζί με το παιδί για το πώς νιώθει διαβάζοντας το ποίημα του.

Ακούγεται θλιβερό μα είναι η πραγματικότητα που βιώνω στις σχολικές γιορτές των παιδιών μου, μα και οι παιδικές αναμνήσεις από τις δικές μου σχολικές γιορτές. Φωτεινή εξαίρεση αποτέλεσε ο δάσκαλος που και τα δύο παιδιά μου είχαν την τεράστια τύχη να τους διδάξει 2 χρόνια τον κάθε έναν, τον Φώτη Σαφούρη. Στο χρονικό διάστημα που είχε στην τάξη του τα παιδιά, ο άνθρωπος αυτός, ήταν μεταμορφωμένα και είχαν πλήρη αντίληψη της έννοιας και του νοήματος της δράσης τους, στην εκάστοτε σχολική γιορτή. Αναφέρω το ονοματεπώνυμο του, γιατί θεωρώ πως ο άνθρωπος αυτός θα έπρεπε να είχε βραβευτεί για την προσφορά του στα δημόσια σχολεία.

Αλλά ας έρθουμε στο ρόλο μας σαν γονείς, στο οικογενειακό περιβάλλον και στο πως μπορούμε να βάλουμε την ποίηση στην ζωή των παιδιών μας. Ας ξαναπώ, πως τίποτα δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα και επιρροή στα παιδιά μας (συμβουλές, αγορά βιβλίων με ποιήματα κλπ) αν η ποίηση δεν είναι κομμάτι της δικής μας ζωής. Αν δηλαδή δεν αγαπούμε εμείς την ποίηση, δεν μπορούμε εύκολα να γίνουμε το παράδειγμα για να την αγαπήσει το παιδί μας. Πώς να γνωρίσει και να μαγευτεί από την ποίηση ένα παιδί που η εικόνα στην οποία έχει συνηθίσει να βλέπει τους γονείς τους είναι να τους κοιτάζει καθισμένους μπροστά σε κάθε είδους οθόνες; Είναι σαν να τρώμε κάθε μέρα πίτα γύρο με πατάτες τηγανιτές και να προσπαθούμε να πείσουμε τα παιδιά μας να φάνε σαλάτα και φρούτα. Κάποια στιγμή βέβαια μεγαλώνοντας, κάποια παιδιά θα βρουν μόνα τους τον δρόμο τους, προς τον μαγικό κόσμο της ποίησης όπως με όλα τα άλλα λογοτεχνικά είδη, κάποια όμως ίσως και όχι…

Σίγουρα στα πολύ μικρά παιδιά μπορούμε να διαβάσουμε ποιήματα που γράφτηκαν για παιδιά ή ακόμη να τα ακούμε, όπως το ανεξάντλητο σε τρυφεράδα και αγάπη «Άστρο του πρωινού» που ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε για την κόρη του. Τι πιο όμορφο για νανούρισμα; Τι πιο γλυκό για χαλάρωση πριν τον ύπνο;

Ας μην διστάσουμε όμως στα μεγαλύτερα παιδιά να προτείνουμε τα δικά μας αγαπημένα ποιήματα «για ενήλικες». Ειδικά οι έφηβοι, αποζητούν αναγνώσματα γραμμένα για «μεγάλους». Τα πιο όμορφα ποιήματά μου,  τα πρώτα που μου τα διάβασα σε βιβλία του πατέρα μου και του παππού μου, που τα είχαν αφημένα στα κομοδίνα τους, στο τραπέζι της κουζίνας, στον καναπέ που ξαπόσταιναν μετά την δουλειά διαβάζοντάς τα.

Ας μην ανησυχούμε αν τα ποιήματα «στεναχωρήσουν» τα παιδιά μας ή μήπως είναι «ακατάλληλα». Η ποίηση είναι ένα σχολείο για τη ζωή. Ίσως το καλύτερο.

Ορισμός για την ποίηση δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο αυτή η μαγική επίδραση, στους μυημένους και στους αμύητους, όλων των ηλικιών, που καταφέρνουν να αφήσουν ένα κομμάτι τους, ανοιχτό στο άπειρο. Όλα τα παιδιά έχουν άπλετο τέτοιο χώρο μέσα τους. Ας ψάξουμε τη δική μας γωνιά.

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι… Μας μιλάει για τέχνες.