Γράφει η Αιμιλία Ροδοπούλου

Ε, ναι, σε ρωτάω αυτή την πολύ απλή και λογική ερώτηση. Έχουμε ένα τόσο όμορφο και πλέον αναγεννημένο και πλούσιο δάσος σε απόσταση αναπνοής από την πόλη και το επισκεπτόμαστε σπάνια, πολύ σπάνια. Δάσος μου, σπάνια σε συλλογιέμαι, σπάνια για σένα κλαίω, σε ξεπέρασα σου λέω. Κρίμα δεν είναι να μην εκμεταλλευόμαστε αυτή την σούπερ ευκαιρία;

Καταπληκτικός προορισμός για βόλτες καθημερινές ή του Σαββατοκύριακου για το παρεάκι και την οικογένεια. Τι χρειαζόμαστε για την βόλτα μας και τι θα κάνουμε εκεί, θα τα δούμε αναλυτικά στη σημερινή μας εκπομπή.

Γεμίζουμε το ισοθερμικό τσαντικό ή το καλάθι του πικ νικ με νερό, χυμούς, σαντουιτσάκια με φρέσκο ψωμί, φρουτάκι και ανεβαίνουμε. Μπορούμε να αφήσουμε το αυτοκίνητό μας σε μία από τις εισόδους του δάσους (π.χ. Άνω Τούμπα, Φιλίππειο κτλ) και να συνεχίσουμε με τα πόδια ή το ποδήλατο. Αλλά μάλλον επειδή θα έχετε πολλά τσιμπράγκαλα, είναι ακόμη καλύτερα να συνεχίσεις με το αυτοκίνητό σου μέχρι να βρεις ένα όμορφο μέρος για να ξεφορτώθεις τα καλάθια του πικ νικ, τα ποδήλατα, τις μπάλες, τα παιχνίδια, και να απλώσεις την κουρελού ή το χαλάκι που έφερες για το πικ νικ. Αν πάλι δε θέλεις να πας για πικ νικ, μπορείς απλά να έχεις σε ένα σακίδιο λίγο νερό ή χυμό και λίγα κρακεράκια κα να συνεχίσεις με την παρέα ή την οικογένεια ακάθεκτος τη βόλτα σου.

Δε με ρώτησες τόσην ώρα: μα γιατί να πάω στο δάσος; Μα, γιατί είναι πολύ όμορφα, είναι η απάντηση και γιατί έχετε να μάθετε πολλά. Μπορείτε να γνωρίσετε από κοντά τα πεύκα και να συλλέξετε κουκουνάρια και ξυλαράκια που έχουν πέσει στο έδαφος. Να δείτε κάθε εποχή ποιοι θάμνοι είναι ανθισμένοι και πώς αλλάζει το τοπίο. Να εξερευνήσετε μυστικά μονοπάτια και να βρείτε μοναδικές θέσεις θέας και κιόσκια. Ξέρεις ότι από εκεί πάνω ψηλά μπορείς να δεις τον Λευκό Πύργο; Θα βρεις κρυμμένα μελίσσια που κοιτάνε καχύποπτα δεξιά κι αριστερά. Ένα απογευματάκι θα θαυμάσεις και το ηλιοβασίλεμα και τη θέα της πόλης από ψηλά. Τα κουκουνάρια που μάζεψες βάλτα σε ένα μεγάλο μπολ στο σπίτι ή φτιάξε όμορφες συνθέσεις και διακοσμήσεις, για να σου θυμίζουν συνέχεια πόσο ωραία πέρασες στο δάσος και ό,τι πρέπει να ξαναπάς.

Προσοχή: Όταν επισκεπτόμαστε το δάσος πρέπει πάντα να έχουμε στο νου μας ότι όταν φύγουμε από εκεί θα είναι σα να μην πήγαμε ποτέ. Σα να ήρθαμε κρυφά και το μυστικό θα το φυλάξουν τα πεύκα και οι θάμνοι. Ίσα ίσα θα φαίνονται λίγο οι πατημασιές μας πάνω στο χώμα και τίποτε παραπάνω. Πάντα, λοιπόν, έχουμε μαζί μας σακουλίτσες για τυχόν σκουπίδια που θα προκύψουν.

Λίγα Λόγια για την Αιμιλία Ροδοπούλου

Η Αιμιλία Ροδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην εξωτική Τούμπα. Δεν ήξερε τι την περιμένει στο μέλλον. Δε την περίμενε και τίποτε συνταρακτικό, εδώ που τα λέμε. Έμαθε για τα φυτά και τα δέντρα στη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού περιβάλλοντος, έμαθε μερικές ξένες γλώσσες για να συνεννοείται στα ταξίδια, πήγε μερικά ταξίδια σε διάφορες ηπείρους.Όταν δε φυτεύει, γράφει για κηπουρική στο Κηπολόγιο και απαντάει σε ερωτήσεις ανήσυχων κηπουρών στο Ρώτα το Κηπολόγιο. Στον ελεύθερό της χρόνο ταΐζει τις πάπιες, κοιτάζει τα αεροπλάνα που απογειώνονται και αναλογίζεται πώς πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος χωρίς να φάει νουτέλα. Μας μιλάει για κηπουρική.