Εϊ, ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ

Εϊ, ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ. Το μεσημέρι σαν ξυπόλητο παιδί με

πρόσωπο ιδρωμένο, μ’ αχτένιστα χρυσά μαλλιά και με μια

φυσαρμόνικα στο στόμα, στέκεται κάτου απ’ τα παράθυρα και σε

φωνάζει. <…>

 Πήδα, λοιπόν, απ’ το παράθυρο κι έλα να κυνηγήσουμε ορτύκια.

 Ο μόρτης ήλιος αγκαλιάζει την άνοιξη κάτου απ’ τα δέντρα κι εμείς

αγκαλιάζουμε τα δέντρα.

 Τα περιστέρια παίζουνε πλάι στο ποτάμι, πηδάει το ένα πάνου στη

ράχη του αλλουνού, κι έτσι δυό δυό περπατάνε στην όχθη

παραπέφτοντας σα να ζητάνε να ψηλώσουν για να δουν πιο πέρα τι

γίνεται αύριο.

 Αύριο είναι τα γενέθλια του ήλιου κι ο ήλιος έχει τα χρόνια μας.

 Εδώ που φτάνουμε άκρη άκρη στ’ όνειρο μας, γιορτάζουμε μαζί με

τον ήλιο την ίδια μέρα – κάθε μέρα.

Αυτό τον μήνα δεν θέλω να σας πω πολλά.. λίγο ο ήλιος που με ζαλίζει, λίγο η λαχτάρα μου να ξεχυθώ στις αμμουδιές και να βουτήξω με ορμή στη σμαραγδένια θάλασσα της Χαλκιδικής…

Θέλω όμως να σας γνωρίσω σε ένα ποίημα.

Είναι ένα ποίημα που με συντρόφευσε πολλά καλοκαίρια (και όχι μόνο). Με αυτό το ποίημα σας γράφω για το καλοκαίρι.

Ή μάλλον μας το έγραψε πριν από πολλά χρόνια ο Γιάννης Ρίτσος.

Τώρα θα μου πείτε, καλοκαιριάτικα να διαβάζουμε ποίηση; Όχι! Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο ποίημα… είναι η ζωή.

Είναι η λαχτάρα για ζωή. Είναι η ίδια η ζωή! Είναι η ψυχή που ορμά και λούζεται στα ποτάμια και στα κύμματα, που σκαρφαλώνει στα δέντρα και γραπώνει το φεγγάρι, είναι γεμάτο λουλούδια και στεφάνια στα μαλλιά. Κορδέλες και χαίτες κοριτσίστικες. Είναι τζιτζίκια και ρόδια κόκκινα. Είναι νύχτες στα χωριά και στα χωράφια. Είναι δροσερό νερό από πηγές και γούρνες. Είναι πουλιά και ζώα και άνθρωποι και παιδιά και γέλια και φωνές. Είναι το καλοκαίρι μέσα από τα μάτια των παιδιών. Είναι το παιχνίδι μέσα από τις καρδιές των παιδιών.

Βρείτε ένα κομμάτι σας στο ποίημα αυτό. Θα σας ξεσηκώσει. Θα σας κάνει να θέλετε να τρέξετε πίσω στο χρόνο. Να φωνάξετε, να νιώσετε, να κοιμηθείτε ξανά κάτω από τα δέντρα, να περπατήσετε ξυπόλυτοι στο χώμα. Να τρέξετε έξω από το σπίτι.

Στο παιχνίδι έξω.

Φτάνει πια με τον χειμώνα.

Τώρα μόνο παιχνίδι έξω.

(διαβάστε ολόκληρο το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου ‘Ονειρο καλοκαιρινού μεσημεριού σαν δώρο στον εαυτό σας. Στο παιδί που ήσαστε κάποτε. Στο παιδί που είστε τώρα. Στο παιδί σας.)

photo via