Γράφει η Δέσποινα Τσιπτσέ, Μουσειολόγος και ιδρύτρια του www.fonsperitiae.gr

Πάντα μου άρεσαν τα Μουσεία. Δεν μπορώ να θυμηθώ μια εκδρομή με τους γονείς που να μην περιελάμβανε και την επιβεβλημένη επίσκεψη στο κοντινό Μουσείο.

Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για τον αδερφό μου. Ακόμα συζητάμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις την εντύπωση που είχε προκαλέσει στον 10χρονο τότε Πέτρο,  μια μέλισσα που είχε εγκλωβιστεί στην προθήκη ενός χρυσού Μακεδονικού στέμματος.

Δεν είμαι σίγουρη όμως για ποιον λόγο μου άρεσαν τα Μουσεία εξ’ αρχής. Ίσως γιατί εντυπωσιάζομαι από την εικόνα. Μου αρέσει να βλέπω πράγματα και στο Μουσείο είχα την δυνατότητα να δω πολλά πρωτόγνωρα αντικείμενα, σαν να ξεφύλλιζα περιοδικό.

Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας περισσότερο για τους πολιτιστικούς χώρους, λόγω σπουδών, ανακάλυψα μια τελείως διαφορετική οπτική για τα Μουσεία. Δεν είναι ένας εκθεσιακός χώρος, έλεγαν οι καθηγητές, δεν είναι αρχείο του παρελθόντος αλλά ζωντανός πυρήνας εκπαίδευσης και διασκέδασης. Την εκπαίδευση την καταλάβαινα, τόσα εκθέματα, κείμενα επεξηγηματικά να τα πλαισιώνουν, κατάλογοι να τα συνοδεύουν, η διασκέδαση όμως από πού προκύπτει?

Αυτό έμελλε να το ανακαλύψω αργότερα, όταν κατά την διάρκεια της συνεργασίας μου με την Falmouth ArtGallery έβλεπα παιδιά να χρησιμοποιούν την γκαλερί σαν  χώρο παιχνιδιού.

Σε καθημερινή βάση τα παιδιά του Falmouth περνούσαν από την γκαλερί έτοιμα να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα είχαμε προετοιμάσει για εκείνα. Παιδιά όλων των ηλικιών, ακόμη και  μωρά με τους γονείς τους. Δεν ήταν μάλιστα λίγες οι φορές που δεν τους άρεσε η δραστηριότητα, έφευγαν για να κάνουν ποδήλατο και επέστρεψαν  αργότερα μήπως είχε αλλάξει κάτι.

Σημειώνω εδώ ότι τα παιδιά δεν ήταν περαστικοί ή τουρίστες, αλλά κάτοικοι της πόλης. Κάτοικοι οι οποίοι εκτιμούνταν από πλευράς του ιδρύματος τοποθετώντας τα έργα τους (από το αποτύπωμα της πατουσίτσας ενός 5μηνου ως το κολλάζ ενός έφηβου) πλάι σε πίνακες μεγάλων ζωγράφων όπως του Gainsborough  ή του Miro. Κάτοικοι που γνώριζαν πως στην γκαλερί έχουν την δυνατότητα να παίξουν. Αυτό που ίσως δεν γνώριζαν είναι  πως, παράλληλα με την διασκέδαση, εκπαιδεύονταν.

Τώρα πια οι πολιτιστικοί χώροι, τα μουσεία, οι γκαλερί έχουν αλλάξει. Έχουν ξεφύγει από την στείρα παρουσίαση και είναι ανοιχτά στο κοινό, προσβάσιμα, δραστήρια. Τώρα πια δεν μου αρκεί να βλέπω και ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη. Θέλουμε να εμπλακούμε στην διαδικασία, να συμμετέχουμε όπου μπορούμε, να αγγίζουμε όπου επιτρέπεται, να ταυτίζουμε  μια δραστηριότητα με την εικόνα. Τώρα πια όλοι αναζητάμε την παγιδευμένη μέλισσα.

Λίγα Λόγια για τη Δέσποινα Τσιπτσέ

Η Δέσποινα Τσιπτσέ γεννήθηκε στην Καβάλα όμως πάντα ήθελε να ζήσει στην Θεσσαλονίκη. Πρώτος στόχος, τσεκ! Μόλις αποφοίτησε από το Αρχαιολογικό έπρεπε να σκεφτεί τι θα κάνει ώστε κυρίως να μην ακυρώνει το πτυχίο της, να είναι παράλληλα δημιουργικό αλλά και να το απολαμβάνει!!! Κάπως έτσι βρέθηκε στο Leicester να σπουδάζει Μουσειολογία. Δεύτερος στόχος, τσεκ! Τρίτος στόχος, ακόμα τον δουλεύει… Με το Fons Peritiae προσπαθεί να αλλάξει την εντύπωση που έχουμε για τα Μουσεία. Αλήθεια, είναι ζωντανοί χώροι, γεμάτοι ενδιαφέρον όπου μπορείς να διασκεδάσεις όποια και αν είναι η ηλικία σου!