Γράφει η Ιωάννα Σεραφειμίδου | www.pigolampides.gr

Τι θα σκεφτόσουν αν σου έλεγα πως υπάρχει ένα Μουσείο, στο οποίο μπορείς να ακουμπήσεις τα εκθέματα; Ή αν σου έδειχνα φωτογραφίες, όπου μικροί και μεγάλοι ξαπλώνουν ανάμεσά τους ή κάνουν κούνια; Θα με πίστευες αν σου έλεγα πως σε αυτό το Μουσείο τα παιδιά θέλουν να μείνουν για ώρες;

Η αλήθεια είναι πως όλοι, λίγο ή πολύ, έχουμε συνηθίσει τα Μουσεία λίγο διαφορετικά. Από το σχολείο ακόμα, στα δικά μας χρόνια, η επίσκεψη στο Μουσείο ήταν λίγο βαρετή και διδακτική, αλλά σου λέω με σιγουριά πως τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των περισσότερων Μουσείων είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα απ’ ότι παλιά και τα παιδιά αρχίζουν και περνούν δημιουργικές ώρες εκεί μέσα, όταν τα επισκέπτονται με το σχολείo τους.

Άλλωστε αυτό μας το επιβεβαιώνει και η Εύη Παπαβέργου, Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Πως όμως θα γίνει να τα αγαπήσουμε .. οικογενειακώς λίγο περισσότερο; Απλό: τολμώντας να τα επισκεφτούμε μαζί με τα παιδιά μας. Σχεδιάζοντας την επίσκεψή μας, μαθαίνοντας λίγα πράγματα για το Μουσείο και την τρέχουσα έκθεση, χρησιμοποιώντας τη φαντασία μας για να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι μαγικό, μαζί και μέσα από τις Τέχνες.

Δε θα ξεχάσω ποτέ την εμπειρία που είχα μερικά χρόνια πριν, όταν ξεκινήσαμε, παρέα με τη φίλη μου και Μουσειολόγο Δέσποινα Τσιπτσέ, τη δράση Η οικογένεια στο Μουσείο. Οι οικογένειες περνούσαν υπέροχα μέσα στο Μουσείο. Ανακάλυπταν νέους κόσμους, συζητούσαν και δημιουργούσαν μαζί με τα παιδιά, έπαιζαν, γελούσαν.

Αυτή είναι η εικόνα που θέλω να βλέπω μέσα στα Μουσεία. Και αυτή είναι και η εικόνα που θα ζήσετε, αν αποφασίσετε να επισκεφτείτε το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στα πλαίσια της φετινής Biennale, που διοργανώνεται από το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος, που πραγματοποιήθηκε τις Κυριακές του Νοεμβρίου, μάθαμε τη βιβλιοδεσία!

Στα πλαίσια του ίδιου προγράμματος, γράψαμε ποιήματα στο τετράδιο που λίγο πριν φτιάξαμε μόνοι μας και στη συνέχεια μεταμφιεστήκαμε!

Λίγα Λόγια για τη φετινή θεματική | Φαντασιακές Εστίες

Η εστία, ως φαντασιακή σύλληψη και κατασκευή, αποτελεί τον θεματικό πυρήνα της 6ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης. Με τους όρους «εστία» ή «σπίτι» αναφερόμαστε όχι μόνο στην κατοικία αλλά και στην κοινότητα/πατρίδα, τον τόπο όπου νιώθει κανείς ασφαλής και αποδεκτός, έχει τις ρίζες του και αναπτύσσει τον πυρήνα των κοινωνικών και οικογενειακών του σχέσεων. Στη σημερινή εποχή, ωστόσο, τα παραπάνω έπαψαν να είναι βεβαιότητες και αποτελούν ζητούμενα για μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που υποχρεώνονται να εκτοπιστούν, να εγκαταλείψουν τη μόνιμη κατοικία τους και να αναζητήσουν έναν νέο, περισσότερο ασφαλή τόπο διαμονής. Οι τόποι αυτοί υφίστανται στο φαντασιακό ως κατασκευή, ως προβολή και προσδοκία.

Εκκινώντας από την παρούσα συγκυρία της έξαρσης του μεταναστευτικού προβλήματος, η 6η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης επικεντρώνεται στη ρευστότητα και τον συνεχή επαναπροσδιορισμό του σπιτιού. Σύγχρονες διασπορικές ταυτότητες, αναδυόμενες αισθήσεις οικειότητας, νέες πρακτικές συμπερίληψης, αποδοχής και συμβίωσης που ανάγονται σε εναλλακτικές θεωρήσεις του φύλου, της θρησκείας, της οικογένειας και της κοινότητας με την ευρύτερη έννοια, είναι τα ζητήματα στα οποία επικεντρώνεται τόσο η έρευνα όσο και η συγκρότηση του καλλιτεχνικού, εκπαιδευτικού και εκθεσιακού προγράμματος.