Εσύ γνώριζες ότι τα συναισθήματά μας συνδέονται με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μας; Ένιωσες ποτέ ως παιδί την απόλυτη ελευθερία να επικοινωνήσεις όλα όσα αισθανόσουν; Πιστεύεις ότι ακούς στ’ αλήθεια τα συναισθήματα του δικού σου παιδιού;

Η Eλευθερία Λαφτσίδη, ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του «Συναισθηματίζειν», του βραβευμένου για την εκπαιδευτική του καινοτομία, πρώτου κέντρου συναισθηματικής εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Ευρώπη, αναπτύσσει το σπουδαίο όραμά της, να εκπαιδεύσει μικρούς και μεγάλους γύρω από τη συναισθηματική νοημοσύνη μέσα από ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων.

Μιλήσαμε μαζί της για συναισθήματα, ισχυρούς δεσμούς, εκπαίδευση, αλλά και για όσα ποτέ δε μας δίδαξε κανείς για την αντίληψη και τη σπουδαιότητα των ίδιων μας των συναισθημάτων.

 

Συνέντευξη στη Μαρία Μυλωνά

Τη ρωτήσαμε για το πώς αποφασίζει ένας γονιός να έρθει με το παιδί του στο «Συναισθηματίζειν», αλλά και τις προσδοκίες που πιθανόν έχει.

«Όταν έρχεται ο γονιός εδώ, κάθεται αρχικά στο γραφείο. Έχουμε μία σύντομη συνομιλία για τα βασικά π.χ γιατί έχουν έρθει, πώς μας βρήκαν… Στην πρώτη αίτηση που συμπληρώνουν οι γονείς ένα βασικό κομμάτι αφορά τις συναισθηματικές αντιδράσεις του παιδιού που πιθανότατα τους προβληματίζουν.

Εκεί πάντα θα σταθούμε στο τι έχουν γράψει. «Πιανόμαστε» από εκεί για να δούμε πότε συναντούν οι γονείς αυτό το συναίσθημα, γιατί και πότε πιστεύουν ότι πυροδοτείται. Ο γονιός είναι μαζί με το παιδί για ηλικίες μέχρι τεσσάρων ετών, και μόνο του μετά τα τέσσερα. Σε κάθε περίπτωση, όταν το παιδί είναι μέσα σε κάποιο τμήμα, ο γονέας κάθεται εδώ στον χώρο μας, οπότε πάλι συνομιλούμε, αλληλεπιδρούμε.

Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό που μας διαφοροποιεί. Πολλοί είναι οι γονείς που αναρωτιούνται τι κάνουμε εδώ, τι διαφορετικό προσφέρουμε. Είναι πολύ λογικό, αφού κανείς δε μας εκπαίδευσε γύρω από τη συναισθηματική νοημοσύνη και τη σημασία της. Είναι κάτι πολύ καινοτόμο. Κάποιος ακούει «Κέντρο συναισθηματικής εκπαίδευσης» και δεν γνωρίζει τι είναι. Είναι σημαντικό να το ξεδιαλύνουμε.

Έχω ρωτήσει μαμά γιατί επιλέγει να μπει το παιδί σε τμήμα μας και μου έχει απαντήσει ότι της αρέσει η μουσική, όπως και στο παιδί, οπότε πριν ξεκινήσει μουσική, ήθελε να αρχίσει σε μεταβρεφικό τμήμα. Της απάντησα ότι το κατανοώ, αλλά ο στόχος του τμήματος και όλων των τμημάτων είναι η ανάπτυξη ισχυρού δεσμού με το άτομο φροντίδας.

Δεν ήθελα να έχει την εντύπωση ότι το παιδί θα πάρει το μουσικό ερέθισμα για να το κάνει γνώση. Είναι ένα μέσο έκφρασης, αλλά κυρίως στα βρεφικά τμήματα είναι τρόπος ανάπτυξης ισχυρού δεσμού. Γιατί ακριβώς εκεί πατάει η συναισθηματική νοημοσύνη: πάνω σε έναν πολύ ισχυρό δεσμό που κάνει το παιδί να νιώσει ασφάλεια.»

Τα projects δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο. Ούτε τους γονείς. Τους συγκινούν, αλλά χρειάζεται πάντα λίγος χρόνος για να εξηγήσουμε και να αιτιολογήσουμε το τι και πώς συμβαίνουν όλα εδώ στο Συναισθηματίζειν. Πάντα υπάρχει ένα άνοιγμα στον γονέα. Το έχουν και εκείνοι πολύ μεγάλη ανάγκη. Ο γονεϊκός ρόλος είναι από τους πιο δύσκολους, είναι πολυδιάστατος. Οι γονείς μας δίνουν feedback για το πόσο έχει αλλάξει το παιδί τους, ενώ πάντα μας λένε ότι κι εκείνοι έχουν βοηθηθεί. Μέσα από το Συναισθηματίζειν εκπαιδεύονται και οι γονείς στη συναισθηματική νοημοσύνη.»

Αλήθεια, γνωρίζουμε τι σημαίνει συναισθηματική νοημοσύνη; Μας μιλά για τη δική της εμπειρία, αλλά και για την διαρκή προσπάθεια να επικοινωνήσει τη γνώση αυτή, δημιουργώντας νέα προγράμματα για κάθε ηλικία.

«Όλα αυτά τα στοιχεία γύρω από τη συναισθηματική νοημοσύνη, το δεξί ημισφαίριο και τις λειτουργίες του, δεν υπήρχαν ούτε καν σαν επιστημονική γνώση μέχρι προσφάτως. Δεν υπήρχε αυτός ο όγκος πληροφοριών που έχουμε τώρα, δεν τα διδαχτήκαμε και συνεχίζουν να μη διδάσκονται στα σχολεία.

Εμείς ετοιμάζουμε κάποια πράγματα για τα σχολεία, κάνουμε ήδη από την αρχή της λειτουργίας μας τα λεγόμενα πολυμορφικά εργαστήρια. Στέλνουμε email στα σχολεία αναφορικά με τα προγράμματα αυτά και έπειτα επικοινωνούν μαζί μας. Το πρόγραμμα που έχει επιλέξει η κάθε σχολική μονάδα διαρκεί 60 λεπτά μέσα σε κάθε τάξη.

Επιπλέον, ετοιμάζουμε και κάποιες ομιλίες για τους εφήβους, για το πώς να αντιμετωπίζουν μια αποτυχία σαν μια νέα δυνατότητα, μια ευκαιρία για εξέλιξη. Όλο αυτό το στρες που βιώνουν οι έφηβοι είναι στ’ αλήθεια εξοντωτικό. Αναρωτιέμαι «πώς το κάνουμε αυτό στα παιδιά μας;» Έχει να κάνει με την κοινωνία γενικότερα αυτή η διερώτηση. Δίνεται φοβερή βαρύτητα στο κομμάτι των Πανελληνίων, μα στην ουσία δεν είναι μία απόφαση που θα πρέπει να παίρνει ένα παιδί στα 17 του… Και ενώ η γενιά μας έχει περάσει από αυτή τη φάση και ξέρουμε πόσο «επίπονη» διαδικασία είναι να αποφασίζεις για το μέλλον σου σε αυτή την ηλικία!»

Αναρωτηθήκαμε πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα δημιουργίας του «Συναισθηματίζειν».

«Όλο το Συναισθηματίζειν έχει δημιουργηθεί πάνω σε εμένα, με την έννοια των δικών μου, προσωπικών αναγκών. Οπότε το καθετί βγαίνει αυθόρμητα και αβίαστα. Στο Συναισθηματίζειν πιστεύουμε πάρα πολύ στη δύναμη της ομάδας και γι αυτό μέσα στον χρόνο κάνουμε σίγουρα τέσσερα team building, τα οποία είναι όλα βιωματικά (γελάμε, παίζουμε, αλληλεπιδρούμε). Αν δείτε πώς δουλεύουν σαν ομάδα όλοι… Προσωπικά με συγκινεί. Είναι υπέροχο το κλίμα!

Όταν ξεκινούσα το Συναισθηματίζειν, ήξερα ότι πάω να κάνω κάτι πολύ ιδιαίτερο, ότι θα είναι μια πολύ όμορφη επικοινωνία όλο αυτό. Το μυαλό μου πήγαινε πιο ονειροπόλα και όχι τόσο επιχειρηματικά. Δεν υπήρξα, εξάλλου, ποτέ στο παρελθόν επιχειρηματίας. Πήγαινα ως εκπαιδευτικός, ως ψυχοθεραπευόμενη συνολικά οκτώ ετών…

Όλο αυτό έφτασε στο απόγειό του, όταν γέννησα τον γιο μου. Έγινα μαμά πολύ συνειδητά. Ήθελα, όμως, να γίνω μία μαμά, έτσι όπως την είχα εγώ στο μυαλό μου. Αυτός ήταν και ένας λόγος που δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου μέσα από την ψυχοθεραπεία. Για να γίνω μία καλή μαμά.

Φοβόμουν ότι όταν γίνω μαμά μπορεί τα επαγγελματικά μου να παραγκωνιστούν, ότι δεν θα προλαβαίνω να συνδυάζω μητρότητα και δουλειά, φόβοι που έχουν οι περισσότερες γυναίκες. Μα με το που γεννήθηκε ο γιος μου, όλα άλλαξαν προς το καλύτερο σε κάθε επίπεδο. Με βοήθησαν πολύ οι γονείς μου στην αρχή και θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μέρα που ήρθα στο γραφείο και ο μπαμπάς μου τάιζε τον μικρό και εγώ είχα τεράστια αγωνία που τον έβλεπα στα χέρια ενός άλλου φροντιστή…

Μα όλα τελικά συνδυάστηκαν άψογα. Όλο το φως στη σκέψη μου και οι ιδέες ήρθαν τότε, εκείνη την περίοδο. Είναι απίστευτο το κίνητρο που σου δίνει η αγάπη της μητρότητας, η οποία δεν μοιάζει με καμία άλλη. Ο γιος μου έγινε έμπνευση και δημιουργία.»

 

Φυσικά, δε γινόταν να μην αναφερθούμε και στην πρόσφατη βράβευση του «Συναισθηματίζειν».

«Το «Συναισθηματίζειν» κατέκτησε την 1η Πανελλήνια Θέση για την Καινοτομία στην Εκπαίδευση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης στα Mother Baby & Child Awards 2025. Βραβευτήκαμε ως ένα κέντρο καινοτομίας, που βασίζεται και προωθεί τη συναισθηματική νοημοσύνη, την καλλιέργεια και την εκπαίδευσή της. Ουσιαστικά αφορά σε όλες τις δράσεις που κάνουμε εμείς ως κέντρο με επίκεντρο το παιδί, αλλά και το βρέφος (έχουμε τμήμα που ξεκινάει από τεσσάρων μηνών).

Oπότε πήραμε μέρος σε αυτόν τον διαγωνισμό ως ένα κέντρο που αφορά το βρέφος, το παιδί και την οικογένεια. Γιατί εμείς σε αυτό ακριβώς στοχεύουμε, στην εκπαίδευση όλης της οικογένειας στο κομμάτι της συναισθηματικής νοημοσύνης. Είχαμε λάβει ακόμη ένα βραβείο στο παρελθόν, λαμβάνοντας την 3^η Πανελλήνια Θέση, σε ό,τι αφορά στην καινοτομία εκπαίδευσης της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Eίμαι πολύ περήφανη που κάποιος θεσμός έχει αναγνωρίσει, τιμήσει και επιβραβεύσει την προσπάθειά μας, γιατί είναι κάτι νέο, κάτι καινοτόμο, κάτι πολύ ιδιαίτερο….»

Αναρωτηθήκαμε τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη της εμποδίζει στη σύγχρονη κοινωνία την καλλιέργεια της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών και πώς το Συναισθηματίζειν ανοίγει έναν νέο δρόμο για την ανάπτυξή της.

«Θεωρώ ότι οι γενιές πριν από τη δική μας δεν είχαν την επιστημονική γνώση και γι’ αυτό δε γνώριζαν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο -ότι τα συναισθήματα είναι μία φυσική λειτουργία του- οπότε και έπρατταν σύμφωνα με το ένστικτό τους. Εμείς σήμερα σαν γενιά έχουμε τη γνώση, αλλά έχουμε επίσης βιώματα. Οπότε η γνώση που έχουμε και τα βιώματα που είχαμε πριν, συγκρούονται γιατί συνήθως είναι αρκετά αντίθετα. Έτσι, ή δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τη νέα γνώση, ή την παραποιούμε.

Οπότε θεωρώ ότι το πρόβλημα με τη γενιά μας είναι ότι πρέπει να δουλέψουμε λίγο παραπάνω και πιο προσεκτικά με τα βιώματά μας.

Στο Συναισθηματίζειν λέμε, λοιπόν, ότι φτιάχνουμε πρώτα το βίωμα, δίνοντας την πληροφορία μέσα από τα σεμινάρια και τη συμβουλευτική μας. Φτιάχνουμε το βίωμα των παιδιών, ξεκινώντας πρώτα από τους γονείς. Μαθαίνουμε στα παιδιά ότι απενοχοποιούμε όλα τα συναισθήματα, στοχεύοντας στο να μεγαλώσουμε ενήλικες που δεν θα χρειάζονται ξαφνικά ψυχοθεραπεία για το παρελθόν τους, για να φτιάξουν τα βιώματά τους. Οι περισσότεροι νέοι αντιμετωπίζουν ψυχοσωματικά νοσήματα, αυτοάνοσα… Όλα αυτά είναι τα «μη» που δεν έχουν εκφραστεί. Αυτά που δεν έχουν πει τόσα χρόνια.

Δεν είναι τυχαίο το μότο μας “Να μεγαλώνουμε παιδιά που δεν φοβούνται να αισθανθούν.” Γιατί όταν εκφράζομαι -με υγιή πάντα τρόπο- και όταν έχω αυτογνωσία για το τι μου συμβαίνει, τότε διαχειρίζομαι πιο εύκολα συναισθήματα όπως θυμό, λύπη κ.ά. Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι από μόνη της πολυσύνθετη.»

Αναφερθήκαμε και σε κάποιες ορολογίες, όπως τα soft skills, που ίσως να μην είναι γνώριμες και ξεκάθαρες στους γονείς, αλλά και γιατί είναι σημαντική η ανάπτυξη αυτών.

«Τα soft skills ουσιαστικά είναι οι δεξιότητες που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Δεν έχει να κάνει με λεκτική δεξιότητα, αλλά με κάτι πιο βαθύ: αρχικά να ακούσω τον άλλο. Εμείς κάνουμε κάποια workshops για την ενεργητική ακρόαση, δηλαδή για την ικανότητα να ακούω τον συνομιλητή μου, να τον συναισθάνομαι. Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση.

Επίσης, οφείλουμε να σεβόμαστε ο ένας τη διαφορετικότητα του άλλου. Αυτές οι οδοί επικοινωνίας χτίζονται από μικρή ηλικία, στηρίζονται και αυτές στον ασφαλή δεσμό, γιατί, αν εγώ δεν έχω αυτοπεποίθηση σαν άνθρωπος επειδή δεν έχω αισθανθεί ασφάλεια, πώς μπορώ μετά να χτίσω ενσυναίσθηση και ενεργητική ακρόαση.

Ο λόγος που κάνουμε ως Συναισθηματίζειν τα video στα social media είναι για να δώσουμε και να κάνουμε κατανοητή την πληροφορία στον γονέα και γενικότερα στο κοινό. Θέλω να επικοινωνήσω ελεύθερα ό,τι έχω συλλέξει από προσωπική γνώση.»

Σταθήκαμε στο After School Emotional Project και στο πώς βοηθάει τα παιδιά στην έκφραση των συναισθημάτων τους.

«Στο After School Emotional Project (3-7 ετών) το παιδί περνάει στην ουσία από τις δραστηριότητες του Συναισθηματίζειν , είναι μακράς διάρκειας, υπάρχει πάντα μία παιδαγωγός που μπορεί να φροντίσει τα παιδιά για βασικές ενέργειες (φαγητό, τουαλέτα κ.ά). Τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τρεις δραστηριότητές μας από το σταθερό μας πρόγραμμα.

Το After School Emotional Project διαρκεί από τις 4μ.μ έως τις 9μ.μ Δευτέρα με Παρασκευή και είναι πολύ ευέλικτο, σύμφωνα με το πρόγραμμα της κάθε οικογένειας. Έχει φτιαχτεί για μία μικρή ομάδα παιδιών (το μέγιστο 10 παιδιά σε ένα τμήμα), ώστε να μπορέσει να βοηθήσει τις οικογένειες. Αυτός ήταν από την αρχή ο στόχος μας.»

Μιλήσαμε, όμως, και για ένα ακόμα «φλέγον» και επίκαιρο θέμα, που δεν είναι άλλο από την προσαρμογή των παιδιών με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

«Η προσαρμογή είναι ένα θέμα που με αφορά και εμένα άμεσα, καθώς ο μικρός μου τώρα ξεκίνησε παιδικό σταθμό για πρώτη φορά, οπότε όλο αυτό το κομμάτι της το έζησα και ως μαμά. Για την προσαρμογή πρώτο και κύριο είναι να εμπιστευθούμε το περιβάλλον το οποίο θα επιλέξουμε για το παιδί μας. Προετοιμάζουμε το παιδί για ό,τι θα ακολουθήσει, δεν λέμε ψέματα για τίποτα. Για μένα η προσαρμογή στα σχολεία πρέπει να γίνεται μαζί με τον γονέα -έτσι επέλεξα και το σχολείο του παιδιού μου- γιατί όλο αυτό γίνεται σταδιακά και ομαλά. Επίσης, βασικό είναι να ενθαρρύνεις το παιδί. Σίγουρα δεν είναι εύκολο ούτε για το παιδί αλλά ούτε και για τον γονιό, αλλά όταν η προσαρμογή βασίζεται στον δεσμό και την ειλικρίνεια, όλα τελικά παίρνουν έναν όμορφο δρόμο.»

 

Συνεχίσαμε την κουβέντα μας γύρω από τα επιμορφωτικά προγράμματα του Συναισθηματίζειν για τους εκπαιδευτικούς.

«Αυτά τα επιμορφωτικά προγράμματα προέκυψαν από την ανάγκη μου να δώσουμε την πληροφορία στην εκπαίδευση και γενικά σε όλους τους τομείς που σχετίζονται με το παιδί. Ήταν πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα πρόγραμμα που να εξηγεί πώς συνδέονται όλα τα συναισθήματα με τον εγκέφαλο, ώστε να μάθουμε μέσα από κάποιες πρακτικές να διαχειριζόμαστε αυτόν τον μοναδικό κόσμο και τη λειτουργία των συναισθημάτων.

Θεωρώ πάντως ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη να υπάρχουν σαν παροχή αυτά τα επιμορφωτικά προγράμματα. Τώρα ξεκινά και ένα νέο, με θέμα «Δημιουργικότητα και Συναισθηματική Νοημοσύνη», για να μάθουμε ότι και η δημιουργικότητα, όπως η συναισθηματική νοημοσύνη, σχετίζεται με το δεξί μέρος του εγκεφάλου μας, και γι’ αυτό είναι αλληλένδετα. Αυτό θα ξεκινήσει τον Φεβρουάριο και είναι πάλι κάτι πολύ καινοτόμο.»

Θέλαμε να μάθουμε τα πάντα για τις νέες προσθήκες στο εκπαιδευτικό υλικό και στις δράσεις του «Συναισθηματίζειν», το Emotion Kit και το Emotion Test.

«Το Emotion Kit (ηλικίες 4-7 ετών) είναι ένα κουτί με δραστηριότητες και παιχνίδια, που απευθύνεται και πάλι σε εκπαιδευτικούς αλλά και άλλες ειδικότητες που σχετίζονται με το παιδί. Βοηθάει στην εξέλιξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών, μέσα από παιχνίδια με επιστημονική τεκμηρίωση, ενώ περιέχει και ένα βιβλιαράκι με tips για τους γονείς. Είναι σημαντικό ότι μπορεί κάποιος, λοιπόν, να το έχει στο σπίτι του.

Το Emotion Test είναι ουσιαστικά ένα εργαλείο αξιολόγησης, το οποίο έχουμε φτιάξει με όλη την ομάδα του Συναισθηματίζειν, και πάει να εντοπίσει όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν τη συναισθηματική νοημοσύνη ενός παιδιού, το πώς εκφράζει τα συναισθήματά του, το πόσο και πώς προσαρμόζεται…

Το παιδί όμως δεν αντιλαμβάνεται ότι πρόσκειται για ένα είδος αξιολόγησης, καθώς γίνεται μέσα από παιχνίδι και δημιουργικές δραστηριότητες. Βλέπουμε μέσα από αυτόν τον παιγνιώδη τρόπο κάποια στοιχεία, λοιπόν, για όλα τα παραπάνω, κι έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τις αιτίες για την αντίδραση ενός παιδιού π.χ για μία ξαφνική νυχτερινή ενούρηση, έναν ξαφνικό θυμό κ.ά. Μοιάζει με την αξιολόγηση ενός παιδοψυχολόγου, αλλά αφορά ξεχωριστά συγκεκριμένους τομείς που αφορούν το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.»

 

Η Ελευθερία Λαφτσίδη υπογράφει και αρκετά παιδικά παραμύθια. Μιλήσαμε για μία νέα κυκλοφορία και πιθανές μελλοντικές εκδόσεις.

«Μόλις πήραμε στα χέρια μας το παραμύθι “Η Άμυ και ο φόβος”, στο οποίο η Αμυγδαλή μιλάει με τον Φόβο και την Ανησυχία, για να δείξει στο παιδί τι συμβαίνει στον εγκέφαλό του τη στιγμή που φοβάται και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Έχω και κάτι άλλο στον νου μου για παραμύθι, του οποίου το θέμα προέκυψε από ένα παιδάκι εδώ στο Συναισθηματίζειν, που δεν ήθελε να ξεστολίσει το σπίτι του μετά τα Χριστούγεννα… Είμαι στα σκαριά αλλά δεν ξέρω ακόμα πότε θα κυκλοφορήσει.»

Αναρωτηθήκαμε, τελικά, πώς ένα παιδί μπορεί να μάθει να εκφράζει τα συναισθήματά του.

«Για να φτάσω στο σημείο να εκφράσω το συναίσθημά μου, χρειάζονται δύο πράγματα: να έχω αυτεπίγνωση για το τι μου συμβαίνει και την αυτοπεποίθηση να πατήσω στα πόδια μου, ώστε να πω αυτό που βιώνω.

Εμείς, λοιπόν, κινούμαστε ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση, χτίζοντας από μικρή ηλικία τον δεσμό, την αυτοεκτίμηση. Εκεί πάνω δομούμε την έκφραση των συναισθημάτων και τελικά, αφού απενοχοποιήσουμε το συναίσθημα, φτάνουμε τελικά στην έκφρασή του. Χτίζουμε τις νέες γενιές, όπως τις οραματιζόμαστε!»

Κλείνοντας, αναφερθήκαμε στο κομμάτι του franchise και την εξέλιξη του «Συναισθηματίζειν» με νέες προσθήκες στο δίκτυό του.

«Το δίκτυο Συναισθηματίζειν έχω τη χαρά να το βλέπω να μεγαλώνει και να ξετυλίγεται σε διάφορες πόλεις και περιοχές της Ελλάδος, όπως Κομοτήνη, Ξάνθη, Κουφάλια, Κέντρο Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή), Τούμπα, Νέα Ελβετία και Σύρο. Το όραμά μου ήταν όλο αυτό το έργο να μπορεί να δοθεί σε τοπικές κοινωνίες, όπου θα το αναλάβουν άνθρωποι με όρεξη, οι οποίοι θέλουν να σταθούν κοντά στις οικογένειες. Χαίρομαι που το όραμα αυτό συνεχίζεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις και βάσεις.»

 

Βρείτε όλες τις πληροφορίες για το Συναισθηματίζειν στην ιστοσελίδα του  αλλά και στο τηλέφωνο 2311 242 994