Οι ζωγραφιές των παιδιών, είναι πολύτιμες ΠΑΝΤΑ και αυτό είναι αυτονόητο. Τα πρώτα βήματα κάθε παιδιού, είναι «οι μουντζούρες». Αυτό που ένας μεγάλος συνήθως δεν βλέπει στις μουντζούρες, είναι τα απόλυτα συγκεκριμένα πράγματα που έχει ζωγραφίσει ένα πλάσμα ελεύθερο, που δεν έχει μπει ακόμη στην σύμβαση της «σκεπτόμενης γραμμής».

Ένα παιδί, που έχει το θάρρος της γνώμης του και νοιώθει άνετα, μπορεί να αναλύσει  την ζωγραφιά του και να δείξει με το δαχτυλάκι του, ακριβώς «τι είναι», κάθε του «μουντζούρα». Αν δεν αντιμετωπίσει την ειρωνεία ή το συγκαταβατικό βλέμμα του τύπου «ναι, ναι ααααααα τι ωραίο το βλέπω», το παιδί θα νοιώσει αποδοχή. Θα συνεχίσει να εκφράζεται με ζωγραφιές και κάθε φορά που οι δυνατότητές του, ηλικιακά και αναπτυξιακά το επιτρέπουν, θα εξελίσσεται στο καλύτερο που μπορεί.

Γράφω αυτό το κείμενο, γιατί είχα την ευτυχία να κάνω μαθήματα ζωγραφικής σε πολύ μικρά παιδάκια και βλέποντας την αγωνία των γονιών τους να δουν συγκεκριμένα σχήματα ή τα σχήματα «όπως θα έπρεπε να είναι». Δηλαδή τα σπιτάκια σαν σπιτάκια και τα ανθρωπάκια σαν ανθρωπάκια κ.ο.κ. Όμως η μαγεία είναι πάντα στα άπειρα νέα είδη σπιτιών και ανθρώπων που δημιουργούν τα μικρά παιδιά.

Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου, να πως στους γονείς που ζωγραφίζουν online pokies μαζί με τα παιδιά τους, να μην κάνουν τις πιο ωραίες τους ζωγραφιές, γιατί τότε τα μικρουλίνια θεωρούν απίθανο να κάνουν κάτι τόσο όμορφο, και τρέχουν στα τάμπλετ, όπου όλα είναι τόσο εύκολο να γίνουν «όμορφα». Είναι πανέμορφα τα γραφικά, κακά τα ψέματα… Ζωγραφίστε σαν παιδιά, με τις πιο απλές γραμμές σας και αφήστε τα παιδιά σας να «σας περάσουν» με τις πιο ωραίες,  δικές τους ζωγραφιές.

Η ζωγραφιά που μοιράζομαι μαζί σας, έγινε σε μια παραλία, όπου τον ουρανό έφτιαξε ο Θανασάκης 3 ετών με τις ακουαρέλες μου. Τα δελφίνια τα έφτιαξα σύμφωνα με τις οδηγίες του μικρού. Οι φίλοι μου, αναρωτιόντουσαν γιατί τον αφήνω να «χαλάσει» τη ζωγραφιά. Η μαμά του όμως, που με ξέρει καλά, ήξερε. Ο Θανασάκης δεν θυμάται αυτή τη στιγμή της ζωής του. Όμως είναι μια από τις στιγμές της ζωής του που κατάλαβε πως είναι σπουδαίος και καλός, όταν ζωγραφίζει. Και αυτό δεν ξεχνιέται. Αποθηκεύεται στον θησαυρό με τις στιγμές που μας έδωσαν χαμόγελο. Εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο και τη χαρά στα μάτια του. Την ζωγραφιά την δημοσίευσα χωρίς καμία διόρθωση, στο «Κίτρινο παραμύθι»

Αυτό είναι το πιο μεγάλο μυστικό, του κάθε καλού δασκάλου, να κάνει τους μαθητές του να είναι σίγουροι πως θα τον «περάσουν»

Λίγα Λόγια για τη Στεφανία Βελδεμίρη

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι… Μας μιλάει για τέχνες.