Χρήσιμες πληροφορίες για την οδική ασφάλεια των παιδιών από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση έρευνας και διάσωσης, τα μέλη της οποίας συμμετείχαν σε επιχειρήσεις από το 1978 σε εθελοντική βάση, ενώ από το 1994 λειτουργεί με τη μορφή σωματείου.
Το ξέρετε ότι η αγκαλιά… σκοτώνει;
Το βάρος μας αλλάζει ανάλογα με την ταχύτητα σύγκρουσης! Σε σύγκρουση με ταχύτητα 30 χλμ/ώρα το βάρος μας γίνεται 20 φορές μεγαλύτερο, ενώ με 50χλμ/ώρα γινόμαστε 40 φορές βαρύτεροι. Ένα παιδί, δηλαδή, 15 κιλών σε ένα ατύχημα με 50χλ/ώρα ζυγίζει περίπου 600 κιλά, ενώ ένας ενήλικας 75 κιλών ζυγίζει περίπου 3 τόνους!!!
Αυτό σημαίνει ότι εφόσον κρατάτε στην αγκαλιά σας ένα παιδί, σε περίπτωση σύγκρουσης αυτό θα φύγει από τα χέρια σας και είναι αδύνατο να το συγκρατήσετε. Ακολούθως, θα συγκρουστεί με το κάθισμα, το παρμπρίζ ή με άλλους επιβάτες με ολέθριες τις περισσότερες φορές συνέπειες.
Η ζώνη ασφαλείας και ο αερόσακος του αυτοκινήτου είναι σχεδιασμένα για άτομα άνω των 12 ετών ή του 1,50 μ. ύψους. Σε διαφορετική περίπτωση, η χρήση τους είναι επικίνδυνη. Παιδιά κάτω των πέντε ετών απαγορεύεται να μετακινούνται σε μοτοσυκλέτες, εκτός κι αν μεταφέρονται σε ειδικό κάθισμα. Σε κάθε περίπτωση, η χρήση σωστού κράνους είναι απαραίτητη.
Το εσωτερικό ενός αυτοκινήτου σταθμευμένο στον ήλιο χρειάζεται λιγότερο από 15 λεπτά προκειμένου να αναπτύξει θερμοκρασίες απειλητικές για την ζωή. Τα μισάνοιχτα παράθυρα δεν βελτιώνουν την κατάσταση. Μην αφήνετε τα παιδιά μόνα τους στο αυτοκίνητο ούτε για λίγο!
Παιδικό κάθισμα
Τα παιδιά πρέπει να είναι πάντα δεμένα στο ειδικό κάθισμα αυτοκινήτου, ακόμα κι όταν διανύουμε μικρές αποστάσεις!
Μέχρι την ηλικία των 12 ετών ή μέχρι να φτάσουν το 1,5 μ. ύψος πρέπει να κάθονται στο ειδικό κάθισμα. Μέχρι τότε η ζώνη ασφαλείας είναι επικίνδυνη για το σωματότυπό τους. Μάλιστα, μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών πρέπει να κάθονται με φορά ανάποδη της κίνησης του αυτοκινήτου! Το παιδικό κάθισμα είναι το μόνο που τους προσφέρει την κατάλληλη στήριξη σε περίπτωση ατυχήματος, αλλά και την απαραίτητη άνεση στα ταξίδια τους. Επιπλέον, καλό είναι να προτιμούμε τη χρήση του συστήματος ISOFIX έναντι της ζώνης ασφαλείας, καθώς έχει αποδειχθεί ότι το 70% των καθισμάτων που ασφαλίζονται με ζώνη είναι τοποθετημένα με λάθος τρόπο και άρα αναποτελεσματικά. Η ζώνη του καθίσματος πρέπει να βρίσκεται περίπου δύο εκατοστά ψηλότερα από τον ώμο του παιδιού, ενώ το κάθισμα δεν πρέπει να μετακινείται δεξιά-αριστερά περισσότερο από δύο εκατοστά. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, δεν πρέπει να λύνουμε τις ζώνες ασφαλείας, ούτε καν προσωρινά, και μην βγάζουμε, για κανένα λόγο, το παιδί από το παιδικό κάθισμα. Αν κλαίει, φροντίζουμε να σταματούμε το αυτοκίνητο. Πάντα πρέπει να απενεργοποιούμε τον μπροστινό αερόσακο, αν έχουμε τοποθετήσει το παιδικό κάθισμα της ομάδας Ο+ (βρεφικό κάθισμα) δίπλα στον οδηγό.
Δεν εκθέτουμε το παιδί μας σε αναίτιο κίνδυνο μεταφέροντάς το στο αυτοκίνητο αγκαλιά, σε καλαθούνα ή σε πορτ μπεμπέ.
Παιδί – πεζός
Δεν επιτρέπουμε σε καμία περίπτωση στα παιδιά κάτω των οκτώ ετών να είναι μόνα τους στο δρόμο, καθώς χρειάζονται αυστηρή και συνεχή επιτήρηση. Παιδιά μεγαλύτερα των εννέα ετών, θεωρείται ότι μπορούν να κυκλοφορήσουν σε γνωστούς δρόμους μικρής κυκλοφορίας ή σε πολυσύχναστους δρόμους με πολύ καλή σήμανση, με την προϋπόθεση, βέβαια, να ακολουθούν τις σημάνσεις (φανάρια, διαβάσεις, κτλ.)
Παιδιά μεγαλύτερα των 12 ετών, αλλά όχι μικρότερα, θεωρείται ότι έχουν αποκτήσει συμπεριφορά ενηλίκων και άρα μπορούν να κινηθούν με ασφάλεια στους δρόμους. Πάντα όμως από το πεζοδρόμιο, τις διαβάσεις και τα φανάρια! Τα παιδιά διδάσκονται από αυτά που κάνουμε και όχι από αυτά που λέμε. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να τηρούν και οι ίδιοι τις συμβουλές τους!
Παιδί – οδηγός
Εφόσον το παιδί ξεκινήσει να κινείται στις οδικές αρτηρίες με ποδήλατο ή άλλο μέσο (π.χ. πατίνι) είναι απαραίτητο να έχει βασικές γνώσεις του ΚΟΚ. Προφανώς, η χρήση σωστού κράνους είναι επιβεβλημένη, όπως επίσης και η χρήση προστατευτικών αγκώνα και γονάτων, ανακλαστικών λωρίδων στα ρούχα και σωστού φωτισμού στο ποδήλατο. Απαραίτητος, επίσης, είναι ο συχνός έλεγχος (από την πλευρά των γονιών) της κατάστασης των ελαστικών και των φρένων.
Το ξέρετε ότι…
• Κάθε χρόνο σκοτώνονται 2.500 άτομα από τροχαία ατυχήματα, ενώ 4.000 τραυματίζονται βαριά και 30.000 ελαφρά! Το 1/3 αυτών είναι παιδιά!
• Η χρήση του κράνους και της ζώνης ασφαλείας οδηγούν σε μείωση των τραυματισμών κατά 20%, ενώ η σωστή χρήση παιδικών καθισμάτων σε μείωση κατά 70%. Μην αμελείτε να ασφαλίζετε τα παιδιά σας στο κάθισμά τους!
• Το αυτοκίνητο πρέπει να διαθέτει πυροσβεστήρα, φαρμακείο, τρίγωνο και ανακλαστικό γιλέκο εύκολα προσβάσιμα. Σε περίπτωση βλάβης, φροντίστε τα παιδιά να στέκονται σε μέρος τέτοιο, ώστε να προστατεύονται από τα διερχόμενα οχήματα.
Λίγα Λόγια για την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης
Η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης πραγματοποιεί πιστοποιημένα σεμινάρια Πρώτων Βοηθειών από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Αναζωογόνησης, με θεματικές ενότητες καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση, χρήση αυτόματου εξωτερικού απινιδωτή, αντιμετώπιση πνιγμονής, θέση ασφάλειας – ανάνηψης τραυματία, τα οποία απευθύνονται σε όλους τους πολίτες. Τα σεμινάρια απευθύνονται και σε γονείς, καθώς στο περιεχόμενό τους περιλαμβάνονται και θεματικές για το παιδί.
Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να επικοινωνούν με την γραμματεία της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στο 2310 310649 ή στο inform@hrt.org.gr.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ΕΟΔ: www.hrt.org.gr.
Γράψτε το σχόλιό σας
Νίκος
Θα συμφωνήσω 100% με τον Βάιο.
Μπορεί να μην είναι υποχρεωτικό είναι προτιμότερο. Με λίγη έρευνα στο ίντερνετ μπορείτε να βρείτε τι μπορεί να συμβεί σε περίπτωση ατυχήματος (εσωτερικός αποκεφαλισμός λέγεται διότι δε μπορεί ο λαιμός να αντέξει το βάρος του κεφαλιού σε περίπτωση πρόσκρουσης).
Δύσκολα θα συμβεί θα μου πείτε. Συμφωνώ. Είναι σχεδόν απίθανο. Αλλά εγώ ΔΕΝ ρισκάρω.
Και ο γιος μου είναι ήδη 3.5 ετών και δεν έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ γιατί είναι ανάποδα το καθισματάκι του. Και μια χαρά βλέπει έξω από το παράθυρο του.
Απλά στην Ελλάδα δύσκολα βρίσκεις τέτοια καθισματάκια. Και φυσικά οι πωλητές εδώ είναι άσχετοι. Δυστυχώς και πολλοί γονείς είναι αδιάφοροι.
Εγώ το πήρα από Σουηδία.
Βάιος Πολυχρονίδης
Απαντώ, λοιπόν, στις παρατηρήσεις σας!
1. Συμφωνώ, ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό βάσει της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας με εξαίρεση κάποιες εθνικές νομοθεσίες σκανδιναβικών χωρών. Γι’ αυτό και αναφέρουμε ότι πρέπει να κάθονται, όπου το πρέπει έχει μπει για να δοθεί έμφαση στην προηγούμενη φράση σχετική με την ζώνη ασφαλείας. Για την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, όμως, αλλά και για όλους τους γονείς θεωρώ ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάθονται ανάποδα, γιατί έτσι μπορούν να αντιμετωπίσουν μια πρόσκρουση πολύ καλύτερα, άσχετα με το εάν η νομοθεσία μας υποχρεώνει. Γι’ αυτό και στα άρθρα μας προτιμάμε να μην αναφέρουμε νομοθεσίες (εκτός και εάν μας ζητηθεί) θεωρώντας ότι η ζωές (ενηλίκων και παιδιών), δεν μπορούν να εξαρτώνται από νομοθετήματα, αλλά από αποδεδειγμένες μελέτες και πειράματα. Στην τελευταία σας παρατήρηση σχετικά με το εάν είναι εύκολο να έχεις ένα παιδί 3-4 ετών που κοιτάει την πλάτη του καθίσματος, θα απαντήσω μόνο ότι αν ένα παιδί μεγαλώνει από τη γέννησή του και κοιτάει την πλάτη του καθίσματος (και το παράθυρο, φυσικά…) τότε δε θεωρεί ότι αυτό είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα, συνήθως το έχουν οι γονείς, οι οποίοι θεωρούν ότι τα παιδιά τους δυσφορούν. Και άρα η δική τους ανησυχία “περνάει” στα παιδιά. Ένα άλλο επιχείρημα είναι ότι εκατομμύρια παιδιά στις σκανδιναβικές χώρες το κάνουν χωρίς πρόβλημα. Ας αρχίσουμε να έχουμε ως πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια τη δική μας και των παιδιών μας και μετά την όποια ευεξία.
2. Συμφωνώ. Ισχύει, όμως, ότι η ζώνη ασφαλείας μπορεί να συγκρατήσει με ασφάλεια και με τον μικρότερο δυνατό κίνδυνο άτομα άνω του 1,50 μέτρου. Και πάλι, όμως, όπως και πάνω η νομοθεσία “καλύπτει” όχι μόνο τους χρήστες… 😉
3. Αυτό είναι ένα πρόβλημα! Κανονικά πρέπει να παραμείνει στο καρεκλάκι, αν μιλάμε για λίγα κιλά διαφορά. Άλλωστε υπάρχουν κάποιες ανοχές. Αν, όμως, μιλάμε για περιπτώσεις οι οποίες έχουν πολύ μεγάλη απόκλιση (π.χ. 1.30μ ύψος και 45 κιλά βάρος), τότε τα άτομα αυτά, δυστυχώς δεν εμπίπτουν σε καμία κατηγορία και άρα ο χειρισμός τους είναι εξαιρετικά δύσκολος. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι όποιες νομοθεσίες, οι οποίες βασίζονται σε κατηγοριοποιήσεις, αναφέρονται στον μέσο όρο. Οι μεγάλες αποκλίσεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω, δυστυχώς είναι δύσκολο να καλυφθούν, αλλά και στατιστικά είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό για να απασχολήσει τις εταιρίες. Να σας ενημερώσω, όμως, ότι οι κατηγορίες πρόκειται να αλλάξουν σύντομα, οπότε ελπίζω να καλυφθούν περισσότερες ομάδες.
Ελπίζω να σας κάλυψα. Κε. Γκλαβά σας ευχαριστώ από καρδιάς για το ενδιαφέρον που δείξατε και για την δυνατότητα που μας δώσατε να προχωρήσουμε λίγο παραπέρα αυτό το άρθρο! Αν έχετε άλλες απορίες παραμένω στη διάθεσή σας!
Ορέστης Γκλαβάς
Ενδιαφέρον το άρθρο, αλλά έχω μερικές παρατηρήσεις:
1) Τα παιδιά μέχρι 4 ετών ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό βάσει της οδηγίας να κοιτούν πίσω (είναι και μάλλον δύσκολο αφ’ενός να βρεθεί παιδικό κάθισμα του group 1 που να κοιτάει πίσω, καθώς επίσης και να έχεις παιδί 3-4 ετών που θα κοιτάει την πλάτη του πίσω καθίσματος).
2) Για ύψη άνω του 1.36, επαφίεται στην εθνική νομοθεσία να καθορίσει την ανάγκη ειδικού καθίσματος.
3) Γκρίζα ζώνη: Βάσει της οδηγίας, το group III καλύπτει βάρος έως 36 κιλά (και στα παιδικά καθίσματα με πλάτη, συνήθως μέχρι 1.36 ύψος). Τι γίνεται στα παιδιά που υπερβαίνουν τις προδιαγραφές του group III αλλά δεν έχουν φτάσει το 1.50;
Ιωάννα Σεραφειμίδου
Ορέστη ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα σχόλια. Η αλήθεια είναι ότι το 1 με προβλημάτισε και εμένα καθώς έχουμε γυρίσει το καρεκλάκι σε μικρότερη ηλικία. όσο για τα υπόλοιπα θα απευθυνθώ αμέσως στην Ελληνική Ομάδα Διάσωσης που πιστεύω ότι θα μας κατατοπίσει.
Αν θέλετε να λαμβάνετε το εβδομαδιαίο newsletter των Πυγολαμπίδων παρακαλώ κάντε εγγραφή εδώ.
Δείτε τους όρους χρήσης της ιστοσελίδας μας.