Απόκριες, καρναβάλια, μασκαρέματα: μία ευκαιρία να νιώσεις ελεύθερος αλλά και να μπεις σε σε άλλους ρόλους, μαγικούς· που σε ταξιδεύουν, που έχεις ξαναδεί ή απλά φαντάζεσαι. Είναι μια ευκαιρία να ξαναπαίξεις, να ξαναδείς με άλλα μάτια και με πιο ανάλαφρη καρδιά.. γιατί σου “επιτρέπεται”.

Είναι μια Κυριακή, τυχαία μέρα και εποχή, πολύ μακριά από τον αποκριάτικο Φλεβάρη. Οι μεγάλες της παρέας δεν έχουν σχολείο και με παρακαλάνε να πάμε στο στούντιο παρέα. Τους λέω πως εγώ έχω δουλειά αλλά αυτές μπορούν αν παίξουν, αρκεί να κάνουν ησυχία και να αρκεστούν σε κάποια επιλεγμένα “αξεσουάρ”, αφού πριν λίγες μέρες είχα καταφέρει να συμμαζέψω ( λέμε τώρα..) τον χώρο από μια ανάλογη “επίσκεψη”.

Λίγα λεπτά αργότερα, τις βλέπω τυλιγμένες την καθεμιά με μια κουβέρτα (ήταν Ιούλιος.. ) και να παλεύουν να εφαρμόσουν στα μικροσκοπικά τους πρόσωπα τις μάσκες που είχαμε πάρει σαν μπομπονιέρες από μια βάπτιση.

Ήταν φυσικά Υπερηρωίδες.. δύο φίλες που μαζί θα σώζανε τον κόσμο, όπως λέγανε, αν και μετά από λίγο συγκεντρώθηκαν καθαρά στην εξάσκηση του να πετάνε & να τρέχουνε ενώ οι κάπες τους ανέμιζαν λιγοστά εκατοστά, πριν συρθούν και πάλι στο πάτωμα και παρασύρουν στο πέρασμά τους ό,τι φανταστεί κανείς, από κορδέλες, χρώματα και χαρτόνια μέχρι μαρκαδόρους, χρυσόσκονες, σκασμένα παλιά μπαλόνια και άλλα.

Μέσα από τις φωτογραφίες, γιατί φυσικά απαίτησαν οι Υπερωίδες να τις απαθανατίσω, θυμήθηκα πως ένας απλός αυτοσχεδιασμός & λίγα χρώματα αρκούν για να μπεις σε έναν άλλο ρόλο, και να ταξιδέψεις, αλλά κυρίως να νιώσεις ελεύθερος. Και είναι και αυτό που γράφει και η αγαπημένη μου Ιωάννα Μπλέκα εδω, ότι οι απόκριες είναι μια εποχή που μας “επιτρέπεται” να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε, να νιώσουμε ελεύθεροι.

Όμως η ζωή κάθε μέρα δε μας δίνει ευκαιρίες για αυτό ακριβώς; Να την δοκιμάσουμε και να μην νιώθουμε ότι είμαστε “εκτός εποχής”. Κάθε μέρα είναι μία καινούργια αφορμή για να τρέξουμε & να ανεμίσουμε τις κάπες μας.

..το πολύ πολύ να παρασύρουμε και κανέναν μαζί μας, που μπορεί και να παρασύρει κι αυτός κάποιον άλλον..

Φωτογραφίες: studioeightphotos

Λίγα Λόγια για την Έφη Παναγούλα

Η Έφη Παναγούλα, γεννημένη και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, ανακαλύπτει την φωτογραφία στην Applied Arts Studies στη Θεσσαλονίκη και 2 χρόνια μετά συνεχίζει τις φωτογραφικές σπουδές στο University for the Creative Arts στο Rochester της Αγγλίας. Μετά από τέσσερα χρόνια και 2 παιδιά, δημιουργεί το Studio 8, στο οποίο αποκτά ως κύρια φωτογραφική δραστηριότητα τα πορτρέτα παιδιών. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως μέσο επικοινωνίας με τον κόσμο και τα παιδιά! Μας μιλάει για φωτογραφία.