Μια διαφορετική προσέγγιση στο μάθημα της έκθεσης

διδάσκει ο Φώτης Δούσος

Ένα κείμενο χτίζεται όπως ένα κτήριο. Πρώτα μπαίνουν τα θεμέλια, μετά οι κολόνες και τα πατώματα και τέλος όλα τα υπόλοιπα.

Αυτή τη λογική σειρά όμως στο γράψιμο συχνά την ανατρέπουμε: ξεκινάμε από το τέλος και αγνοούμε τα προηγούμενα στάδια.

Κανένα μέρος της διαδικασίας δεν είναι υποδεέστερο των άλλων. Αλλά το να εστιάζουμε στο θέμα ή στην ορθογραφία ή στο ύφος, ξεχνώντας τις δομές βάσης, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα.

Πολλά παιδιά δυσφορούν μπροστά στην εικόνα της λευκής σελίδας ενώ μόνιμη επωδός πολλών άλλων είναι ότι δεν ξέρουν τι να γράψουν. Κι όμως, όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν καλό αφηγητή.

Και αυτός αποκαλύπτεται όταν αίρονται όλα τα εμπόδια που δεν μας αφήνουν να τον δούμε…

Η ενασχόληση με το γράψιμο έχει αναγνωρισμένα παιδαγωγικά αποτελέσματα. Οξύνει τη φαντασία, προωθεί τη λογική σκέψη, ενισχύει τη συγκέντρωση και την παρατηρητικότητα, ενώ συγχρόνως αποτελεί βαλβίδα συναισθηματικής αποσυμπίεσης, εργαλείο ενσυναίσθησης και όργανο αυτογνωσίας.

Αυτό το μικρό εισαγωγικό σεμινάριο που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς της Α’ βάθμιας εκπαίδευσης προτείνει μια εκ βάθρων αναθεώρηση στην προσέγγιση του μαθήματος της έκθεσης.

Ερωτήματα που θα διερευνηθούν:

Πώς βοηθάμε τα παιδιά να γράψουν ελεύθερα αλλά συγχρόνως και με συγκεκριμένες κατευθύνσεις;

Τι σημαίνει «χτίζω» ένα κείμενο με στέρεες βάσεις;

Πώς ξεφεύγουμε από την τυραννία του θέματος χωρίς να βγούμε από το θέμα;

Πώς συνδέεται ένα κείμενο με τις βαθύτερες ψυχολογικές και συναισθηματικές ανάγκες εκείνων που το γράφουν;

Τι χρειάζεται για να δώσουμε σχήμα, μορφή και φόρμα στην αχαλίνωτη φαντασία των παιδιών;

Πώς τα κάνουμε να αγαπούν το γράψιμο;