Κακός µπελάς αυτό το ζωγραφιλίκι», άκουσα αργότερα τον µπαµπά να λέει.
«Ίσως να µην έχεις δίκιο», είπε η µαµά. «Ο παππούς του µια χαρά τα κατάφερε».
«Ο παππούς του έχει ταλέντο. Ο γιος µας όμως; Μην κοροϊδευόµαστε!»
Ώστε αυτό πίστευε ο µπαµπάς για µένα; Ξαφνικά ένιωσα σαν να µε είχε πατήσει τρένο, και τότε όλες οι σκέψεις που έκανα κατά καιρούς φούντωσαν: Δε θα τα καταφέρεις, θα τους απογοητεύσεις όλους, παράτα τα.
Ωστόσο ο παππούς µου είχε άλλη γνώµη.
«Δεν υπάρχει κανένα εµπόδιο παρά µόνο ο ίδιος σου ο εαυτός».
Εγώ δεν ήµουν καθόλου σίγουρος όµως. Μέχρι τη στιγµή που, βγαίνοντας από το σπίτι, πρόσεξα ένα ξύλινο κουτί µε έναν φάκελο που έγραφε: ” Άκρως Εµπιστευτικό!”