
Παράσταση σύγχρονου χορού
Όταν το παιδί είναι δίπλα σου, αλλά μοιάζει μακριά.
Υπάρχουν στιγμές που ένα παιδί βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τους γονείς αλλά μοιάζει να είναι αλλού. Το βλέμμα στην οθόνη. Το σώμα παρόν. Η επαφή… σε απόσταση.
Η σύγχρονη παράσταση χορού Post Human δεν απευθύνεται στα παιδιά. Απευθύνεται στους ενήλικες που προσπαθούν να τα καταλάβουν. Και στους εφήβους, που μεγαλώνουν μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο εικόνες, ειδοποιήσεις και συνεχή θόρυβο, αλλά συχνά νιώθουν μόνοι.
Χωρίς λόγια, χωρίς δάχτυλο που δείχνει, το έργο μιλά για την απόσταση που δημιουργείται σιωπηλά: ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους, ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που δείχνουμε.
Στο Post Human, κάθε σώμα μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής. Κάθε άνθρωπος μπορεί να βρεθεί στη θέση του άλλου. Και αυτό είναι που το κάνει τόσο οικείο.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Γεννηθήκαμε με βλέμματα καθαρά, παίζοντας στο χώμα, με καρδιές ανοιχτές σαν πρωινό φως. Μα ο χρόνος μπήκε στις τάξεις, με φωνές που δίδασκαν υπακοή. Χέρια που σήκωναν, όχι για να αγκαλιάσουν, αλλά για να χτυπήσουν κουμπιά. Ο κόσμος έγινε εσωτερικός· μια οθόνη, ένα σύννεφο, μια ψευδαίσθηση εγγύτητας χωρίς άγγιγμα. Έπεσε κάποιος δίπλα σου και σήκωσες το κινητό. Το φως της κάμερας έκρυψε το σκοτάδι σου. Και τώρα, μάσκες χωρίς εκφράσεις, σώματα χωρίς βάρος, όλοι όρθιοι, ακίνητοι, σε βάθρα σιωπής.
Μετά τις προηγούμενες παρουσιάσεις της παράστασης, αρκετοί θεατές είπαν: “αυτό να το δουν έφηβοι μαζί με τους γονείς τους“. Όχι ως «μάθημα». Αλλά ως κοινή εμπειρία. Γιατί κάποιες συζητήσεις δεν ξεκινούν με λόγια. Ξεκινούν με ένα βλέμμα. Με μια σιωπή. Με το να δουν κάτι μαζί, να βιώσουν μια εμπειρία μαζί.

Συντελεστές
Χορογραφία – Σκηνοθεσία: Ευγενία Ψωμιάδου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Ραΐδης
Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου
Υπεύθυνη παραγωγής: Χρύσα Ψωμιάδου
Χορεύουν: Δέσποινα Ηρακλείου-Κολέντη, Μαριάνα Λεπτοκαροπούλου, Ολίνα Οικονομίδου, Αλεξία Παπαδοπούλου, Ιφιγένεια Πούρλη, Τίνα Χατζησταύρου






























